สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 397
บทที่397 ท่านประธานขอคำชี้แนะ!
“สกุลเฉิน!”
จางเป่าเฉิงที่ใจเสีย จ้องแผ่นหลังของเฉินเป่ยเอาเป็นเอาตาย พูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ เขาโกรธจนแววตาโกรธเกรี้ยวแทบระเบิด กระทั่งหัวใจแทบวาย!
“ประธานจาง ใจเย็นลงก่อนค่ะ”เป้าอวี่ที่อยู่ข้างจางเป่าเฉิงก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เพื่อปลอบให้จางเป่าเฉิงผ่อนความโกรธลง
เป้าอวี่ปลอบจางเป่าเฉิงไปพลาง ขณะเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังของเฉินเป่ย แววตาฉายความซับซ้อนยากที่ใครจะหยั่ง
ในใจของเป้าอวี่ยังคงสั่นสะท้าน เฉินเป่ยในตอนนี้ ไม่เพียงนำความตกตะลึงมาให้จางเป่าเฉิง ยังนำความเปลี่ยนแปลงที่เกินจะจินตนาการมาให้เป้าอวี่ด้วย
ก่อนหน้านี้เป้าอวี่คิดโดยตลอดว่า เฉินเป่ยนั้นทำตัวไร้สาระและหลอกลวง
แต่ตอนนี้น่ะเหรอ เฉินเป่ยกลับทำลายการรับรู้ของเป้าอวี่โดยสิ้นเชิง ทำให้สายตาที่เป้าอวี่มองเฉินเป่ยนั้น เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างพลิกฟ้าพลิกดิน
ก่อนนี้เป้าอวี่ไม่มีทางคาดคิดว่า เฉินเป่ย จะถึงกับขายหินหยกธรรมชาติได้สองชิ้น แถมทั้งสองชิ้นนั้นยังขายออกไปได้ถึงยี่สิบกว่าล้าน!
เรื่องแบบนี้ ต่อให้เป็นจางเป่าเฉิงก็ยากที่จะเชื่อ เป้าอวี่ จะไปเชื่อง่าย ๆ ได้ยังไง?
แต่ตอนนี้ เรื่องแบบนั้นกำลังเกิดขึ้นจริง ๆ ต่อหน้าต่อตา ความจริงที่เยือกเย็นและไร้ความปรานีเหมือนกับการตบหน้า มันตบลงบนหน้าของเป้าอวี่และจางเป่าเฉิงเต็ม ๆ
“เจ้าคนไร้ยางอาย!”จางเป่าเฉิงกุมหน้าออก จ้องแผ่นหลังของเฉินเป่ยอย่างเย็นชา จากปากของจางเป่าเฉิง ก็เพียงพอที่จะเห็นได้แล้วว่าความโกรธเกรี้ยวในใจของเขารุนแรงขนาดไหน!
เป้าอวี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มีท่าทีเขินอายเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอก็เข้าใจจางเป่าเฉิง ด้วยเธอที่เป็นคนจิตใจละเอียดอ่อน จึงรู้สึกได้ถึงความตื่นตระหนกเล็กน้อยที่ถูกกลบเกลื่อนอยู่ท่ามกลางความโกรธอันเย็นชาของจางเป่าเฉิง
เป็นธรรมชาติที่จางเป่าเฉิงจะตื่นตระหนก หินหยกธรรมชาติสองชิ้นก็ขายได้ยี่สิบกว่าล้านแล้ว ยังจะอะไรอีก?
หากเป็นอย่างนี้ต่อไป เงินหนึ่งร้อยล้านก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเฉินเป่ยแล้วจริง ๆ
คิดดังนั้น จางเป่าเฉิงก็รู้สึกเสียดายมาก ยี่สิบกว่าล้าน ตัวเองเดิมพันในงานพนันเพชรพลอยอย่างยากลำบากตั้งหลายวันยังได้แค่ไม่กี่สิบล้าน!
แต่ไอ้เจ้าขี้โกงสกุลเฉินนี่ หลังจากเอาหินหยกธรรมชาติราคาฐานมาลงไม่กี่ชิ้น ขายต่อบวกกับชื่อของเขา ก็ขายได้ในราคาสูงถึงสิบล้านแล้ว!
เมื่อก่อนทำไมเขาไม่เคยคิดได้แบบนี้บ้างนะ?
หลีชิงเยียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ถัดจากจางเป่าเฉิง แม้ว่าการแสดงออกของเธอจะยังคงดูเย็นชา แต่ในสายตาที่มองไปยังเฉินเป่ยนั้นส่องประกายอย่างประหลาด
ในฐานะประธานของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป หลีชิงเยียนไม่นึกเลยว่า จะใช้สามารถวิธีนี้ทำเงินได้อย่างรวดเร็วในงานพนันเพชรพลอย ยิ่งไปกว่านั้นเฉินเป่ยที่ตะโกนเสียงดังอย่างกับพ่อค้าเร่ข้างถนนที่ทำให้คนอื่นดูหมิ่นแบบนั้น ยิ่งทำให้หลีชิงเยียนคิดไม่ถึงว่าจะสร้างผลที่มหัศจรรย์ได้
ในความเป็นจริง เฉินเป่ยกำลังจะผลลัพธ์บอกกับหลีชิงเยียน วิธีนี้แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในห้องโถงโอ่อ่า แต่กลับใช้งานได้จริง
ทันใดนั้น หลีชิงเยียนก็ตะลงไปชั่วขณะ เธอได้สติกลับมาทันที การใช้ชื่อเสียงของจางเป่าเฉิงประชาสัมพันธ์และโปรโมต นี่มันเป็นวิธีทางการตลาดที่พบบ่อยที่สุดไม่ใช่เหรอ?
วิธีการตลาดธรรมดา ๆ แบบนี้ ประธานบริษัทอย่างหลีชิงเยียนจะไม่คุ้นเคยได้ยังไง?
แต่วิธีการธรรมดา ๆ นี้ก็ทำให้เฉินเป่ยขายหินหยกธรรมชาติสองก้อนและได้รับเงินกว่ายี่สิบล้าน!
หลีชิงเยียนมองไปยังแผ่นหลังของเฉินเป่ย ในดวงตาคู่สวย ด้วยเสน่ห์ที่ไม่อาจพรรณนาได้เธอมองไปที่เฉินเป่ย และทันใดนั้นคำสี่คำก็โผล่ออกมาจากความคิดของเธอ
ปีศาจการตลาด
ทันใดนั้น มุมปากบางแดงก่ำของหลีชิงเยียน ก็ยกยิ้มโค้งขี้เล่นเต็มไปด้วยความรู้สึกรัก หากชายใดเห็นรอยยิ้มนั้นจะต้องตกอยู่ภายใต้กระโปรงทับทิมของเทพธิดาอย่างแน่นอน
ประธานนางฟ้ายกยิ้มบาง เธอที่เย็นชายาวน้ำแข็ง รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์และแรงดึงดูดที่ทำให้คนเลือดกำเดาแทบพุ่ง
หลีชิงเยียนมองไปยังเฉินเป่ย เฉินเป่ยในตอนนี้เต็มไปด้วยการดูถูก แต่ในสายตาของหลีชิงเยียน เขากลับทำให้เทพธิดาค้นพบประกายในตัวเขา
หมอนี่ ดูไปแล้วก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์ซะทีเดียวนี่นา
“แปดล้าน!”
“ฉันให้เก้าล้าน!”
“หยกขาวชิ้นใหญ่ขนาดนี้ ถึงราคาจะสูงหน่อยก็คงไม่ขาดทุนหรอก ฉันให้สิบสามล้าน!”
ในตอนนี้ ตรงหน้าเฉินเป่ย แขกวีไอพีหลายคนเสนอราคากันอย่างดุเดือดโดยไม่รู้ตัว แขกวีไอพีที่มารวมตัวกันหน้าเฉินเป่ยเป็นจำนวนที่น่าตกใจ แม้แต่ห้องพนันระดับต่ำและระดับสูงในพื้นที่การพนันระดับสูงเหล่านั้น ก็ยังไม่เคยมีกระแสเสียงขนาดนี้
ขกวีไอพีเหล่านั้นคลั่งไคล้กับการประมูลและถึงกับทะเลาะวิวาท บุคคลเหล่านี้มักจะมีชื่อเสียงระดับสูงจากหลายฝ่าย ในตอนนี้เพื่อหยกดิบพวกนั้น ถึงขนาดตะโกนเสียงดังจนหน้าแดงไปหมด
ยากจะจินตนาการ พวกเขาที่ดูสูงส่งในยามปกติ ตอนนี้ตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
ท่าทีของเฉินเป่ยนิ่งสงบ หลีชิงเยียนและจางเป่าเฉิงไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะใช้วิธีอุกอาจแบบนี้….เฉินเป่ยมองเห็นเนื้อแท้ของการพนันเพชรพลอย จับจิตวิญญาณนักพนันของแขกวิไอพีพวกนั้นได้อยู่หมัด
การเดิมพันตัดหยกดิบที่สมบูรณ์แบบนั้นมีความเป็นไปได้ต่ำมาก แม้ว่าหินหยกธรรมชาติในการพนันเพชรพลอยระดับสูงจะมีคุณภาพดี แต่ก็มีโอกาสมากกว่าแค่เล็กน้อยเท่านั้น
วีไอพีที่สามารถเข้าสู่พื้นที่การพนันระดับสูง โดยเฉพาะผู้ที่ชื่นชอบการเดิมพัน โดยปกติแล้วจะรู้สึกประทับใจอย่างมากกับการพนันเพชรพลอยนี้ มีน้อยคนที่ทำเงินได้มาจากการพนันจริง ๆ
ดาบหนึ่งจน ดาบหนึ่งรวย ดาบหนึ่งเฉือนผ้าป่าน….โลกแห่งการพนัน ต่อให้มีประสบการณ์มากมายแค่ไหน ในหลาย ๆ ครั้งก็ยังคงต้องพึ่งโชค
แม้ว่าวีไอพีเหล่านั้นจะเสนอราคาอย่างดุเดือดและต้องการแย่งชิงหยกดิบชิ้นนั้นของเฉินเป่ย แต่ในใจของแต่ละคนล้วนเหมือนกระจก เห็นได้ชัดเจนว่าหินหยกธรรมชาติชิ้นนี้ถูกตัด เนื้อหยกในหินหยกธรรมชาติชิ้นนี้ใกล้จะหมดแล้ว เมื่อเทียบกับหินหยกธรรมชาติที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอนพวกนั้น หินหยกธรรมชาติที่ยังคงขายประมูลในราคาสูงอย่างไร้เหตุผล ไม่มีใครจะปฏิเสธการล่อลวงนี้
ต่อให้ใช้เงินจำนวนมากประมูลหยกพวกนี้ ขอแค่หาช่างมือดีสลักอย่างประณีต ก็น่าเชื่อถือกว่าการเดิมพันกับหินตั้งเยอะ
บวกกับยังได้รู้จักกับประธานจางเป่าเฉิงแห่งสมาคมการพนันเพชรพลอยในตำนาน นั่นเป็นโอกาสที่ไม่ได้มีบ่อย ๆ
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่จางเป่าเฉิงโมโหสุด ๆ เฉินเป่ยจับจุดของการพนันเพชรพลอยได้อย่างง่ายดาย เมื่อเป็นแบบนี้ ราวกับจี้จุดจางเป่าเฉิง เป็นการทำลายอย่างรุนแรง!
จางเป่าเฉิงทั้งตกใจและโมโห สามารถจับจุดอ่อนของการพนันเพชรพลอยได้ขนาดนี้ นอกเสียจากคนใจเย็นและมีเหตุผล ทั้งที่เขาเป็นผู้นำในโลกแห่งการเพชรพลอย…นี่แทบจะมองเห็นแก่นแท้ของการพนันเพชรพลอยได้อย่างชัดเจน ไม่มีทางเป็นผู้นิรนามอย่างแน่นอน!
แต่ไม่ว่าจางเป่าเฉิงจะมองยังไง ก็รู้สึกว่าคนสองชนิดนี้ ยังไงเฉินเป่ยก็ไม่เหมือน นี่มันแม่งเป็นคนประหลาดจริงๆ！
แต่ตวามแปลกนั้น จับผลัดจับผลูตีถูก ถึงกับทำให้จางเป่าเฉิงเกิดความเกรงกลัวอย่างรุนแรง!
จางเป่าเฉิงจ้องมองเฉินเป่ยอย่างเย็นชา หมัดของเขาค่อย ๆ กำแน่น ดวงตาของจางเป่าเฉิงแทบจะระบายความโกรธออกมาไม่รู้จบ!
“สิบห้าล้าน….ยี่สิบล้าน….”หินหยกธรรมชาติชิ้นแล้วชิ้นเล่าถูกเฉินเป่ยขายออกไป แขกวีไอพีที่ออกันรอบ ๆ ตัวเฉินเป่ยมากขึ้นเรื่อย ๆ การสู้ราคาก็ดุเดือดขึนเรื่อย ๆ
พริบตาเดียว เฉินเป่ยได้ขายหินหยกธรรมชาติไปครึ่งหนึ่งแล้ว และเขามีเงินถึง65ล้านแล้ว!
จางเป่าเฉิงมองเฉินเป่ยประมูลอยู่ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ หายใจเร็ว ๆ ความรู้สึกไร้พลังลึก ๆ ผุดขึ้นในใจเขาไม่สามารถหยุดเฉินเป่ยได้อีกต่อไป ได้แต่จ้องมองเฉินเป่ย ก้าวสู้หนทางร้อยล้านอย่างรวดเร็ว!
ด้านหลีชิงเยียน จ้องมองไปที่ด้านหลังของเฉินเป่ยอย่างตั้งใจ พวกคนใหญ่คนโตที่ปกติดูสูงส่งเย็นชาและเฉยเมย ตอนนี้ต่างก็มารวมกัน ใบหน้าของพวกเขาขยับด้วยความตื่นเต้นที่ไม่สามารถปกปิดได้ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเสนอราคาด้วยความตื่นเต้น ต่อให้ซื้อไปแล้วชิ้นหนึ่ง ก็ยังวางเอาไว้แล้วอยากขะประมูลชิ้นที่สองต่อ!
“หนึ่งร้อยยี่สิบล้าน!”ตอนที่หินหยกธรรมชาติชิ้นสุดม้ายถูกขายไป เฉินเป่ยเดิมพันสำเร็จไปมากกว่าร้อยล้าน!
“จบแล้ว!”จางเป่าเฉิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง เอ่ยออกมาคำหนึ่ง สีหน้าราวกับคนตาย ตั้งแต่ตอนนั้น จางเป่าเฉิงก็รู้ตัวว่าตัวเองแพ้เสียแล้ว!
เขาพ่ายแพ้โดยสมบูรณ์! ในฐานะประธานสมาคมการพนันเพชรพลอย เขาพ่ายแพ้ให้กลับคนที่ไร้ชื่ออย่างเฉินเป่ย!
หลังจากหินหยกธรรมชาติชิ้นที่เจ็ดถูกขายไป ทันใดนั้นเฉินเป่ยก็หมุนตัว หันไปมองทางจางเป่าเฉิง
สายตานั้นมีความหมาย ทำให้ใจของจางเป่าเฉิงสั่นไหว แววตานี้ทำให้เขานึกถึงคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามและเยาะเย้ยที่เขาเคยพูดกับเฉินเป่ยมาก่อน ตอนนี้เฉินเป่ยใช้สายตาคู่หนึ่ง ตอกกลับเขา!
“หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน”หลังจากขายหินหยกธรรมชาติชิ้นสุดท้ายแล้ว เป้าอวี่ที่อยู่ข้าง ๆ จางเป่าเฉิง อ้าปากพึมพำ เธอนิ่งอึ้ง แววตาตกตะลึง ทั้งร่างราวกับกลายเป็นหิน
เฉินเป่ยทำได้แล้ว ในเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ชั่วโมง เขาก็บรรลุเป้าหมายได้แล้ว!
เป้าหมายเล็ก ๆ ข้อหนึ่ง แค่ร้อยล้านเท่านั้นเอง! เป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ เขาทำได้แล้ว!
ไม่เพียงเท่านั้น เขาไม่เพียงบรรลุเป้าหมายนั้น กระทั่งทำได้เกินไปอีกครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ! เกินเป้าที่ตั้งไว้!
ทุกคำพูดเย้ยหยันเย็นชาของจางเป่าเฉิงเมื่อก่อนหน้านี้ ในตอนนี้มันแตกเป็นเสี่ยง ๆ เฉินเป่ยใช้ความจริงตบหน้าจางเป่าเฉิงอย่างแรง!
ในที่สุด เฉินเป่ยก็ค่อย ๆ หันกลับมา ท่าทีของเขาในตอนนี้ ไม่มีความตื่นเต้นดีใจเลยแม้แต่น้อย แต่กลับสงบนิ่ง สุขุมนุ่มลึก ทำให้เขาที่ยืนอยู่ตรงนั้นตกเป็นเป้าของสายตานับไม่ถ้วน กลับมองผ่านเขาไปไม่ได้ราวกับเป็นทะเลลึก ชั่วขณะนั้น ทั่วร่างของเฉินเป่ยเต็มไปด้วยความลึกซึ้ง ความเย่อหยิ่งในยามปกติหายไปจากตัวเขา กลิ่นอายของเขาถูกแทนที่ด้วยสิ่งที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้
“ร้อยล้าน มันยากมากเลยเหรอ?”เฉินเป่ยมองไปยังจางเป่าเฉิง ยิ้มบางแล้วเอ่ยอย่างราบเรียบ
ส่วนจางเป่าเฉิงนั้นไม่ขยับเขยื้อน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ สีหน้าเขาซีดเซียว ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง!
“มันเป็นไปไม่ได้!”จางเป่าเฉิงส่ายหน้าไม่หยุด แม้ว่าเขาจะเห็นกระบวนการทั้งหมดด้วยตาของตัวเอง แม้ว่าเขาจะเฝ้าดูเฉินเป่ยขายหินหยกธรรมชาติต่อหน้าต่อตา แต่เขาก็ยังไม่สามารถยอมรับมันได้ว่า ตัวเองแพ้แล้วจริง ๆ !
หนึ่งร้อยล้านนะ ถ้าหากเปลี่ยนเป็นตัวเขา จะต้องใช้เวลานานแค่ไหน ต้องใช้กี่วันกัน ในการหาหนึ่งร้อยล้านในงานพนันครั้งนี้! สำหรับเฉินเป่ยใช้เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงและยังไม่ถึงวันด้วยซ้ำ!
สายตาของจางเป่าเฉิงจ้องเฉินเป่ยอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาไม่อาจยอมรับได้ ไม่อาจยอมรับว่าตัวเองไม่ได้พ่ายแพ้รุ่นเก่าที่ออกมาจากภูเขา แต่กลับแพ้ให้กับเด็กเหลือขออย่างเฉินเป่ย! จะให้เขายอมรับมันได้ยังไง!
“คุณแพ้แล้ว”เฉินเป่ยพูดเนิบ ๆ เอ่ยคำนั้นออกมา คำเดียวที่กระชับและทรงพลัง แต่กลับหนักพอ ๆ กับภูเขาไท่ซาน ทำเอาใบหน้ามีอายุของจางเป่าเฉิงแดงก่ำอย่างอับอายในทันที!
จางเป่าเฉิงยืนขึ้น สายตารอบข้างพากันมองมาที่ตัวเขา ทำให้จางเป่าเฉิงรู้สึกอับอายจนแทบจะแทรกดินหนีไปไม่ออกมาบนโลกนี้ไปตลอดกาล!
คำพูดของเฉินเป่ยแหลมคมราวมีดแทงทะลุหน้าอกของจางเป่าเฉิง ตัวเองเป็นถึงประธานสมาคมการพนันเพชรพลอย แต่ถึงกับพ่ายแพ้ให้กับเฉินเป่ยเขยแต่งเข้าไร้ความสามารถนี่!
จางเป่าเฉิงจ้องไปที่เฉินเป่ยเขม็ง เขายิ่งคิดยิ่งแค้น สุดท้ายลำคอตีบตัน เขาเงยหน้าขึ้นแล้วกระอักเลือด เลือดพ่นฟุ้งออกมา เสียง “ปัง”ดังขึ้น ก่อนร่างจะร่วงลงกระแทกพื้น
เกิดความโกลาหลไปทั่ว แขกวีไอพีหลายคนรู้สึกช็อกกับอุบัติเหตุดังกล่าว ประธานจางอาเจียนเป็นเลือดอย่างไม่คาดคิดและหมดสติไปแล้วงั้นเหรอ? !