สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 496

บทที่ 496 ร่วมงานเลี้ยง

เยี่ยนจิงวันนี้ ยังคงเหมือนที่เคยเป็นมา ถนนหน้าบ้านตระกูลหลีมีรถผ่านไปมาไม่ขาดสาย ทั้งขวักไขว่และพลุกพล่าน ครึกครื้นเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้น ปลายสุดของถนน ก็มีเงาสีฟ้ารางๆ ที่ กำลังไปทางบ้านหลีอย่างรวดเร็ว! เงาที่ว่านั่นก็คือรถยี่ห้อบูกัตติ เวย์รอน รถหรูที่มีราคาหลายสิบล้าน ที่พิสูจน์ได้อย่างดีถึงตัวตนและชื่อเสียงวงศ์ตระกูลที่ไม่ธรรมดาของผู้เป็นเจ้าของ!

เมื่อรถบูกัตติ เวย์รอนคันนั้นขับเข้ามาใกล้บ้านหลีมากขึ้นเรื่อย อยู่ๆ ความเร็วของรถก็ลดลง แล้วหักโค้งอย่างฉับพลัน จนรถลอยขึ้นอย่างเหลือคันนั้น มุ่งหน้าไปยังบ้านหลี!

“เอี๊ยด! ”

ล้อรถบดไปกับถนน จนส่งเสียงที่ทำให้คนฟังรู้สึกเสียวฟันออกมา

บูกัตติ เวย์รอนจอดลงอย่างแน่นิ่งบนที่จอดรถหน้าประตูบ้านหลี ลูกน้องของบ้านหลีคนหนึ่งก้าวออกมา เปิดประตูรถด้วยความเคารพ

ตามมาด้วยเงาร่างหนึ่งที่ก้าวลงมา นั่นก็คือชายหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลากว่าหลีเช่าเทียนเล็กน้อย ชายหนุ่มก้มหน้าลงมองนาฬิกาโรเล็กซ์บนข้อมือ ริมฝีปากหยักโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ พึมพำกับตัวเองว่า” ยังไม่ถือว่ามาสาย”

“คุณชาย” ทันใดนั้นลูกน้องของบ้านหลี่ก็คุกเข่าลงไปอย่างอ่อนน้อม

“นำทางไป” ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “ฉันกำลังเที่ยวเล่นในยุโรปอย่างสนุกสนาน อยู่ๆหลีเช่าเทียนก็ให้คนมากขนาดนี้กลับมา ถ้าไม่สามารถทำให้ฉันพอใจได้ ฉันจะไม่มีทางปล่อยหลีเช่าเทียนไป!”

“ตอบคุณชาย แม้แต่เจ้าบ้านคุณชายเช่าเทียนก็เชิญมาแล้วครับ” ลูกน้องบ้านหลีคนนั้นนั้นตอบ

ชายหนุ่มคนนั้นขมวดคิ้วหนึ่งรอบ” เจ้าบ้านก็มาแล้ว ตกลงเขามีแผนอะไรกันแน”

“ได้ยินมาว่า เพื่อเรื่องของหลีชิงเยียนจึงจัดงานเลี้ยงครั้งนี้ขึ้นครับ” ลูกน้องบ้านหลีคนนั้นตอบ

“งานเลี้ยง? หลีชิงเยียน?” หลังจากชายหนุ่มได้ยินชื่อของหลีชิงเยียน สีหน้าปรากฎแววประหลาดใจ “เธอกับพ่อแม่ของเธอถูกตระกูลหลีตัดชื่อออกไปแล้วนี่ ในเมื่อออกจากตระกูลไปแล้ว ทำไมถึงทำลูกไม้ประเภทนี้ออกมาได้”

“เรื่องนี้ กระผมก็ไม่รู้รายละเอียดเช่นกันครับ” หลังจากพาชายหนุ่มเข้าไปยังบ้านหลีแล้ว ลูกน้องบ้านก็ทำความเคารพชายหนุ่ม ก่อนจะกลับไปประจำการอยู่ที่หน้าประตูบ้านหลีต่อ

หลังจากที่ชายหนุ่มยืนอยู่ลานบ้านสักพัก ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงที่ทุ้มต่ำและเรียบนิ่ง “หลีซิวเหวิน ในฐานะของทายาทสายตรงของตระกูลหลี ช่างสุขสบายเสียจริง หน้าที่ที่ทายาทสายตรงควรแบกรับ แต่ไหนแต่ไรนายไม่เคยแบกรับเลย”

ชั่วขณะที่เสียงนี้ดังขึ้น หลีซิวเหวินก็สั่นไปทั้งตัว หันศีรษะมองไปยังทิศทางเดียวกันกับเสียงนั้นอย่างรวดเร็ว

“ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก…”

ตัวคนยังไม่เห็น แต่เสียงมาถึงก่อนแล้ว เสียงฝีเท้ากลุ่มหนึ่งที่ดังเข้ามาอย่างช้าๆ ตามมาด้วย หลีเช่าเทียนที่มีลูกน้องกับสาวใช้ติดตามเป็นกลุ่มก็ปรากฏขึ้นในครรลองสายตาของหลีซิวเหวิน

“พี่ชาย” หลีซิวเหวินมองไปที่หลีเช่าเทียน สังเกตอย่างรวดเร็ว สายตาก็ตกไปอยู่ที่แขนเสื้อข้างหนึ่งที่ว่างเปล่า

“ไม่เจอแค่ไม่กี่เดือน เหตุใดแขนของพี่ชาย จึงขาดไปข้างหนึ่งเล่า หรือว่านี่คือหน้าที่ที่นายพูดถึงกัน” หลีซิวเหวินหัวเราะเสียงดัง เผชิญหน้ากับการเสียดสีของหลีเช่าเทียน เขาก็ตอกกลับอย่างไร้ความปรานี

ประโยคนี้หลีซิวเหวินทิ่มแทงเข้าไปยังปมของหลีเช่าเทียนอย่างชัดเจน นัยน์ตาของหลี่เช่าเทียนปรากฏความเยือกเย็น กล่าวว่า” นายไปพักผ่อนเถอะ รองานเลี้ยงเริ่มแล้ว ชั้นจะไปเรียก”

หลีเช่าเทียนพูดเสร็จ ก็หันหลังจากไป ในเวลานั้น อยู่ๆ หลีซิวเหวินก็เรียกหลีเช่าเทียนไว้ พูดว่า” พี่ชาย, ฉันไม่ต้องการแย่งชิงอะไรกับนาย หลีเช่าหงตายแล้ว ช้าเร็วตระกูลหลีก็ต้องเป็นของนาย ผมก็แค่อยากจะถาม ขยะที่ถูกตัดชื่อออกจากตระกูล ถึงกลับเรียกพวกเราจากที่ต่างๆ กลับมา ตกลงนายจะจัดการเธอยังไง”

ฝีเท้าของหลีเช่าเทียนหยุดลงชั่วขณะ เสียงของหลีเช่าเทียนก็ดังขึ้น “นายไม่ได้ชอบคนสวยหรือ อยากได้ก็เอาไป”

“ขอบคุณพี่ชาย” สีหน้าหลีซิวเหวินปรากฏความยินดี เขาเคยได้ยินมาว่าหลีชิงเยียนมีหน้าตาที่สะสวย นี่เป็นความชื่นชอบชนิดหนึ่งของหลีซิวเหวิน แม้ว่าระหว่างพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่สำหรับหลีซิวเหวินแล้ว หลีชิงเยียนก็เป็นแค่ของเล่นในมือเขา ดังนั้นเขาไม่กังวลสิ่งใด

ถึงอย่างไรกับคนสวยที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับตนเอง เขาก็ยังไม่เคยลิ้มลองว่าจะมีรสชาติเช่นไร

ทันใดนั้นใบหน้าของหลีซิวเหวินก็ปรากฏสีหน้าหยาบโลน แล้วหันกลับไปพูดกับลูกน้องบ้านหลีว่า” ไปเถอะ พาฉันไปพักสักหน่อย”

… …

หลีเช่าเทียนนั่งอยู่บนโซฟาตัวหรู อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ด้วยใบหน้าเย็นชา เขาไม่มีความรู้สึกดีให้หลีซิวเหวินเลยแม้แต่น้อย ในสายตาเขา แม้ว่าหลีซิวเหวินจะเป็นหนึ่งในทายาทสายตรง ทว่าตั้งแต่เล็กจนโตยึดแต่การเที่ยวเล่นเป็นสิ่งสำคัญ วันทั้งวันคิดถึงแต่การกินดื่มเที่ยวนานาประเภท ไม่สามารถเข้าร่วมการแย่งชิงตระกูลหลีโดยสิ้นเชิง ยิ่งไม่อาจคุกคามตำแหน่งของหลีเช่าเทียน

ในความคิดของหลีเช่าเทียน หลีซิวเหวินไม่คู่ควรแม้แต่ที่จะพูดคุยกับตน!

สีหน้าของหลีเช่าเทียนมืดมน รอถึงวันที่เขายืนหยัดในตระกูลหลีได้อย่างมั่นคงแล้ว คนที่จะถูกจัดการเป็นคนแรกก็คือหลีซิวเหวิน!

“คุณชาย มีญาติสองสามท่านมาถึงแล้วขอรับ” ทันใดนั้นก็มีลูกน้องเข้ามารายงาน

“ไป ไปต้อนรับสักหน่อย” สีหน้าของหลีเช่าเทียนกลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว เรียบเฉย เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

ทางเข้าบ้านหลี มีรถหรูหลากหลายรุ่นกำลังทยอยเข้ามา จอดลงหน้าประตูบ้านหลี รถหรูแต่ละคัน ทำให้เกิดเป็นฉากที่น่าตกใจและหรูหราจนไม่มีอะไรมาเทียบได้ ราวกับที่นี่เป็นศูนย์กลางจัดแสดงรถหรูอย่างไรอย่างนั้น!

นี่เป็นไปได้ว่าคราวที่มีรถหรูมารวมกันที่เยี่ยนจิงจำนวนมากครั้งหนึ่ง บนถนนไม่ไกล มีรถยนต์จอดจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ มองเห็นรถยี่ห้อ โรลส์-รอยซ์ มาเซราตี บูกัตติ ไมบัค รวมถึงรถราคาแพงที่ไม่ทราบยี่ห้ออีกนับไม่ถ้วน

“บ้านหลี ใช่บ้านหลีนั่นในเยี่ยนจิงไหม”

“สวรรค์ ชั้นมองเห็นอะไร รถหรูหลายคันขนาดนี้ ไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม”

“ตกลงเกิดอะไรขึ้น ระยะนี้เยี่ยนจิงถึงวุ่นวายขนาดนี้ หน้าประต้านหลีนั่นยังมีรถหรูจอดอยู่เยอะแยะอย่างนั้น หรือว่าตระกูลหลีคิดจะทำอะไร”

คนขับรถยนต์เหล่านั้นได้เห็นรถหรูเป็นจำนวนมากจนใกล้จะเป็นบ้า และเมื่อมีคนออกมาจากรถหรูแต่ละคันล้วนเป็นคนตระกูลหลี ตระกูลอื่นๆ ในเยี่ยนจิงเองก็ค่อยๆ ได้รับผลจากการสั่นสะเทือนในครั้งนี้ ในเวลาครึ่งชั่วโมงสั้นๆ หน้าประตูบ้านหลีก็มีคนผ่านไปมามากขึ้น ไม่นานก็กลายเป็นสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านขึ้นมา

มีคนจำนวนมากที่อยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นหน้าบ้านหลี บางคนก็ถือหนังสือพิมพ์ นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวในบริเวณนั้นอ่านข่าว บางคนใส่ชุดทำความสะอาด ถือไม้กวาด แล้วค่อยๆ กวาดถนน แม้ว่าคนพวกนี้จะต่างคนต่างคนต่างทำเรื่องของตนเอง แต่ว่าความสนใจของพวกเข้าทั้งล้วนพุงไปที่ประตูบ้านหลี โดยไม่ละไปสักเสี้ยววินาที

คนพวกนี้ โดยทั่วไปเป็นหูตาที่ตระกูลอื่นๆ ส่งมาจับตาดู ระยะนี้เยี่ยนจิงวุ่นวาย หลายตระกูลฉวยโอกาสนี้ในการควบรวมและเติบโต แต่ว่าอยู่ๆ หน้าตระกูลหลีก็มีรถหรูปรากฏขึ้นเป็นจำนวนมาก ยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจจากตระกูลอื่นๆ

ในเยี่ยนจิงตระกูลหลีมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก ตระกูลส่วนใหญ่ล้วนหวั่นเกรงเป็นธรรมดา กลัวว่าตระกูลหลีจะเหมือนตระหลีเมื่อ2-3วันก่อนเหล่านั้น เกิดการควบรวมเป็นจำนวนมาก เงาร่างที่ก้าวออกมาจากรถหรู ไม่ว่าจะชายหรือหญิงทุกคนต่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ไม่ธรรมดา เมื่อเข้าไปในบ้านหลี ก็มีหลีเช่าเทียนยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทุกท่านยินยอมเหน็ดเหนื่อยมาร่วมงานเลี้ยง เช่าเทียนรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก ยังพอมีเวลาสักพักก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่ม ทุกคนสามารถไปพักผ่อนสักครู่ได้ รอจนถึงเริ่มงานผมจะแจ้งให้ทุกท่านทราบ”

คนตระกูลหลีเหล่านั้นพยักหน้า ทยอยแยกย้ายกันไปยังสถานที่พักผ่อนตามการนำทางของลูกน้องเช่าเทียน ทว่าขณะที่หลีเช่าเทียนเตรียมตัวที่จะไปพูดคุยกับแขกเหล่านั้น ก็มีลูกน้องขึ้นเข้ามากระซิบข้างหู พูดว่า” คุณชายหลี คนของพวกเราจับตาดูหลีชิงเยียนอยู่ตลอด เธอไม่ได้ก้าวออกจากบริษัทแม้แต่ครึ่งก้าว เกรงว่าจะไม่มาแล้วครับ”

ดวงตาหลีเช่าเทียนฉายแววลึกซึ้ง พลางพูดอย่างช้าๆ ” จับตาดูต่อไป เกี่ยวโยงไปถึงชื่อเสียงของหลีหยาง เธอจะต้องมาแน่ๆ”

“ครับ”

……

5 โมงเย็น บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป สาขาเยี่ยนจิง

“ตึก ตึก ตึก…”

ประตูทางเข้าบริษัท ก็มีเสียงรองเท้าส้นสูงปรากฎขึ้น พร้อมกันนั้นเรือนร่างที่งดงามก็ปรากฏขึ้นตัวหน้าประตูบริษัท ก่อนจะค่อยๆ เดินออกมา

ในเวลานั้น รถยนต์สีดำค่อยๆ เคลื่อนออกจากที่จอดรถและในที่สุดก็หยุดลงตรงหน้าร่างงาม

“ชิงเยียน ขึ้นรถสิ”

หน้าต่างรถลดลง ใบหน้าที่มีกลิ่นอายความเป็นผู้ใหญ่และเต็มไปด้วยเสน่ห์แบบผู้ชายก็สะท้อนเข้าไปยังม่านสายตาของหลีชิงเยียน

ประธานนางฟ้ามองเห็นเฉินเป่ย เพียงชั่วครู่ความประหลาดใจก็วาบผ่านนัยน์ตาสวยงามของเธอ

นั่นเป็นเพราะว่า เฉินเป่ยเปลี่ยนไปอย่างมาก กล่าวได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเลยที่เดียว เฉินเป่ยตอนนี้ มีตรงไหนที่ใกล้เคียงกับคำว่ามอซอกัน

หลีชิงเยียนก้มหน้าลง เมื่อมองเฉินเป่ยที่อยู่ในชุดสูทนั้น ใบหน้างามก็ฉายแววขบคิด ทันใดนั้นความอำมหิตก็วาบผ่านดวงตาคู่งาม!