สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 538

บทที่538 จับกุมไว้!

ปลายทวนสีเงินเล่มนั้น…อยู่ห่างจากหน้าอกของเฉินเป่ยเพียงเซนติเมตรเดียว… แต่ระยะห่างหนึ่งเซนติเมตรนี้…กลับหยุดทวนสีเงินที่สยองขวัญน่าสะพรึงกลัวเล่มนั้นไว้แล้ว

เห็นเพียงฝ่ามือของเฉินเป่ยกุมทวนสีเงินที่สยองขวัญเล่มนี้ไว้แน่น…ราวกับจะสังหารทุกอย่างรอบด้าน…ล้วนแล้วแต่เหมือนถูกหนีบทำลายลง

“ตาย——!” ลูกชายใหญ่หยางเย่นกั้วสีหน้าโหดร้าย ร้องตะโกนทีหนึ่ง ทวนสีเงินสะสมฉับพลัน…เสียบแทงเข้ามาอีกครั้ง อยากจะแทงเฉินเป่ยให้ตายถึงที่สุด แทงทะลุผ่านหัวใจ

ทวนมักรดำระเบิดพลังขึ้น…ระเบิดจู่โจมสยองขวัญท่วมท้น ปลายทวนห่างจากหน้าอกของเฉินเป่ยใกล้อีกแค่ครึ่งนิ้ว…ปลายทวนที่แหลมคมนั้น…เกือบจะแทงเข้าในร่างกายของเฉินเป่ย…เสื้อผ้าโดนเสียบแทงจนขาดวิ่น

แขนของเฉินเป่ยมีเส้นเลือดระเบิดขึ้น…กล้ามเนื้อน่ากลัวระเบิดนูนขึ้นในขณะนี้ พื้นดินใต้เท้าเขา…แตกร้าวยุบลงส่วนหนึ่ง

ด้านหลัง…ลูกชายรองหยางฉางคงยกทวนขึ้นมา ทวนสีเงินดุจคลื่นยักษ์โหมซัดสาด ฟันทุกอย่างอีกครั้ง ฟาดฟันลงมาอย่างน่ากลัว อยากฟันเฉินเป่ยออกเป็นสองท่อน

ชั่วขณะนี้สังหารอย่างโหดเหี้ยม

“ชิ้ง!” ทันใดนั้น เฉินเป่ยโบกแขนขวาฉับพลัน…ราวกับกรงเล็บมังกรที่สยองขวัญ ชั่วพริบตาก็คว้าทวนสีเงินที่ฟาดฟันรุนแรงกลางอากาศเล่มนั้นไว้แน่น

มือทั้งคู่ของเฉินเป่ยจับอาวุธทวนสีเงินของอัจฉริยะทั้งสองของตระกูลหยางไว้แน่น กล้ามเนื้อแขนของเขานูนขึ้นจนน่ากลัว…ดุจปีศาจร้าย

อัจฉริยะสองคนของตระกูลหยางมองหน้ากัน ชั่วขณะนั้นทวนสีเงินสองเล่มแตกกระจายพลังสยองขวัญ บีบแทงเสียบไปยังเฉินเป่ยโดยตรง

พลังทวนสีเงินส่งผ่านเข้าไปอย่างสยองขวัญในชั่วขณะนั้น มือทั้งคู่ของเฉินเป่ยกุมทวนสองเล่มนั้นไว้แน่น ฝ่ามือและด้ามทวนเสียดสีกันรุนแรง…ระเบิดเสียงแก๊กออกมา

ขอเพียงเฉินเป่ยปล่อยมือนิดนึง…ทวนสีเงินสองเล่มนี้…คงทะลุผ่านร่างกายของเขาในขณะนั้น…

ร่างกายของเฉินเป่ยโดนพลังมหาศาลบีบเคล้นจนต้องถอยละทีละก้าว… หลุมยุบลึกที่อยู่บนพื้นปรากฏขึ้นส่วนหนึ่ง

ในที่สุดแขนทั้งคู่ของเฉินเป่ยก็สั่นเทารุนแรง…เส้นเลือดปูดนูนจนเหมือนงูที่น่ากลัว…ขยายอยู่บนกล้ามเนื้อแขน ร่างกายของเขาหยุดลงทันใด…พลังที่สยดสยองสองฝั่ง…กำลังคุมเชิงกันอย่างสยองขวัญ

อากาศราวกับแข็งตัวในเสี้ยววินาทีนี้

ใต้หน้ากากราชาหลง ในแววตาของเฉินเป่ย…ปรากฏภาพภูเขาศพทะเลเลือดที่น่ากลัวขึ้นมา

บนตัวของเฉินเป่ยวินาทีนั้น ระเบิดความคิดอยากสังหารที่โหดร้ายในชั่วขณะนั้น และทำให้รู้สึกอกสั่นขวัญแขวนออกมา

“อัยย่าห์——!” เฉินเป่ยระเบิดเสียงตะโกน กล้ามเนื้อแขนของเขาในขณะหนึ่ง…ระเบิดพลังที่น่ากลัวพอฟัดพอเหวี่ยงออกมา

โจมตีด้วยพลังสยองขวัญ…อัจฉริยะตระกูลหยางทั้งสองคนสั่นไปทั่วทั้งตัว…ร่างกายของสองคนถอยหลังล้มกะทันหัน…บนพื้นเกิดรอยร้าวยุบลงไม่หยุด…ฝุ่นลอยตลบอบอวล

เส้นเลือดที่แขนทั้งคู่ของเฉินเป่ยปูดนูน พลังน่ากลัวผุดขึ้นฉับไว เขาจับทวนสีเงินสองเล่มไว้แน่น ทวนสีเงินสองเล่มนั้น…ยามอยู่ภายใต้พลังสยองขวัญของเขา…คาดไม่ถึงมีเส้นรัศมีวงกลมที่โค้งงอเลือนราง…

“เฮือก——!”แขนทั้งคู่ของเฉินเป่ยราวกับงูใหญ่สยองขวัญ จับทวนสีเงินสองเล่มนั้นไว้ จากนั้นยกขึ้นทันใด

เดิมทีอัจฉริยะสองคนของตระกูลหยางไม่มีทางควบคุม…โดนเฉินเป่ยสะบัดขึ้นกลางอากาศทันใด

“ตึงๆ…!” เสียงระเบิดโจมตียุบลงรุนแรงสองที อัจฉริยะทั้งสองของตระกูลหยางถูกเฉินเป่ยโจมตีที่พื้นอย่างแรง พลังมหาศาลสั่นสะเทือน…ทั้งพื้นดินราวกับกำลังสั่นเทา

ฝุ่นลอยขึ้นมา… ที่เกิดเหตุสยดสยองน่าสะพรึงกลัว

เฉินเป่ยใช้ทักษะวาร์ปตัวดิ่งลงไป… หมัดหนึ่งโจมตีเข้ามาฉับไว

อัจฉริยะทั้งสองของตระกูลหยางสีหน้าเปลี่ยน ก่อนจะทะยานขึ้นบนฟ้า

“ปัง!” เฉินเป่ยไวประหนึ่งสายฟ้าแลบ หมัดหนึ่งจู่โจมบนหน้าอกหยางเย่นกั้วอย่างแรง

ทั้งตัวหยางเย่นกั้วราวกับเจอฟ้าผ่า…พ่นเลือดสดออกมาทันใด…ทั้งตัวคนกระเด็นลอยออกไปทางด้านหลัง

“ตึง!” หยางเย่นกั้วกระแทกบนขั้นบันไดหินที่ประตูใหญ่ของตระกูลหลีรุนแรง…ทั้งขั้นบันไดหินยุบแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ฟึบ!” ลูกชายรองหยางฉางคงสีหน้าเดือดดาล ใช้ทักษะยกทวนขึ้นมา ทวนสีเงินเปล่งประกาย กลายเป็นการสังหารโหดร้ายทารุณโหมซัดสาดเข้ามา

ร่างกายของเฉินเป่ยวาร์ปหายทันที…ไม่เพียงไม่ได้หลบหลีก…แต่ยังยกกำลังออกตีสกัดการสังหารทวนสีเงินที่สยองขวัญนั้น

“ชิ้ง——!” เฉินเป่ยยกแขนทั้งคู่ทันใด จับทวนสีเงินที่โหดเหี้ยมเล่มนั้นไว้ทันที ทวนสีเงินที่เป็นภาพเพ้อฝันของหยางฉางคงนั้นชั่วพริบตาเดียวก็เป็นธาตุแท้ เฉินเป่ยใช้แขนทั้งคู่ของจับทวนสีเงินไว้แน่น

แขนทั้งคู่ของเฉินเป่ยน่าสยองอย่างยิ่ง ราวกับปล่อยพลังหมื่นชั่งออกมา น่ากลัวอย่างมหันต์ สกัดทวนสีเงินน่าสะพรึงกลัวเล่มนั้นไว้แน่น

ทวนสีเงินเล่นนั้นของหยางฉางคง…คาดไม่ถึง…โดนพลังบดขยี้จนโค้งงออย่างเลือนราง กำลังค่อยๆ เปลี่ยนรูป

ลูกตาเฉินเป่ยแข็ง…ยกขายาวขึ้นทันใด ขาข้างหนึ่งระเบิดออก

“ปึง!” เท้าข้างหนึ่งโจมตีบนรูปปั้นหินที่หนักหลายตันนั้นอย่างแรง ทั้งร่างกายของเฉินเป่ยสั่นรุนแรง…ถอยหลังไปสองก้าว

รูปปั้นสิงโตหินนั้นกลิ้งทับมายังเฉินเป่ยอย่างรุนแรง

เฉินเป่ยร้องตะโกนทีหนึ่ง ยกรูปปั้นสิงโตหินอันใหญ่ที่หนักหลายตันนั้นขึ้นโดยตรง

“อ่า——!” ร่างกายเฉินเป่ยสั่นไหวรุนแรง แขนทั้งคู่มีพลังที่มหาศาลพอๆ กัน…ระเบิดออกทันใด รูปปั้นสิงโตหินที่ใหญ่โตน่ากลัวนั้น…เขวี้ยงลอยจู่โจมไปยังลูกชายใหญ่ตระกูลหยางโดยตรง

ลูกชายใหญ่ตระกูลหยางสีหน้าแข็งทื่อ ทวนมักรดำแวบผ่านกวัดแกว่ง ทวนที่ดุจสว่านไฟฟ้าอันสยองขวัญ ชั่วพริบตาเดียวก็จู่โจมบนรูปปั้นสิงโต

“บึ้ม!” รูปปั้นสิงโตหินถูกระเบิดกลายเป็นเสี่ยงๆ ในชั่วขณะหนึ่ง

เพียงชั่วพริบตาเดียวทักษะของเฉินเป่ยก็ระเบิดโจมตีเข้าไป ไวดุจฟ้าแลบ มีดหลงหยาประกายวาร์ปออกมา

“ชิ้งๆๆ…!” โลหะจู่โจมดุเดือด แขนทั้งคู่ของหยางเย่นกั้วกุมทวนสีเงินไว้แน่น…ร่างกายสั่นเทารุนแรงถอยหลังไป…ตามการโจมตีแต่ละครั้งของมีดหลงหยา…ง่ามนิ้วระหว่างหัวแม่มือกับนิ้วชี้ของฝ่ามือทั้งคู่ของหยางเย่นกั้วปริแตกส่วนหนึ่ง ฝ่ามือทั้งคู่ของเขาเปื้อนด้วยเลือดสด

“ตึง!” ในที่สุดหยางเย่นกั้วก็ระเบิดอย่างสุดจะทน…กระเด็นออกไปทันที…ร่างกายกระแทกจนเกิดหลุมยุบขนาดใหญ่บนพื้น

ทวนมักรดำของเขาเล่มนั้น…พังเสียหายอย่างหนัก บนด้ามทวน…ถูกมีดหลงหยาระเบิดโจมตีจนเป็นร่องรอยเสียหาย

สีหน้าหยางเย่นกั้วสั่นสะท้านตกใจ ในแววตามีความไม่อยากเชื่อ ทวนของเขา…คืออาวุธยอดเยี่ยมแห่งยุค… เป็นไปได้อย่างไร? เป็นไปได้อย่างไรที่โดนระเบิดจนกระเซอะกระเซิงเช่นนี้?

ลูกชายรองหยางฉางคงสีหน้าดุร้ายโหดเดือดดาล ร่างกายระเบิดแวบขึ้น ยกทวนสีเงินทันใด ผ่าฟันมาในชั่วพริบตา

“ตายซะเถอะ!” เสียงของหยางฉางคงมีจิตสังหารที่หนักหนาพอๆ กัน ทวนสีเงินกลายเป็นมังกรยาว ฟาดฟันมายังเฉินเป่ย

“อ่า——ตายซะ!” ทันใดนั้น ลูกชายใหญ่หยางเย่นกั้วทะยานขึ้นฟ้าจากพื้นดินอย่างแรง ทวนแสงสีดำกลายเป็นมังกร จู่โจมมายังเฉินเป่ยแบบสยองขวัญ

แสงสีเงินกลายเป็นมังกรคำราม … มังกรดำโหมซัดสาดร้องคำราม

อัจฉริยะทั้งสองประกบคู่กัน สยดสยองมหันต์

ความอาฆาตแค้นที่สยองขวัญสองอันกลายเป็นเหมือนดาวตกสองดวงที่น่ากลัว แหวกทะลุอากาศเฉียบไว ระเบิดโจมตีมาทางเฉินเป่ยอย่างรุนแรง แรงของทวนโหดร้าย การสังหารสะกดอากาศรอบด้านผืนหนึ่งจนบิดเบี้ยว

สถานการณ์เปลี่ยนฉับพลันโหมพัด ฝุ่นถูกพลังที่รุนแรงโหมพัดพาเข้าไปด้านใน สังหารเข้ามาดุจลมบ้าหมู

เสี้ยววินาทีนี้…อากาศ…ราวกับหยุดนิ่งในชั่วขณะนั้นแล้ว

ใต้หน้ากากราชาหลง…ในตาของเฉินเป่ยเผยสนามสู้รบที่เลือดนองโหดเหี้ยมฉากหนึ่งขึ้นมาเลือนราง…นั่นคือสนามรบที่โดนเลือดสดแปดเปื้อนแดงฉาน…ศพกองสะสมดุจภูเขา…เจตนาอยากฆ่าที่น่ากลัวแตกตื่นโหดซัดสาดขึ้นมาไม่ขาดสาย…

“ย่าห์——!” เฉินเป่ยระเบิดเสียงตะโกน ใช้ทักษะจนกลายเป็นภาพวืดที่น่ากลัว มีดหลงหยาแตกกระจายแสงดำแวววาวออกกลางอากาศ

“ตึง——!” ภาพเงาสามคนชนกันรุนแรง คล้ายฝนดาวตกดิ่งลงพระจันทร์พังเสียหาย

อากาศบิดเบี้ยวหดแน่นฉับพลัน

“วู้ฮู้——!” เสียงมังกรร้องคำรามอย่างเย็นเฉียบ มีดหลงหยาเสียดสีรุนแรงกลางอากาศ…เปล่งเสียงมังกรคำรามที่น่าครั่นคร้ามดุจเสียงจากนรก

ตอนได้ยินเสียงมังกรคำรามนี้…สองอัจฉริยะตระกูลหยางลูกตาแข็งฉับพลัน สีหน้าเปลี่ยนไป

มังกรคำราม…ร้อยปีก่อน…ตระกูลหยางพวกเขามีเรื่องเล่าสืบต่อมาจากโบราณ… บนโลกนี้…มีอาวุธประเภทหนึ่งทำลายขีดจำกัดที่มนุษย์ตีหลอม…จะสามารถมีเสียงมังกรคำรามเกิดขึ้น แต่นั่นเป็นเพียงตำนานเรื่องหนึ่ง แม้แต่บรรพบุรุษของตนเองยังไม่เคยเจอ

และตอนนี้เสียงมังกรคำรามนี้…ดังชัดแจ๋วเช่นนี้ สั่นสะเทือนเพียงนี้ มีจิตสังหารที่สยองขวัญมหาศาล

มีดหลงหยาแหวกทะลุอากาศรุนแรง ก่อนจะมีการสังหารสยดสยองจู่โจมเข้ามา

หยางเย่นกั้วสีหน้าเปลี่ยนแปลง…ยกทวนต้านทานทันที

“ชิ้ง!” มีดหลงหยากลายเป็นแสงดำแบบฟ้าแลบ ฟันบนทวนมักรดำอย่างแรง อาวุธวิเศษร้อยปีเล่มนี้…ถูกฟันจนเป็นสองท่อนทันใด

แสงดำปาดผ่านร่างกายของหยางเย่นกั้วดุจสายฟ้าแลบ