สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 67
ตอนที่ 67 ผู้มีพระคุณที่ได้ช่วยชีวิตให้รอด!
บรรยากาศในห้องนอนเริ่มตึงเครียดขึ้นทันที ดวงตาของเฉินเป่ยลึกและเฉียบคม จ้องมองไปที่ผู้เชี่ยวชาญราวกับใบมีดคม จ้องเหมือนมองทะลุทุกทั่วร่างกายของเขา
ผู้เชี่ยวชาญสั่นเล็กน้อย แต่ก็ยังกัดฟันและพูดว่า “ใครมีความรู้น้อยและยังแสร้งทำเป็นเข้าใจ ผมกำลังพูดถึงคนนั้นแหละ”
“ปล่อยเขาไป หรือว่าเขาพูดผิดเหรอ?คุณมีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพแพทย์เหรอ?” แพทย์อีกคนที่อยู่ข้างๆกล่าว เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านหลอดเลือดหัวใจในเมืองหู๋ไห่ เขาได้รับเชิญให้มาที่นี่เพื่อร่วมหาวิธีการยืดเวลา
“ ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพแพทย์?” เฉินเป่ยผงะครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว“ ไม่มี”
“ แล้วคุณจบการศึกษาแพทยศาสตร์จากมหาลัยไหน?” หมอจ้องไปที่เฉินเป่ยด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน
“ ผมไม่ได้จบแพทย์มา” เฉินเป่ยตอบจางๆ
“ในเมื่อคุณไม่มีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพแพทย์หรือไม่ได้จบแพทย์มา แล้วคุณเป็นอะไร?!” หมอตำหนิ“ หรือว่าคุณเป็นหมอเท้าเปล่าในตำนานเหรอ?”
“ ที่แท้ก็เป็นหมอเท้าเปล่านี่เอง ผมยังคิดว่าเป็นท่านปรมาจารย์…ผมว่าแล้ว อายุแค่นี้ จะเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องการแพทย์ได้อย่างไร…”
ทันใดนั้น สายตาของทุกคนในห้องนอนที่มองไปที่เฉินเป่ยก็เปลี่ยนไป มีการดูถูกและเยาะเย้ยมากขึ้น พวกเขามองไปที่เฉินเป่ย ราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนหลอกลวง
“ คุณหลี เรามาเพื่อรักษา ไม่ใช่มาเพื่อต่อสู้กับคนหลอกลวงหน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้ แม้ว่าเราจะยังไม่สามารถรักษาอาการป่วยของคุณท่านได้ แต่คุณก็ไม่ควรใช้คนแบบนี้เพื่อมาฉีดหน้าผมใช่ไหม?” ผู้เชี่ยวชาญที่โดนเฉินเป่ยจับ พยายามผลักมือของเฉินเป่ยออกไปและตะโกนอย่างรุนแรง
“ แม้ว่าผมจะไม่เก่งเท่าผู้เชี่ยวชาญชั้นหนึ่งในต่างประเทศ แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่ให้คนอื่นรังแกได้ง่ายๆ ถ้าคุณไม่ยอมรับในฝีมือทางการแพทย์ของเรา เราก็จะไป” หมออีกคนมองเฉินเป่ยด้วยสายตาเย็นชา
“อย่าเพิ่งไปนะทุกคน คุณหลีทำเพราะรีบร้อนจึงหาหมอมาผิดโดยไม่ทันคิด … ” ชายวัยกลางคนในชุดสูทตื่นตระหนกและยิ้มอย่างประจบ จากนั้นก็หันศีรษะ สั่งเฉินเป่ยอย่างเย็นชา”ออกไปเดี๋ยวนี้ หากไม่ได้รับอนุญาตของผมและคุณหลี คุณห้ามก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้แม้แต่ก้าวเดียว!”
“คุณแน่ใจหรือ?” เฉินเป่ยมองชายวัยกลางด้วยสีหน้าลึก
“แน่นอน รีบไสหัวออกไปจากที่นี่!” ห้องนอนเงียบกริบ สายตาแต่ละคู่สบเข้ากับร่างของเฉินเป่ยและหลีชิงเยียนอย่างเย้ยหยัน!ในที่สุดชายวัยกลางคนในชุดสูทก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ได้เริ่มขับไล่คนแล้ว!
ในห้องนอนเงียบกริบไม่มีเสียงใดๆ หลีเช่าเทียนที่ยืนอยู่มุมห้อง มองดูฉากนี้ มุมปากของเขาค่อยๆยกขึ้นเป็นโค้ง
“แหม ถูกคนแฉแล้วเหรอ คิดจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหนอีกแล้วใช่ไหม?จริงที่ว่าแต่งงานกับไก่ก็ตามไก่ แต่งงานกับหมาก็ตามหมา หน้าด้านจริงๆ” ป้าใหญ่เยาะเย้ย เริ่มโจมตีกลับอย่างดุเดือด!
“มีบางคนอ้างว่ารู้เรื่องแพทย์ไม่ใช่หรือ?แม้แต่มหาลัยแพทยศาสตร์ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ตามคนหลอกลวงมาไม่กี่วันก็กล้าที่จะออกมาหลอกลวง ปลอมจริงๆ” ป้าสองมองไปที่หลีชิงเยียนและเฉินเป่ย เหน็บแนมอย่างแจ่มแจ้ง
หลีชิงเยียนยืนอยู่ที่เดิม ฟังเสียงเยาะเย้ยของป้าและป้าสองที่ ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้น หันกลับไปฉุดมือเฉินเป่ยและหายไปจากประตูห้องนอน
“เพราะคุณแท้ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณออกหน้า พวกเราจะถูกคนมากมายเยาะเย้ยแบบนี้เหรอ?” หลีชิงเยียนมองเฉินเป่ยด้วยดวงตาที่สวยงามอย่างดุดันที่ทางเดิน
เฉินเป่ยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง”นี่ประธานหลีกำลังจะกลับไปใช่ไหม”
“ ก็แหงละสิ จะอยู่ให้คนอื่นหัวเราะเยาะเหรอ?” หลีชิงเยียนถามกลับอย่างเย็นชา
เมื่อเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียนเดินออกจากคฤหาสน์ขนาดใหญ่แห่งนี้ พวกเขาก็เห็นรถคันหนึ่งแล่นมาจากระยะไกล หยุดอยู่ข้างถนนอย่างช้าๆ
ประตูรถเปิดออก ชายชราผมบางก็ลงจากรถ ชายชราสวมชุดกังฟูสีขาว ราวกับว่าเขาเพิ่งชกเสร็จแล้วถูกส่งมาที่นี่
ทันทีที่ชายชราลงจากรถ เขาก็เห็นเฉินเป่ย ดวงตาของเขาหรี่ลงและเขาเดินหน้าไปสองก้าวไปทางเฉินเป่ย จากนั้นเขาก็ถามว่า “ชายหนุ่ม ทำไมผมรู้สึกคุณหน้าคุ้น.. ”
เฉินเป่ยชะลอตัวลงและยิ้มจาง ๆ “ผู้เฒ่า คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ?”
ชายชราตบหัวและหัวเราะ“ ที่แท้ก็คุณนี่เอง?”
“พวกคุณ … รู้จักกันเหรอ?” ใบหน้าของหลีชิงเยียนหยุดนิ่ง
“แน่นอน ทุกเช้าเมื่อผมไปซื้อผักที่ตลาดข้างๆผ่านสวนสาธารณะก็มักจะเห็นเขาฝึกวิชากังฟู ผมก็จะคุยกับเขา” มุมปากเฉินเป่ยยกขึ้น “ชิงเยียน คุณไปที่รถก่อน ผมคุยกับท่านสักพัก เดี๋ยวผมตามไป”
หลีชิงเยียนเหลือบมองไปที่เฉินเป่ยและชายชรา พยักหน้าและเดินไปที่ไมบัคที่จอดอยู่ห่างออกไป
“ผู้เฒ่า คุณมาทำอะไรที่นี่?” เฉินเป่ยถาม
ชายชรายื่นมือออกมา หยิบใบสูตรยาหนึ่งใบออกมาและพูดว่า “ที่นี่มีคนไข้ที่เป็นโรคร้ายแรง ตั้งแต่ที่ผมไปเยี่ยมครั้งที่แล้ว ผมก็คิดเรื่องนี้อยู่ที่บ้านเป็นเวลานาน ในช่วงเวลานี้ผมได้คิดสูตรยามา จึงอยากลองดูว่าผลเป็นอย่างไร ”
เฉินเป่ยเบะปากเล็กน้อยและเขาก็เหลือบมองไปที่ใบสั่งยานั้น“ ผู้เฒ่า สูตรนี้ของคุณไม่มีประโยชน์”
ชายชรายิ้ม“ คุณรู้อะไร นี่คือสูตรยาที่พ่อของผมเก็บไว้ คุณรู้หรือไม่ว่าพ่อของผมคือใคร?
“ใคร?” เฉินเป่ยมองไปที่ชายชราด้วยความสนใจ
ความภาคภูมิใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ชราที่เต็มไปด้วยความเมตตา “เมื่อพ่อของผมยังมีชีวิตอยู่ คนอื่น ๆ เรียกเขาว่า … หมอฮัวโต๋น้อยเมืองหู๋ไห่!”
เฉินเป่ยมองไปที่ชายชราด้วยความสนใจ “หมอฮัวโต๋น้อยเมืองหู๋ไห่?”
“ใช่ พ่อของผมเรียนรู้จากสำนักที่มีชื่อเสียงมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม … เขาทำให้ผู้ป่วยกลับมาแข็งแรงเหมือนหนุ่มสาว โรคที่ยากต่อการรักษานับไม่ถ้วนอยู่ในมือของเขา ยาถึงโรคหาย … แต่โชคร้ายที่เขาจากไปเมื่อสามปีก่อน” ชายชรากล่าวช้าๆ “สามปี ก่อนที่เขาจะจากไป เขาบอกกับผมว่า ความเสียใจครั้งเดียวในชีวิตของเขา … คือเขาได้พบกับผู้ป่วยที่ป่วยหนักในปีนั้น เป็นครั้งเดียวที่เขาไม่สามารถรักษาให้หาย เขาจึงทิ้งใบสั่งยานี้ไว้ … ”
ใบหน้าของชายชราเริ่มรู้สึกหมองหม่นขึ้นมา“ สูตรนี้ ตามที่เขาพูด เขาไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมา มันถูกเขียนขึ้นภายใต้คำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญ … ”
“ คิดไม่ถึงเลยว่า โลกจะมหัศจรรย์ขนาดนี้ โรคแบบเดิมจะปรากฏขึ้นต่อหน้าผมอีกครั้ง” ชายชราพูดช้าๆ“ นี่อาจเป็นโชคชะตาของผม แน่นอนว่าผมต้องชดใช้ทุกอย่าง… หมอเป็นผู้มีเมตตา ผมต้องช่วยชีวิตเขา!”
“ผู้เฒ่า คุณซ้อมกังฟูในสวนสาธารณะทุกวัน คิดไม่ถึงว่าจะมีภูมิหลังในครอบครัวที่เป็นแพทย์” เฉินเป่ยยิ้มเล็กน้อยและพูดติดตลก
“นั่นมันเป็นเรื่องเก่าแล้ว พูดมันทำไมอีก” ชายชราโบกมือและเดินไปที่คฤหาสน์
ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของชายชรา “ผู้เฒ่า สูตรยาของคุณขาดยาไปหนึ่งตัวหากไม่มียานี้ ใบสั่งยาของคุณก็เท่ากับกระดาษเปล่าที่ไร้ประโยชน์ ”
ชายชราหยุดเดิน หันหน้าไปมองเฉินเป่ย การแสดงออกสีหน้าของเฉินเป่ยเรียบสงบ ราวกับว่าเขากำลังระบุบางสิ่งที่เขาได้ลิ้มรสอย่างชิวๆ
เฉินเป่ยเดินไปข้างหน้าชายชรา กระซิบสองสามคำ ชายชราตกใจและยืนอยู่ที่นั่นด้วยความตกใจราวกับโดนฟ้าผ่า!
คำพูดของเฉินเป่ย เหมือนกับการถ่ายทอดสติปัญญาให้ ทำให้ตรัสรู้ ดวงตาของเขาฉายรังสีแห่งความตื่นเต้นและจ้องมองไปที่เฉินเป่ย เต็มไปด้วยความตกใจและชื่นชม!
เมื่อชายชราดึงสติกลับมาได้ เฉินเป่ยก็หายตัวไป
ชายชราหันกลับมา ตัวสั่นเล็กน้อย วิ่งไปที่คฤหาสน์อย่างตื่นเต้น
ข้างถนน เฉินเป่ยเดินไปที่รถไมบัค เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง
เครื่องยนต์รถไมบัคดังขึ้น ขับออกไปด้วยความเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ …
“คุณเป็นอะไรกับผู้เฒ่าคนนั้น?”หลีชิงเยียนถามขณะนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ดวงตาคู่สวยจ้องมองเฉินเป่ยผ่านกระจกมองหลัง น้ำเสียงการถามมีความทดลองเล็กน้อย“
“ เป็นเพื่อนที่ดีที่คุยกันในสวนสาธารณะในวันธรรมดา” เฉินเป่ยยิ้ม เมื่อเห็นดวงตาที่สวยงามของหลีชิงเยียนยังคงมีความสงสัย เขาก็รีบตบหน้าอกของเขาเพื่อรับรองอีกครั้ง
…………
ในคฤหาสน์ คนรับใช้ป้อนยาจีนอย่างระมัดระวังให้กับชายชราที่นอนอยู่บนเตียง ในห้องนอน ทุกคนไม่กล้าเสียงดัง
หลีหงมองไปที่ชายชราด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ในดวงตาของเขา เผยความรู้สึกมีความหวังริบหรี่ที่ไม่สามารถยับยั้งได้
ทันใดนั้น ชายชราก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ลืมตาขึ้นและพ่นเลือดสีดำออกมาเต็มปาก!
“สำเร็จแล้ว!” ดวงตาของชายชราเป็นประกายแววตาของเขาตื่นเต้นและร่างกายของเขาสั่นสะท้าน!
ชายชรา อาเจียนเลือดลำออกมา เขาได้รอดชีวิตจากความตายแล้ว!
ชายชราใช้สองมือพยุงร่างกายด้วยความลำบาก ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นนั่งช้าๆ!
“พ่อ!” ชายวัยกลางคนในชุดทางการร้องไห้ด้วยความดีใจ อาการของชายชราดีขึ้นกว่าเดิมมาก!
“ พี่ชาย ท่านทำให้ผมตกใจมากจริงๆ” หลีหงสูดหายใจยาวๆ มองชายชราที่อ่อนแอและซีดเซียวแล้วยิ้มอย่างขมขื่น
“ขอบคุณความเมตตาและบุญคุณที่ยิ่งใหญ่นี้ ถังเฮ่าจะไม่มีวันลืม” ชายวัยกลางคนหันกลับมาต่อหน้าชายชรา คุกเข่าลงโดยไม่ลังเล!
“ ไม่ๆ ผมรับสิ่งนี้ไว้ไม่ไหว” ชายชรารีบโบกมือ
“ คุณช่วยชีวิตถังเต๋อไว้ คุณสมควรได้รับการคุกเข่านี้” หลีหงกล่าว
“คุณลุกขึ้นก่อน เรื่องมันยาว คนที่ช่วยชีวิตพวกคุณไว้ ความจริงเป็นคนอื่น” ชายชราพูดช้าๆ
“คนอื่นเหรอ?ยาของพ่อผมท่านเป็นคนให้ ไม่ใช่ท่าน แล้วยังมีใครที่ได้ช่วยชีวิตพ่อผมไว้” ถังเฮ่าถึงกับผงะ
“สูตรยานี้ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของผม แต่มีข้อบกพร่องร้ายแรงอย่างหนึ่ง หากไม่มีเขา ใบสั่งยานี้จะใช้ไม่ได้เลย พ่อของคุณจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้” ชายชราอธิบายอย่างช้าๆ “ดังนั้น ถ้าจะพูดถึงเรื่องบุญคุณ คุณงามความดีนี้ต้องยกให้เขา ฉันเป็นแค่หมอที่ตรวจวินิจฉัยเท่านั้น ”
เสียงของชายชรานั้นแหบแห้งและอ่อนแอ แต่ก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก “บุญคุณที่ช่วยไว้ ถังเต๋อจะขอจำไว้ตลอดชีวิต … แต่แค่ไม่รู้ว่าเขาที่คุณพูดถึง ไปไหนแล้วหรือ … ”
“ขอโทษนะ คนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหนหรือ?” หลีหงพยักหน้า สีหน้าดูเคารพนับถือ
“เขาเหรอ เพิ่งเดินออกไปจากที่นี่” หลีหงก็คิดได้ทันที”โอ้ข้างกายเขายังมีผู้หญิงคนหนึ่ง คือคุณหลีชิงเยียน
หา！
ในห้องนอนเงียบสงบ! สายตาหลายคู่ ทันใดนั้นก็ตกตะลึงไปหมด! !
สีหน้าของหลีเช่าเทียน ไม่อยากจะเชื่อ! !