สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 112 การลักพาตัวและการแต่งงาน[รีไรท์]

“นี่ยังถือว่าเล็กน้อย คิดว่ายังไง? จำไว้ด้วยว่าฉันต้องการที่จะรู้ความจริง ถ้าเกิดเล่นตุกติกอีก แกได้ลงไปอยู่ก้นทะเลแน่” ฉู่เหินก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำขนาดนี้ แต่ในใจเขาคิดแค่ว่าคงต้องขู่ให้กลัวก่อน ไม่งั้นคนพวกนี้คงไม่ปริปากพูดแน่

การกระทำของฉู่เหินนั้นได้ผลมาก มันทำให้คนตรงหน้าใจเสียไปตาม ๆ กัน! หัวขโมยคิดว่าชายผู้นี้ต้องเป็นยอดมนุษย์ หรือไม่ก็พวกผู้มีวิทยายุทธ์เป็นแน่ ซึ่งถ้าคำบอกเล่าพวกนั้นเป็นเรื่องจริงแล้วละก็ ชายตรงหน้าคนนี้ เขาต้องสามารถจัดการพวกตนได้ในพริบตาแน่!

“นี่มันเรื่องจริงงั้นเหรอ?!”

หลังจากที่ได้ยินอย่างงั้น ฉู่เหินก็อดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมา พูดบ้าอะไรของมัน! แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาสนใจอะไรหยุมหยิมแบบนี้ ชายหนุ่มยังคงตั้งคำถามใส่ฝ่ายตรงข้ามโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

“ไร้สาระมาพอแล้ว บอกมาให้หมดเปลือกซะ ถ้าโกหกคงรู้นะว่าจะเป็นยังไง” สายตาจองฉู่เหินจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา!

“ยอมแล้ว! ฉันจะบอกหมดทุกอย่างเลย” คนตรงหน้าต่างหมอบลงกับพื้นด้วยความกลัว ก่อนที่จะสารภาพแผนที่คิดมาหมดเปลือก อย่างไรก็ตามฉู่เหินนั้นก็ยังโกรธอยู่ดีหลังจากที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมด

ต้องยอมรับว่าเจ้าพวกนี้ช่างกล้ามาก แค่เพราะว่าพวกมันเกลียดโป๋อีกู่ถึงได้มาทำอะไรแบบนี้ อย่างแรกคือการตามหาคนที่พอจะมีอิทธิพล ซึ่งหวงม่านอิ่งก็เป็นหนึ่งในตัวเลือกของพวกเขา

ซึ่งเมื่อวิเคราะห์จากสิ่งที่ชายคนนี้พูดออกมา นั่นก็พอสรุปได้ว่าที่พวกมันต้องการคือ การลักพาตัวและแต่งงาน เจ้าหัวขโมยคนนี้กะจะลักพาตัวหวงม่านอิ่งไป!

ก่อนจะไปที่บ้านของโป๋อีกู่แล้วก็หลอกวางยากระตุ้นอารมณ์ และพอยาออกฤทธิ์ โป๋อีกู๋ก็จะขาดสติ ซึ่งถ้าพาผู้หญิงไปไว้กับเขา จะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนั้น ..ก็น่าจะพอเดากันได้

เมื่อโป๋อีกู่ตื่นขึ้นมา ถ้าเห็นการกระทำของตัวเองแล้วละก็ เขาก็คงจะรับไม่ได้แน่ๆ

แผนการครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นการทำลายชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งเลยทีเดียว แต่สำหรับคนพวกนี้คงไม่มีคำว่ายั้งคิดอีกแล้ว กรณีนี้ โป๋อีกู่ก็เกรงว่าโอกาสที่เขาจะไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลยนั้นคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน

เมื่อฉู่เหินที่ได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มก็เปลี่ยนท่าทีในทันที เขาต้องการที่จะฆ่าไอ้เดนมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเขา ฉู่เหินสั่งให้เถาวัลย์กระหายเลือดจัดการเรื่องให้เรียบร้อยก่อนจะเดินจากไป

อย่างแรกเลย ฉู่เหินต้องตามโทรหาหัวหน้าเซี๋ยงว่าเขายังอยู่ในหมู่บ้านไหม  จากที่นี่ไปยังเทียนเซี๋ยนจวนก็ระยะทางตั้ง 30 ไมล์ ซึ่งถ้าขับรถไป เขาก็กลัวว่ามันจะสายไปซะก่อน

หลังจากนั้นไม่กี่นาที หัวหน้าเซี๋ยงก็รับสาย เขาคิดว่ามันจะต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ ไม่อย่างงั้นฉู่เหินจะไม่กังวลแบบนี้

“หัวหน้าเซี๋ยง ไปที่เทียนเซี๋ยนจวนเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี มีพวกโจรจับหวงม่านอิ่งไป ถ้าชักช้าเรื่องอาจจะบานปลายได้” เขาพยายามที่จะอธิบายสั้น ๆ ซึ่งเมื่อหัวหน้าเซี๋ยงทราบเรื่อง เขาก็รีบเร่งความเร็วขึ้นในทันทีโดยไม่ได้ตอบอะไร

สายนี้มีไว้สำหรับเรื่องฉุกเฉินเท่านั้น ฉู่เหินรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันชักที่จะเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ! อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่รู้จักใครที่นั่น ดังนั้นเขาเลยต้องผ่านหลายด่านหน่อย

หลังจากที่หัวหน้าเซี๋ยงได้รับสาย เขาก็รีบขับรถต่อไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะเกินกว่าหน้าที่ แต่ในสถานการณ์ที่เร่งด่วนแบบนี้เขาไม่มีเวลาคิดมากนัก

หลังจากที่หวงม่านอิ่งสลบไปโดยที่ไม่สามารถตอบโต้ใด ๆ เธอก็ถูกพาไปยังที่หมายในทันที สิ่งที่พวกเขาไม่รู้คือการกระทำเหล่านั้นได้ถูกจับตามองอยู่!

หลังจากที่โยนหวงม่านอิ่งทิ้งราวกับตุ๊กตา ทั้งสองก็รู้สึกสนใจในเรือนร่างของเธอเล็กน้อย และถึงพวกเขาจะคิดว่านี่มันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย! แต่พวกเขาก็ไม่การที่จะทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้โป๋อีกู่ที่ควรจะสลบเหมือดอยู่นั้น เขากลับลุกขึ้นแล้วมองมาทางนี้ เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เขาก็กะพริบตาอย่างรุนแรง!

ตอนนี้โป๋อีกู่กำลังจ้องไปยังไอ้งั่ง 2 คน ซึ่งพวกมันทั้งสองก็รู้สึกว่าโป๋อีกู่ในตอนนี้นั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก

ดูท่าว่าจะมีปัญหาซะแล้วสิ แน่นอนพวกเขาต่างสงสัยว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นตื่นขึ้นมาได้อย่างไร

“พวกแก 2 คนทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ ฉันแค่อยากที่จะมีชีวิตที่สงบสุขเท่านั้น ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เจอพวกแกอีก ถ้าเกิดว่าแกกับฉันสามารถที่จะตกลงกันได้ง่าย ๆ จริง ๆ ละก็ ไม่สิ คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก”

หลังได้ยินโป๋อีกู่พูดจบ มันก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นเคยมีปัญหากันมาก่อน

พวกเขาสองคนกำลังตื่นกลัว ทั้งคู่ไม่คิดว่าโป๋อีกู่จะมายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาได้ หลังจากที่ทั้งสองมองหน้ากัน พวกเขาก็ทิ้งตัว คุกเข่าลงบนพื้นขอความเมตตา ทั้งคู่รู้ดีว่าถ้ายังล้อเล่นไปมากกว่านี้ โป๋อีกู่คงจะจัดการพวกเขาอย่างเด็ดขาดเป็นแน่

ชายทั้ง 2 คนนั้นยังคงคุกเข่าต่อไป โป๋อีกู่ที่ยังคงโกรธอยู่นั้นก็ถอนใจ อันที่จริงแล้วเขาก็ไม่อยากให้ 2 คนนี้ต้องตาย แต่ถ้าไม่จัดการอะไรสักอย่างก็คงจะไม่ได้

ขณะที่โป๋อีกู่กำลังคิดจนหัวแทบแตกอยู่นั้น ความคิดบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา แต่ในตอนนั้นเอง 2 คนนั้นก็ถือมีดเอาไว้ในมือโดยไม่รู้ว่าไปหยิบมาจากที่ไหน พวกมันแทงไปที่โป๋อีกู่อย่างไม่ลังเล

ทั้ง 2 รู้ดีว่าโป๋อีกู่ไม่มีทางที่จะเผลอง่าย ๆ แน่ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเบนความสนใจเสียก่อน แล้วพอเข้ามาใกล้ได้มากพอ พวกเขาก็จะแทงออกไปพร้อมๆ กัน โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่าหลังจากนี้จะเอายังไงต่อ

ถึงแม้ว่าจิตใจจะไม่ค่อยอยู่กับตัว แต่โป๋อีกู่ก็สามารถจะจัดการกับ 2 คนนั้นได้ ในจังหวะที่เขากำลังจะโดนแทงนั้น โป๋อีกู่ก็ยื่นมือออกไปคว้าข้อมือของคนถือมีดทั้ง 2 คนเอาไว้ ก่อนจะเตะใส่คนหนึ่ง ส่วนอีกคนก็ต่อยใส่

เสียงสองเสียงดังขึ้น ส่งเดนมนุษย์ 2 คนลงไปนอนกองอยู่กับพื้นด้วยความทรมาน เมื่อเห็นแบบนั้น โป๋อีกู่ก็เตะซ้ำอีกครั้งจนกระดูกซี่โครงของฝ่ายตรงข้ามหัก!