สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 116 พี่รอง[รีไรท์]

สำหรับฉู่เหินนั้น มันไม่ง่ายเลยที่จะหาคนมาช่วยงานดูร้าน ด้วยความสามารถของระบบที่เขามี จึงทำให้มักมีเรื่องแปลก ๆ และความวุ่นวายตามตัวเขามาอยู่ตลอดเวลา ถึงจะคิดได้แบบนี้ ทว่าชายหนุ่มก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดายพวกเครื่องประดับ หรือสิ่งของที่ตกมาได้ แม้มันจะไม่ค่อยมีค่าเท่าไหร่ในสายตาของฉู่เหิน แต่มันก็อาจจะมีค่าในสายตาของคนอื่น และทำเงินให้กับเขาก็ได้นะ!

ดังนั้นตอนนี้ฉู่เหินจึงวางแผนว่าจะจ้างให้โป๋อีกู่เป็นลูกจ้างช่วยเฝ้าร้าน แต่เมื่อลองคิดในมุมมองของโป๋อีกู่ที่เป็นยอดฝีมือแล้ว ชายหนุ่มก็คิดว่าโป๋อีกุ่อาจจะปฏิเสธก็เป็นได้ เพราะมันดูเสียเปล่า! ดังนั้นเขาจึงต้องคิดเรื่องที่อีกฝ่ายจะไม่สามารถปฏิเสธได้ก่อนเพื่อหาทางมัดมือชก!

เมื่อชายหนุ่มกลับมาที่บ้าน เขาก็พบกับเสี่ยวเฟิง เมื่อเร็ว ๆ นี้เสี่ยวเฟิงมาที่บ้านของเขาด้วยเหตุผลร้อยแปด ครั้งก่อนเธออ้างว่าจะมาตกปลาให้ได้ แต่หลังจากนั้นเสี่ยวเฟิงก็พบว่ามันยากเกินไป ดังนั้นเขาจึงต้องเข้าไปช่วย แต่ฉู่เหินรู้ว่าที่เสี่ยวเฟิงมาที่นี่ นั่นก็เป็นเพราะว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ เป็นที่แน่ใจแล้วว่าหญิงสาวต้องการที่จะหาโอกาสเจอกับพี่รอง!

ทุกครั้งที่เสี่ยวเฟิงมาที่นี่ นั่นก็หมายความว่ามีเรื่องให้เขาจัดการอยู่เสมอ แต่ในครั้งนี้เมื่อเขาเห็นว่าเธอมาที่นี่ มันก็ทำให้ฉู่เหินรู้สึกแปลกใจ

“พี่เฟิง ทำไมวันนี้ยังไม่กลับอีกเนี่ย!” ฉู่เหินพูดกับเสี่ยวเฟิงด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากช่วยทำความสะอาดบ้านให้นะ!” เสี่ยวเฟิงพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ น้ำเสียงของเธอทำให้ฉู่เหินรู้ได้เลยว่ามันมีอะไรที่เกี่ยวกับพี่รองแน่ ๆ  ซึ่งถ้าเขาเดาผิดละก็ พระอาทิตย์ก็คงขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วละ ปกติแล้ว เสี่ยวเฟิงผู้เป็นสาวแกร่ง เธอมักทำอะไรด้วยตัวเองอยู่ตลอด จะมีก็แต่เรื่อง ๆ หนึ่งเท่านั้นแหละ ที่เธอทำไม่ได้….

ฉู่เหินมองหน้าของเสี่ยวเฟิงอีกรอบ และรู้ได้ทันทีเลยว่ามีบางอย่างไม่ปกติ คงมีแต่คนโง่บางคนเท่านั้นนั่นแหละที่อ่านอารมณ์ของเธอไม่ออก

“นี่พี่เฟิง เราก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันนะ ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยผมก็ยินดีเสมออยู่แล้ว ผมจะช่วย ไม่สิ จะช่วยให้ได้ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันนี่น่า!”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉู่เหิน เสี่ยวเฟิงก็ไม่สามารถอดทนมันได้อีกต่อไป ดวงตาของเธอนั้นมีน้ำใส ๆ ค่อย ๆ รื้นออกมา หยาดน้ำตาไหลลงอาบข้างแก้มของเธอ

ในช่วงที่ฉู่เหินไม่อยู่นั้น พี่รองรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก ไม่ใช่ว่าเขามีปัญหาอะไรกับฉู่เหิน หากแต่เป็นเพราะตอนนี้เขาประสบความสำเร็จในการหาทางลัดในการจับปลาได้แล้ว การออกทะเลแต่ละครั้งนั้น พี่รองมักจะได้ปลากลับทีละมาก ซึ่งนั่นก็ทำให้เขานั้นมีชื่อเสียงมากขึ้นเรื่อยๆ

ดูเหมือนว่าข่าวดังกล่าวจะกระจายไปถึงของคนในหมู่บ้าน มันจึงทำให้มีหญิงสาวในหมู่บ้านมากมายหลายคนต่างพากันมาหาพี่รองทุกวัน เรื่องนี้ทำให้พี่รองต้องปวดหัวมากทุกวัน ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าเขาไม่สามารถเลี่ยงสาว ๆ พวกนั้นได้เลย!

แต่ถึงจะมีหญิงสาวจำนวนมากที่เข้ามาหาเขาในแต่ละวัน ทว่าพี่รองนั้นกลับไม่เห็นพวกหล่อนเลยแม้แต่คนเดียว ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าเขามัวแต่ยุ่งเกินกว่าที่จะสามารถให้ความสนใจกับอะไรแบบนี้ได้

ไม่ถึงครึ่งเดือนมานี้ พี่รองก็ได้มาเกือบ 200,000 หยวน นั่นทำให้เขานั้นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก!

เรื่องนี้มีเพียงแค่อดีตเพื่อนร่วมชั้น ม.ปลายของพี่รองไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าเขาประสบความสำเร็จ ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าเรื่องราวในอดีต มันได้สอนให้เขารู้ว่า คนเราจะทำตัวกับคนอื่นยังไงเมื่อจน เรื่องนั้นมันทำให้เขารู้ซึ้งเลยทีเดียว

เมื่อก่อนในระหว่างที่เรียนอยู่นั้น สมัยที่พี่รองยังมีเพื่อนฝูง และเพื่อนหญิงเข้ามาทำความรู้จักกันเป็นจำนวนมากที่รู้จักกันมาจนถึงปัจจุบัน

แต่เมื่อไม่นานมานี้ ได้มีเจ้าหน้าที่ที่ดูแลทะเลในแถบนั้นมาพูดคุยกับคนที่บ้านของพี่รอง ดูเหมือนว่าพื้นที่ที่พี่รองไปตกปลามานั้น มันจะเป็นเขตต้องห้าม ซึ่งพวกเขาตกลงอะไรกันก็ไม่รู้ แต่มันก็กลายเป็นว่าครอบครัวของเขาต้องเสียเงินเป็นค่าปรับมากกว่า 1 ล้าน ส่วนเรือทั้งหมดก็ถูกยึดไป การฟ้องร้องและคดีความทำให้ครอบครัว และอนาคตของพี่รองต้องพังไม่เป็นท่า

ท่ามกลางปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น พี่รองจึงแบกหน้าไปร้องขอความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัว มีบางคนก็รับปากว่าจะช่วย แต่ระหว่างนั้นเองเพื่อนร่วมชั้นที่มักจะอยู่กับเขาเสมอ ทั้งเขาและเธอทั้งหลายก็ค่อย ๆ ขาดการติดต่อ และหายไป

เรื่องนี้ทำให้พี่รองรู้สึกตัว และทำให้เขารู้ว่าเหตุผลที่คนเหล่านั้นต้องการเข้าใกล้เขาก็คือ เงิน ในช่วงเวลาที่พี่รองท้อแท้จากการที่ไม่เหลือใคร ในจังหวะนั้นเอง เสี่ยวเฟิงก็ได้เข้ามาช่วยเขา ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาได้รู้สึกว่าตัวเองนั้นยังมีใครอยู่เคียงข้าง

น่าเสียดายที่ว่าพี่รองยังคงมีเรื่องใหญ่ที่ต้องจัดการ ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องอื่นใดนอกจากค่าปรับที่เขายังคงต้องจ่ายอีกนับแสน อย่างไรก็ตามสภาพที่มีอยู่ ต่อให้ขายของใช้เงินที่มีจนหมดตัว แต่นั่นก็คงไม่สามารถจ่ายหนี้ได้หมดอยู่ดี

เสี่ยวเฟิงที่รู้เรื่อง เธอก็อยากจะช่วยเขาจากใจจริง เพียงแต่หญิงสาวเองก็ไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น ถึงเธอจะเรี่ยไรเงินมา ทว่ามันก็ไม่สามารถจ่ายได้พอ ถึงครอบครัวของเสี่ยวเฟิงนั้นจะมีเงินมากขนาดไหนก็ตามแต่การหาเงินเป็นแสน ๆ ในเวลาไม่นานมันก็ยังตึงมืออยู่ดี!

หลังจากที่เธอเล่าเหตุผลออกมา ฉู่เหินก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “พี่เฟิง พี่มองว่าผมเป็นคนอื่นคนไกลนี่นา! ทำไมเรื่องแบบนี้ถึงไม่บอกผมละ? ตราบใดที่เงินสามารถแก้ปัญหาได้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย!”

เมื่อฉู่เหินกับเสี่ยวเฟิงมาปรากฏตัวที่บ้านของพี่รองพร้อมกัน ฉู่เหินก็ต้องตกใจกับสภาพของพี่รองที่อยู่ตรงหน้าเขาทันที ได้ข่าวว่าพี่รองพอทำเงินได้บ้างแล้วนี่ แล้วทำไมเขายังเป็นแบบนี้อยู่ละ!

ถึงเขาจะพอมีเงินอยู่บ้าง แต่ท่าทีของพี่รองนั้นกลับดูหดหู่มาก ชายที่เคยหยิ่งผยองในตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว ตอนนี้ใบหน้าของเขาทั้งโทรมและซึมเศร้า!

“นี่มันร้ายแรงขนาดไหนเนี่ย? ทำไมถึงได้โทรมหนักขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเงินมันยังแก้ปัญหาได้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก บอกมาสิว่ามันต้องใช้เงินทั้งหมดเท่าไหร่!” ฉู่เหินตบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ เป็นการให้กำลังใจ

“พี่รอง ฉันรู้ว่าตอนนี้นายไม่ค่อยมีเงิน แต่ฉันสามารถช่วยได้นะ! ถึงจะเอามันไปจ่ายค่าปรับหมด แต่พวกเราก็ยังมีวิธีหาเงินคืนมาได้ง่ายอยู่แล้ว อันที่จริงฉันก็มีความคิดบางอย่างอยู่เหมือนกัน” หลังจากได้ฟังคำพูดของฉู่เหิน เขาก็รู้สึกมีความหวังมากยิ่งขึ้น!

“โอ้ใช่ มันยังมีโอกาสทางธุรกิจที่น่าสนใจอยู่ไม่ใช่เหรอ? เหมือนว่านายก็เคยพูดถึงมันมาก่อนหน้านี้นี่” ฉู่เหินถามอย่างรวดเร็ว ถึงมันจะดูเป็นเรื่องใหญ่ แต่ฉู่เหินนั้นก็ยังไม่มีท่าทีที่จะหมดหวัง!

“อืมม ใช่ที่ฉันเคยบอกว่าฉันต้องการสร้างโรงงานปลากระป๋องที่มีวัตถุดิบจากทะเลธรรมชาติที่จะต้องไม่มีของสังเคราะห์เจือปนอยู่เลยใช่ไหม?”

แม้ว่าตอนนี้ท่าทางของพี่รองจะยังไม่สู้ดีนัก แต่เขาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ หลังจากที่เขาพูดความคิดของตัวเองออกมา ไฟในใจของพี่รองก็กลับมาลุกโชนอีกครั้ง มันจะต้องมีตลาดสำหรับในการขายอาหารกระป๋องโดยเฉพาะ และตลาดนั้นมันจะไม่เล็กอย่างแน่นอน!

หากจะถามว่าการทำธุรกิจใดที่จะทำให้ผู้คนต้องการได้ง่ายที่สุด คำตอบที่ใกล้เคียงที่สุดก็คงน่าจะเป็นอาหาร และทุกวันนี้นั้น อาหารก็ล้วนแล้วแต่ไม่สะอาด มันเต็มไปด้วยสารเคมีและสิ่งปนเปื้อน! หากว่าไอเดียธุรกิจของพี่รองเป็นที่ยอมรับล่ะก็ มันจะต้องเวิร์คอย่างแน่นอน!