สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 122 ฆ่า[รีไรท์]

“พี่ชาย พี่สะใภ้ อยู่ในวงนี้เอาไว้น่ะ คนที่อยู่ข้างนอกจะมองไม่เห็นคนที่อยู่ในวงนี้ ตราบใดที่ไม่ออกจากวงก็จะไม่มีอันตราย! พวกมันกล้าที่จะมาถึงที่นี่ ผมจะให้พวกมันต้องชดใช้!” ดวงตาของฉู่เหินแสดงความเยือกเย็นออกมา แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยังไม่ลืมที่จะอธิบายทุกอย่างก่อนเดินออกไป

แม้ว่าในใจหวงเจี้ยนหมิงและภรรยาอยากจะตะโกนบอกฉู่เหิน แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าฉู่เหินนั้นมีงานสำคัญที่ต้องจัดการอยู่ และทั้งสองก็ไม่อาจห้ามเขาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่สวดภาวนาให้ฉู่เหินปลอดภัย

เมื่อฉู่เหินออกมาด้านนอก เขาก็พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากับฉู่เฟิงอยู่ นอกจากเธอแล้วก็ยังมีชายชุดดำมากมายที่อยู่ด้านหลังอีกนับสิบ! ฉู่เหินมั่นใจว่าจะต้องเป็นระดับปรมาจารย์แน่ ๆ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงที่เป็นหัวหน้า พลังของเธอนั้นแข็งแกร่งจนไม่อาจหยั่งรู้ได้เลย

ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะฉู่เฟิงเองก็พึ่งแข็งแกร่งขึ้นมาเมื่อไม่นานนี้แล้วละก็ เกรงว่าเขาคงไม่อาจสู้ผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ยังไงซะ เนื่องจากคนพวกนี้เข้ามาและคิดจะฆ่าพี่ชายกับพี่สะใภ้ของเขา ดังนั้นชายหนุ่มจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ ไม่ว่าพวกมันจะมีเบื้องหลังที่มีอำนาจแค่ไหน แต่ในเมื่อมายุ่งกับครอบครัวของเขา พวกมันจะต้องไม่ตายดี!

แต่สิ่งที่ทำให้ฉู่เหินประหลาดใจที่สุดก็คือ โรงพยาบาลทั้งหมดนั้นเงียบงันผิดปกติ ว่าแล้วชายหนุ่มก็ปล่อยจิตวิญญาณออกมาอย่างเงียบ ๆ เพื่อเริ่มสำรวจบริเวณโดยรอบ เขาค้นในวอร์ดทั้งสองด้าน และไม่ว่าจะเป็นหมอ พยาบาล คนไข้ พวกเขาต่างก็สลบกันหมดทุกคน ซึ่งชัดเจนเลยว่าวิธีการของอีกฝ่ายนั้นไม่ธรรมดาและเหนือชั้นกว่าฉู่เหินเสียอีก

“นายคือฉู่เหินสินะ เยี่ยมเลย นายเป็นคนฆ่าพี่สาวของฉัน แถมยังทำให้น้องสาวคนเล็กของฉันหนีออกจากบ้านไปอีก ความแค้นนี้คงจะต้องจบลงด้วยการที่ฉันฆ่านายเป็นพันรอบซะแล้วล่ะ”

หญิงสาวอายุ 30 หรือไม่ก็ 40 จ้องมายังฉู่เหิน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของฉู่เหิน เขารู้ดีเลยว่านี่จะเป็นสถานที่ที่เขาจะได้พิสูจน์ในสิ่งที่ฝึกมา

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าเธอจะเป็นใครหรือมีวิชาอะไร แต่ในเมื่อเธอกล้ามายุ่งกับครอบครัวของฉัน เพราะอย่างนั้นเธอคงต้องพร้อมที่จะถูกถอนรากถอนโคนจากฉันแล้วสินะ  วันนี้แหละ พวกแกจะต้องตายด้วยมือของฉัน ฉู่เหิน!”

บอกได้เลยว่าแปลกมาก ด้วยการฝึกของฉู่เหิน ดังนั้นมันยากเกินไปที่เขาจะเข้าปะทะกับหญิงสาวคนนั้นตรง ๆ แล้วจะสามารถทำให้เธอบาดเจ็บได้ ทว่าฉู่เหินก็พูดออกไป ส่วนเธอเอง เมื่อได้ยินคำนั้นก็พลันเริ่มรู้สึกหนาวสันหลังขึ้นมาเล็กน้อยทันที ราวกับเธอว่ากำลังถูกปีศาจจ้องอยู่อย่างไรอย่างนั้น

“เด็กน้อย ฉันแค่คิดว่าจะสั่งสอนนายนิดหน่อยและเล่นกับนายช้า ๆ แต่ดูเหมือนว่านายเนี่ยอันตรายน่าดู เพราะอย่างนั้นฉันตัดสินใจแล้วล่ะ …ฉันจะลงโทษแกให้ตาย ๆ ไปซะเรื่องมันจะได้จบ!” มันเป็นคำพูดที่ออกจากผู้หญิงที่กำลังยิ้มแย้มอยู่ ซึ่งนั้นทำให้รู้สึกแปลก ๆ

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? แค่นี้ชีวิตฉันก็ลำบากมากแล้วนะ ทั้ง ๆ ที่เธอเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่คอยบงการกลุ่มผู้ชายพวกนั้น ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอทนใช้ชีวิตแบบนี้มาได้ยังไง แต่มันโคตรหยามเกียรติมนุษย์เลยว่ะ” คำพูดของฉู่เหินแทบจะทำให้ผู้หญิงคนนี้โกรธ กี่ปีแล้วน่ะที่มีคนกล้าพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ต่อหน้าเธอ?

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะฝึกฝนพลังเกี่ยวกับเวทมนตร์ และใส่ชุดที่เปิดเผยเนื้อหนัง แต่ของพวกนั้นก็มีความสามารถในการป้องกันที่แข็งแกร่งราวกับหยกเช่นกัน

“นายทำให้ฉันโกรธจนได้สินะเจ้าหนู…ฉันจะคว้าคอแก และฆ่าทีละคน!” ฉู่เหินไม่หวั่นเกรงคำพูดของเธอแต่อย่างใด เขาปรบมือและปล่อยกระต่ายปีศาจเสี่ยวหงออกมา

“เจ้าหนู ได้เวลาออกกำลังกายแล้วล่ะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ” คำพูดเหล่านั้นทำเอาทุกคนต้องหวาดหวั่น

“จี๊ด จี๊ด แน่นอน ฉันจะจัดการเจ้าพวกนี้ในเวลาเพียงพริบตาให้ดู คิคิ”

เสี่ยวหงพูดขึ้น ทุกครั้งที่เขาได้ยินคำพูดของมัน นั่นก็ทำเอาปวดหัวไม่น้อยเลย เพราะชายหนุ่มรู้สึกว่าเจ้านี่มันไม่ควรพูดซักเท่าไหร่ ดังนั้นทุกครั้งเขาจึงเน้นย้ำมันเพราะกลัวว่าทุกสิ่งจะพังเอา

กระต่ายปีศาจลืมตาสีแดงเลือดขึ้น มันจ้องไปยังพวกชายชุดดำพวกนั้น เมื่อเห็นดังนั้น พวกเขาก็พากันเตรียมตัวตั้งรับการโจมตี แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย ดังนั้นพวกเขาจึงหงุดหงิดและโกรธที่ถูกชายตรงหน้าปั่นหัวเข้าให้แล้ว

“เอาล่ะ หมดหน้าที่ฉันแล้ว ทีนี้ก็จัดการได้เลย” เจ้ากระต่ายหันมาตะโกนบอกฉู่เหิน

“เสี่ยวหง รีบกลับเข้าไปในแหวนเร็ว” ฉู่เหินรีบส่งมันเข้าไปในแหวนทันที เขาไม่กล้าเสี่ยงที่จะให้เจ้ากระต่ายอยู่ข้างนอก ดีไม่ดีถ้าเกิดเจ้ากระต่ายนี่มันดันสาปโรงพยาบาลทั้งหลังขึ้นมาจะทำยังไง

หลังจากได้ยินคำพูดของฉู่เหิน เจ้ากระต่ายก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “จี๊ด ๆ! ใจร้าย ทิ้งต่าย ใช้งานเสร็จก็ทิ้ง นาย นาย นายไม่รับผิดชอบฉันเลย!”

หลังจากได้ยินแบบนั้น ฉู่เหินก็รู้สึกว่าที่หน้าผากมีเส้นสีดำโผล่ขึ้นมา…ก็นี่มันมีที่ไหนล่ะวะ! ดูสถานการณ์หน่อย! ซึ่งต้องขอบคุณที่คำพูดของเจ้าต่ายนั่นทุกคนไม่อาจเข้าใจได้ ไม่งั้นเขากลัวว่าเจ้าต่ายจะต้องถูกเพ่งเล็งแน่ ๆ หลังจากฉู่เหินจ้องมองมันกลับอย่างรุนแรง เจ้ากระต่ายก็หัวเราะร่าเพราะรู้แล้วว่าตัวเองผิด ก่อนที่มันจะกลายเป็นแสงสีขาวหายไปอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้ว่าทั้ง 10 คนนี้จะถูกสาปไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ดังนั้นฉู่เหินจึงไม่กล้าที่จะเข้าไปเผชิญหน้าตรง ๆ แต่อย่างใด ยังไงเสียพวกเขาก็เป็นระดับปรมาจารย์อยู่แล้ว ถึงแม้ว่าฉู่เหินจะมีระดับที่ใกล้เคียงกับเขา แต่การที่ต้องต่อสู้กับปรมาจารย์มากมายขนาดนี้ มันเป็นเรื่องที่เกินกำลังของเขาอยู่ดี

ฉู่เหินรู้ดีว่าเขาต้องหาทางจัดการคนพวกนี้โดยเร็วที่สุด เพราะถ้ายังช้าอยู่แบบนี้ละก็ มันจะต้องมีคนตายมากขึ้นแน่ ๆ โชคยังดีที่ไม่มีใครทำงานอยู่ที่ชั้นนี้ ดังนั้นสำหรับคนชั่วโฉดพวกนี้แล้ว ชายหนุ่มจะเร่งจัดการให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน

“จัดการให้เร็วที่สุด!” ฉู่เหินออกคำสั่งกับฉู่เฟิง ว่าแล้วเจ้าหุ่นเชิดก็พุ่งเข้าไปจัดการพวกชุดดำทันที เหลือไว้แต่หญิงสาวหัวหน้ากลุ่มเท่านั้น ซึ่งนั่นก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ฉู่เฟิงเองก็พุ่งเข้าไปหาหญิงสาวหัวหน้ากลุ่มเช่นกัน เธอคนนั้นมีพลังที่แข็งแกร่งมากทีเดียว ถึงกับรับมือฉู่เฟิงได้แบบสบาย ๆ

ฉู่เหินทำอะไรไม่ได้มากนัก ก่อนที่เขาจะพบว่าหุ่นฉู่เฟิงที่ถือดาบยาวในมือของเขา ตอนนี้มันได้หันกลับมาช่วยเขาต่อสู้กับผู้หญิงคนนี้แล้ว ระหว่างการต่อสู้ เสียงระเบิด และเสียงคำรามขนาดใหญ่ได้ทำให้กระจกใกล้ ๆ บริเวณนั้นพากันแตกกระจายจนหมด! หลังจากนั้นฉู่เหินก็เลิกกังวล เพราะเขาเห็นแล้วว่าฉู่เฟิงมีอำนาจเหนือกว่าในตอนนี้!

ในขณะนั้นเอง ฉู่เหินก็วิ่งไปข้างหน้า เขาวาดมือเป็นคลื่น ก่อนที่พัดวิเศษจะปรากฏขึ้น หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มือขวาของชายหนุ่มก็โบกมืออีกครั้ง ด้วยอาวุธเพียงมือเดียวเขารู้สึกว่าตัวเองจะกล้าหาญมากไปหน่อย  อย่างไรก็ตามระหว่างการวาดมือของเขา ฉู่เหินก็ได้หยิบอาวุธอีกชิ้นออกมา ก่อนที่เขาจะสบตากับคนมากกว่าหนึ่งโหลที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

พวกเขามองเห็นอย่างชัดเจนว่าอยู่ ๆ ก็มีอาวุธปรากฏขึ้นมาในมือของฉู่เหิน เพราะอย่างนั้นแล้วสมบัติพวกนั้นจะเป็นของธรรมดาเชียวเหรอ? ขนาดพวกเขาเป็นถึงปรมาจารย์ พวกเขาก็ยังไม่มีอาวุธอะไรแบบนั้นเลย แต่ฉู่เหินกลับมีมันถึง 2 ชิ้น แล้วแบบนี้พวกเขาจะเอาชนะชายหนุ่มได้อย่างไร? ดูยังไงตอนนี้ฉู่เหินก็กำลังเอาเปรียบพวกเขานี่น่า มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย

ท้ายที่สุด ฉู่เหินก็เห็นชายคนหนึ่งที่สวมชุดอาภรณ์โบราณหยิบกระบองออกมาจากเอวแล้วพุ่งเข้าใส่ฉู่เหิน ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น คนอื่น ๆ เองก็ทำเช่นกัน

โดยไม่ทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ชายผู้นั้นก็ก้าวเท้าลงบนเสื้อคลุมชุดโบราณของตัวเอง ส่งผลให้ร่างของเขาถลาไปข้างหน้าทันที ก่อนที่ชายในชุดโบราณจะล้มลงกับพื้นอย่างน่าอนาถ…