สุดยอดชาวประมง (极品小渔民) - บทที่ 64 ฉันจะออกทะเลกับคุณ

บทที่ 64 ฉันจะออกทะเลกับคุณ

“อาเหิน ฉันคิดว่าเราไม่ต้องซื้อเรือประมงที่ดีขนาดนี้ก็ได้ ฉันคิดว่าราคาของมันต้องแพงแน่ ๆ! ถ้าเป็นแบบนั้นเธอจะต้องเป็นหนี้จำนวนมาก ฉันไม่คิดว่ามันจะคุ้มค่า!” เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้หัวใจของฉู่เหินก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น เขารู้แล้วว่าชายชราข้างหน้าเขาคนนี้คิดเพื่อเขาจริงๆ!

“คุณลุงครับ คุณวางใจเถอะ ตอนนี้ผมไม่ได้ขาดแคลนเงินเลย เสี่ยวชิงน่าจะยังไม่ได้บอกคุณว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาผมขายปลาได้เงินมาหลายล้านหยวน และอีกไม่นานก็จะถึงกำหนดส่งปลาอีกครั้งแล้วครับ ดังนั้นคุณลุง คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเงินเลยครับ”

หลังจากพูดจบฉู่เหินก็เห็นแววตาของหลิวจ้านซานดูไม่เชื่อถือ ดังนั้นหลังจากคิดอยู่สักพักเขาก็ตัดสินใจพาชายชราไปที่บ่อปลาของเขาเพื่อดูว่าสิ่งที่เขาได้ยินนั้นเป็นเรื่องจริง!

“คุณลุง ผมรู้ว่าถึงผมจะพูดอะไรไปคุณก็คงไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นผมจะพาคุณไปที่บ่อปลาเพื่อดูให้ชัดเจน” จากนั้นทั้งสองพูดทักทายคนอื่นแล้วนั่ง Audi A6 ของลุงหลิวมุ่งหน้าไปที่บ่อปลาอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทางฉู่เหินก็เล่าให้หลิวจ้านซานฟังเกี่ยวกับปลาเกล็ดขาวอย่างละเอียด โดยเฉพาะสรรพคุณของปลาเกล็ดขาว หลังจากหลิวจ้านซานได้ยินเรื่องนี้เขาก็รู้สึกมึนงงเหมือนอยู่ในเมฆหมอก อย่างไรก็ตามเมื่อฉู่เหินนำสัญญาออกมาให้เขาดู พอหลิวจ้านซานตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว เขาก็ตระหนักว่ามันเป็นเรื่องจริง

ในเวลานี้เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าปลาที่เสี่ยวชิงนำกลับไปเมื่อ 2-3 วันก่อนมันเป็นของมีค่ามาก ปลานั้นยังอยู่ในตู้เย็นอยู่เลย เขาไม่คิดว่ามันจะมีสรรพคุณขนาดนี้ เห็นทีกลับไปจะต้องลองกินดูสักหน่อยแล้วสิ

แต่เมื่อหลิวจ้านซานคิดดูอีกครั้งว่าลูกเขยของเขามีปลาเป็นบ่อ เขาจะยังต้องกังวลว่าจะไม่มีปลากินอีกเหรอ? เมื่อเขามาถึงที่บ่อปลาของฉู่เหิน เขามองไปที่ปลาเกล็ดขาวและรู้สึกสบายใจกับเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ แต่ในระหว่างทางกลับบ้าน เขากลับรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมา

เขาไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มคนนี้จะมีความสามารถขนาดนี้ เขาสามารถเพาะพันธ์ุปลาเกล็ดขาวที่แสนหายากได้ นั่นก็แสดงว่าฉู่เหินคนนี้เป็นคนที่มีความสามารถ แต่นั่นก็ทำให้เขาก็ยิ่งเป็นห่วง ต้องรู้ว่าถ้าฉู่เหินร่ำรวยขึ้นมาในอนาคต หากฉู่เหินทะเลาะกับลูกสาวของเขาและโกรธกันและในที่สุด … ช่วงเวลาแห่งความคิดเพ้อเจ้อนี้ทำให้เขาไม่สามารถสงบลงได้

ฉู่เหินไม่รู้ว่าหลิวจ้านซานคิดอะไรอยู่ แน่นอนว่าต่อให้เขารู้นั่นมันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี เรื่องแบบนี้ต่อให้เขาสาบาน มันก็เป็นเรื่องยากที่จะทำให้คนมั่นใจได้

“คุณลุงครับ เสี่ยวชิงเป็นผู้หญิงที่ดี ผมจะใช้ชีวิตผมทั้งชีวิตเพื่อปกป้องเธอ คุณมั่นใจได้ว่าเสี่ยวชิงจะไม่มีวันต้องเสียใจในอนาคตอย่างแน่นอน นอกจากนี้หมู่บ้านของเราก็อยู่ใกล้กัน คุณลุงคุณป้าสามารถมาเยี่ยมเราได้ตลอดเวลา คุณว่าดีไหมครับ?”

ถึงแม้ว่าฉู่เหินจะไม่รู้ว่าชายชราคิดอะไรอยู่ แต่เขาก็รู้ว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับลูกสาวของเขาแน่นอน ดังนั้นเขาจึงพูดบางอย่างออกมาเพื่อทำให้ชายชราสบายใจ

หลังจากฉู่เหินกลับมา เขาก็เซ็นชื่อรับเรือประมงทั้งสองลำ จากนั้นทุกคนก็กลับไปที่บ้านตระกูลหลิวเพื่อรับประทานอาหารค่ำ นี่เป็นส่วนสำคัญของนัดพบครั้งนี้ ข้าวมื้อนี้ยังไงก็ต้องกินร่วมกัน แต่เสี่ยวชิงที่เห็นเรือประมงแสนสวยลำนั้นแล้วก็ชอบมันมาก เธอจึงขอร้องให้ฉู่เหินพาเธอออกเรือไปเที่ยวในทะเลสักรอบ

เพราะว่ามันไม่ใช่การออกทะเลไปตกปลาแต่แค่ไปเที่ยวกัน ดังนั้นทุกคนจึงไม่ได้คัดค้านอะไรมาก ดังนั้นฉู่เหินจึงพาเสี่ยวชิงขึ้นไปบนเรือประมงลำใหญ่ที่เพิ่งซื้อใหม่ ก่อนจะแล่นมันออกสู่ท้องทะเลอย่างรวดเร็ว

“เสี่ยวชิง ฉันจะพาเธอไปทอดแหจับปลาเอาไหม?” จู่ ๆ ฉู่เหินก็คิดขึ้นมาได้ว่า เขายังมีโอกาสอีกครั้งที่ยังไม่ได้ใช้ในสัปดาห์นี้ ทำไมเขาไม่ใช้โอกาสนี้ในการทอดแหครั้งสุดท้ายของสัปดาห์นี้ละ!

“พี่เหิน พาผู้หญิงออกทะเลไปตกปลาจะทำให้โชคไม่ดีนะคะ” ความจริงแล้วเสี่ยวชิงอยากจะออกทะเลไปจับปลากับฉู่เหินสักครั้งเพื่อดูว่าสิ่งแปลกประหลาดที่ฉู่เหินทอดแหจับมาได้เหล่านั้นมาจากไหน เพียงแต่ว่าประเพณีที่นับถือสืบต่อกันมานานนับพันปีก็ทำให้เธอรู้สึกลังเลใจ

“วางใจเถอะ ด้วยความสามารถของเราทั้งสองคนไม่น่าจะมีอันตรายแน่นอน นอกจากนี้ปลาในแหของเราก็ไม่เหมือนกับพวกเขา!” ฉู่เหินยิ้มพลางตอบอย่างมั่นใจ

เมื่อเห็นเสี่ยวชิงตกลงแล้ว ฉู่เหินก็บังคับเรือประมงไปยังตำแหน่งที่เขาผูกไว้ครั้งก่อนอย่างรวดเร็ว ที่นี่คือท้องทะเล ดังนั้นใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็ไปถึงสถานที่ที่ต้องการ จากนั้นฉู่เหินก็มองไปรอบ ๆ ครั้งหนึ่ง

บรรยากาศรอบข้างนั่นเงียบสงบไม่มีเรือลำอื่นอยู่แถวนี้เลยแม้แต่น้อย และตอนนี้เพิ่งจะ 10 โมงครึ่ง ยังไม่ถึงเวลาปิดของระบบเครือข่าย ดังนั้นการทอดแหในเวลานี้จึงเหมาะสมที่สุด หลังจากจอดเรือแล้ว ฉู่เหินจึงหันไปพูดกับเสี่ยวชิง

“เด็กโง่ จำไว้ว่าไม่ว่าเธอเห็นอะไรก็อย่าตกใจไปล่ะ”

เมื่อเห็นเสี่ยวชิงพยักหน้าฉู่เหินก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

จากนั้นฉู่เหินยกมือขึ้น ทันใดนั้นในมือของเขาก็มีแหดักปลาปรากฏขึ้น เส้นตาข่ายของแหนั้นบางราวกับเส้นผม ฉู่เหินเหวี่ยงแหลงไปในทะเลแล้วจ้องมองอย่างเงียบ ๆ!

แม้ว่าเสี่ยวชิงจะค่อนข้างประหลาดใจกับเหตุการณ์ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมา หญิงสาวมองไปที่ทะเลอันเงียบสงบอย่างเงียบ ๆ ราวกับเด็กที่กำลังสงสัย

ในพื้นที่ป่าดึกดำบรรพ์แห่งหนึ่ง ตั๊กแตนตัวขนาดเท่ากำปั้นกำลังบินอย่างมีความสุขอยู่บนยอดหญ้า ทันใดนั้นเองก็มีไก่ตัวหนึ่งเฝ้ามองมันอยู่จากด้านหลังของต้นไม้ขนาดใหญ่ ไก่ตัวนั้นมีขนาดใหญ่กว่าสุนัขเสียอีก มันกำลังเฝ้ามองอาหารของมันอย่างระมัดระวัง เจ้าไก่มองไปที่ตั๊กแตนที่กำลังกระโดดเข้ามาใกล้อย่างตื่นเต้น

ในขณะที่ตั๊กแตนกระโดดไปข้างหน้า ทันใดนั้นมันก็รู้สึกถึงอันตราย ดังนั้นมันจึงตัดสินใจหยุด ก่อนที่จะกระโดดไปอีกทางอย่างไม่ลังเล! ไก่ตัวใหญ่ที่รอมานานแล้วมันจะปล่อยให้เหยื่อหนีไปได้ยังไง เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแม่ไก่ตัวใหญ่ก็กระพือปีกของมันและบินไปข้างหน้าด้วยความรวดเร็ว

ในเวลาต่อมา ไก่ตัวใหญ่ก็กลืนตั๊กแตนเข้าไปในปากของมัน อย่างไรก็ตามในขณะที่เท้าของมันยังไม่ทันจะลงถึงพื้น จู่ ๆ ก็มีแหดักปลาขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาคลุมตัวของมัน ไม่ว่ามันจะดิ้นรนยังไง มันก็ไม่สามารถหนีรอดออกไปได้!

เจ้าไก่ตัวใหญ่ตัวนี้ฉลาดมาก เมื่อมันเห็นว่ามันน่าจะหนีไม่พ้นแล้ว มันก็พยายามจะคว้าอะไรบางอย่างเพื่อยึดเกาะเอาไว้ ตอนนั้นเองมันก็เห็นเข้ากับต้นไม้ขนาดเล็กต้นหนึ่งอยู่ด้านข้าง

จากนั้นมันก็ใช้เท้าทั้งคู่ของมันยึดเกาะต้นไม้นั้นไว้แน่น แต่ทว่าแหดักปลาเองก็ไม่ธรรมดา ไม่เพียงแต่จะลากเจ้าไก่ขึ้นมา หากแต่มันยังถอนรากถอนโคนต้นไม้ที่มันเกาะเอาไว้ขึ้นมาด้วยเช่นกัน หลังจากอยู่ในอากาศพักหนึ่ง เมื่อมันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เจ้าไก่ก็พบว่าตัวเองอยู่ในทะเลอันกว้างใหญ่เสียแล้ว

ฉู่เหินมองไก่ตัวใหญ่ที่ปรากฏขึ้นด้านหน้า เขามองว่าแม่ไก่ตัวนี้เป็นแค่ไก่ฟ้าธรรมดา แต่สิ่งที่ตลกก็คือในเวลานี้มันกอดต้นไม้เล็ก ๆ ไว้ด้วย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ฉู่เหินจับแม่ไก่ตัวใหญ่นี้กลับมา เสี่ยวชิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉู่เหินก็ตกใจจนอ้าปากค้าง เหตุการณ์ที่ปรากฏตรงหน้านี้ช่างน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว ต่อให้ฉู่เหินทอดแหจับปลาตัวใหญ่มากกว่า 10 เมตรได้ นั่นก็ยังไม่น่าตกใจเท่าจับได้แม่ไก่ตัวใหญ่ตัวนี้ได้เลยแม้แต่น้อย

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับไก่ฟ้าภูเขา 1 ตัว เนื้อไก่นี้สามารถกินได้ อีกทั้งไก่ตัวนี้สามารถเลี้ยงไว้ในบ้านได้ ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่ม 500 คะแนน เหลืออีก 276,910 คะแนนในการเลื่อนไประดับถัดไป”

เมื่อฉู่เหินได้ยินประโยคนี้เขาก็อดเม้มปากไม่ได้ เขาได้แต่คิดในใจว่าไก่ตัวนี้ให้ค่าประสบการณ์น้อยจริง ๆ มันน่าจะทำเงินได้ไม่เท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่ได้ผิดคาดเท่าไหร่นัก ระบบบอกว่าไก่ฟ้าตัวนี้สามารถเลี้ยงไว้ในบ้านได้ใช่ไหม? ในอนาคตหากเขาสามารถเลี้ยงไก่ไว้ได้สักหลายร้อยตัวก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดีมาก

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับต้นทะเลดาว 1 ต้น ต้นทะเลดาวจะออกดอกทุกๆ 100 ปี ออกผลทุกๆ 100 ปี และใช้เวลา 100 ปี ผลถึงจะสุกงอม[1] ต้นทะเลดาว 1 ต้นจะให้ผล 108 ผล แต่ละผลจะมีพลังดวงดาว มีประสิทธิภาพช่วยเพิ่มกำลังภายใน ต้นทะเลดาวเป็นสมบัติลำดับที่ 4 ผู้ถือครองฉู่เหินได้รับค่าประสบการณ์ 100,000 คะแนน เหลืออีก 176,910 คะแนนในการเลื่อนไประดับถัดไป”

[1] ต้นทะเลจะใช้เวลา300ปีถึงผลของมันจะสุกงอม