หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 495

บทที่ 495 วันตาย

แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะพบว่าถูกสะกดรอยตาม แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา

กลัวว่าเรื่องนี้จะส่งผลกระทบต่อเย่สวน หากเธอตระหนกจนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ขึ้นมา ผลที่ตามมาคงจะเป็นหายนะ

ถนนบนเขาสายนี้ ด้านหนึ่งติดกับตัวเขา อีกด้านติดกับหน้าผา เป็นทางที่ค่อนข้างอันตรายอย่างมาก

เพราะงั้นลู่เสี้ยงหยางได้แต่จ้องไปที่กระจกตลอดเวลา เพื่อที่จะดูว่าพวกเขาเหล่านั้นต้องการอะไรกันแน่

ในเวลานี้เอง รถคันหลังเพิ่มความเร็วกะทันหัน ราวกับดาบที่พุ่งเลยเย่สวนไป ตามมาอย่างกระชั้นชิดด้านหน้าห่างออกไปสิบเมตร ตัวรถลอยล่องขึ้นอย่างงดงาม ก่อนที่จะหยุดจอดในแนวนอนกลางถนน ขวางเส้นทางของเย่สวนโดยสิ้นเชิง

“เอ๋ เกิดอะไรขึ้น?” เย่สวนตกใจสะดุ้งโหยง พันเหยียบคันเบรก หยุดการเคลื่อนที่

ลู่เสี้ยงหยางคิ้วผูกติดกันเป็นเส้นตรง เขาเองก็ร้อนใจไม่แพ้กัน ตอนนี้ เขามีความมั่นใจอย่างมากว่าคนพวกนี้มาเพื่อสังหารเขา

ยังไงซะฝ่ายตรงข้ามจัดละครฉากใหญ่นี้ขึ้น จุดมุ่งหมายก็เพื่อที่จะกำจัดเขาทิ้ง ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่ ฝ่ายตรงข้ามไม่มีทางปล่อยไว้แค่นี้แน่

ความเป็นจริง ลู่เสี้ยงหยางคาดเดาไม่ผิดหรอก คนพวกนี้มาเพื่อสังหารเขา

พวกเขาได้รับคำสั่งจากลู่เซี่ยงหลง

ในขณะที่ลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในห้วงแห่งความคิด รถข้างหน้าได้เปิดประตูรถ ชายหนุ่มสองคนเดินลงมาจากรถ

ชายหัวโล้นตัวใหญ่ที่มีรูปร่างแข็งแรง และชายที่อ่อนโยนในชุดสูท

ทั้งคู่มุ่งไปทิศทางของลู่เสี้ยงหยางทันทีที่เดินลงจากรถ

เย่สวนเองก็ไม่ได้โง่ ผู้ชายสองคนนี้มาด้วยทีท่าดุดัน ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาเล็งเป้าที่เธอไม่ก็ลู่เสี้ยงหยาง เมื่อเห็นอย่างนั้นเธอกลับรถ เคลื่อนออกมาที่ทันที

หากแต่ในเวลานี้เอง ชายที่มีทีท่าอ่อนโยนแสยะยิ้มออกมา ยกแขนขึ้น มีดเล่มหนึ่งบินออกจากมือของเขา มีดเล่มนี้ฝ่าผ่านระยะทางหลายเมตรปักเข้าที่ล้อรถของเย่สวน

ซวบ!

เกิดเสียงดังอึกทึกแสบแก้วหู ยางรถได้ระเบิดออก

ดีที่เวลานี้ เย่สวนไม่ได้เร่งความเร็วของรถ ไม่เช่นนั้น ผลลัพธ์ไม่อาจคาดคิด

แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น ตัวรถก็ยังไงพุ่งชนเข้ากับตัวเขา

ดีที่ไม่ร้ายแรงมากนัก ถุงลมนิรภัยเด้งออกมา ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ

ฝ่ามือของลู่เสี้ยงหยางเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลผุด เพียงแค่อาศัยฝีมือเมื่อสักครู่ ก็เดาได้ไม่ยากว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นฝีมือดีแค่ไหน

หากก่อนหน้าที่ดานเถียนของเขายังไม่ถูกทำลาย เขามีความเชื่อมั่นอย่างยิ่งที่จะกำจัดทั้งสองคนนี้ทิ้งได้ แต่ตอนนี้ สองคนนี้สามารถสังหารเขาได้ในพริบตาเดียว

“ให้ตาย ซวยเป็นบ้า คืนนี้ออกมาไม่ได้พาเถ่ซานมาด้วย ไม่เช่นนั้น คงไม่ต้องถูกเล่นงานแบบนี้”

“ไม่ได้ ผมจะลากเย่สวนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยไม่ได้” เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางรู้ตัวดีว่าเขายากที่จะรอดไปได้ แต่ หวังว่าคนพวกนี้จะฆ่าตนเองไปเสีย ปล่อยเย่สวนไป

เมื่อคิดได้อย่างนั้น ลู่เสี้ยงหยางหันไปทางเย่สวน บอกกับเธออย่างจริงใจและลึกซึ้ง “ที่รักผมรักคุณ ชาติหน้าเรายังจะเป็นสามีภรรยากันอีก”

“ห๊ะ?” เย่สวนนิ่งไป เธอไม่เข้าใจว่าในสถานการณ์แบบนี้ ลู่เสี้ยงหยางยังจะพูดแบบนั้นออกมาได้

เมื่อลู่เสี้ยงหยางอำลาเสร็จสิ้น เขาผลักประตูรถออก ก่อนที่จะก้าวเท้าเดินลงจากรถไป

“ไม่ ไม่นะ ลู่เสี้ยงหยาง คุณกลับมาเดี๋ยวนี้” เย่สวนถึงได้เข้าใจทุกสิ่ง ลู่เสี้ยงหยางคิดที่จะล่อคนพวกนี้ออกไป

เมื่อเห็นอย่างนั้นจึงผลักประตูรถออกไปด้วย พร้อมลงจากรถอย่างเร่งรีบ เพื่อที่จะเผชิญหน้าไปพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

วันนี้ต่อให้เธอตายไปพร้อมกับลู่เสี้ยงหยาง เธอก็ไม่เสียใจ

“ฮ่าฮ่า ซื่อจังเลยนะ แกคิดว่าแกจะหนีพ้นหรือ?” ในเวลานี้เอง ชายที่มีความอ่อนโยนคนนั้นจ้องมองลู่เสี้ยงหยางวิ่งหนี พลันหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา พร้อมสลัดแขน มีดปรากฏขึ้นในมือ

ซวบ!

มีดเล่มนั้นถูกขว้างออกไป อย่างไร้ความลังเล

มีดเล่มนั้นพุ่งออกไปกลางอากาศราวกับสายฟ้า ในแต่ชั่วพริบตาเดียว ก็แทงเข้าที่แผ่นหลังของลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกเจ็บปวดใจจะขาดขึ้นมาในทันที แพร่กระจายออกจากแผ่นหลังของเขา ก่อนที่จะแผ่ไปทั่วร่างกายติดๆ

ปัง!

ทันใดนั้น พลังผลักดันมหาศาลแล่นออกมาจากมีดเล่มนั้น เสมือนกับรถที่แล่นด้วยความเร็วสูง พุ่งชนเข้าที่ร่างของลู่เสี้ยงหยาง

ร่างของลู่เสี้ยงหยางพุ่งทะยานขึ้น ลอยออกไปไกลสามเมตรก่อนที่จะกระแทกกับพื้น

เอือก!

ร่างกายของลู่เสี้ยงหยางอ่อนแอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บัดนี้กลับถูกจู่โจมด้วยมีดอีก ร่างกายเสมือนกับว่ากำลังแตกสลาย หน้าอกเกลือกกลิ้งกับพื้น กระอักเลือดสีแดงสด

หลังจากนั้น ดวงตาทั้งสองข้างหนักอึ้งสลบไป

“เฮ้ย ลู่เสี้ยงหยาง คุณ คุณเป็นอะไรไป? ตื่นสิ” เย่สวนตะโกนร้องเสียงแหลม สีหน้าหวาดผวาอย่างถึงขีดสุด

หญิงสาวรีบมุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยาง มืออันเรียงบางลูบไล้ใบหน้าของลู่เสี้ยงหยาง เพื่อลองเรียกชายหนุ่มให้ตื่นขึ้น

ลู่เสี้ยงหยางสลบไป จะตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

พร้อมกันนั้น ชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยนก็มุ่งเข้ามาที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยเช่นเดียวกัน

ชายหัวโล้นแสยะยิ้มออกมา ในสายตาเขามีเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางคนเดียวเท่านั้น” ไอ้หนู วันนี้แกพบกับเราสองคน ถือว่าเป็นความซวยของแก ต่อจากนี้ก็ให้ฉันส่งไปลงนรกซะเถอะ”

จบคำ เขายกฝีเท้าขึ้น เตรียมตัวที่จะเหยียบลงไปที่หัวของ ลู่เสี้ยงหยาง

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า เย่สวนตกใจจนกรีดร้องไม่หยุด ในเวลาเดียวกัน เม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นและน้ำตาต่างก็ไหลลงออกไม่หยุด

หากแต่ ชายหัวโล้นไม่แยแส ฝีเท้าที่ถูกยกขึ้นเหยียบลงที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างนั้น

เย่สวนตื่นตระหนกจนสุดขีด ตามสัญชาตญาณ ร่างของเธอโผเข้าใส่ร่างของลู่เสี้ยงหยาง ใช้ร่างของเธอป้องกันเท้าของชายหัวโล้นที่กำลังจะเหยียบร่างของลู่เสี้ยงหยาง

ชายหัวโล้นกระหายเลือด คนที่ตายในเงื้อมมือของเขามีอยู่ไม่น้อย เขาไม่มีทางที่จะปล่อยวางการสังหารลู่เสี้ยงหยาง เพียงเพราะการขัดขวางของเย่สวนอยู่แล้ว

ชายหนุ่มส่ายหน้า พร้อมหัวเราะออกมาอย่างได้ใจ “แม่งเอ๊ย กูไม่ฆ่าผู้หญิง แต่เธอรนหาที่ตายเอง ถ้างั้นก็อย่าโทษกูแล้วกัน”

ปัง!

ไม่ทันจบคำ เท้าของเขาเหยียบลงที่แผ่นหลังของเย่สวนเต็มแรง

แควกแควก!

ภายใต้พลังอันมหาศาล ถนนยางมะตอยใต้ร่างของลู่เสี้ยงหยาง เกิดรอยแตกอย่างหนาแน่น

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อเห็นอย่างนั้น ขายหัวโล้นมั่นใจว่าภายใต้ฝ่าเท้าของเขา ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย จึงระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ทันได้สังเกต ในตอนนี้ความเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นกับเย่สวน

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ บนกลางหน้าผากของเย่สวนมีตัวอักษร “มาร” เพิ่มขึ้นมา เริ่มแรกตัวอักษรนี้มีสีดำ แต่ตามการเปลี่ยนแปลงของเวลา สีดำถูกย้อมเป็นสีเลือด เสมือนกับว่าใช้เขียนด้วยเลือด

ในเวลาเดียวกัน สายตาที่ตื่นตระหนกของเย่สวน กลับกลายเป็นกระหายเลือด เหี้ยมโหด และสยดสยองขึ้นมา ความอาฆาตแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ราวกับมัจจุราชในร่างผู้หญิง

บัดซบ! นี่มันอะไรกัน?

ชั่วพริบตา ชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยนนิ่งอึ้งไป