หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 496

บทที่ 496 ทำลายล้าง

แม้ว่าชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยนจะฆ่าคนไปไม่น้อย แม้ว่าทั้งคู่จะมีกลิ่นอายอาฆาต แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่แผ่ออกมาจากร่างของเย่สวน ก็ไม่ต่างอะไรกับปลาเล็กกินปลาใหญ่ ที่ไม่สามารถเทียบกันได้เลย

จิตใต้สำนึก พวกเขาไม่มีทางสู้ได้ ทีแรกคิดที่จะหันหลังวิ่งหนี แต่เมื่อคิดได้ว่าคนที่พวกเขาเผชิญด้วยนั้นเป็นเพียงหญิงสาว ก็มีความเชื่อมั่นอีกครั้ง

พวกเขาเป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียง หากวันนี้พวกเขายอมแพ้ผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นในภายภาคหน้าพวกเขาจะอยู่ต่อไปอย่างไร?

เหอะ ดูเหมือนว่าวันนี้ต้องฆ่านางนี่ด้วยสินะ

ทั้งคู่สบสายตากัน เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่คิดไปในทิศทางเดียวกัน

ในเวลานี้เอง เย่สวนที่ฟุบอยู่บนร่างของลู่เสี้ยงหยาง ลุกขึ้นยืน สายตาที่โหดเหี้ยมจ้องไปที่ชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยน

ซู๊ด!

ชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยนรู้สึกหวาดผวาขึ้นมา ราวกับกับมีภูเขาลูกใหญ่สุดลูกหูลูกตากดทับลงที่หัวของทั้งคู่ ทำให้พวกเขาสูดลมหายใจเข้าอย่างหวาดหวั่น

ในเวลาเดียวกัน ตามสัญชาตญาณ รูขุมขนตั้งชูชันขึ้น ความหนาวเหน็บโหมกระหน่ำเข้าสู่ร่างกาย

ทั้งคู่รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น ร่างกายตอบสนองตามธรรมชาติ

สีหน้าของชายหัวโล้นและชายที่มีทีท่าอ่อนโยนเปลี่ยนไป ยากที่จะเข้าใจได้จริงๆ ทำไมผู้หญิงที่ดูอ่อนปวกเปียกราวกับไก่อ่อนเมื่อสักครู่ ถึงได้ดูน่าหวาดผวากะทันหัน

ชายหัวโล้นไม่เชื่อเรื่องเร้นลับ จึงหัวเราะกลบเกลื่อน “อีนางนี่ เลิกซ่าได้แล้ว คอยดูแล้วกันว่ากูจะเด็ดหัวของมึงออกมายังไง”

จบคำ ชายหนุ่มเริ่มจู่โจม กำปั้นที่หนักหน่วงมุ่งไปที่หัวของเย่สวน

วิ้ง!

ชายหัวโล้นเป็นนักบู๊ระดับแปด หมัดที่ใช้พละกำลังทั้งหมด เมื่อหมัดวาดไปที่กลางอากาศ อากาศรอบๆ สั่นสะเทือน

เสมือนกับค้อนขนาดใหญ่ที่ถูกทุบออกจากมือของยักษ์

“ฮ่าฮ่าฮ่า อีนางนี่ ไปตายซะ” ชายหัวโล้นหัวเราะอย่างได้ใจ ปฏิกิริยาที่แสดงออกบนใบหน้าน่าเกลียดน่ากลัว

เขามีความเชื่อมั่นในหมัดนี้อย่างยิ่ง กดขาเคยทำการทดลองมาก่อน หมัดของเขาสามารถทำให้หินก้อนใหญ่แตกละเอียดได้

แถมตอนนี้ตรงหน้าเขาเป็นเพียงหญิงสาวตัวเล็กๆ เท่านั้น

ไม่นาน หมัดของชายหัวโล้นมาถึงตัวเย่สวน เย่สวนหน้าตาย สายตาเผยความกระหายเลือด ก่อนที่จะง้างหมัดขึ้น ปะทะเข้ากับหมัดของชายหัวโล้น

เมื่อเห็นว่าเย่สวนคิดที่จะโต้กลับ ชายหัวโล้นหัวเราะออกมาอย่างได้ได้ เหมือนกับว่า เห็นจุดจบของเย่สวนที่แขนหักเป็นหลายท่อน

ปัง!

ไม่นานเสียงทุ้มต่ำสะท้อนก้อง หมัดของเย่สวนและชายหัวโล้นปะทะเข้าหากัน!

“โอ๊ย!”

ชายหัวโล้นเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งค้าง กล้ามเนื้อบนใบหน้าขมวดรวมกันเป็นกลุ่มก้อน ด้วยความเจ็บปวด

ในขณะที่ปะทะกับเย่สวน หมัดของเขาถูกทุบจนแหลกสลาย

แถมยังมีพลังที่น่าหวาดหวั่น แล่นผ่านแขนของเขาเข้าสู่ร่างกาย

ซวบ!

ร่างของชายหัวโล้นเสมือนกับว่าวที่สายขาด หลังจากที่ลอยทะยานตกลงสู่พื้น รู้สึกว่าอวัยวะภายในร่างอยู่ผิดที่ผิดทาง

“ไม่ เป็นไปไม่ได้!” สายตาของชายหัวโล้นหวาดหวั่นจนขีดสุด เลือดสีแดงสดไหลออกมาต่อเนื่องราวกับน้ำพุ ไม่คิดเลยว่าต่อหน้านางนี่ ไม่ทันได้สู้ครบหนึ่งรอบเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสถึงขนาดนี้แล้ว

เขาคิดว่าเขาจะไร้เทียมทานในนักบู๊ระดับแปด

แต่นางแม่สาวที่อยู่ตรงหน้ากลับเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าเธอเป็นนักบู๊ระดับเก้า

แต่นักบู๊ทุกคนระดับเก้าในหวาเซี่ย เขารู้จักดี ทำไมถึงได้ผุดขึ้นมาอีกหนึ่งคนกลางอากาศได้? แถมยังเป็นผู้หญิงที่ดูอ่อนปวกเปียกอีกต่างหาก

บัดซบ นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?

ชายที่ดูอ่อนโยนข้างๆ รูม่านตาขยาย เหงื่อผุดขึ้นกลางหน้าผากไหลลงต่อเนื่องราวกับน้ำตก

คู่หูของเขาคนนี้ เขารู้จักดี คนที่สามารถรับมือเขาได้อย่างง่ายดาย ต้องเป็นระดับปรมาจารย์ที่ไม่มีใครเทียบได้

เมื่อนึกขึ้นได้ ขาทั้งสองข้างอ่อนยวบ เกือบจะคุกเข่าลงต่อหน้าเย่สวน

ในสถานการณ์ตรงหน้า ยังจะกล้าต่อกรกับเย่สวนซะที่ไหนกัน ไม่พูดมากเขาหมุนตัวกลับหลังหันเพื่อหนีเอาชีวิตรอด

ให้ตาย น่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวเกินไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าเมืองเล็กไอย่างปินเหอจะมียอดฝีมือซ่อนอยู่

เย่สวนแหงนหน้าขึ้น จ้องมองชายที่ดูอ่อนโยนกำลังหลบหนี สีหน้ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่สายตาของเธอกลับกระหายเลือดหนักกว่าเก่า

ซวบ!

ต่อมา ร่างกายเปลี่ยนเป็นสายฟ้า หายวับไปกับที่ ก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ที่ด้านหลังของชายที่ดูอ่อนโยน

ความว่องไวระดับนี้ อยู่ในจุดที่น่าสะพรึงกลัว

หางตาของชายที่ดูอ่อนโยนเหลือบเห็นเย่สวนไล่ตามมา เขาตกใจจนแทบจะฉี่ราด

เสียงร้องคำรามดังลั่น ฝีเท้าหยุดเบรกกะทันหัน ก่อนที่จะหมุนตัวกลับมา ใช้พละกำลังทั้งหมดยกมีดในมือขึ้น แทงไปที่เย่สวน

ในเมื่อหนีเอาตัวรอดไม่ได้ ก็มีแต่จะต้องสู้ตายเท่านั้น

ซวบซวบ!

เมื่อวาดด้ามมีดกลางอากาศ เสียงเล็กแหลมดังขึ้นกลางอากาศ เสมือนกับว่าอากาศถูกกรีดแทงจนขาดวิ่น

“ไปตายซะ!” เย่สวนพ่นคำที่เยือกเย็นออกมา ทำให้ชายที่ดูอ่อนโยนเย็นยะเยือกตั้งแต่หัวจรดเท้า เสมือนว่าถูกพัดผ่านด้วยลมหนาวจากแอนตาร์กติก

สิ่งที่เกิดขึ้น ทำให้หารเคลื่อนไหวของเขาดูช้าลงไปโดยปริยาย

เย่สวนยกแขนขึ้น คว้ามีดในมือของชายที่ดูอ่อนโยน

แครกแครกแครก!

ชายที่ดูอ่อนโยนเบิกตากว้างกะทันหัน เมื่อมือของเย่สวนคว้ามีดในมือของเขา มีดในมือของเขาหักออกเป็นชิ้นๆ

ให้ตาย! คนหรือปีศาจกันแน่?

ชายที่ดูอ่อนโยนแทบคลั่ง มือของคนเราจะแข็งไปกว่ามีดได้อย่างไร

เธอไม่แยแสปฏิกิริยาของชายที่ดูอ่อนโยน มือของเย่สวนพุ่งไปบนใบหน้าของชายที่ดูอ่อนโยน

เพี๊ยะ!

ไม่มีแม้กระทั่งเสียงคำรามร้องอย่างเจ็บปวด หัวของชายหนึ่งหมุนอยู่บนลำคอหลายรอบ ท้ายที่สุดใบหน้าที่อยู่ด้านหน้าของชายหนุ่มหันไปทางด้านหลัง ก่อนที่จะร่วงหล่นลง

ตุ่บ!

ร่างกายของชายอ่อนโยนล้มลงกับพื้น ตายอย่างน่าสยดสยอง

“เฮ้ย ช่วยด้วย มีการฆาตกรรม” เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหัวโล้นเสียสติไป ของเหลวสีเหลืองที่มีกลิ่นฉุนไหลออกมาจากรูจมูก ร้องตะโกนเสียงดังลั่น

ทีแรกพวกเขาคิดว่า ภารกิจของวันนี้จะเป็นภารกิจเล็กๆ ที่ง่ายดายราวปอกกล้วยเข้าปากเสียอีก แต่ไม่คิดเลย ว่าพวกเขาจะได้เผชิญหน้ากับมัจจุราชที่น่าหวาดหวั่น

หากรู้แต่แรก ต่อให้ได้ค่าตอบแทนมากมายสักเพียงไหน พวกเขาทั้งคู่ก็ไม่มีทางรับภารกิจที่ส่งตัวเองไปตายแบบนี้หรอก

ทันใดนั้นไม่ทันที่ชายหัวโล้นจะได้หวีดร้องไปมากกว่านี้ ก็ขาดสะบั้นไปกะทันหัน

เย่สวนมาที่ข้างกายของเขา ยกฝีเท้าขึ้นเหยียบไปที่ลูกกระเดือกของเขาเต็มแรง ตามมาติดๆ ด้วยการเหยียบลำคอของเขาจนแบน ราวกับกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่กับพื้น

พริบตา เย่สวนได้สังหารชายที่ดูอ่อนโยนและชายหัวโล้นไปตามๆ กัน