หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 509

บทที่ 509 วิชาดาบเดียว

ไม่ว่าอย่างไร ผู้อาวุโสสามก็เป็นถึงนักบู๊ระดับแปด แถมยังเป็นถึงสุดยอดปรมาจารย์ ในนักบู๊ระดับแปด แต่ไม่คิดเลย ว่าจะถูกลู่เสี้ยงหยางเตะจนปลิวออกไปข้างนอก

ทุกคนรอบกายต่างถลึงตาโต ด้วยความไม่คาดฝัน

ไอ้ยาจกนี่น่ากลัวถึงขนาดนี้เชียวหรือ?

“นี่มัน?” ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองต่างประหลาดใจ พวกเขารับรู้ในความสามารถของผู้อาวุโสสามดี ลู่เสี้ยงหยางเตะเขาจนปลิวอย่างง่ายดาย นั่นก็หมายความว่าความสามารถของลู่เสี้ยงหยางแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสสาม

หลังจากที่ผู้อาวุโสสามถูกเตะจนปลิว เขาดูสะใจผิดปกติ “ดี มาอีกรอบ”

วิชาบู๊ที่เขาฝึกคือการฝึกร่างด้วยวัสถุ ไม่ว่าจะเป็นพละกำลังของร่างกายหรือความยืดหยุ่นของร่างกาย ก็แข็งแกร่งอย่างมาก

แต่ก่อนที่เขาเผชิญหน้ากับศัตรู แค่พละกำลังเขาก็กินขาดแล้ว แต่วันนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ใช้อาวุธแต่อย่างใด ก็เตะเขาจนปลิวได้อย่างสบาย ก็เท่ากับว่าลู่เสี้ยงหยางนั้นมีความแข็งแกร่งอย่างมาก

เข่นนี้ เขาก็จะได้ตายกันไปข้างกับลู่เสี้ยงหยาง!

เป็นไปตามคาด จำคำ ผู้อาวุโสสามขยับฝีเท้า พุ่งเข้าใส่ลู่เสี้ยงหยางราวกับสัตว์ร้าย

ลู่เสี้ยงหยางหลี่ตาลง ดูเหมือนว่าร่างกายของผู้อาวุโสสามจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดเอาไว้ซะอีก เมื่อสักครู่นี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พละกำลังของวิชาบู๊ เขาใช้กำลังของร่างกายในการออกแรงล้วนๆ แต่ต่อให้เป็นอย่างน้อย ก็สามารถเตะให้นักบู๊ระดับแปดทั่วไปพิการได้

เพราะงั้นในสถานการณ์ตรงหน้า ลู่เสี้ยงหยางเกิดไอเดียบางอย่างขึ้นมาได้ วันนี้เขาจะใช้ผู้อาวุโสทั้งสามทดลองว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน

ปัง!

ในขณะที่ลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในห้วงแห่งความคิด ผู้อาวุโสสามได้ประชิดตัวของลู่เสี้ยงหยางเป็นที่เรียบร้อย หมัดที่ใหญ่ราวกับกระสอบทรายถูกง้างขึ้น มุ่งไปที่หัวสมองของลู่เสี้ยงหยาง

หมัดนี้มีเสียงสะท้อนดังกึกก้อง หมัดที่วาดอยู่กลางอากาศก่อให้เกิดเสียงที่ดังลั่น

หมัดนี้ผู้อาวุโสสามใช้ร่างกายในการปล่อยพลังออกไป ซึ่งมีความแข็งแกร่งกว่านักบู๊ระดับแปดทั่วไปมาก

ลู่เสี้ยงหยางสายตาประกาย กำหมัดขึ้นเช่นเดียวกัน เหวี่ยงหมัดออกไปในลักษณะเดียวกัน

หมัดนี้อาศัยความแข็งแกร่งของร่างกายในการกระตุ้นออกมาเช่นเดียวกัน

เสียงสะท้อนหมัดนี้เมื่อเทียบกับหมัดของผู้อาวุโสสาม ไม่ดังเท่ากับเสียงเหวี่ยงหมัดของผู้อาวุโสสาม

ลู่เสี้ยงหยางวาดหมัดผ่านกลางอากาศ โดยไร้เสียงใดๆ ทั้งสิ้น ราวกับว่าปล่อยหมัดธรรมดาออกไป

เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสสามเผยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย หัวเราะออกมาเสียงดัง “ไอ้หนู แกไม่ประมาณตัวเองเลย แขนข้างนี้ของแก จะได้กลายเป็นชิ้นเนื้อเดี๋ยวนี้” “งั้นหรือ? คำพูดเดียวกันผมก็ส่งให้คุณด้วย” ลู่เสี้ยงหยางปล่อยเสียงหัวเราะออกมา

ปัง!

หมัดของทั้งคู่ปะทะเข้าหากันอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียว รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อาวุโสสามค้างเติ่ง

นาทีนี้ เขารู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างถูกปล่อยออกมาจากร่างกายของลู่เสี้ยงหยาง พยุงแขนของเขาแล่นผ่านร่างกายของตน

กำปั้นที่ได้รับผลกระทบโดยตรงมากที่สุดโลหิตพลุ่งพล่าน ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะปลิวออกไป ราวกับว่าวที่สายขาด

ปัง!

ท้ายที่สุดร่างกายของเขากระแทกเข้ากับผนังของโรงแรม ผนังเกิดรอยร้าวเป็นรูลึกลงไป จนทะลุออกไปนอกผนังล่วงลงกับพื้น

อัก!

ผู้อาวุโสสามรู้สึกลำคอสั่นคลอน กระอักเลือดออกมา

แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ผู้อาวุโสสามก็ยังคงมีทีท่าที่บ้าคลั่ง พลันกระโดดลุกขึ้นจากพื้น หัวเราะใส่ลู่เสี้ยงหยางเสียงดัง “ฮ่าฮ่า สะใจ สะใจ มาอีกรอบ”

ไม่ทันจบประโยคดี เขาก็พุ่งไปทางลู่เสี้ยงหยาง อย่างบ้าคลั่ง

ก่อนที่จะปะทะกับลู่เสี้ยงหยางอย่างรวดเร็ว แต่ไม่กี่ที ก็ถูกลู่เลี้ยงหยางเล่นงานจนปลิวอีกรอบ

หลังจากนั้นผู้อาวุโสสามก็มีทีท่าดีอกดีใจ หัวเราะเสียงดัง จู่โจมลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

เสมือนกับว่าตอนนี้ ผู้อาวุโสสามได้กลายร่างเป็นสัตว์ร้ายไปแล้ว ถูกลู่เสี้ยงหยางจู่โจมหนักมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งดีอกดีใจมากเท่านั้น แรงสะท้อนกลับก็หนักมากเท่านั้น

สถานการณ์เช่นนี้ ผู้อาวุโสสามและลู่เสี้ยงหยางปะทะกันไม่หยุด

ในกำมือของลู่เสี้ยงหยาง ผู้อาวุโสสามราวกับลูกบอล ลูกต่อยจนปลิวออกไปไม่หยุด

หลายนาทีผ่านไป ร่างกายของผู้อาวุโสสามชุ่มไปด้วยเลือด เลือดชโลมกายจนหยดย้อยไปทั่ว

แต่จ่อให้เป็นอย่างนั้น ผู้อาวุโสสามก็ไม่ยอมถดถอย ดวงตาคู่นั้นแดงก่ำ จับจ้องลู่เสี้ยงหยางนิ่ง ราวกับสัตว์ร้ายที่โกรธจัด

ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองที่อยู่อีกด้านส่ายหน้า พวกเขารู้ดีเพียงแค่กำลังของผู้อาวุโสคนเดียว ไม่มีทางโค่นล้มหมอนี้ได้แน่ เพราะงั้นทั้งคู่แลกเปลี่ยนสายตาต่อกัน ก่อนที่จะเข้าร่วมศึกในครั้งนี้ด้วย

ที่น่าสนใจ คือมือข้างหนึ่งของผู้อาวุโสรอง ได้ถือดาบสั้นเอาไว

ซวบซวบซวบ!

เมื่อประชิดตัวลู่เสี้ยงหยาง ดาบสั้นในมือของผู้อาวุโสรอง ก็ท่วงแทงอย่างบ้าคลั่ง ทุกครั้งที่จ้วงออกไปตรงกับจุดสำคัญทั้งนั้น

ลู่เสี้ยงหยางหลบซ้ายหลบขวา หลบดาบสั้นของผู้อาวุโสรองไม่หยุด

ผู้อาวุโสรองตื่นเต้น เขาใช้มีดด้ามเดียวในการต่อสู้ แต่ละครั้งที่จ้วงแทงออกไปจะแข็งแรงกว่าเก่า

นี่เป็นพลังของวิชาของเขา

ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางไม่กล้าจู่โจมกลับ ทำได้แต่หลบซ้ายหลบขวา ก็ให้เวลามากพอแก่เขาในการรวบรวมพละกำลังของดาบสั้น

เชื่อว่าท้ายที่สุด ลู่เสี้ยงหยางจะถูกเขาหั่นเป็นสองท่อนแน่

เวลาผ่านไป การต่อสู้ยังคงยืดเยื้อ

หลังครึ่งนาที ลู่เสี้ยงหยางยกขาขึ้น เตะผู้อาวุโสสามจนปลิวอีกครั้ง แต่ในขณะเดียวกัน มีดของผู้อาวุโสรองก็พุ่งไปบนหัวของลู่เสี้ยงหยางเช่นเดียวกัน

ราวกับว่าพลังของมีดนี้ได้รวบรวมพลังของมีด10เล่มเข้าด้วยกัน ราวกับว่าพลังที่ไร้รูปร่างได้พุ่งทะยานไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

แครกแครกแครก!

ไม่ได้ตกสู่ร่างกายของลู่เสี้ยงหยาง พื้นหินอ่อนใต้ฝ่าเท้าของลู่เสี้ยงหยางแยกออกจากกันเป็นรอยร้าว เสมือนกับว่าถูกเขาลูกเล็กหล่นทับ

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแน่น เขารู้สึกว่า ร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้ ราวกับว่าอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นได้พันธนาการร้างของเขาเอาไว้

ผู้อาวุโสรองเองก็รับรู้สถานการณ์ของลู่เสี้ยงหยางได้ เขาหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย “ไอ้หนู แกจะได้รู้เดี๋ยวนี้ว่าร่างกายของแกถูกหั่นเป็นสองท่อนได้ยังไง ฮ่าฮ่า ลิ้มรสความรู้สึกนี้ซะ”

มีดในมือของเขา พุ่งเข้าไปที่หัวของลู่เสี้ยงหยางต่อเนื่อง

ในสถานการณ์แบบนี้เขาก็ยากที่จะรอดอยู่แล้ว แต่ตามมาติดๆ ด้วยการจู่โจมของผู้อาวุโสใหญ่

แส้เก้าขนัดในมือของผู้อาวุโสใหญ่ ภายในปราณของเขา ยึดแน่นขึ้นมาทันที ราวกับหอก

ซวบ!

แส้เก้าขนัดราวกับสายฟ้า มุ่งไปที่ลูกกระเดือกของลู่เสี้ยงหยาง

ในตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในอันตรายที่รุมล้อมรอบด้าน