หมอยาหวานใจท่านประธาน - ตอนที่ 332-333

ตอนที่ 332 เป็นเพื่อนคุณเดินช้อปปิ้ง

เฉวียนหมิงได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มสีหน้าระรื่น ประสานกับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา บวกกับแสงแดดยามเช้าขณะนี้ ชวนให้หลงใหล แสงที่อบอุ่นสาดลงบนร่างเขา ดูราวกับเทพบุตร

“งั้นเดี๋ยวผมพาคุณไปเลือกซื้อชุด” ผู้หญิงของเขาเฉวียนหมิงไปร่วมงาน ย่อมต้องเป็นคนที่สวยที่สวยที่สุดในงาน เขาต้องการให้ทุกคนเห็นว่ามีเขาเฉวียนหมิงคอยปกป้อง ใครก็อย่าหวังในตัวเธอ รวมทั้งนายคนนั้นด้วย!

อีลั่วเสวี่ยได้ยินก็อดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ “ก็แค่งานเลี้ยงเท่านั้น ไม่ต้องทำอะไรใหญ่โตหรอก ฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไร?”

เหมือนที่กล่าวกันในสังคมไฮโซทุกครั้งที่มีงานเลี้ยง ล้วนต้องแต่งให้ดูสวยตั้งแต่บนจดล่างจากข้างในถึงข้างนอก พอคิดดูอีลั่วเสวี่ยจึงไม่รู้สึกแปลกแล้ว คนในสังคไฮโซล้วนเป็นนานทุนใหญ่ เป็นคนร่ำรวย

ในงานเลี้ยงแบบนี้จึงเป็นเวลาที่จะอวดฐานะและรสนิยมของตัวเอง แล้วจะพลาดได้อย่างไร

“คนสำคัญ? น่าจะใช่ เดี๋ยวผมจะไปกับคุณ ผมยังไม่เคยเป็นเพื่อนคุณไปซื้อเสื้อผ้าเลย” เฉวียนหมิงพูดถึงตรงนี้ก็มีความคาดหวัง ในหนังสือและในทีวีล้วนบอกแล้ว ในฐานะเพื่อนชายต้องทำหลายอย่างกับเพื่อนหญิงของตนเอง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉากช้อปปิ้งและเดินเที่ยวในภาพยนตร์ ผู้ชายที่สอบผ่านยังต้องเก่งในการเลือกชุดสวยๆ ด้วย

อีลั่วเสวี่ยคิดทบทวนเล็กน้อย แล้วมองเฉวียนหมิงด้วยแววตาสงสัย “ไม่เคยเลยหรือ?” ดูเหมือนจะไม่เคยจริงๆ แหละ

“คุณว่าไงล่ะ?” เฉวียนหมิงยกมุมปากขึ้น เสื้อผ้าเธอคราวก่อนเขาซื้อมาให้เองเลย หลังจากนั้นก็ไม่เคยพาเธอไปซื้อเสื้อผ้า ยกเว้นที่ไปดูหนังด้วยกันคราวก่อน

แต่ตอนนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ยังซับซ้อนมาก ไม่นับ ไม่นับหรอก

“งั้นคุณรอฉันที่นี่ ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” ในเมื่อเป็นแฟนกัน ย่อมขาดไม่ได้ในการไปงานเลี้ยงแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงที่เธอเป็นภรรยาตามกฎหมายของเฉวียนหมิง

เขามองตามหลังอีลั่วเสวี่ยไป นั่งอยู่ในศาลา ใช้มือยันคาง มองดูทัศนียภาพในสนาม แล้วยิ้มที่มุมปากอย่างไม่รู้ตัว

เพราะอารมณ์ดีทำให้มองอะไรก็สวยไปหมด

ผ่านไปครู่หนึ่งเฉวียนหมิงกลับมาเอาของที่ห้อง แล้วนั่งรอที่โซฟาในห้องรับแขก

ไม่นานนักอีลั่วเสวี่ยเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเดินลงมาจากชั้นบน พอดีอาเหมาล้างจานชามเสร็จเดินออกมา เห็นอีลั่วเสวี่ยเปลี่ยนชุดและเฉวียนหมิงที่นั่งรออยู่ ผงะเล็กน้อยแล้วถาม “คุณหนูใหญ่ คุณชายเฉวียน จะออกไปข้างนอกหรือครับ?”

“ใช่แล้ว” เฉวียนหมิงพยักหน้าพลางตอบแทนอีลั่วเสวี่ย

แกมองดูเฉวียนหมิงและอีลั่วเสวี่ย แล้วแกล้งถามด้วยความสงสัย “งั้นมื้อเที่ยงจะกลับมากินไหม ถ้าจะกลับมาก็ต้องบอกล่วงหน้า อาจะได้เตรียมอาหารไว้ให้”

“คงไม่มาครับ ผมกับอาเสวี่ยมีธุระออกไปข้างนอก อาจจะกลับมาตอนกลางคืน อาเหมา มื้อเย็นก็ไม่ต้องเตรียมให้พวกเราครับ” เฉวียนหมิงพูดจบก็ยื่นมือให้อีลั่วเสวี่ย

เธอคล้องแขนเขา เธอเป็นคนแบบนี้เอง ถ้าตกลงใจแน่นอนแล้ว เธอไม่แคร์สายตาใครทั้งสิ้น อีกทั้งเวลานี้เป็นยุคปัจจุบัน ไม่ใช่สมัยโบราณ ไม่จำเป็นต้องหัวโบราณอย่างนั้น

เธออีลั่วเสวี่ยมีชีวิตใหม่อีกครั้ง ชีวิตชาตินี้เธอตั้งใจว่าจะทำตามใจตัวเอง ส่วนเรื่องอื่นนั้นเป็นเรื่องรอง

อาเหมากลอกตารอบหนึ่ง ยิ้มแล้วว่า “งั้นคุณสองคนระหว่างทางระวังความปลอดภัยด้วย”

“ลาก่อนค่ะ อาเหมา” อีลั่วเสวี่ยยิ้มร่า เผยให้เห็นฟันสวยที่ขาวสะอาด เธอหันมาสบตากับเฉวียนหมิง ทั้งคู่เดินสวมรองเท้าที่ข้างประตู แล้วเปิดประตูเดินออกไป

ท่าทางคลอเคลียกันราวกับสามีภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ๆ แทบไม่อยู่ห่างกัน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องทำด้วยกัน รักกันอย่างหวานชื่น

ทั้งสองเดินอาบแดดยามเช้าที่ค่อยๆ อุ่นขึ้น ไปตามทางสายเล็กตรงไปที่ประตู จากนั้นนั่งรถของเฉวียนหมิงขับไปที่ประตูเหล็กของคฤหาสน์

ตอนที่ 333 ยอดบุรุษกับโฉมงาม

เฉวียนหมิงขับรถอย่างสุขุมมาก ระหว่างทางไม่บีบแตรตามอำเภอใจ อีลั่วเสวี่ยนั่งในรถด้วยรู้สึกรื่นรมย์ อากาศในรถบริสุทธิ์ ข้าวของต่างๆ ในรถจัดวางอย่างเป็นระเบียบ

สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกปลาบปลื้มมากก็คือมีเสื้อโค้ทสำหรับผู้หญิงด้วย ไม่บอกก็รู้ว่าเฉวียนหมิงเตรียมไว้ให้เธอ เพราะเป็นขนาดเดียวกับเธอ ยังเป็นแบบที่เธอชอบด้วย

ลูกบอลเงิน “แม่คุณ เจ้าหนุ่มรูปหล่อคนนี้ช่างเอาใจเก่งจริงนะ แม้แต่ข้าก็ชักชอบเขาแล้ว นี่ถ้าข้าเป็นผู้หญิง รับรองว่าถ้าไม่ใช่เขาจะไม่แต่งงานเด็ดขาด!”

“ไม่ใช่เขาจะไม่แต่งงานเด็ดขาด! คริคริ…ข้าคงโชคดีใช่ไหมที่เจ้าไม่ใช่หุ่นยนต์สาวสวย?” ในทีวีมีฉายเรื่องที่หนุ่มหล่อมีแฟนเป็นหุ่นยนต์ปัญญาประดิษฐ์ชั้นสูงใช่หรือ

อีลั่วเสวี่ยไม่รอให้ลูกบอลเงินตอบก็พูดเสริมว่า “ต่อให้เจ้าเป็นหุ่นยนต์ก็เถอะ เจ้าก็ไม่ใช่แบบที่เขาจะชอบ” เฉวียนหมิงไม่ใช่คนประเภทที่ลุ่มหลงกับความสวยของผู้หญิง

ลองคิดดูอีลั่วเสวี่ยก่อนหน้านี้ ต่อให้เธอเป็นคนที่สดใสน่ารัก แต่ในเมือง F มีผู้หญิงอีกมากที่มีสถานะและหน้าตาเหนือกว่า แต่เขากลับเลือกเธอ เมื่อเป็นเช่นนี้ก็พอจะมองออกว่าเฉวียนหมิงเป็นคนที่ให้ความสำคัญต่อความรัก ไม่ใช่แค่หน้าสวยและรูปร่างเซ็กซี่

ที่อีลั่วเสวี่ยแสดงความฉุนเฉียวทำให้ลูกบอลเงินแปลกใจ “ขี้โมโหจริงนะ ข้าก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้แย่งคนกับเจ้าสักหน่อย อย่าทำเป็นเหมือนหวงลูกวัวเลย”

ในคำพูดของเจ้ลูกบอลเงินพูดเป็นนัยถึงความคิดของอีลั่วเสวี่ย ทำให้ใบหน้าเธอแดงเรื่อทันที

“เป็นอะไรหรือ ในรถร้อนไปใช่ไหม อยากปรับแอร์ให้เย็นไหม?” พอดีเฉวียนหมิงหันมามอง เห็นอีลั่วเสวี่ยหน้าแดงเล็กน้อย เลยคิดว่าเป็นเพราะในรถร้อนไป จึงถามด้วยความห่วงใย

เขาไม่ปรับแอร์ตามอำเภอใจ แต่ถามสุภาพสตรีก่อน แสดงให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษของเฉวียนหมิง

อีลั่วเสวี่ยโบกมือ “ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน จะเป็นหวัดได้ง่าย” ที่จริงสำหรับเธอแล้วไม่มีปัญหา สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรแล้ว ความร้อนหนาวส่งผลต่อพวกเขาไม่มาก

ในโลกของพวกเขา ต่อให้หิมะโปรยปราย เด็กสาวที่รักสวยรักงาม อย่างมากก็แค่ใส่กระโปรงยาวแล้วเพิ่มเสื้อคลุม นอกนั้นอาศัยไอทิพย์ในกายก็ต้านทานความหนาวได้

แต่เฉวียนหมิงกลับต่างออกไป ดูภายนอกเหมือนเขาปกติดี แต่ที่จริงร่างกายเขาอ่อนแอ แค่ไข้หวัดก็สามารถทำให้สุขภาพเขาทรุดลงอย่างรวดเร็ว

เฉวียนหมิงเห็นสีหน้าเธอเป็นปกติแล้ว จึงไม่เอ่ยถึงอีก ไม่นานนักรถของเฉวียนหมิงก็ขับเข้าในลานจอดรถใต้ดินของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง หลังจากจอดรถแล้วเขาก็เดินออกมาเปิดประตูรถให้อีลั่วเสวี่ยด้วยความเอาใจใส่ ช่วยเธอถือกระเป๋า ควงแขนเธอเดินไปที่ลิฟท์

ท่าทางที่ทั้งคู่ใกล้ชิดแนบแน่นกันสะดุดตาคู่รักข้างๆ ฝ่ายชายเอาอย่างทันที ทำให้แฟนเขายิ้มหน้าบาน

พอเข้าไปในลิฟท์ เฉวียนหมิงกดชั้นสี่ ชั้นสี่ของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ก็คือร้าน KMQ ของเขา

“ยินดีต้อนรับค่ะ สองท่านต้องการชมเสื้อผ้าสำหรับสุภาพสตรีหรือสุภาพบุรุษคะ” อีลั่วเสวี่ยและเฉวียนหมิงเพิ่งเดินเข้ามาในร้านค้าที่ใหญ่โตมาก พนักงานแนะนำสินค้าก็เดินยิ้มมาหาทันที

สินค้าแบรนด์ KMQ ราคาแพงมาก คนที่มาที่นี่โดยพื้นฐานแล้วอย่างน้อยจะซื้อหนึ่งชุด ขณะที่พนักงานขายจะได้เปอร์เซ็นต์จากการขายไม่น้อย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องบริการลูกค้าทุกคนอย่างดี ไม่เพียงเป็นความต้องการในงานบริการ ยังทำให้ผลงานของพวกเขาสูงขึ้น

อีลั่วเสวี่ยชำเลืองมองเฉวียนหมิง “คุณไม่เลือกหรือคะ?”

เฉวียนหมิงเชิดมุมปากขึ้น ก้มหน้าเล็กน้อย “แน่นอนว่าเลือก แต่คุณต้องช่วยผมเลือกด้วยนะ”

“ทำไมล่ะ คุณเลือกเองไม่เป็นหรือ?” อีลั่วเสวี่ยรู้สึกแปลกใจ เสื้อผ้าที่เขาเลือกให้เธอสวยทุกตัว หรือว่าเลือกของตัวเองไม่เป็น หรือว่าอยากให้เธอเลือกให้?