หวนคืนอีกครา สู่ห้วงเวลาแสนงาม - บทที่ 12

บทที่ 12

ร้อนมาก ร้อนจนลวกมือ

ฉือชั่นหดมือกลับ เรียวคิ้วมุ่นเข้าหากัน

เขาจ้องมองเฉียวเจาตาไม่กะพริบ ดวงตาทั้งคู่ของเขาดำเข้มดุจหินหมึกทำให้อ่านความรู้สึกไม่ออก นานครู่หนึ่งถึงยื่นนิ้วมือเรียวยาวออกไปใช้ปลายนิ้วจิ้มๆ ที่แก้มแดงจัดร้อนผ่าวของนางเบาๆ ท่าทางเหมือนเป็นการทำบุญทำทานก็ไม่ปาน

เด็กสาวที่สลบไสลอยู่กุมมือเขาไว้หมับ

ฉือชั่นสะดุ้งตกใจแล้วกระตุกมือออกตามสัญชาตญาณ แต่กลับถูกจับไว้แน่นขึ้น ดวงตาที่ปิดอยู่ของนางมีน้ำตาไหลพรากลงมา

นางร้องไห้อย่างปราศจากสุ้มเสียงทั้งที่ไม่ได้สติ นางหลับตาอยู่ทว่าทุกๆ เส้นสายบนใบหน้าเผยให้เห็นถึงความเศร้าโศกเสียใจ แล้วความเศร้าโศกเสียใจที่สะกดกลั้นไว้เงียบๆ เฉกนี้จะกระทบใจคนได้มากขึ้นเป็นพิเศษ

ฉือชั่นบอกไม่ถูกว่าเป็นเพราะใจอ่อนหรืออย่างไร สุดท้ายเขามิได้ขยับตัว ปล่อยให้เด็กสาวกำมือตนไว้ร่ำไห้เงียบๆ จวบจนมีเสียงฝีเท้าถี่กระชั้นดังขึ้นที่ระเบียงทางเดินถึงชักมือกลับ

เขาหันศีรษะไป เห็นหยางโฮ่วเฉิงแบกตาเฒ่าที่ผมเผ้าหนวดเคราหงอกขาวผู้หนึ่งเข้ามา ฉือชั่นแปลกใจอยู่บ้าง  เร็วถึงเพียงนี้? 

หยางโฮ่วเฉิงมีสีหน้ายินดี เขาวางตัวตาเฒ่าที่แบกไว้บนหลังลงกับเก้าอี้ พลางพูดอย่างตื่นเต้น  แม่นางน้อยโชคดียิ่งนัก ข้ายังไปไม่ถึงประตูเมืองก็พบกับหมอเทวดาใหญ่ระดับนี้! 

หมอเทวดาใหญ่ระดับนี้? หมายความว่าอะไร

ฉือชั่นทำสายตากังขา จากนั้นมองไปทางคนชราบนเก้าอี้

คนชราหงายหลังพิงพนักเก้าอี้ เขาหมดสติอยู่หรือนี่

ฉือชั่นหันไปมองสหายรักเป็นคำรบที่สอง

หยางโฮ่วเฉิงเกาท้ายทอยพลางพูดอธิบาย  เจ้าไม่รู้อะไร หมอเทวดาหลี่ท่านนี้มีนิสัยประหลาดเป็นอันมาก เมื่อครั้งไทเฮาทรงเชิญเขาเข้าวังตรวจพระอาการ เขายังบ่ายเบี่ยงไม่เต็มใจเลยนะ ก็ข้ากลัวเขาไม่มานี่นา เลยใช้สันมือฟาดให้สลบไป 

คิ้วของฉือชั่นกระตุกริกคล้ายคิดอะไรขึ้นได้ เขาหันขวับไปมองคนชราที่สลบไสลไม่ได้สติแล้วตะเบ็งเสียงพูด  หมอเทวดาหลี่?! หรือว่าจะเป็นหมอเทวดาหลี่ที่ชุบชีวิตคนตายได้ตามคำเล่าลือผู้นั้น 

 เขานี่ล่ะ ครั้งนั้นหมอเทวดาหลี่เข้าวังตรวจพระอาการไทเฮา ข้าเคยเห็นหน้าเขา คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าตอนข้าเข้าเมืองไปตามหมอให้แม่นางน้อยกลับได้พบเขา ฮ่าๆ นี่ก็คือคุณธรรมคนกระมัง 

ครั้นคิดถึงที่ตนเองเงื้อสันมือฟาดฉับใส่หมอเทวดาท่านนี้ตอนเดินสวนผ่านไปโดยปราศจากความลังเลใดๆ จากนั้นก็แบกคนขึ้นหลังแล้วออกวิ่ง หยางโฮ่วเฉิงก็รู้สึกภาคภูมิใจในการตัดสินใจที่เด็ดขาดของตนยิ่งนัก

สีหน้าของฉือชั่นแปรเปลี่ยนไป เขาถอนใจเฮือกแล้วเอ่ยถาม  วรยุทธ์เจ้ามิได้ถดถอยลงกระมัง 

 หือ? 

 เจ้ามีคุณธรรมหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ปัญหาน่ะมีแน่นอน ประเดี๋ยวถ้าถูกคนไล่ฆ่า เจ้าตามล้างตามเช็ดเอาเองนะ 

 ไม่กระมัง…  หยางโฮ่วเฉิงมองหมอเทวดาแวบหนึ่ง

 หมอเทวดาใหญ่ระดับนี้ก็เหมือนขนมเปี๊ยะยัดไส้ตกลงมาจากฟ้า* หล่นใส่หัวเจ้า หากบอกว่าจะไม่ก่อปัญหาอะไรขึ้น ข้าไม่เชื่อหรอก  ฉือชั่นกล่าวเสียงเย็นๆ

 สหายน้อยผู้นี้ยังนับว่าฉลาดรู้ตนเองดี  เสียงพูดอย่างขึ้งโกรธดังขึ้น หมอเทวดาหลี่ลืมตาลุกขึ้นจากเก้าอี้ ตัวเขาโงนเงนไปมาก่อนจะยืนทรงตัวได้มั่น จากนั้นก้าวขาเดินออกไป

หยางโฮ่วเฉิงรีบขวางเขาไว้  หมอเทวดาหลี่ ท่านยังจำข้าได้หรือไม่ ครั้งนั้นตอนท่านเข้าวัง… 

 ที่แท้เจ้าจำข้าได้หรือนี่  หมอเทวดาหลี่ตัดบทเขา

 อะ จำได้ขอรับ  หยางโฮ่วเฉิงพยักหน้า

 จำได้เจ้ายังฟาดข้าสลบรึ  หมอเทวดาหลี่เดือดดาล ไม่หลงเหลือท่วงท่าสง่างามสูงส่งดุจเทพสวรรค์ตามคำเล่าขานแม้สักกระผีกให้เห็น เขาล้วงเข็มเงินเล็กๆ ออกมากำหนึ่งแล้วซัดใส่อีกฝ่ายประหนึ่งเทพธิดาโปรยดอกไม้

เขาจะออกนอกเมืองไปเก็บสมุนไพรตัวหนึ่ง เจ้าหนุ่มบัดซบผู้นี้เดินผ่านข้างกายเขา จู่ๆ ก็ยื่นมือมาฟาดเขาสลบเหมือดโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

ช่างน่าโมโหจริงๆ!

 ท่านหมอเทวดาอย่าได้มีน้ำโห อย่าได้มีน้ำโหขอรับ น้องสาวน้อยของพวกข้าล้มป่วยอยู่ ก็ข้าร้อนใจนี่ขอรับถึงได้ใช้กำลังเช่นนี้  หยางโฮ่วเฉิงเอามือกุมศีรษะวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน

 ต่อให้เป็นราชันแห่งสวรรค์ ข้าก็ไม่ตรวจให้เจ้า  หมอเทวดาสะบัดแขนเสื้อก้าวขาเดินออกไป แต่แล้วก็เหลียวหน้ากลับมาบอกสั้นๆ ง่ายๆ กลางคันว่า

 อ้อ เข็มเงินนั่นของข้ามีพิษนะ 

สิ้นเสียงเขา หยางโฮ่วเฉิงก็สลบไป

ฉือชั่นทำหน้าตื่น ลุกขึ้นวิ่งไล่ตามไป  ท่านหมอเทวดาได้โปรดหยุดก่อน 

พอเขาลุกขึ้นเช่นนี้ หมอเทวดาหลี่หันหน้ามามองปราดเดียวก็เห็นเฉียวเจาที่นอนอยู่บนเตียง

หมอเทวดาหลี่ชะงักเท้ากึก เดินเร็วรี่ไปตรงหน้าเฉียวเจาแล้วทรุดตัวลงนั่งโดยไม่แยแสสนใจฉือชั่นที่เดินมาใกล้

เขาจ้องเฉียวเจาตาเขม็ง ประเดี๋ยวจับชีพจรประเดี๋ยวตรวจดูจุดต่างๆ ด้วยสายตาจนง่วน ลืมเลือนสิ่งรอบข้างไปโดยสิ้นเชิง

ฉือชั่นก้มตัวไปฉุดหยางโฮ่วเฉิงขึ้นมา ทันใดนั้นเขาหมุนกายขวับ ชักกระบี่ตรงข้างเอวออกมาได้ก็พุ่งเข้าปะทะ

คนสามคนที่บุกเข้ามาทางหน้าประตูตีวงล้อมเขาไว้ ห้องที่ไม่ใหญ่นักแต่เดิมกลายเป็นคับแคบชวนให้อึดอัดกะทันหัน

เพิ่งประมือกัน ฉือชั่นก็รู้ว่าแย่แล้ว

สามคนนี้เป็นพวกนักสู้เดนตายอย่างชัดเจน ไม่เพียงฝีมือล้ำเลิศ ยังสู้ตายสุดชีวิต มาตรว่าวิชายุทธ์ของเขาไม่อ่อนด้อย แต่ปะทะกันแบบหนึ่งต่อสามก็คงไม่ไหว

คนพวกนี้เกี่ยวข้องอะไรกับหมอเทวดาหลี่

ความคิดเพิ่งผุดขึ้นในหัว ฉือชั่นก็รู้สึกเจ็บที่หัวไหล่ เขาร้องครางในลำคอเสียงหนึ่งอย่างสุดระงับ

เวลานี้เองเสียงบอกอย่างหงุดหงิดของหมอเทวดาหลี่ดังลอยมา  จะต่อยตีกันก็ไสหัวออกไปข้างนอก อย่ารบกวนข้าตรวจคนป่วย 

ถ้อยคำนี้ดังขึ้นราวกับสาปคนในห้องให้ตัวแข็ง คนทั้งสามที่บุกเข้ามาหยุดมือทันควัน หนึ่งในนั้นเอ่ยปากขึ้น  ท่านไม่เป็นอะไร ดีเหลือเกินจริงๆ ขอรับ 

คนผู้นั้นกล่าววาจาพลางเลื่อนสายตาไปที่ตัวหยางโฮ่วเฉิงซึ่งหมดสติอยู่บนเก้าอี้ ประกายอำมหิตจุดวาบในดวงตา

ไม่คาดคิดจริงๆ ว่าทั้งที่มีพวกเขาคอยคุ้มกันหมอเทวดาหลี่เข้าเมืองหลวง คนผู้นี้จะลงมือโดยไม่ให้ตั้งตัวติดจนลักพาตัวหมอเทวดาไปได้ใต้จมูกพวกเขา

หากรู้ไปถึงหูผู้เป็นนาย ความผิดพลาดเยี่ยงนี้ถึงขั้นทำให้พวกเขาตายได้หลายครั้งแล้ว

 ไสหัวออกไป!  หมอเทวดาหลี่ตวาดด้วยสุ้มเสียงทรงพลังเต็มที่

ทั้งสามเคารพนับถือหมอเทวดาอย่างยิ่งยวด พวกเขาขานตอบคำหนึ่งทันที หมุนกายออกเดินไปข้างนอก แต่ยังไม่ลืมพาฉือชั่นกับหยางโฮ่วเฉิงที่สลบไสลอยู่ออกไปด้วย

เมื่อออกมาข้างนอกแล้ว ฉือชั่นประจันหน้ากับคนสามคนที่เต็มไปด้วยรังสีอำมหิต เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมากดแผลตรงหัวไหล่ไว้ หยักยิ้มพูดเอื่อยๆ  ท่านทั้งสามไม่จำเป็นต้องทำเยี่ยงนี้ รอท่านหมอเทวดาตรวจคนป่วยเสร็จแล้ว พวกท่านก็จัดการตามสบายได้เลย 

เขาพินิจดูคนทั้งสามก่อนพูดต่อ  ข้าเดาว่าท่านทั้งสามก็เชิญหมอเทวดาไปตรวจอาการเช่นกัน เห็นทีว่าคงไม่อยากให้มีปัญหาใหม่แทรกขึ้นมากระมัง พวกข้ามิได้ประสงค์สิ่งอื่น แค่บังเอิญพบท่านหมอเทวดาถึงเชิญเขามาตรวจคนป่วยคนหนึ่ง ตอนนี้ดูท่าทางท่านหมอเทวดาสนอกสนใจคนป่วยของพวกข้าอยู่มาก อีกอย่างหากพวกเราไปกวนใจเหล่าใต้เท้าของกององครักษ์จินหลินเข้าจะไม่ดีสักปานใด 

คำกล่าวนี้แฝงความหมายไว้สามประการ หนึ่งคือบอกให้รู้ว่าพวกเขารู้จักหมอเทวดาหลี่ อีกทั้งมีศักดิ์ฐานะไม่สามัญ หากสามคนนี้ลงมือสังหารก็จะเดือดร้อนไม่น้อย ประการที่สองคือชี้ให้เห็นว่าหมอเทวดาหลี่สนใจคนป่วยของพวกเขา ถ้าลงมือต่อแล้วยั่วโทสะของหมอเทวดา จะยิ่งเดือดร้อนมากขึ้น ประการที่สามคือมีคนของกององครักษ์จินหลินปรากฏตัวอยู่ละแวกใกล้ๆ นี้ หากโดนพวกเขาเพ่งเล็ง นั่นจะมิใช่แค่เดือดร้อนแล้ว

สรุปก็คือจะสื่อความหมายบอกอีกฝ่ายเรื่องหนึ่งว่า พบกันสุขี จากกันด้วยดี ไม่ว่าใครก็อย่าก่อปัญหาใหม่แทรกขึ้น

วาจาของฉือชั่นบังเกิดผลดังคาด สามคนนั้นสบตากันแล้วเก็บอาวุธเงียบๆ

องครักษ์จินหลินก็อยู่ในเมืองนี้ หากสังหารคนเหล่านี้จริงๆ แล้วถูกสุนัขบ้าพวกนั้นเพ่งเล็ง ดีไม่ดีอาจสร้างปัญหาให้ผู้เป็นนายได้ ภารกิจของพวกเขาคือพาหมอเทวดากลับเมืองหลวงอย่างราบรื่น อย่างอื่นล้วนประนีประนอมกันได้

เมื่อทั้งสองฝ่ายข้างนอกทำความเข้าใจบางอย่างได้ตรงกันแล้ว ต่างฝ่ายต่างรอคอยอย่างสงบนิ่ง

ขณะที่ข้างในห้องหลังหมอเทวดาดึงเข็มออก เฉียวเจาลืมตาขึ้นช้าๆ ในที่สุด

เมื่อใบหน้าคุ้นตาสะท้อนเข้าคลองจักษุ เด็กสาวซึ่งงุนงงไม่รู้วันรู้คืนไปชั่วขณะหลุดปากเรียกขานว่า  ท่าน…ท่านปู่หลี่? 

* ขนมเปี๊ยะยัดไส้ตกลงมาจากฟ้า เป็นคำอุปมา หมายถึงมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด