หวนแค้นชะตารัก - ตอนที่ 592 อย่าทำให้องค์รัชทายาทรังเกียจ / ตอนที่ 593 ยกเลิกการหมั้นหมาย

ตอนที่ 592 อย่าทำให้องค์รัชทายาทรังเกียจ

เฟิงชิงสุ่ยรับปากทันที ฝีมือการเล่นหมากล้อมของนางสูงส่ง ในจวนแม่ทัพสยบปฐพีนอกจากเฟิงเชียนแล้วไม่มีใครต่อกรกับนางได้ นางจึงเล่นโดยใช้มือขวากับมือซ้ายแข่งกัน

เฟิงเชียนนั่งตรงกันข้ามกับเฟิงชิงสุ่ย ทั้งสองเล่นหมากล้อมด้วยกันที่ริมหน้าต่าง ข้างนอกลมเหนือพัดกระหน่ำ ปะทะหน้าต่างตลอดเวลา ในห้องจุดเตา อากาศอบอุ่น

เฟิงเชียนถือเบี้ยสีดำ พอวางเบี้ยลง จู่ๆ ก็พูดขึ้น “ชิงสุ่ย การแต่งงานระหว่างเจ้ากับองค์รัชทายาทยกเลิกเถอะ!”

เฟิงชิงสุ่ยชะงัก “ท่านพ่อทำไมพูดอย่างนี้?”

“องค์รัชทายาทไม่คิดจะแต่งงานกับเจ้า เวลานี้เขากำลังปีกกล้าขาแข็ง เราจะขัดแย้งกับเขาทำไม อย่างนี้ไม่เป็นผลดีต่อจวนแม่ทัพสยบปฐพีแน่

แม้จวนแม่ทัพสยบปฐพีจะมีบทบาทในตูเฉิง แต่ถึงอย่างไรก็เป็นขุนนาง เจ้าแผ่นดินก็คือเจ้าแผ่นดิน ถ้าขัดแย้งกับเจ้าแผ่นดิน วันหลังตระกูลเฟิงจะตกอยู่ในอันตราย

เราควรมองการณ์ไกล เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง องค์รัชทายาทคงยอมรับน้ำใจจากเรา”

เฟิงชิงสุ่ยนึกไม่ถึงว่าเฟิงเชียนมาครั้งนี้เพื่อเตือนนางให้ยกเลิกการแต่งงาน นางซึ่งเย่อหยิ่งทระนงมาตลอดไม่อาจยอมได้ “ท่านพ่อระวังตัวเกินไป องค์รัชทายาทเวลานี้ไม่กล้ายกเลิกการแต่งงานกับข้าแน่ ตำแหน่งพระชายารัชทายาทต้องเป็นของลูก ทำไมลูกต้องยกให้คนอื่น”

“ถ้าองค์รัชทายาทไม่ยอม เจ้าจะเข้าประตูวังอุทยานตะวันออกได้อย่างไร ถึงแม้องค์รัชทายาทยอมแต่งงานกับเข้า เจ้าจะมีความสุขหรือ?

หลายเดือนมานี้พ่อได้เห็นความจริง องค์รัชทายาทเป็นคนมีความคิดอ่าน รักใคร่มู่ซือซือมาตลอด เจ้าเข้าไปก้าวก่ายจะยิ่งทำให้องค์รัชทายาทรังเกียจ

เวลานี้องค์รัชทายาทกำลังรุ่งโรจน์ เราไม่ควรทำให้เขารังเกียจ

ชิงสุ่ย ในตูเฉิงมีลูกหลานตระกูลใหญ่มากมายอยากแต่งงานกับเจ้า เจ้าแต่งกับใครก็ดีกว่าแต่งกับองค์รัชทายาท แม้ฐานะไม่โดดเด่น แต่อย่างน้อยก็อยู่อย่างสบายใจ

เจ้าเป็นลูกสาวพ่อ แม้พ่อมีความหวังว่าเจ้าจะทำให้ตระกูลเฟิงรุ่งเรือง แต่ในฐานะที่เป็นพ่อ พ่ออยากให้วันข้างหน้าเจ้ามีความสุข

เจ้าเป็นเด็กที่เย่อหยิ่งเกินไป ถ้าองค์รัชทายาทมีใจให้เจ้า เจ้ากับองค์รัชทายาทก็จะเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน แต่เวลานี้องค์รัชทายาทร้อนใจอยากยกเลิกการแต่งงาน ฝ่าพระบาทก็ทรงเห็นด้วย เราต้องรู้จักถอย ตระกูลเฟิงจึงจะยืนได้อย่างมั่นคง”

เฟิงเชียนวางเบี้ยพร้อมกับพูดเตือน เขารู้ว่าเฟิงชิงสุ่ยนิสัยดื้อรั้น จึงมาเตือนด้วยตัวเอง เพื่อว่าต่อไปจะได้รักษาตระกูลเฟิงให้ปลอดภัย ให้ตระกูลเฟิงถอยออกจากการแย่งชิงตำแหน่ง

ขืนดึงดันชิงตำแหน่งพระชายารัชทายาท เกรงว่าจะขัดแย้งกับองค์รัชทายาท พอถึงตอนนั้นจะทำให้ทั้งสองฝ่ายเจ็บปวดไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใด ถึงอย่างไรเขาก็เป็นขุนนาง ต้องยอมเสียเปรียบบ้าง

เขาไม่อยากขัดแย้งกับองค์รัชทายาทถึงขั้นนั้น ตระกูลเฟิงเข้าไปอยู่ในความขัดแย้งครั้งนี้จนสูญเสียลูกชายไปสองคน มากพอแล้ว

“ท่านพ่อ ข้าไม่ยอม ใต้หล้ามีแต่ข้าเท่านั้นที่คู่ควรกับองค์รัชทายาท เขาเป็นคู่หมั้นของข้า ข้าต่างหากที่เหมาะสมที่สุด ฝ่าพระบาทเองก็ทรงปรารถนาที่จะให้ข้าแต่งงานกับองค์รัชทายาท ข้าเป็นคนที่สามารถช่วยเหลือองค์รัชทายาทมากที่สุด เวลานี้คนที่ไม่ยอมมีแต่องค์รัชทายาทคนเดียว ข้ามีวิธีเอาชนะเขา”

“ท่าทีขององค์รัชทายาทจึงจะสำคัญที่สุด ถ้าไม่มีอะไรผิดคาด วันหลังคนที่จะสืบทอดบัลลังก์ก็คือเขา เขาเป็นคนที่จะครองบัลลังก์ ปกติเจ้าเป็นคนฉลาด ทำไมกับเรื่องนี้จึงเลอะเลือน เจ้าเอาชนะองค์รัชทายาทไม่ได้แน่”

เฟิงเชียนเป็นคนที่เคยผ่านโลกมามาก รู้นิสัยของฟู่เฉินหรงดี เขารู้ว่าถ้าเฟิงชิงสุ่ยยังฝืนแต่งงานเข้าวังตะวันออกจะเกิดผลอย่างไร เฟิงชิงสุ่ยไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครข่มเหง พอถึงเวลานั้นไม่เพียงแต่เฟิงชิงสุ่ยที่ถูกทำร้าย ตระกูลเฟิงทั้งตระกูลก็อาจจะถูกทำลาย

นางเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป

“ท่านพ่อไม่เชื่อมั่นในตัวข้าหรือ?”

ตอนที่ 593 ยกเลิกการหมั้นหมาย

“เรื่องนี้พ่อตัดสินใจแล้ว ชิงสุ่ย ไม่ว่าเจ้าจะยินยอมหรือไม่ การแต่งงานครั้งนี้เป็นอันยกเลิก” เฟิงเชียนวางเบี้ยในมือลง

“ท่านพ่อไม่ได้มาเตือนข้า” เฟิงชิงสุ่ยยิ้มหยัน “ท่านพ่อ หลายปีมานี้ ข้าไม่เคยแพ้ ครั้งนี้ข้าก็ไม่ยอมแพ้แน่”

“เด็กโง่ เจ้าแพ้ไปแล้ว”

เฟิงเชียนถอนหายใจ “ข้ารู้ว่าเจ้าหยิ่ง รู้ว่าเจ้าเก่ง แต่คนเราต้องหัดยอมแพ้ ไม่มีใครไม่แพ้ไปตลอด”

เฟิงชิงสุ่ยกัดริมฝีปากไม่พูดไม่จา สีหน้าบึ้ง

“เจ้าเอาคำของพ่อไปคิดให้ดี บางครั้งชนะหรือแพ้ไม่ใช่สำคัญ สิ่งสำคัญคือสถานการณ์โดยรวม ตระกูลเฟิงต้องหยุดยั้งความเสียหายให้ได้ จึงจะเป็นความคิดที่ถูก”

เฟิงเชียนพูดจบก็จากไป

พอเฟิงเชียนไปแล้ว เฟิงชิงสุ่ยก็คว่ำกระดานหมากล้อมด้วยความหงุดหงิด นางนึกไม่ถึงว่าบิดาจะยอมแพ้ แต่นางไม่มีวันยอมแพ้ ไม่ยอมแพ้เด็ดขาด นางอยู่มาสิบแปดปี ไม่เคยเรียนรู้ว่าแพ้เป็นอย่างไร

ซูจิ่วซือ รอดูเถอะ ถ้าข้าไม่ได้ เจ้าก็อย่าหวังว่าจะมีความสุข

เฟิงเชียนคิดอย่างนี้ และทำอย่างนี้

วันรุ่งขึ้น เขาไปเข้าเฝ้าซุ่นตี้ ทูลขอยกเลิกการหมั้นหมายโดยให้เหตุผลว่าเฟิงชิงสุ่ยสุขภาพไม่ดีไม่คู่ควรกับฟู่เฉินหรง ซุ่นตี้ตรัสถามไม่กี่คำก็ทรงรับปาก

เรื่องนี้เดิมทีก็เป็นที่แน่ชัดอยู่แล้ว การยกเลิกการแต่งงานจึงไม่มีอุปสรรค เพียงแค่ทำตามขั้นตอน

หลังจากถอนหมั้นแล้ว ฟู่เฉินหรงก็ไปหาซูจิ่วซือ

ข้างนอกอากาศปลอดโปร่ง ซูจิ่วซืออาบแดดอยู่ที่ลานนอกเรือน ฟู่เฉินหรงวิ่งเข้ามา ไม่ใส่ใจว่ามีสาวใช้อยู่ รีบอุ้มซูจิ่วซือหมุนรอบหนึ่ง

เข้ามาอุ้มกะทันหันอย่างนี้ ซูจิ่วซือตกใจรีบกอดคอฟู่เฉินหรงไว้ พูดอย่างร้อนใจ “เฉินหรง ปล่อยข้าลง”

ฟู่เฉินหรงจึงปล่อยซูจิ่วซือ สีหน้าดีใจอย่างปิดไม่อยู่ “จิ่วซือ การหมั้นหมายระหว่างข้ากับเฟิงชิงสุ่ยยกเลิกแล้ว ถือว่าเฟิงเชียนรู้จักสถานการณ์ จึงขอยกเลิกเอง

พระอัยกาทรงรับปากแล้วว่าอีกสองสามวันจะให้เราหมั้นกัน ในที่สุดเจ้าก็ได้เป็นคู่หมั้นของข้าอย่างเปิดเผยแล้ว”

ซูจิ่วซือได้ข่าวก่อนหน้านี้แล้ว พอเห็นฟู่เฉินหรงดีอกดีใจ ก็รู้สึกขำ “ดีใจแค่ไหนก็ต้องสะกดใจไว้บ้าง”

“ข้าเคยพูดไว้แล้ว กับเจ้าข้าสะกดใจไม่ได้ นี่เป็นเรื่องดีจริงๆ ยังจะสะกดใจอะไรอีก!”

ฟู่เฉินหรงหัวเราะร่า

ซูจิ่วซืออารมณ์ดีเป็นพิเศษ สีหน้ายิ้มแย้ม “ดีจริงๆ เฉินหรง ข้าก็ดีใจ”

เทียบกับฟู่เฉินหรงซึ่งดีใจอย่างออกนอกหน้า ซูจิ่วซือกลับเก็บความรู้สึกไว้มาก

วันนี้ไม่ใช่มาได้ง่ายๆ ในใจซูจิ่วซือรู้ดี นางกับเขาได้ทุ่มเทอย่างมากเพื่อวันนี้ ได้พบอุปสรรคมากมาย ในที่สุดก็ได้อยู่ร่วมกันอย่างเปิดเผย วันหลังก็จะอยู่เคียงข้างกันตลอดชีวิต

ฟู่เฉินหรงก้มลงจูบแก้มซูจิ่วซือ ซูจิ่วซือรีบผลักฟู่เฉินหรง “อย่าเพิ่ง ที่นี่นอกเรือน”

“ใครหนอไม่รู้จักหลบยังเฝ้าดูอยู่ รีบออกไป จิ่วซือ สบายใจได้แล้ว”

ฟู่เฉินหรงเอามือขูดจมูกซูจิ่วซือ

ซูจิ่วซือมองไปรอบๆ ทุกคนถอยไปหมดแล้ว บริเวณลานบ้านมีแต่นางกับฟู่เฉินหรง

“แต่ก็ต้องระวังกิริยา”

“งั้นเข้าไปในห้อง”

ฟู่เฉินหรงหยั่งถาม

ซูจิ่วซือทำตาขวางใส่ฟู่เฉินหรง แก้มแดงระเรื่อ แสร้งพูดอย่างหนักแน่น “เป็นรัชทายาท อย่าทำตัวเหลวไหล”

“อยู่ต่อหน้าเจ้าทำได้”

ฟู่เฉินหรงก้มตัวลงกระซิบข้างหูซูจิ่วซือเบาๆ