หวนแค้นชะตารัก - ตอนที่ 628 เรื่องใหญ่ในวังตะวันออก / ตอนที่ 629 เลือกพระชายารอง

ตอนที่ 628 เรื่องใหญ่ในวังตะวันออก

คำพูดนี้ทำให้ซูจิ่วซือรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ รอยยิ้มยิ่งกว้างขึ้น “ประเดี๋ยวท่านพี่ยังต้องไปออกว่าราชการ ไม่ต้องพูดแล้ว หลับตาพักผ่อนก่อน”

ฟู่เฉินหรงเหนื่อยจริงๆ อีกสักครู่ยังต้องออกว่าราชการ เขาพยักหน้า “ดี ข้าเชื่อฟังฮูหยิน”

ทั้งสองเดินจับมือกันไปที่เตียง ฟู่เฉินหรงกอดซูจิ่วซือไว้ในอ้อมอก หลับตาลง ไม่นานก็หลับไป

หลังจากฟู่จิ่งถูกจับ ซุ่นตี้ให้สืบหาขุนนางที่ร่วมก่อกบฏ ชั่วเวลานั้นผู้คนทั่วเมืองหลวงต่างหวาดผวา คนที่เกี่ยวข้องมีจำนวนมาก ขุนนางที่พัวพันถูกจับ ถูกปลดจากตำแหน่ง ถูกประหาร คุกหลวงเต็มไปด้วยนักโทษ

ซุ่นตี้มอบคดีนี้ให้ฟู่เฉินหรงจัดการ ฟู่เฉินหรงจึงมีงานยุ่งมาก ออกเช้ากลับค่ำทุกวัน ซูจิ่วซือก็ไม่ได้อยู่ว่าง รับงานดูแลวังตะวันออกทั้งหมด

วันนี้ขณะที่ซูจิ่วซือตรวจบัญชีที่ห้องหนังสือ จู่ๆ ปิงซินก็วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน เวลานั้นหมัวมัวเถียนอยู่กับซูจิ่วซือ

ปิงซินวิ่งกระหืดกระหอบ ไม่ทันคารวะ ก็พูดขึ้น “พระชายารัชทายาท แย่แล้ว เกิดเรื่องขึ้นแล้วเพคะ”

ซูจิ่วซือยังไม่ทันพูด หมัวมัวเถียนซึ่งอยู่ข้างๆ กลับไม่พอใจ พูดเตือน “ปิงซิน เจ้าเป็นนางกำนัลใกล้ชิดพระชายารัชทายาท ทำไมทะเล่อทะล่าอย่างนี้ ลืมแบบแผนไปหมด ถ้านางกำนัลคนอื่นเอาอย่าง วันหลังวังตะวันออกยังจะมีแบบแผนอะไร”

หมัวมัวเถียนถือว่าตนเป็นคนเก่าแก่ใกล้ชิดซุ่นตี้ ซูจิ่วซือแม้ไม่พอใจหมัวมัวเถียนบ้าง แต่เห็นแก่ซุ่นตี้ จึงยังรักษามารยาทต่อหมัวมัวเถียน

เวลานี้ปิงซินเสียมารยาทจริงๆ ซูจิ่วซือจึงดุขึ้น “ปิงซิน หมัวมัวเถียนพูดถูก วันหลังทำอะไรอย่ารีบร้อนอย่างนี้”

“มีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ เมื่อครู่บ่าวลืมแบบแผน บ่าวสำนึกผิดแล้ว วันหลังจะระวังกิริยาคำพูด”

ปิงซินรีบรับผิด มีหมัวมัวเถียนผู้เข้มงวดอยู่ด้วย นางรู้สึกปวดหัวจริงๆ

“เกิดอะไรขึ้น”

“เมื่อกี้บ่าวได้ยินข่าว ฝ่าพระบาททรงประทานพระชายารองให้วังตะวันออก อีกไม่กี่วัน พระชายารองก็จะเข้าวังตะวันออกแล้วเพคะ”

ปิงซินน้ำเสียงร้อนรน เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน วังตะวันออกก็มีผู้หญิงอื่นเข้ามา

เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ พอได้ยินอย่างนี้ ซูจิ่วซือตกตะลึง วางหนังสือในมือลง นางเพิ่งแต่งงานครึ่งเดือน ฝ่าพระบาทก็ประทานพระชายารองให้วังตะวันออก ทำไมจึงรีบร้อนเช่นนี้

หมัวมัวเถียนเห็นซูจิ่วซือสีหน้าเครียด ก็พูดขึ้น “พระชายารัชทายาท ขออภัยที่บ่าวพูดตรงๆ องค์รัชทายาทเป็นรัชทายาท วันหลังต้องสืบทอดบัลลังก์ การรับพระชายารองเป็นเรื่องปกติ

วันหลังยังจะมีพระชายารองกับพระสนมเข้าวังตะวันออกอีก พระชายารัชทายาทในฐานะเป็นภรรยาหลวง ควรจะยอมรับอย่างใจกว้าง ดูแลพระชายารองและพระสนมให้ดี ช่วยกันมีลูกให้องค์รัชทายาท”

หมัวมัวเถียนพูดว่าซูจิ่วซือไม่ใจกว้างพอ อยากเตือนนางให้ยอมรับพระชายารองเข้าวังตะวันออก

“หมัวมัวทำหน้าที่ของตนให้ดีก็พอ เรื่องของข้าไม่ต้องมาเกี่ยวข้อง วันหลังขอให้หมัวมัวระวังกิริยาคำพูด”

พอเห็นหมัวมัวเถียนวางอำนาจขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาซูจิ่วซือก็ฉายแววอำมหิต น้ำเสียงดุ

พอประสานสายตาของซูจิ่วซือ หมัวมัวเถียนก็ตะลึง นึกไม่ถึงว่าพระชายารัชทายาทอายุยังน้อยก็วางอำนาจแข็งกร้าวอย่างนี้ ทำให้นางซึ่งเห็นคนระดับสูงมามากก็ยังรู้สึกหวั่นเกรง

หมัวมัวเถียนไม่ได้โต้แย้งซูจิ่วซืออีก ฟู่เฉินหรงรักใคร่ซูจิ่วซืออย่างไรนางเห็นกับตา และซูจิ่วซือเองก็ไม่ใช่คนที่จะแหย่ได้ เป็นคนร้ายกาจทีเดียว

ตอนที่ 629 เลือกพระชายารอง

“บ่าวจำได้แล้วเพคะ”

“ออกไปเถอะ!”

“เพคะ”

หมัวมัวเถียนขานรับแล้วออกไป พอหมัวมัวเถียนออกไป อาหลานก็เข้ามา

ปิงซินเบ้ปาก “พระชายารัชทายาทสมควรสั่งสอนหมัวมัวเถียนตั้งนานแล้ว ถือตัวว่าใกล้ชิดฝ่าพระบาท คอยจัดการทุกอย่าง ยังกล้ามาว่าพระชายารัชทายาท ขืนทำอย่างนี้อีก ต่อไปคงคิดว่าตนเองเป็นเจ้านายวังตะวันออก”

ซูจิ่วซืออารมณ์ไม่ดี ทั้งไม่มีใจจะตรวจบัญชี อาหลานเข้ามาคารวะ แล้วพูดขึ้น “พระชายารัชทายาท พระชายาคงรู้เรื่องพระชายารองแล้ว บ่าวไปสืบฐานะของพระชายารองมาเรียบร้อยแล้วเพคะ”

“เป็นใครหรือ”

“ชื่อมู่ซืออวี่เป็นลูกสาวคนโตของนายท่านรองตระกูลมู่” อาหลานก้มหน้าพูด

พอได้ยินว่าเป็นมู่ซืออวี่ ซูจิ่วซือก็ตะลึง ฝ่าพระบาทเลือกมู่ซืออวี่ แม้นางไม่เคยพบมู่ซืออวี่มาก่อน แต่ก็รู้จัก

มู่ซืออวี่เป็นลูกสาวของน้องชายมู่อวิ๋นชาง เป็นหลานสาวแท้ๆ ของมู่อวิ๋นชาง นายท่านรองตระกูลมู่ทำการค้าอยู่ที่จิ่นโจวมาตลอด ดูแลกิจการของตระกูลมู่ สองพี่น้องสนิทสนมกันดี

มู่ซืออวี่จึงอยู่ที่จิ่นโจวมาตลอด มู่เจี๋ยน่าจะรู้จักมู่ซืออวี่ดี เมื่อก่อนเขาก็อยู่ที่จิ่นโจว

ซุ่นตี้ทรงเลือกมู่ซืออวี่มาเป็นพระชายารองวังตะวันออก แสดงว่าต้องการทำให้นางไม่มีเหตุผลจะคัดค้าน ในเมื่อนางมีฐานะเป็นมู่ซือซือ มู่ซืออวี่จึงเป็นญาติผู้น้องของนาง

สองพี่น้องเข้ามาอยู่วังตะวันออกสำหรับตระกูลมู่เป็นเรื่องที่มีเกียรติอย่างยิ่ง ตระกูลมู่ไม่คัดค้านแน่ และนางเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะคัดค้าน

ถ้านางทำร้ายมู่ซืออวี่ พอถึงเวลานั้นก็จะทำลายความสัมพันธ์ของคนในตระกูลมู่ นับว่าซุ่นตี้เลือกอย่างชาญฉลาด

“ทำไมต้องเป็นคุณหนูนายท่านรองด้วย”

ปิงซินเองก็ประหลาดใจ ถ้าอย่างนี้ นางก็เป็นน้องสาวของซูจิ่วซือ พอถึงเวลานั้นถ้าซูจิ่วซือไม่ดูแลนางให้ดี อาจจะมีความผิด

“พระชายารัชทายาทเพิ่งแต่งงานไม่นาน ฝ่าพระบาทก็เร่งส่งคนมาให้วังตะวันออก ไม่กลัวว่าจะทำร้ายจิตใจพระชายารัชทายาท องค์รัชทายาทคงไม่รับปากง่ายๆ เวลานี้ยังไม่กลับมา ไม่แน่อาจจะไปเข้าเฝ้าฝ่าพระบาท พระชายารัชทายาทวางใจเถอะเพคะ!”

ซูจิ่วซือไม่พูดไม่จา พอรู้ว่าซูจิ่วซืออารมณ์ไม่ดี ก็ไม่มีใครพูดอะไร ต่างคารวะแล้วออกไป

เวลานี้ฟู่เฉินหรงกำลังอยู่ในห้องทรงพระอักษรของซุ่นตี้ เรื่องนี้ซุ่นตี้ไม่ได้ตรัสถามความเห็นเขา ทำให้ฟู่เฉินหรงทำอะไรไม่ถูก

ฟู่เฉินหรงคุกเข่าลงที่พื้น นั่งตัวตรง “หลานไม่ต้องการรับพระชายารอง พระอัยกาโปรดถอนพระบัญชา”

“เฉินหรง เรื่องนี้มีคำสั่งไปแล้ว อีกไม่นานก็จะมีพระบัญชาไปรับมู่ซืออวี่ที่จิ่นโจว นางเป็นญาติผู้น้องของพระชายารัชทายาท ให้นางอยู่เป็นเพื่อนพระชายารัชทายาทที่วังตะวันออกไม่ได้หรือ เป็นการให้เกียรติตระกูลมู่ด้วย”

ฟู่เฉินหรงยังคงยืนยัน เขาทูลต่อ “หลานอยู่เป็นเพื่อนจิ่วซือก็พอ พระอัยกาไม่ต้องกังวลพระทัยเรื่องในวังตะวันออก”

“เรื่องในวังตะวันออกเป็นเรื่องของบ้านเมือง เฉินหรง พระชายารัชทายาทไม่สามารถมีลูกได้ เจ้าปกปิดไม่รายงาน เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แม้แต่เรื่องลูกเจ้าก็ไม่ใส่ใจเชียวหรือ”

ซุ่นตี้สีพระพักตร์เครียด ไม่พอพระทัยที่ฟู่เฉินหรงปกปิดเรื่องนี้

ฟู่เฉินหรงตะลึงครู่หนึ่ง นึกไม่ถึงว่าซุ่นตี้จะทราบเรื่องนี้ เขาไม่ได้บอกใครเลย ใครกันหนอที่ทูลเรื่องนี้ต่อซุ่นตี้

“พระอัยกา จิ่วซือต้องการช่วยหลานจึงถูกพิษประหลาด ถ้าไม่มีนาง หลานคงไม่สามารถได้รับชัยชนะกลับมา”

“เรารู้ว่าเป็นผลงานของนาง เราจึงให้นางเป็นพระชายารัชทายาท ไม่มีใครมาแย่งตำแหน่งนางแน่ แต่เจ้าต้องรับพระชายารอง มีลูกให้เจ้า ไม่อย่างนั้นเราก็มีเหตุผลที่จะปลดพระชายารัชทายาท”