หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป - บทที่ 423 ยาปลุกอารมณ์ทางเพศที่ร้ายกาจที่สุดชนิดหนึ่ง

บทที่ 423 ยาปลุกอารมณ์ทางเพศที่ร้ายกาจที่สุดชนิดหนึ่ง

“เจ้าสาวน้อยผู้นี้ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ อย่าคิดสั้นขนาดนี้ ยาสมุนไพรยังรู้จักไม่หมด! ก็คิดจะเดิมพันความเป็นความตาย? นี่เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ชั่งน่าขันจริงๆ ดูท่าทางของเจ้า คาดว่าเรียนหมอมาแค่สองสามปี เจ้ามั่นใจว่าต้องการเดิมพันความเป็นความตายหรือ? ถึงเวลา โดนวางยาพิษตายก็อย่าโทษพวกเรา”

“ใช่แล้วใช่แล้ว อย่าคิดว่าศึกษาเพียงตื้นๆนิดหน่อย ก็ถือว่าตัวเองเป็นหมอเทวดา เคยเห็นคนรนหาที่ตายไม่เคยพบเห็นเจ้าที่รนหาที่ตายเช่นนี้ หรือไม่พวกเรามากำหนดการประลองฝีมือตัดสินแพ้ชนะกัน วางยาพิษเจ้าห่อหนึ่งให้ตายไปเลยละกัน”

มองดูพวกเขาวิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุดหย่อนกันอยู่ที่นั่น

ลูกมือที่ยืนอยู่ข้างหลานเยาเยา ไม่เพียงแค่ส่ายหัว มองดูพวกเขาเหมือนคนโง่เช่นนั้น

หลานเยาเยาไม่รีบร้อน

ก่อนตาย ให้พวกเขาได้หัวเราะอย่างสะใจครู่หนึ่งก็ไม่เป็นไร ยังไงซะคนที่ไม่ฉลาดก็ชอบยโสโอ้อวด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง!

การประลองก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

การประลองรอบที่หนึ่ง เดิมพันคือดมกลิ่นแยกยา

ความหมายก็คือ ผู้ที่เดิมพันกับผู้โจ้เจิ้ง คนหนึ่งหยิบขวดยาขนาดเท่าฝ่ามือ มีฝาประเภทนั้น

ทั้งสองฝั่งแต่ละคนไปที่ชั้นวางยาปรุงยา ปรุงยาที่ดีก็ได้ ยาพิษก็ได้ เพียงแค่ทายถูกว่าฝ่ายตรงข้ามปรุงยาอะไรออกมา หรือพูดออกมาว่าปรุงสำเร็จโดยยาสมุนไพรกี่ชนิดไหน ฝั่งที่ทายถูกเป็นฝ่ายชนะ

ฝ่ายชนะสามารถเสนอความต้องการต่อฝ่ายแพ้ได้ สับมือสับเท้า ควักหัวใจล้วงปอดก็ล้วนได้

ยังไงก็แล้วแต่เพียงแค่ฝ่ายชนะพูดออกมา ฝ่ายแพ้ก็จำเป็นต้องทำให้ได้ ทำไม่ได้ก็ต้องบังคับให้ปฏิบัติ

ผู้แรกที่ออกมาประลองกับหลานเยาเยาเป็นชายวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยความบ้ากามลามก

รูปร่างของเขาตัวเล็กเตี้ย สภาพอ้วนมาก มุมปากมีไฝดำน่าเกลียดขนาดใหญ่เม็ดหนึ่ง บนไฝสีดำยังมีขนงอกออกมาเส้นหนึ่ง พูดจาออกมาก็น่าเกลียดเป็นที่สุด

แต่เพราะวิชาการรักษามีฝีมือที่ยอดเยี่ยมอยู่บ้าง หลายๆคนล้วนไม่กล้ายั่วโมโหเขา

และเพราะหน้าตาที่อัปลักษณ์มาก และยังหยิ่งผยองอย่างมาก สามารถยืนออกมาเป็นคนแรกได้ ทั้งหมดเป็นเพราะโฉมหน้าที่ดุดันเหี้ยมโหดของเขา และน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังดังเสียงกา ทำให้ทุกคนล้วนตกใจ

ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนเอ้ย

แม้ว่าผู้โจ้เจิ้งที่เรียกตัวเองว่าหมอเทวดาผู้นี้จะใส่หน้ากาก มองไม่เห็นโฉมหน้า แต่รูปร่างของนางดีมาก ส่วนเว้าโค้งมีผล

เพียงมองแวบหนึ่ง เขาก็กลืนน้ำลายอย่างอดไม่ได้แล้ว

เขาเกรงว่าเมื่อคนอื่นลงมือ ก็จะทำให้นางตาย

เช่นนั้นเขาก็ไม่มีโอกาสแล้ว?

รูปร่างเช่นนี้เป็นสัญลักษณ์ของหญิงงาม สามารถเป็นถึงคนสำคัญของเจ้าของเรือเรือแห่งความสิ้นหวังได้ โฉมหน้าจะต้องน่าทึ่ง

เขาก็อยากลิ้มลองความสวยสดงดงามนะ!

เผชิญหน้ากับชายอัปลักษณ์วัยกลางคน มองดูสีหน้าของเขาในแววตาเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างที่สุด ทำให้ในใจของหลานเยาเยาขยะแขยงจนขนลุก

นางหึออกมาอย่างเยือกเย็นเสียงหนึ่ง!

ให้ลูกมือส่งกระปุกยาให้เขาโดยตรง หนึ่งกระปุกยานี้ ก็เหมือนกับขวดที่มีฝา ใช้ปรุงยาสมุนไพรโดยเฉพาะ

ผู้ประลองทั้งสองเพียงแค่ต้องการที่ชั้นวางยา หลังจากหายาสมุนไพรที่ตัวเองต้องการครบปรุงยาออกมาเสร็จแล้วก็ใส่ไว้ในกระปุกก็ได้แล้ว

จากนั้น ที่โต๊ะทำงาน ทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนกระปุกยากัน ต่างฝ่ายต่างทายว่าฝ่ายตรงข้ามปรุงอะไรออกมาก็ได้แล้ว สามารถเปิดฝาดู ดมได้

เริ่มจัดยาแล้ว

ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนสีหน้ามุ่งมั่นจะชนะให้ได้ สีหน้ามีรอยยิ้ม ซ่อนอย่างไรก็ซ่อนไม่อยู่

เทียบกลับสีหน้าที่สงบนิ่งเฉยของหลานเยาเยา เขาคือการดำรงอยู่ของคนต่างเผ่าพันธุ์โดยแท้

หลังจากถึงเวลาที่กำหนดแล้ว หลานเยาเยากับชายอัปลักษณ์วัยกลางคนนั่งตรงข้ามกัน วางกระปุกยาไว้บนโต๊ะ จากนั่นทั้งสองก็แลกเปลี่ยนกัน

หลานเยาเยาทำมือแบบเชิญ

“ท่านก่อน!”

ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนมองดูนางยื่นมือออกมา สายตาก็พัวพันอยู่ที่บนมือของนาง

ผิวขาวละเอียด……

นิ้วมือเรียวยาวบอบบาง……

“อึกอึก” เขายังกลืนน้ำลายอึกใหญ่ จากนั้นเอ่ยด้วยสีหน้าที่แฝงด้วยรอยยิ้ม :

“ยังไงก็เจ้าก่อนเถอะ! วางใจ หลังจากข้าชนะแล้ว ก็จะไม่เอาชีวิตเจ้า เจ้าเพียงต้องปรนนิบัติข้าดีๆก็พอแล้ว”

ริมฝีปากสีแดงของหลานเยาเยาหุบลงนิดหน่อย

ระหว่างคิ้วแผ่ความเย็นยะเยือกออกมา

หัวเราะ หัวเราะอย่างเต็มที่เถอะ! หวังว่าอีกครู่หนึ่งเขายังคงหัวเราะออกมาได้อยู่

หลานเยาเยาไม่เกรงใจเขาเป็นธรรมดา หยิบกระปุกยาที่ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนปรุงขึ้นมา จากนั้นเปิดเป็นช่องว่างเล็กน้อย เพียงดมกลิ่นยาเบาๆ นางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ปิดฝา

“เป็นอย่างไรบ้าง? กลิ่นเช่นนี้น่าดมมากเลยใช่หรือไม่? เหอะเหอะเหอะ ทายไม่ออกแล้วล่ะสิ? ไม่เป็นไร เจ้าเพียงต้องปรนนิบัติดีๆให้ข้าสบายตัวต่อหน้าบรรดาผู้คนก็ได้แล้ว”

ไร้ยางอาย!

หลานเยาเยาแอบด่าหนึ่งคำ หรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้นก็พูดอย่าเฉยเมย :

“ชื่อยานี้คือช่านเซิงเจียว โดย ถูซือจื่อ ลู่หรง ปาจี่เทียน เสอเล่อจื่อ หนี่เจินจื่อ……”

นางพูดชื่อยาแต่ละชนิดออกมา ส่วนใหญ่มีฤทธิ์ในการบำรุงกำลังทางเพศให้กลับมาแข็งแรง บรรดาผู้คนที่ได้ยินอ้าปากค้างตะลึงงัน

หลังจากพูดจบ นางก็พูดต่อว่า:

“แม้ว่ายาชนิดนี้จะมีฤทธิ์ในการบำรุงกำลังทางเพศให้กลับมาแข็งแรง แต่กลับแฝงด้วยพิษรุนแรง ชั่วร้ายเป็นที่สุด ผู้ที่โดนวางยาพิษ ไม่ว่าชายหญิง ล้วนเป็นเพราะไม่พอใจในความปรารถนาที่ต้องการ น้ำกามหมดจนตาย

แม้ว่าจะมีเพศสัมพันธ์กับผู้ที่เป็นเพศตรงข้ามก็ตาม หากว่าไม่ได้รับยาถอนพิษของผู้ที่ปรุงยา ก็มีเพียงความตายอย่างเดียว สภาพการณ์ตายน่ากลัว เลือดออกทวารทั้งเจ็ด หรือว่าอวัยวะร่างกายระเบิดตาย “

เหอะ!

เห็นได้ว่า ผู้ที่สามารถปรุงยาชนิดนี้ออกมาได้ ก็ไม่ใช่ประเภทที่ดีอะไร

บวกกับ ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนผู้นี้ แค่มองก็ไม่ใช่คนดีอะไร

ดังนั้นดวงตาที่เย็นชาของนางหรี่ลงเล็กน้อย มองไปทางชายอัปลักษณ์วัยกลางคนด้วยแววตาที่ซ่อนแรงสังหารไว้ เวลานี้ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนตกตะลึงจนพูดไม่ออก

มองดูนางด้วยสีหน้างงงัน ปากสั่น ริมฝีปากเริ่มขาวซีด

“เจ้า คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะรู้……”

ไม่ผิด!

ที่เขาปรุงคือยาปลุกอารมณ์ทางเพศที่ร้ายแรงที่สุด ช่านเซิงเจียวที่ปรุงยากที่สุด

คิดไม่ถึงว่านางผู้นี้จะรู้ ไม่เพียงแค่รู้ ยังสามารถพูดวัสดุปรุงยาออกมาได้ทั้งหมดอีก และยังรู้ว่าสภาพการณ์ตายเป็นอย่างไร

ในความประหลาดใจ เขารีบหัวเราะฮ่าฮ่าเสียงดังทันที มองดูหลานเยาเยาด้วยแววตาที่ไร้ความเกรงกลัวใดๆเพิ่มขึ้น

“มีฝีมือดั่งคาด แต่ทว่า เจ้ารู้แล้วอย่างไร เมื่อครู่เจ้าได้ดมกลิ่นของช่านเซิงเจียวแล้ว เห็นได้ชัดว่าเจ้าได้โดนยาพิษชนิดนี้ไปแล้ว

สาวงามตัวน้อย ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องประลองฝีมือแล้ว ตอนนี้เจ้าต้องการทำให้พี่ชายเอ็นดูๆเจ้าดีๆ บรรเทาความหิวกระหายในใจเจ้าพอดี”

พูดพลาง

ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนก็ยื่นมือออกมา โจมตีไปทางร่างกายของหลานเยาเยา

แววตาของหลานเยาเยาปรากฏแสงความเย็นยะเยือก หรี่ตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้นเผยรอยยิ้มของความกระหายเลือด

ทันใดนั้นในมือที่เรียวยาวปรากฏเข็มเงินขึ้นเล่มหนึ่ง ด้วยวิธีการที่รวดเร็วเป็นที่สุดของนาง ทำให้หลังจากที่เข็มเงินแทงทะลุมือของเขาก็แทงทะลุโต๊ะทำงานด้วย

“อ้า……”

ชายอัปลักษณ์วัยกลางคนร้องเสียงดังด้วยความเจ็บปวดหลายที สบถออกมาชุดหนึ่ง

“เจ้าผู้หญิงสารเลวผู้นี้ กล้าลงมือกับข้า ดูว่าข้าไม่ฆ่าเจ้า”

หลานเยาเยาเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง น้ำเสียงยิ่งเย็นชาลงไปมาก

“ข้าทายยาที่เจ้าปรุงออกมาแล้ว การประลองรอบนี้ยังไม่จบ เจ้าก็คิดจะทำลายกฎเกณฑ์?

อย่าลืม ที่นี่คือเรือแห่งความสิ้นหวัง สำหรับคนที่ทำลายกฎเกณฑ์ ข้าสามารถฆ่าเจ้าได้ทุกเมื่อ

ตอนนี้ ตาเจ้าแล้ว