หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 1021 สาย (โทรศัพท์) ลึกลับ / ตอนที่ 1022 ไปหาอวี๋เยว่หาน!
- Home
- หวานรักจับหัวใจท่านประธาน
- ตอนที่ 1021 สาย (โทรศัพท์) ลึกลับ / ตอนที่ 1022 ไปหาอวี๋เยว่หาน!
ตอนที่ 1021 สาย (โทรศัพท์) ลึกลับ
พวกเธออยู่อย่างสงบสุขแบบนี้มาเป็นเวลานานหลายปี
หลายปี…
จนกระทั่งเหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกว่านั่นเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเธอ
โดยไม่คิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะลืมเธอไป
ลืมไปหมดแล้ว…
ขนาดถานเปิงเปิงยืนอยู่ตรงหน้า เธอยังจำไม่ได้ว่าถานเปิงเปิงเป็นใคร
“เปิงเปิง…”
เหนียนเสี่ยวมู่ก้มหน้าเรียกเธอ น้ำตาไหลออกจากขอบตาโดยไม่รู้ตัว
ความทรงจำที่พลุ่งพล่านราวกับกระแสน้ำทำให้เหนียนเสี่ยวมู่ไม่มีสติ
เมื่อหยิบโทรศัพท์และรูปถ่ายออกจากกล่อง เหนียนเสี่ยวมู่ก็พบว่ามีจี้อยู่ด้านล่างกล่อง
เป็นจี้ที่เธอให้ถานเปิงเปิง!
เธอจำได้แม่น
หลังจากเธอได้รับบาดเจ็บและออกจากโรงพยาบาล เธอก็จำอะไรไม่ได้เลย จำได้แค่ว่าถานเปิงเปิงเป็นคนช่วยชีวิตเธอไว้ เธอจึงรู้สึกตื้นตันใจ
ดังนั้นก็เลยถือโอกาสตอนที่ถานเปิงเปิงกำลังยุ่งอยู่ แอบออกไปซื้อของขวัญมาให้
แต่ผลคือถานเปิงเปิงคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จึงออกตามหาเธออย่างบ้าคลั่ง…
ตอนที่เหนียนเสี่ยวมู่ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเธอ ถานเปิงเปิงก็ไม่ได้พูดอะไร แค่เดินเข้ามากอดเธอไว้ กอดไว้สุดแรง
ถานเปิงเปิง “เธอไปไหนมา? ทำไมไม่บอกฉันสักคำ?”
น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความหวาดกลัว
ตอนนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ฟังไม่ออก แต่รู้ว่าเธอเป็นห่วง
เธอจึงควานหาจี้ออกมาจากกระเป๋าแล้วแกว่งต่อหน้าเธอ
“ฉันไปซื้อนี่มาให้เธอเป็นของขวัญ เธอสวมมันแล้วสวย ฉันอยากให้เธอดีใจ”
บางทีอาจเป็นเพราะน้ำเสียงของเหนียนเสี่ยวมู่ในตอนนั้นเหมือนเด็กที่ทำผิดและยอมรับผิดจากใจจริง
หรือบางทีตอนนั้นถานเปิงเปิงอาจจะซาบซึ้งใจจริงๆ ก็ได้
ถานเปิงเปิงรับจี้จากมือเธอโดยไม่ได้โกรธอีก แต่บอกว่า “ฉันจะใส่มันไว้ตลอด ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะใส่มันไว้ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อนว่าอย่าออกไปวิ่งเล่นโดยที่ไม่บอกฉัน”
เหนียนเสี่ยวมู่สัญญาและยังเขียนหนังสือรับรองไว้ด้วย
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เธอก็ไม่เห็นถานเปิงเปิงปลดจี้ที่เธอให้อีกเลย…
ทว่าตอนนี้ จี้เส้นนี้กลับมาอยู่ในกล่องประหลาดใบนี้
หัวใจเหนียนเสี่ยวมู่จมดิ่งลงทันที
ในใจรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
ก่อนที่สติของเธอจะถูกครอบงำด้วยความทรงจำ จู่ๆ ก็ได้สติขึ้นมาทันที เธอพลิกเอาของทุกอย่างที่อยู่ในกล่องออกมา
เมื่อมองไปที่โทรศัพท์เครื่องนั้นก็นึกอะไรขึ้นได้
พอดูให้ละเอียดอีกรอบ
ก็จำได้ว่าเป็นโทรศัพท์ของถานเปิงเปิง เธออ่อนยวบไปทั้งตัว ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้
สองมือจับชายกระโปรงชุดเจ้าสาวแน่นเพื่อสงบสติ
โทรศัพท์
รูปถ่าย
จี้
ของเหล่านี้กำลังบอกเธอว่าถานเปิงเปิงอาจจะตกอยู่ในเงื้อมมือของใครบางคน และคนคนนี้กำลังเตือนเธอด้วยสิ่งของเหล่านี้
แต่แค่ว่าอีกฝ่ายต้องการให้เธอทำอะไร?
เหนียนเสี่ยวมู่เอากล่องมาหาดูอีกรอบก็ไม่พบอย่างอื่นอีก
หรือจะเป็นเพียงการขู่?
จุดประสงค์ของอีกฝ่ายคืออะไรกันแน่?
ถานเปิงเปิงยังมีชีวิตอยู่ไหม เธอยังสบายดีหรือเปล่า?
มีคำถามมากมายผุดเข้ามาในใจเหนียนเสี่ยวมู่ เธอแทบจะควบคุมสภาพจิตใจให้นิ่งไม่ได้
เธอกำลังจะออกไปหาอวี๋เยว่หานโดยไม่รู้ตัว แต่พอจะสาวเท้าออกไป ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
บนหน้าจอมีเบอร์แปลกปรากฏอยู่
เช่นเดียวกับสิ่งของที่ปรากฏอย่างกะทันหันที่มากระตุ้นรูม่านตาของเธอ
เหนียนเสี่ยวมู่กัดริมฝีปาก ค่อยๆ ยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์
ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูด เธอก็กดบันทึกเสียง
“ถ้าอยากให้ถานเปิงเปิงมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ก็มาหาฉันที่นี่ตามลำพัง ฉันคอยจับตาดูเธอไว้หมดแล้ว อย่าให้ฉันรู้นะว่าเธอเอาไปบอกคนอื่นหรือเห็นบุคคลที่สองมาปรากฏตัวด้วย ไม่อย่างงั้นฉันจะฆ่าถานเปิงเปิงซะ!”
ตอนที่ 1022 ไปหาอวี๋เยว่หาน!
เหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่ทันได้พูด โทรศัพท์ก็ถูกตัดสาย
ทันทีหลังจากนั้น เธอก็ได้รับข้อความในโทรศัพท์ของเธอ
ในนั้นมีแค่ที่อยู่และเตือนให้เธอมาถึงภายในเวลาที่กำหนด
ตราบใดที่เธอสายไปหนึ่งนาที ถานเปิงเปิงก็จะได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นมาหนึ่งแผล
เหนียนเสี่ยวมู่หรี่ตาลง
ที่อยู่ไม่ได้ไกลจากโบสถ์มากนัก
เธอจะต้องรีบไปให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะไปถึงที่นั่นภายในเวลาที่อีกฝ่ายกำหนด มิฉะนั้นถานเปิงเปิงจะเกิดอันตรายถึงแก่ชีวิต
อีกฝ่ายกีดกันไม่ให้เธอถ่วงเวลาเพื่อเตรียมการทำอย่างอื่น
แต่ถ้าเธอไปทั้งแบบนี้ แล้วงานแต่งวันนี้ล่ะ…
เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้ามองตัวเองในกระจก
ชุดเจ้าสาวสีขาวดูศักดิ์สิทธิ์และมีเกียรติ
การแต่งหน้าที่พิถีพิถันยิ่งทำให้เธอดูสวยหยาดเยิ้ม
ตราบใดที่เธอแสร้งทำเป็นไม่เห็นของในกล่องใบนี้ เธอก็สามารถรอเข้าพิธีแต่งงานได้อย่างมีความสุข
ก้าวเข้าสู่โถงพิธีแต่งงานกับอวี๋เยว่หานอย่างมีความสุขท่ามกลางความอิจฉาและคำอวยพรจากทุกคน
แต่ว่า นั่นคือถานเปิงเปิง…
งานแต่งงานค่อยจัดอีกครั้งก็ได้
แต่ถ้าหากถานเปิงเปิงอยู่ในเงื้อมมือของอีกฝ่ายจริง เธอจะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน!
เหนียนเสี่ยวมู่สูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ หลังจากพิจารณาผลลัพธ์ที่ตามมาทั้งหมดแล้ว ก็เข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
เธอไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังจับตาดูพฤติกรรมของเธอจริงๆหรือไม่ ตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วออกมาจากห้องพักรับรอง เหนียนเสี่ยวมู่ยังคิดจะไปหาอวี๋เยว่หานก่อนเป็นอันดับแรก
เพิ่งจะเดินออกมาด้านนอก ก็เห็นอวี๋เยว่หานกำลังยืนให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนอยู่ตรงหน้าโบสถ์
ชุดสูทสีดำที่ตัดเย็บด้วยมือทำให้เขาดูสง่าผ่าเผย
เมื่อเผชิญหน้ากับกองทัพสื่อมวลชน เขายังคงมีท่าทางสุขุมและดูผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด
มุมปากของเขาเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม ตอบคำถามของนักข่าวด้วยน้ำอดน้ำทน
นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญหน้ากับนักข่าวด้วยความเป็นมิตรขนาดนี้นับตั้งแต่เกิดมา
นักข่าวต่างชื่นชมยินดีพลางจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อๆของเขาจนเกือบลืมถามคำถาม
พอกลับมารู้ตัวอีกที คำถามก็ถูกถามเข้ามาเรื่อยๆ
“คุณชายหาน ที่ผ่านมาคุณอยู่แบบเงียบๆมาโดยตลอด แต่ทำไมคุณถึงเลือกเปิดเผยงานแต่งงานครั้งนี้ให้กับสื่อมวลชนทราบละคะ?”
คำถามนี้เป็นคำถามที่นักข่าวทุกคนสงสัยมากที่สุดในขณะนี้
อวี๋เยว่หานยิ้มมุมปาก ดวงตาดำขลับราวกับน้ำหมึกกวาดมองไปยังด้านล่างและตอบว่า
“น่าแปลกมากเหรอ? เมื่อก่อนผมอยู่ตัวคนเดียว จะสร้างกระแสเองก็ทำไม่ได้ ตอนนี้ไม่เหมือนกันเดิม ผมมีภรรยาแล้ว”
น้ำเสียงเฉยเมยแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง
และที่สำคัญที่สุดคือเขาพูดว่า “ผมมีภรรยาแล้ว” พร้อมกับทำหน้าภาคภูมิใจ
อาหารหมานี้ถูกสาดไปยังกลุ่มนักข่าวโดยไม่ทันตั้งตัว!
ทันใดนั้นก็มีเสียงสูดปากดังมาจากด้านล่างเป็นพักๆ!
เคยเห็นก็แต่ท่านประธานจอมเผด็จการอวดร่ำอวดรวย อวดอาชีพการงาน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นอวดภรรยา!
“ฟังจากน้ำเสียงคุณชายหานแล้ว คุณคงจะรักคู่หมั้นน่าดูเลยนะคะ แต่ฉันได้ยินมาว่าภูมิหลังครอบครัวของพวกคุณไม่เหมาะสมกัน ประเด็นนี้ทำให้เกิดความบาดหมางต่อความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาของพวกคุณหรือเปล่า?”
เกิดคำถามขึ้นมาอีกหนึ่งคำถาม
อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วเล็กน้อยและเหลือบมองไปทางนักข่าวคนที่ถามคำถามนี้
เหมือนเขาไม่เข้าใจว่ายังจะมีคนถามคำถามงี่เง่าแบบนี้อยู่อีกเหรอ
เมื่อนักข่าวที่ถามเห็นเขาเหลือบมองมา ก็ตกใจจนยืนแทบไม่อยู่
อวี๋เยว่หานตอบด้วยท่าทางหน่ายใจ “ก็มีบ้างที่ไม่ลงรอยกัน”
“ว้าว——”
ทันทีที่พูดออกไป ทุกคนต่างก็ฮือฮากันใหญ่!
เป็นไปตามคาดที่โบราณบอกไว้ว่าแต่งงานกับคนฐานะเดียวกันถึงจะมีชีวิตคู่ที่ยืนยาว
การบินเกาะกิ่งไม้แล้วกลายเป็นหงส์ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
นักข่าวทั้งหมดต่างก็ได้กลิ่นข่าวกอสซิป รออวี๋เยว่หานพูดประโยคถัดไปอย่างใจจดใจจ่อ