หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 341 โผเข้ากอด / ตอนที่ 342 เขาเสียดายนิดหน่อย

หวานรักจับหัวใจท่านประธาน – ตอนที่ 341 โผเข้ากอด / ตอนที่ 342 เขาเสียดายนิดหน่อย
ตอนที่ 341 โผเข้ากอด

“สั่งไว้อีก?” เลขาที่มาส่งชุดตะลึงงันไป

ก่อนหน้านี้ท่านประธานกับแผนกประชาสัมพันธ์สั่งชุดออกงานแยกกันตลอด ไม่เคยสั่งพร้อมกันเลยสักครั้ง

ตอนที่เหวินหย่าไต้อยู่ เธอเคยคิดจะสั่งพร้อมกับอวี๋เยว่หาน แต่ชายหนุ่มปฏิเสธ

คิดไม่ถึงเลยว่าปีนี้จะเป็นข้อยกเว้น!

เมื่อได้ยินดังนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็เงยหน้ามองผู้ช่วย สายตางุนงงอยู่บ้าง

ตอนนี้อวี๋เยว่หานไม่พูดกับเธอด้วยซ้ำ ไม่คิดเลยว่าจะให้เธอไปออกงานเลี้ยงกับเขา…

แถมเธอยังไม่เคยบอกไซซ์เสื้อผ้าของตัวเองให้เขารู้มาก่อน เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอใส่ชุดออกงานไซซ์อะไร

เหนียนเสี่ยวมู่ก้มหน้ามองหน้าอกของตัวเองครั้งหนึ่ง ในหัวมีภาพที่ตัวเองตื่นขึ้นในอ้อมอกของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจหลายต่อหลายครั้งผุดขึ้นมา

เขาคงไม่ได้คาดเดาได้จากตอนนั้น…ลามก!

เมื่อเลขาได้ยินว่าไม่ต้องใช้ชุดออกงานแล้ว เธอก็นำชุดออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วยผู้ช่วยก็รีบออกไปหลังจากบอกเธอเสร็จสิ้นเช่นกัน

ในห้องทำงานของผู้จัดการเหลือเพียงเหนียนเสี่ยวมู่คนเดียว

หญิงสาวนั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงานของตัวเองอีกครั้ง แต่กลับอ่านเอกสารไม่เข้าหัวแม้สักตัวอักษรเดียว

ตรงหน้ามีแต่หน้าของอวี๋เยว่หานลอยไปมาอยู่ตลอด

เธอเดาไม่ออกเลยว่าอาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้ของเขาหมายความว่าอย่างไรกันแน่…

วันงานเลี้ยง

เหนียนเสี่ยวมู่เพิ่งกินข้าวกลางวัน และกลับมาที่ห้องทำงานของตัวเอง ผู้ช่วยก็โผล่มา

“ผู้จัดการเหนียน ผมมารับคุณไปลองชุดออกงาน”

“…ลองชุดออกงานเหรอคะ ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าจะส่งมาที่ฉันโดยตรงไม่ใช่เหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่งงงัน พลางถามด้วยความสงสัย

ผู้ช่วยตาเป็นประกาย ก่อนจะอธิบาย “ชุดออกงานเพิ่งตัดเสร็จ แต่เพราะเร่งทำจนเกินไป เลยกลัวว่าจะมีจุดที่ไม่พอดี ถ้าไปลองที่ร้านแล้วก็จะได้แก้ไขได้ทันที”

เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนั้น เหนียนเสี่ยวมู่ก็ไม่คิดมากอีก

เธอถือกระเป๋าเดินตามผู้ช่วยออกไปข้างนอก

ระหว่างทางก็สอบถามอยู่ตลอดว่าร้านลองชุดออกงานอยู่ที่ไหน

เมื่อเดินไปถึงลานจอดรถ เธอจำรถมินิแวนที่คุนเคยตรงหน้าได้ทันที จึงหยุดฝีเท้าลง

วินาทีต่อมา ประตูรถก็เปิดออก

เงาร่างสูงส่งของอวี๋เยว่หานนั่งนิ่งอยู่บนเยาะหลัง

เขาเห็นเธอชักช้า จึงเลื่อนดวงตาสีดำขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกวาดสายตามองเธอ จังหวะนั้นเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านไป ทำเอาเหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นไปหมด!

หญิงสาวหันไปมองผู้ช่วยด้วยสีหน้าหวาดหวั่น

พับผ่าสิ!

เธอคิดว่าจะได้ไปลองชุดคนเดียว ทำไมไม่มีใครบอกเธอว่าต้องไปพร้อมกับเจ้าก้อนน้ำแข็ง

ถ้ารู้ก่อนล่ะก็ เธอน่าจะสวมเสื้อนอกเพิ่มอีกตัวหนึ่ง

กลัวหนาว!

“ผู้จัดการเหนียน สายแล้วนะ ขึ้นรถเถอะ” ผู้ช่วยเร่งเร้าอยู่ข้างๆ

เหนียนเสี่ยวมู่จำต้องฝืนใจลอดเข้าไปในรถ

ขณะที่เตรียมจะนั่งตรงที่ห่างจากเขาที่สุด เธอพลันเห็นเขาหันหน้ามามองเธอ ก่อนจะเอ่ยปากอย่างเยียบเย็น “กลัวผมกินคุณหรือไง”

“…” เหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นในทันที แต่ก็เขยิบก้นไปข้างๆ เขา!

เธออยากจะเอาตัวแนบชิดกับเขาโดยตรงเลยแหละ

ใช้การกระทำบอกเขา ว่าเธอไม่ได้กลัว!

อวี๋เยว่หานชำเลืองมองท่าทางของเธอ ความเย็นชาบนตัวของเขาค่อยๆ คลายลง แต่ยังคงไม่พูดจา เอาแต่พิงพนักพิงหลับตางีบ

ในรถอันเงียบสงบมีเพียงเสียงหายใจแผ่วเบา

เทียบกับความสงบของเขาแล้ว ในใจของเหนียนเสี่ยวมู่มีคลื่นถาโถมเข้ามา

เมื่อครู่เธอรีบร้อนเกินไป จนเกือบจะขยับตัวไปถึงข้างๆ อวี๋เยว่หานอยู่แล้ว

แต่พูดว่าพิงอยู่ข้างๆ เขาก็คงไม่มากเกินไป

แม้จะพิงเขาอยู่ แต่เธอก็ไม่กล้าทิ้งน้ำหนักตัวลงบนตัวเขา ทำให้เธอเหนื่อยกับท่าทางนี้มาก

หลังจากอดทนไปได้พักหนึ่ง ร่างกายก็เกือบจะแข็งทื่อ

เธออยากจะเขยิบก้นสักหน่อย แต่ก็กลัวจะรบกวนการพักผ่อนของเขา

แต่ถ้าไม่ขยับ เอวของเธอก็จะทนไม่ไหวแล้ว…

เหนียนเสี่ยวมู่กัดฟัน เพิ่งจะตัดสินใจขยับตำแหน่งเล็กน้อย รถก็พลันสั่นไหวขึ้นมา ทำให้ร่างกายที่เมื่อยอย่างสุดขีดของเธอทิ่มใส่อวี๋เยว่หานโดยไม่ทันตั้งตัว!

ตอนที่ 342 เขาเสียดายนิดหน่อย

ชายหนุ่มยังไม่ทันรู้สึกตัว เหนียนเสี่ยวมู่ก็ตะเกียกตะกายขึ้นมาอธิบายอย่างรวดเร็ว “มันเป็นอุบัติเหตุ! ฉันไม่ได้ตั้งใจเอาเปรียบคุณนะ!”

เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปเหมือนกัน

เมื่อเห็นเขา เธอก็อดตื่นเต้นไม่ได้

เหนียนเสี่ยวมู่รู้ว่าเขากำลังโกรธ ยิ่งอยากจะเอาใจเขา ก็ยิ่งทำผิดพลาดได้ง่าย

บอกว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่เธอเองก็เกือบจะไม่เชื่อแล้ว

ในละครโทรทัศน์มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ หญิงสาวซุ่มซ่ามที่อยากเข้าใกล้พระเอกรวยหล่อ ต่างก็ตั้งใจล้มลง จากนั้นก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของพระเอก

เพราะหวังจะได้การสัมผัสที่แนบชิดสักครั้ง หรือสร้างความประทับใจลึกซึ้งให้พระเอก

ไปๆ มาๆ ก็จีบได้สำเร็จ!

คิดดูแล้วเธอก็โผเข้าอ้อมกอดของเขามาแล้วหลายต่อหลายครั้ง เขาจะสงสัยว่าเธอคิดไม่ดีกับเขาหรือเปล่า…

เหนียนเสี่ยวมู่ลอบมองเขาครั้งหนึ่ง เป็นไปตามคาด สีหน้าของเขาไม่ค่อยดีเลย

แย่กว่าตอนที่เธอขึ้นรถเสียอีก

อวี๋เยว่หานเอ่ยปากเสียงเรียบ “ไว้คุณโผเข้ามากอดผมโดยไม่ใช่อุบัติเหตุเมื่อไหร่ ก็ค่อยมาอธิบายกับผมแล้วกัน”

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” งง!

รถมาถึงที่หมายแล้ว

อวี๋เยว่หานลงจากรถก่อน และก้าวขายาวๆ เข้าไปข้างในโดยไม่รอเหนียนเสี่ยวมู่

เหนียนเสี่ยวมู่วิ่งสั้นๆ เสียงดังตึกตักอยู่ข้างหลัง ถึงจะตามเขาทัน

ทั้งคู่เดินตามกันเข้าไปในร้านชุดออกงาน

“คุณชายหาน ชุดออกงานของคุณเสร็จแล้วค่ะ อยู่ข้างในแล้ว” พนักงานเดินเข้ามาต้อนรับทันทีที่เห็นอวี๋เยว่หาน

เมื่อได้ยินพนักงานพูด เหนียนเสี่ยวมู่ก็ยื่นหน้าออกมาจากข้างหลังของอวี๋เยว่หาน

หญิงสาวมองเห็นชุดกระโปรงสีสันเตะตาแขวนอยู่บนราวตรงหน้าในทันที!

กระโปรงยาวถูกทำขึ้นอย่างประณีต ใช้การออกแบบที่เปลี่ยนแปลงสีสันอย่างช้าๆ ให้ความรู้สึกเป็นชั้นๆ

สีหลักคือสีฟ้า ตรงจุดที่สวยงามดูพลิ้วไหวมีการเพิ่มสีม่วงอ่อนหลายเฉด และค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปทีละชั้น เป็นสีสีนที่ดูแล้วเหมือนภาพฝันอย่างยิ่ง

ด้านหน้ากระโปรงยังมีการปักลายอย่างประณีตด้วยมือ บนลายยังปักเพชรเอาไว้ด้วย

ราวกับว่าจะเรียกผีเสื้อมาได้จริงๆ…

เป็นกระโปรงที่สวยและมีเอกลักษณ์มาก!

“นี่คือชุดออกงานที่ทำด้วยมือทั้งหมด ทั้งโลกมีแค่ตัวเดียว!” พนักงานแนะนำพร้อมสีหน้าภาคภูมิใจ

เหนียนเสี่ยวมู่มองกระโปรงตรงหน้าด้วยตาเป็นประกาย

เธอยื่นมือไปจับอย่างอดไม่อยู่

สวยมากจริงๆ

“ชุดสูทของคุณชายหานอยู่ทางนี้ พวกเราจับคู่กับกระโปรง ออกแบบเป็นพิเศษเลยล่ะค่ะ” พนักงานพูดพลางหมุนตัวเดินไปยังอีกด้านหนึ่ง

เหนียนเสี่ยวมู่กำลังจะตามไปดู แต่อวี๋เยว่หานกลับกดศีรษะของเธอไว้ก่อน

“ไปเปลี่ยนกระโปรง”

เขาพูดจบก็มองไปยังพนักงานอีกคนหนึ่ง และมีคนพาเหนียนเสี่ยวมู่ไปเปลี่ยนสื้อผ้าทันที

ร้านชุดออกงานนี้มีการตกแต่งที่เป็นเอกลักษณ์มาก

นอกจากมีชุดออกงานแล้ว ยังสร้างสรรค์ชุดทุกอย่างได้ครบทุกรูปแบบ

สไตลิสต์แต่งหน้าให้เหนียนเสี่ยวมู่อย่างรวดเร็ว แล้วยิ้มพลางกล่าว “คุณเหนียนสวยจังเลยค่ะ แทบจะไม่ต้องแต่งหน้าทำผมอะไรเลย ก็ดึงชุดนี้ไว้ได้อยู่หมัด”

จากนั้นสไตลิสต์ก็นำรองเท้าส้นสูงฝังเพชรมาวางไว้ตรงหน้าเธอ

เมื่อเหนียนเสี่ยวมู่ใส่รองเท้าเรียบร้อย อีกฝ่ายถึงจะพาเธอออกไปข้างนอก

อวี๋เยว่หานไม่ต้องแต่งหน้า เขาสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเช่นกัน ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนโซฟารับแขกด้านนอก

ใบหน้าที่ไม่มีที่ติ เข้ากับชุดสูทสั่งทำ เขาแค่นั่งอยู่เงียบๆ ก็ดึงดูดสายตาทั้งโลกได้อย่างยิ่ง

หลังจากได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากล็อกเกอร์ เขาก็ปิดนิตยสารทางการเงินในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

ดวงตาของเขากดตัวทันทีที่เห็นคนตรงหน้าชัดเจน!

ในแววตามีความประหลาดใจที่ปิดบังไว้ไม่ได้ฉายชัดอยู่ด้วย

ชุดออกงานนี้เหมาะกับเธอมาก

เหมาะมากเสียจนเขาเสียดายอยู่บ้างที่ให้เธอใส่…