หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 455 ถูกสวมเขาแล้ว! (1) / ตอนที่ 456 ถูกสวมเขาแล้ว! (2)

ตอนที่ 455 ถูกสวมเขาแล้ว! (1)

เหวินหย่าไต้หันไปมองอันหลี ก่อนจะคว้าแขนของเขาไว้อย่างแรง ราวกับคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้

“คุณชายอัน ฉันแย่งเข็มกลัดนั่นกับเธอเพื่อคุณชายนะคะ ตอนนี้คุณชายหานต้องจำคุณได้แน่ๆ คุณคงไม่…” เหวินหย่าไต้พยายามสงบสติอารมณ์ เพื่อไม่ให้ตัวเองพูดจาไม่รู้เรื่อง

เธอยังไม่หมดหนทาง เพราะยังมีอันหลีอยู่!

ด้วยตำแหน่งของตระกูลอันในตอนนี้ รวมถึงอันหลีเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอัน ถ้าเขาต้องการเงินยี่สิบล้าน ก็น่าจะไม่ใช่เรื่องยาก

หญิงสาววางแผนไว้แล้ว ใบหน้าเธอเรียบเฉย เตรียมจะโน้มน้าวอันหลีต่อไป

แต่เธอกลับพบว่าอันหลีไม่ได้มองเธอเลยด้วยซ้ำ

เขาเอาแต่จ้องเหนียนเสี่ยวมู่ไม่วางตา!

สายตาชื่นชมและหลงใหลแบบนั้น ราวกับมองเห็นสาวสวยทรงเสน่ห์ จนน้ำลายเกือบจะไหลออกมาแล้ว

“สวย สวยเหลือเกิน!”

อันหลีไม่อาจเลื่อนสายตาไปจากใบหน้าของเหนียนเสี่ยวมู่ได้ ตั้งแต่วินาทีแรกที่มองเห็นเธอ

เขาขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงอยู่แล้ว

แม้จะต้องตายเพราะหญิงงาม แม้เป็นผีก็ยังเจ้าชู้เช่นเดิม อันหลีเป็นดังคำกล่าวนั้น

ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่นั่งข้างๆ เหนียนเสี่ยวมู่คืออวี๋เยว่หาน เขาคงจะข่มใจเข้าไปทักทายไม่ได้ไปนานแล้ว!

ไม่สนใจหรอกว่าเหวินหย่าไต้จะตายหรือเปล่า…

“คุณชายอัน!” เหวินหย่าไต้ตะโกนพร้อมสีหน้าที่หม่นลงเล็กน้อย

ครั้นเห็นอันหลีหลงเสน่ห์เหนียนเสี่ยวมู่เช่นกัน เธอก็รำคาญใจจนกัดฟันกรอด!

นังแพศยา!

หลังจากหญิงสาวตะโกนเรียกอยู่หลายครั้ง อันหลีถึงจะหันไปชำเลืองมองเธอด้วยความรำคาญ

เหวินหย่าไต้ข่มอารมณ์แค้นเคืองเอาไว้ เพราะเธอเพิ่งเอ่ยปากขอให้เขาช่วย ฝ่ายอันหลีจึงทิ้งท้ายอย่างเย็นชาว่า “อย่าเห็นผมเป็นคนโง่ ผมดูไม่ออกหรอกนะ ว่าคุณอยากช่วยผมหรือเปล่า แต่ผมดูออก ว่าคุณชอบคุณชายหานสินะ”

“…”

เธอรู้สึกหวั่นใจขึ้นมาทันใด!

เพราะเขามองความในใจของเธอออก ทำเอาความลำบากใจปรากฏบนใบหน้าของเธอในทันใด

แต่คนที่เธอพึ่งพาได้ในตอนนี้ มีเพียงอันหลีเท่านั้น

พูดยั่วโมโหเขาคงจะไม่ได้

เหวินหย่าไต้กำหมัดแน่น ก่อนจะพยายามฝืนยิ้มออกมา ทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราว “คุณชายอันพูดอะไรกันคะ ฉันกับคุณชายหานรู้จักกันตั้งแต่เด็กก็จริง แต่ว่า…”

“เคยนอนด้วนกันหรือยัง” อันหลีขัดจังหวะคำพูดของเธอทันที

คำพูดหยาบคายแบบนี้ ทำให้สีหน้าของเหวินหย่าไต้ซีดเผือดลงในพริบตา

ปฏิกิริยาของเธอยืนยันการคาดเดาของอันหลี เขาพลันอ้าปากโชว์ฟันเหลือง ก่อนจะยื่นมือไปบีบคางของเหวินหย่าไต้ “จิ๊ๆ ดูท่าทีของคุณสิ อ่อยเขาถึงที่แล้ว แต่เขาไม่เอาสินะ?”

“คุณ!” เหวินหย่าไต้เคยได้รับการดูถูกแบบนี้ที่ไหนกัน แต่เมื่อเธอสะบัดมือเขาออก และคิดจะตบหน้าชายหนุ่มสักฉาด เธอก็นึกถึงเข็มกลัดที่ตัวเองเพิ่งประมูลได้มา

แม้จะโมโหไปมากกว่านี้ ก็ไม่กล้าระเบิดอารมณ์ออกมาตอนนี้อยู่ดี!

น้ำตาท่วมท้นอยู่ในดวงตาทั้งสองข้างของเธอ ก่อนที่เธอจะปิดปากวิ่งออกไป

ฝ่ายอันหลีหาได้สนใจเธอ เขานั่งลงอีกครั้ง และเอาแต่มองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่

งานประมูลยังคงดำเนินต่อ

แม้เหนียนเสี่ยวมู่จะพลาดเข็มกลัดชิ้นนั้นไป แต่ทำให้เหวินหย่าไต้เสียหน้าได้ เธอจึงไม่ได้รู้สึกแย่อะไร

เมื่อเห็นอวี๋เยว่หานมองเธอ หญิงสาวก็ทำปากจู๋ “ฉันไม่เป็นไร แค่เสียดายของขวัญที่คิดจะให้คุณย่า”

คุณนายใหญ่ของตระกูลอวี๋เป็นคนดีมากจริงๆ แถมยังดีต่อเธอมากด้วย

หลังจากเหนียนเสี่ยวมู่ตื่นขึ้นในโรงพยาบาล ผู้หลักผู้ใหญ่คนแรกที่ดีกับเธอขนาดนี้ ก็มีแค่คุณนายใหญ่อวี๋

น่าเสียดายที่ซื้อเข็มกลัดชิ้นนั้นไว้ไม่ได้ ทำได้แค่มองหน้าเครื่องประดับอื่นแล้ว

ครั้นอวี๋เยว่หานได้ยินเธอพูด นัยน์ตาสีดำพลันปรากฏแววประหลาดใจ

เขาเอนกายไปหาเธอเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงใกล้เธอ โดยไม่สนใจเลยว่าในงานยังมีคนอื่นมองเธอ

ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก เตือนเธอด้วยเจตนาดี “คุณย่าไม่อยากได้เข็มกลัดหรอก อยากได้หลานสะไภ้มากกว่า”

ตอนที่ 456 ถูกสวมเขาแล้ว! (2)

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

แค่พูดจาไม่เข้าหูก็หยอกล้อเธอเล่นเสียแล้ว ไม่น่าไปแหย่เลยจริงๆ!

หญิงสาวสบสายตาจริงจังของเขา ก่อนจะหน้าแดงด้วยความโมโห แล้วลุกขึ้นยืนทันที “ฉะ ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ คุณอย่าตามฉันมานะ!”

เธอพูดพลางหันหน้าวิ่งไป

เมื่อวิ่งรวดเดียวไปถึงในห้องน้ำ เธอก็ปิดประตู แล้วพืงบานประตูหอบหายใจ

คุณย่า

หลานสะไภ้

ครั้นนึกถึงคำพูดของเขาเมื่อครู่ เหนียนเสี่ยวมู่ก็อดปิดหน้าตัวเองไม่ได้ เกือบจะกรีดร้องออกมาอยู่แล้ว

อ๊ากก!

ขี้แกล้งเกินไปแล้ว!

มีใครเขาสารภาพรักกันแบบนี้บ้าง…

แม้แต่คุณย่าก็ไม่เว้น!

อวี๋เยว่หานเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ เธอไม่อาจต้านทานได้จริงๆ

ถ้าเธอไม่วิ่งออกมา เธอกระโจนเข้าใส่เข้า เพราะควบคุมตัวเองไม่ได้…

เหนียนเสี่ยวมู่นั่งยองๆ อยู่ในห้องน้ำอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายก็ออกมาได้หลังจากสงบใจลงอย่างยากลำบาก

ทว่าเพิ่งเดินมาถึงอ่างล้างมือ เธอพลันเห็นเหวินหย่าไต้กำลังเติมเครื่องสำอางอยู่หน้ากระจก

ดวงตาตาของเธอปูดเหมือนถั่ววอลนัท มองปราดเดียวก็รู้ว่าเพิ่งร้องไห้ ทำให้เครื่องสำอางที่แต่งแต้มอย่างดีรางเลือนไป

ตอนนี้เธอดูไม่ได้เลย

พริบตาที่เหนียนเสี่ยวมู่เดินออกมา เหวินหย่าไต้ก็หันมามองเธอ ราวกับรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง

หญิงสาวปิดตลับแป้งอย่างแรง แล้วหันไปจ้องอีกฝ่ายตรงๆ!

เหนียนเสี่ยวมู่กวาดสายตามองอีกฝ่ายด้วยความเย็นชา ก่อนจะเดินผ่านเธอไปอย่างไม่ใส่ใจ เตรียมจะไปล้างมือที่อ่างล้างหน้าอีกอ่างหนึ่ง

ทว่าเธอเพิ่งก้าวขาออกไป เหวินหย่าไต้ก็พลันเปลี่ยนตำแหน่งยืนอย่างรวดเร็ว

เธอย้ายไปอ้างล้างหน้าไหน เหวินหย่าไต้ก็จะขวางเธอไว้ จงใจไม่ให้เธอล้างมือ

“หลบไป!” เหนียนเสี่ยวมู่ขี้เกียจเสียเวลากับเธอแล้ว จึงกล่าวอย่างเฉยชา

“นี่เป็นที่สาธารณะ ฉันอยากจะไปตรงไหนก็ไปได้ เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน” เหวินหย่าไต้จงใจ เมื่อเห็นเหนียนเสี่ยวมู่โมโห ในที่สุดเธอก็รู้สึกว่าความอดสูที่ถูกอันหลีดูถูกได้คลายลงไปบ้าง

ถ้าไม่ใช่เพราะเหนียนเสี่ยวมู่ เธอจะตกอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร

แม้แต่ลูกหลานตระกูลปลายแถวที่เกเรไม่เอาไหน ก็ยังบังอาจมาดูถูกเธอได้

แถมยังมีเรื่องเข็มกลัดเมื่อกี้นี้อีก…

นังแพศยา! กล้าวางกับดักฉันเหรอ!

เมื่อเหวินหย่าไต้คิดถึงตรงนี้ เธอยิ่งพุ่งเป้าไปที่เหนียนเสี่ยวมู่อย่างไม่ยอมรามือ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมให้อีกฝ่ายล้างมือ

“…”

เหนียนเสี่ยวมู่ชักหมดความอดทนกับการก่อกวนอย่างไม่มีเหตุผลของเหวินหย่าไต้ เธอจึงย้ายไปยังอ่างล้างหน้าอ่างสุดท้าย ครั้นเห็นเหวินหย่าไต้ยังคิดจะเบียดเข้ามา หญิงสาวก็ตั้งใจบิดก๊อกน้ำจนแรงที่สุด!

“ซ่า”

สายน้ำพุ่งออกมาในพริบตา ละอองน้ำรุนแรงตกกระทบบนอ่างล้างหน้า ทำให้มันกระเด็นไปทั่ว

เธอถอยออกมาก่อนก้าวหนึ่งแล้ว ละอองน้ำจึงกระเด็นใส่เหวินหย่าไต้ที่เบียดมาตรงหน้าพอดี

กระเด็นใส่หน้าเธอทันทีด้วยซ้ำไป!

เครื่องสำอางที่เพิ่งแต่งแต้มอย่างดี เริ่มเลือนไปอีกครั้ง

ผมหน้าม้าของเหวินหย่าไต้เปียกแล้ว ผมหลายหย่อมก็เปียกน้ำด้วยเช่นกัน…

ใบหน้าที่เดิมทีดูไม่ได้อยู่แล้ว ก็ยิ่งหมดรูปเข้าไปใหญ่!

จนตรอกอย่างถึงที่สุด!

เหวินหย่าไต้งงเป็นไก่ตาแตก ครั้นดึงสติกลับมาได้ ดวงตาของเธอแทบจะพ่นไฟออกมาได้ “นังบ้า กล้าเปิดน้ำใส่ฉันเหรอ!”

ความแค้นเก่ากับความอาฆาตใหม่รวมกับ ทำเอาเหวินหย่าไต้บันดาลโทสะ เงื้อมือสะบัดใส่เหนียนเสี่ยวมู่ หมายจะตบหน้าอีกฝ่ายฉาดใหญ่!

ทว่าเหนียนเสี่ยวมู่คว้าข้อมือของเธอไว้ได้ในทันที

หญิงสาวถึงกับชะงัก ขณะที่คิดจะฟาดมือลงอีกครั้ง เหนียนเสี่ยวมู่ก็ฟาดหลังมือของตัวเอง ลงบนใบหน้าของเธออย่างแรง！

“เพี๊ยะ”

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง จนเหวินหย่าไต้ต้องถอยหลังไปสองก้าว

เธอกุมแก้มเอาไว้ พลางมองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่ด้วยความงุนงง

“เธอกล้าตบฉันเหรอ วันนี้ฉันจะฆ่าเธอให้ได้!”

เหวินหย่าไต้ประกาศกร้าว ก่อนจะพุ่งเข้าใส่เหนียนเสี่ยวมู่เหมือนคนคลั่ง!