หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 913 ความกังวลของคุณ เรื่องราวของผม ตอนที่ 914 พบตระกูลมั่ว!
- Home
- หวานรักจับหัวใจท่านประธาน
- ตอนที่ 913 ความกังวลของคุณ เรื่องราวของผม ตอนที่ 914 พบตระกูลมั่ว!
ตอนที่ 913 ความกังวลของคุณ เรื่องราวของผม
“เจ้าเด็กแซ่ถังนั่นเข้ามาตีสนิทหนูเพราะคิดร้าย พ่อดูออกมาตั้งนานแล้วว่ามันคิดจะหลอกลูกสาวพ่อ พ่อไม่หักขามันก็ถือว่าบุญแล้ว!”
ซั่งซิน “…”
ซั่งซิน “งั้นหนูคงแต่งงานกับใครไม่ได้อีกตลอดชีวิตน่ะสิ?”
ซั่งหลิงซือ “ทำไมจะไม่ได้? พ่อมีเงิน ในอนาคตยังมีบริษัทตระกูลซั่งให้หนูรับช่วงต่อด้วย นี่ยังเทียบไม่ได้กับเจ้าเด็กหน้าเหม็นนั่นที่รู้จักแต่เด็ดดอกไม้ป่ามาเอาใจหนูตั้งแต่เด็กเลยเหรอ?”
ซั่งซิน “…”
พ่อของเธอหวงเธอจากถังหยวนซือมาตั้งแต่เด็กและไม่ยอมแพ้มาจนถึงทุกวันนี้
แต่ไม่ได้บอกเธอตรงๆว่าเธอจะแต่งงานกับใครก็ได้ ขอแค่ไม่ใช่ถังหยวนซือก็พอแล้ว
ซั่งซินกลัวเขาจะรู้สึกถึงความผิดปกติ จึงไม่กล้าคุยกับเขามาก
พูดเอาใจไปหลายประโยคและโกหกว่ามีธุระแล้ววางสายไป
ตอนนี้คนตระกูลถังรู้สถานะเธอหมดแล้ว อย่าว่าแต่ขวางเธอเลย กับอิแค่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ขาก็สั่นไปหมดแล้ว
ซั่งซินเดินผ่านพวกเขาเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์
เก็บเสื้อผ้าสะอาดๆให้ถังหยวนซือรวมถึงของใช้ประจำวันและเสื้อผ้าตัวเองไปด้วยบางส่วน จากนั้นก็ให้ผู้ช่วยไปส่งที่โรงพยาบาล
ตอนที่เธอมาถึงโรงพยาบาล ถังหยวนซือก็ยังไม่ฟื้น
พยาบาลกำลังให้น้ำเกลือเขาอยู่
ส่วนเหนียนเสี่ยวมู่ก็กำลังนั่งอ่านข้อมูลตระกูลมั่วอยู่บนโซฟารับแขกในห้องผู้ป่วย
อวี๋เยว่หานยืนตัวตรงอยู่ริมหน้าต่างโดยใช้มือทั้งสองยันขอบหน้าต่างไว้ หรี่ตาลงเล็กน้อย
แสงกระทบใบหน้าด้านข้างของเขาจึงทำให้ขนตายาวหนาของชายคนนั้นดูคลุมเครือ
ดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่…
“ฉันเฝ้าอยู่ที่นี่ก็ได้ พวกเธอกลับไปเถอะ” ซั่งซินเก็บสายตาพร้อมกับพูดเบาๆ
เมื่อได้ยินดังนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ก็วางเอกสารที่ถืออยู่ในมือ
เดินมาจับมือซั่งซินไว้และมองด้วยความเป็นห่วง “ทำไมเธอไปตั้งนานแล้วเพิ่งกลับมา? ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”
ซั่งซินเหลือบมองไปด้านข้างเมื่อเห็นว่าผู้ช่วยกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
เธอส่ายหน้า “ไม่มีอะไรหรอก แค่เสียเวลาเก็บของน่ะ”
อวี๋เยว่หานเดินมาจากหน้าต่าง เขามองไปที่ถังหยวนซือที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาดำขลับมีแสงแวบผ่าน
“คุณหมอบอกว่าเขาจะตื่นในอีกไม่กี่ชั่วโมง คุณไม่ต้องเฝ้าเขาหรอก ไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะ”
“อืม” ซั่งซินพยักหน้าอย่างว่าง่าย
ไม่ว่าใครจะพูดอย่างไร เธอก็ดูสงบนิ่งมาก
ปฏิกิริยาแบบนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องดี
แต่คิดไปคิดมาก็น่ากังวลเล็กน้อย
เธอเก็บเรื่องราวทั้งหมดไว้ในใจ ไม่อยากให้คนรอบข้างเป็นห่วง หากเป็นอย่างนี้ต่อไปกลัวว่าตัวเธอเองจะรับไม่ไหว
“ฉันไม่เป็นไรจริงๆ พี่เสี่ยวซือยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้พวกเธอไม่ต้องมาปลอบใจฉัน ตราบใดที่ฉันสามารถอยู่ข้างกายเขาได้ สภาพจิตใจก็ยังถือว่าดี อีกอย่างฉันรู้ว่าตัวเองกำลังท้องอยู่ ถ้าฉันไม่มีความสุข ต่อไปพอลูกคลอดออกมาแล้วเอาแต่ร้องไห้งอแงจะทำยังไง?”
ซั่งซินลูบท้องตัวเองพลางยิ้มมุมปากจางๆ
พอเห็นเธอยิ้มได้ เหนียนเสี่ยวมู่ก็โล่งอก
เธอจึงยอมออกจากโรงพยาบาลพร้อมกับอวี๋เยว่หาน
เหนียนเสี่ยวมู่ก้มหน้าก้มตาจ้องนิ้วตัวเองมาตลอดทาง
นิ้วชี้สองนิ้วเกี่ยวกัน เล่นอยู่นานก็ไม่ยอมเบื่อ
แววตาว่างเปล่าเล็กน้อย
“คิดอะไรอยู่?” อวี๋เยว่หานวางโทรศัพท์ เงยหน้าถาม
เขากำลังติดต่อศัลยแพทย์หัวใจและทรวงอกที่มีชื่อเสียงทั้งในและต่างประเทศเพียงเพราะหวังว่าจะสามารถช่วยถังหยวนซือให้มีโอกาสรอดได้สักทาง
พอรู้สึกตัวอีกทีก็เห็นว่าคู่หมั้นตัวเองขดตัวอยู่บนที่นั่งเหมือนสะใภ้ตัวน้อยที่โดนรังแก
ถอดรองเท้าออกหมด
นั่งขัดสมาธิพลางเล่นนิ้วตัวเองโดยไม่สนภาพลักษณ์เทพธิดา…
ตอนที่ 914 พบตระกูลมั่ว!
“เอ๋?”
“อือ”
เหนียนเสี่ยวมู่อุทานติดกัน พอเธออยู่เฉยๆก็น่ารัก
ท่าทางบ๊องๆทำให้ดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูก
อวี๋เยว่หานอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับหน้าเธอไว้
“เจ็บ!” เหนียนเสี่ยวมู่กุมหน้าตัวเองและร้องด้วยความตกใจ
จากนั้นก็สบตากับอวี๋เยว่หานในวินาทีต่อมา ทันใดนั้นก็ขยับเข้าหาเขาอย่างไม่สบายใจ ซบอยู่ในอ้อมกอด
ทั้งยังถูศีรษะตัวเองบนอกเขา
เหมือนสัตว์น้อยขนปุกปุยที่กำลังอ้อนเจ้าของ
“มีอะไรเหรอ?” อวี๋เยว่หานเพลิดเพลินกับการอิงแอบแนบชิด แต่ก็รู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจของคนในอ้อมกอด
เพราะเรื่องซั่งซินกับถังหยวนซือ?
“คุณว่าถังหยวนซือจะ…จริงไหม ฉันแค่สมมุติเท่านั้น สมมุติว่าเขาโชคร้ายจริงๆ ไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ถ้าเขาเป็นอะไรไปจริงๆแล้วดูสภาพซั่งซินตอนนี้สิ…”
เหนียนเสี่ยวมู่ว้าวุ่นใจ เธอเริ่มพูดไม่ต่อเนื่อง
พูดยังไม่ทันจบ ขอบตาก็เริ่มแดงขึ้นมาเล็กน้อย
กัดฟันพูด “ตอนที่ฉันเห็นซั่งซินเฝ้าถังหยวนซือเมื่อกี้นี้ ฉันก็แอบคิดในใจว่าถ้าวันนึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาจริงๆ ฉันขอยอมเป็นคนตาย…”
ริมฝีปากเหนียนเสี่ยวมู่ถูกปิดไว้
โดยริมฝีปากของเขา
ภายในริมฝีปากยังมีกลิ่นหอมมินต์จางๆ ที่อยู่บนตัวผู้ชาย
กลิ่นมินต์ค่อนข้างเด่นชัด มาพร้อมกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน แฝงไปด้วยกลิ่นอายความเอาแต่ใจของเขา แต่กลับเป็นการผสมผสานกันอย่างลงตัว
ทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม
ลืมแม้กระทั่งเมื่อกี้ตัวเองจะพูดอะไร
ระหว่างลมหายใจ เสียงทุ้มที่มีเสน่ห์ของเขาดังเข้ามาในหู
“เหนียนเสี่ยวมู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะไม่ยอมให้คุณใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยว ถ้าวันนึงเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นมาจริงๆ ผมจะอยู่กับคุณ ส่วนเสี่ยวลิ่วลิ่วจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงผมคิดไว้ดีแล้ว ผมจะให้ฟ่านอวี่เลี้ยง ให้เขามองเราเกิดและตายไปด้วยกันและยังให้เขาเลี้ยงลูกสาวของเราด้วย เขาจะต้องโมโหตายแน่ๆ”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
ฟ่านอวี่จะโมโหตายหรือไม่เธอไม่รู้ แต่เสี่ยวลิ่วลิ่วจะต้องโมโหตายแน่ๆ
ไม่มีแม่แล้วยังไม่มีพ่ออีก
นี่ก็ถือว่าแล้วไป แต่พ่อยังอุตส่าห์เก็บเธอไว้เพื่อให้เธอจัดการกับศัตรูหัวใจเนี่ยสิ…
กลัวก็แต่ว่าเสี่ยวลิ่วลิ่วจะเป็นเด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง o(╯□╰)o
พออวี๋เยว่หานหยอกแบบนี้ เหนียนเสี่ยวมู่ก็รู้สึกเศร้าน้อยลงไปมาก
ส่วนปัญหาของถังหยวนซือ พอเรื่องกระชั้นชิดเจียนตัวก็ค่อยว่ากันอีกที
“ถ้าถานเปิงเปิงอยู่ก็ดีน่ะสิ ฉันจำได้ว่าเธอเรียนเอกศัลยกรรมหัวใจและทรวงอก ทั้งยังได้รับรางวัลอีกด้วย ถ้าเธอยังอยู่ เธอจะต้องช่วยอาการป่วยของถังหยวนซือได้แน่!”
แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเขาไม่มีข่าวคราวของถานเปิงเปิงเลยแม้แต่น้อย
หลังจากที่เธอหายตัวไปจากสนามบินก็เหมือนระเหยไปจากโลก
ไม่มีข่าวใดๆเลย
ราวกับว่าทุกปัญหาทุกเรื่องราวล้วนมาบรรจบในช่วงเวลาเดียวกัน——
ตระกูลมั่ว
“เท่าที่ฉันอ่านข้อมูลตระกูลมั่วมาจนถึงตอนนี้ยังไม่พบข้อมูลอะไรที่เป็นประโยชน์เลย แล้วทางด้านงานประชุมสัมมนาทางธุรกิจมีข่าวอะไรบ้างไหม?” เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าขึ้นถาม
อวี๋เยว่หาน “หัวเรือใหญ่งานประชุมสัมมนาทางธุรกิจครั้งนี้ยังคงเป็นตระกูลมั่ว โดยสถานที่จัดงานจะเปิดล่วงหน้าเพื่อต้อนรับตัวแทนธุรกิจจากทั่วทุกมุมโลก ว่ากันว่าโรงแรมนั้นจะเปิดให้เข้าพักวันพรุ่งนี้”
“งั้นเราเข้าไปทำความคุ้นเคยกับสถานที่กันก่อนก็ได้น่ะสิ!” เหนียนเสี่ยวมู่ตาเป็นประกาย
เธอไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่าสิ่งที่เธอพูดในประโยคถัดไปเหมือนกับคนทำผิดซ้ำซาก
“ถ้าโชคดีล่ะก็ ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอคนตระกูลมั่วล่วงหน้าก็ได้ ลูกหลานของตระกูลมั่วมีกันเยอะไหมนะ? แต่ละคนจะต้องหล่อมากแน่ๆ…”
พอพูดถึงหนุ่มหล่อ สายตาเหนียนเสี่ยวมู่ก็เปลี่ยนไป
วินาทีต่อมาก็รู้สึกได้ถึงไอเย็นที่แผ่กระจายออกมาจากใครบางคน เธอถึงกับตัวแข็งทื่อ! o(╯□╰)o