หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 315 กู้หลิวเพิ่งคลุ้มคลั่ง

หัตถ์เทวะธิดาพญายมตอนที่ 315 กู้หลิวเพิ่งคลุ้มคลั่ง

เพียงหวนนึกถึงประสบการณ์เมื่อ 2 เค่อะที่ผ่านมานัยน์ ตาของมู่หรงจางฟงยิ่งอัดล้นไปด้วยความหวาดกลัว และ สิ้นหวัง

*1 เค่อ คือ 15 นาที 2 เค่อ คือ 30 นาที

เขาไม่กล้าแม้จะก้มลงมองฝ่ามือฝ่าเท้าของตนเองไม่แม้กระทั่งจะคิดว่ายามนี้ใบหน้าของตนอยู่ในสภาพเช่นไร

คงทําได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดทั้งมวลไว้กับเทพธิดาบัวเยือกแข็งทุกผู้คนล้วนตระหนักดีว่าเทพธิดาบัวเผือกแข็งผู้นี้ คือสมาชิกระดับกลางในสมาพันธ์แพทย์ทั้งยังเป็น ท่านหมอผู้มีทักษะการรักษาระดับห้าหนึ่งในยอดฝีมือด้านการเยียวยารักษาแห่งแถบทวีปหมีหลัว

“คนจากตระกูลมู่หรงของเรากว่า 29 ชีวิตที่เดินทางเข้าสู่สวนสมุนไพรทว่ายามนี้คงเหลือเพียงพวกเราสองคนที่ยังเหลือลมหายใจคนที่เหลือล้วนตายสิ้น….พวกเขาทั้งหมดไม่เหลือชีวิตแล้ว ”

“พวกเรายังไม่อยากตาย ! คุณชายเฟิง โปรดให้เทพธิดาบัวเยือกแข็งช่วยพวกเราด้วยเถิด ! บุญคุณใหญ่หลวงของตระกูลเพิ่งในครานี้พวกเราสกุลมู่หรงย่อมต้องตอบ แทนกลับนับร้อยเท่าในวันหน้าอย่างแน่นอน”

จาก 29 ชีวิต เหลือเพียงสองชีวิตที่ยังคงรอดอยู่ !

ความหวาดผวาปรากฏชัดบนดวงหน้าของทุกคนนั่นย่อมหมายความว่าเหล่ายอดยุทธทั้งหลายที่กําลังอยู่ในสภาพสิ้นสติกลางสวนสมุนไพรแห่งนี้กําลังจะถึงความตายเช่ นกันกระนั้นหรือ ?!

กลุ่มของเกอซีผู้เฝ้าสังเกตความเคลื่อนไหวต่างๆด้วยอาการเงียบสงบมาโดยตลอดนับแต่แรกเริ่ม กลับมิอาจนิ่งเฉยได้ในยามนี้

เพียงได้ฟังสิ่งที่คนตระกูลมู่หรงเอ่ยกล่าวกู้หลิวเพิ่งก็สั่นสะท้านไปทั้งร่างเขากระโจนพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายรวดเร็วดั่งพายุอย่างไม่ทันที่ผู้ใดจะตั้งตัว สายตาคาดคั้นอย่างเอาเป็นเอาตายถลึงจ้องเขม็งอยู่กับมู่หรงจางฟง“เมื่อครู่เจ้ากล่าวว่าทุกคนล้วนสิ้นใจกระนั้นหรือ ? เช่นนั้นแล้วกู้อี้ตาวเล่า ? เขาไม่ได้เข้าไปกับพวกเจ้ากระนั้นหรือ ? !”

มู่หรงฉางฟงหันมาหานัยน์ตาคู่นั้นเปล่งประกายขึ้นวาบหนึ่งก่อนสีหน้าของเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นสิ้นหวังเมื่อเสียงโอดครวญดังขึ้น “ตายแล้วเขาตายแล้ว”

ยามนี้ริมฝีปากของกู้หลิวเพิ่งเผยอออกจากกันเล็กน้อยนัยน์ตาทั้งสองอัดแน่นไปด้วยความตื่นตระหนกหวาดผวา

เขายืนตัวแข็งนิ่งในหัวว่างเปล่าสีหน้าท่าทางประหนึ่งไร้จิตวิญญาณหากเพียงครู่พลันแปรเปลี่ยนเป็นความเคียดแค้นชิงชังในทันทีที่แนวสายตาของเขาหันกลับมาหามู่หรง จางฟงเพลิงโทสะที่แผดเผาในแววตาคู่นั้นร้อนรุ่มรุนแรงราวกับยามนี้ร่างของผู้อยู่เบื้องหน้าได้ถูกเขาฉีกทําลายให้แหลกออกเป็นเสียง ๆ ไปแล้ว

ชายหนุ่มบิดร่างมุ่งตรงเข้าสู่สวนสมุนไพรในทันที

หากทว่ายังดีที่ฝ่ามือของหวูอวขยับเคลื่อนได้เร็วกว่าจึงสามารถคว้าแขนกู้หลิวเพิ่งไว้ได้ทัน “เจ้าเสียสติไปแล้วกระนั้นรี ? ไม่เห็นหรือว่าผู้ที่ก้าวล่วงเข้าสู่สวนสมุนไพรแห่งนี้มีสภาพเช่นไร ? เจ้าไม่กลัวจะเป็นอย่างพวกมันกระนั้นรี ? อยากเอาชีวิตไปทิ้งกระนั้นรึ ? !”

“อยามายุ่งกับข้า !” กู้หลิวเพิ่งส่งเสียงคํารามราวสัตว์ป่าติดบ่วงกับดักเขาสะบัดร่างให้หลุดออกจากการเกาะเกี่ยวอย่างเต็มแรง “ข้าต้องเข้าไปช่วยเขา ! ข้าจะเป็นหรือตาย ล้วนไม่เกี่ยวกับเจ้า !”

กู้หลิวเพิ่ง คือยอดฝีมือระดับสูงสุดแห่งพลังปราณขั้นที่4ปฐพี่สะท้านสะเทือนเช่นนั้นหากจะกล่าวถึงพลังยุทธเขาย่อมเหนือกว่าหวอ

มีหรือที่หวอ จะหยุดคนผู้นี้ได้ ? เมื่อเป็นเช่นนี้คงได้เพียงปล่อยทุกอย่างให้เป็นไป หวอจึงทําได้เพียงส่งสายตามองตามกู้หลิวเพิ่งผู้ผลีผลามกระโจนเข้าสู่สวนสมุนไพรเบื้องห

เกอซีขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นกู้หลิวเพิ่งขาดสติเช่นนี้แม้นางจะรู้จักชายผู้นี้แค่เพียงช่วงระยะเวลาอันสั้น หากทว่าคนผู้ นี้เป็นคนสงบสุขุมบุคลิกงามสง่าทั้งยังเป็นคนสบายๆ นางไม่เคยเห็นเขาคลุ้มคลั่งเช่นนี้มาก่อน

เห็นที่ กู้อี้ตาวผู้นี้ย่อมต้องมีความสําคัญกับเขาอย่างยิ่งยวดเป็นแน่

เกอซีกระตุกชายเสื้อหนานกงยวีพลางกระซิบสองสามคําข้างหูก่อนจะส่งขวดยาใบน้อยให้กับมือ

มุมปากของชายหนุ่มกระตุกก็ก ความไม่ยินยอมพร้อมใจถูกขีดเขียนอยู่เต็มใบหน้า “ซีเอ่อเจ้าช่างห่วงใยไอ้หนูนั่นเหลือเกินไม่เห็นเจ้าจะดีกับข้าเช่นนี้บ้างเลย”

เมื่อถูกอีกฝ่ายต้องกลับตาเขียวปัด ชายหนุ่มจึงจําต้องไม่ใส่ใจความหึงหวงของตนแล้วก้มลงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูเกอซี “ข้าจะฟังคําของเจ้าช่วยเขานั้นย่อมได้หากทว่าซีเอ้อเจ้าต้องตบรางวัลให้ข้าอย่างงาม !”

ร่างสูงใหญ่หายวับไปในทันทีโดยไม่รั้งรอให้อีกฝ่ายได้โต้ตอบ

กู้หลิวเพิ่งผู้โผเข้ามาถึงสุดปลายทางของสวนสมุนไพร รับรู้ได้ถึงแรงพลังหนักหน่วงที่กดอัดลงบนร่างของตนดั่งถูกเทือกเขาไท่ซานรักดทับอย่างไม่ทันตั้งตัว

*เทือกเขาไท่ซาน ยอดเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งเมืองไทอาน

เพียงชายหนุ่มหันกลับพร้อมรับมือต่อสู้ หนานกงยีก็พุ่งเข้าประชิดพร้อมกรอกยาจากขวดใส่ปากที่เผยอออกของหลิวเพิ่งทั่วชั้นบรรยากาศถูกเติมเต็มด้วยขุมพลังที่อัดแน่นโอสถแทรกซึมเข้าสู่ร่างผู้เสพอย่างรวดเร็วทันที

สองตาของกู้หลิวเพิ่งเริ่มพร่าเลือนก่อนจะไร้เรี่ยวแรงและหมดสติไปในที่สุด

***จบตอน กู้หลิวเพิ่งคลุ้มคลั่ง***