หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 381 สมานกระดูก เสริมสร้างเลือดเนื้อ

นิยาย หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 381 สมานกระดูก เสริมสร้างเลือดเนื้อ

ต้านต้านยกอุ้งเท้าขึ้นปิดหน้าร่ําไห้โดยไม่กล้าเหลือบมองสีหน้าที่แสนเจ็บปวดทรมานของเซี่ยว หลี ดวงหน้าน้อย ๆ พร่างพรูด้วยสายน้ําตาแห่ง ความหวั่นวิตกหวาดกลัว

มังกรทองตัวน้อยผู้นั่งอยู่ข้างกายต้านต้านยังอดไม่ได้ที่จะส่งสายตามองตามเกอซีด้วยความ ฉงนสนเท่ห์

เขามั่นใจถึงที่สุดว่าสาวน้อยผู้นี้ย่อมไม่สามารถเยียวยารักษาจิ้งจอกน้อยเมื่อจิ้งจอกเก้าหางตน นี้ไม่เหลือหนังขน ทั้งพลังอาคมล้วนสูญสิ้นไปกว่าครึ่งกระทั่งยามนี้มันกลับคงเหลือพลังเวทเพียงขั้นที่สามพลิกผันอเวจี

หากแต่ใบหน้ายามนี้ของเกอชีกลับนิ่งขรึมสุขุมฝ่ามือของนางกวักผงโอสถจากมิติเวทโปรยลงในถังน้ําทิพย์ธารา

โอสถระงับความรู้สึกช่วยสร้างความด้านชาให้ ปลายประสาททันทีที่มันถูกโปรยประสมลงในถังน้ําเสียงร้องเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องของเซี่ยวหลีพลันแปรเปลี่ยน เหลือเพียงเสียงครางในลําคอร่างนั้นยังคงกระตุกสั่นเป็นระยะ

เกอซีค่อย ๆ นําหนังขนสัตว์ออกจากหีบด้วยความระมัดระวังและสุขุมรอบคอบ นางใช้ทิพย์ ธาราชระทําความสะอาดอย่างพิถีพิถันภายใต้สายตาแสดงความอัศจรรย์ใจของมังกรทองตัว น้อยหญิงสาวพลันหยิบวัตถุบางอย่างซึ่งมีลักษณะคล้ายก้อนหุ้นกลมที่โปร่งใสสีเหลืองขึ้นจาก พื้น และเริ่มละเลงใส่แผ่นหนังขนของเซี่ยวหลีทีละน้อย

มังกรทองตัวจิ๋วออกปากไถ่ถามด้วยความงุนงง สงสัย “นั่นคืออะไร ?

นางตอบกลับน้ําเสียงเบาโดยยังไม่ยั้งหยุดมือ “สิ่งนี้คือกลีบใบบุปผาหมื่นวารุณที่ข้าเคยอ่าน เจอในตําราโบราณมันมีสรรพคุณช่วยประสานกระดูกสร้างเสริมเนื้อเยื่อ เพียงทว่าตามตําราโบราณบุปผาชนิดนี้หายสาบสูญไปจากทวีปหมีหลัวเนิ่นนาน กล่าวกันว่าหากป้ายละเลงบุปผาหมื่นวารุณนขณะถ่ายเทพลังปราณขุมใหญ่ร่วมประสานย่อมสามารถปลูกอวัยวะทั้งท่อนแขนท่อนขาของคนผู้นั้นให้กลับคืนคงไม่ต้องกล่าวถึง การเสริมสร้างแผ่นหนังชิ้นเนื้อกระมัง”

กล่าวจบ เกอซีก็มิได้ใส่ใจสายตาทิ้งระคน อัศจรรย์ใจของมังกรทองตัวน้อยอีกต่อไปนางยก แผ่นหนังติดแผงขนซึ่งได้รับการชําระให้สะอาดด้วยทิพย์ธาราอีกทั้งได้รับการละเลงทาได้ด้วยกลีบใบบุปผาหมื่นวารุณขึ้นมา

การเคลื่อนไหวของฝ่ามือเริ่มรวดเร็วคล่องแคล่วเมื่อเกอซีใช้แผ่นหนังขนคลุมร่างน้อยของ เซี่ยวหลีอย่างรวดเร็วระมัดระวังเพื่อให้ทั่วทุกตารางนิ้วบนร่างนั้นถูกประสานห่อหุ้มเข้าหากันด้วย แผ่นหนังและแผงขน

ข้อมือของนางขยับพลิก เข็มเงินนับสิบพลันป รากฏบนปลายนิ้วเกอซีค่อย ๆ ฝังแท่งเข็มลงบนจุดสําคัญทั่วร่างเซี่ยวหลี

นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง novelza.com

ผ่านไปชั่วเผากํายานหนึ่งก้านธูปร่างของเซี่ยวหลีพลันหนาแน่นไปด้วยแท่งเข็มเงินจํานวนนับไม่ถ้วนทั้งสีหน้าของเกอซียามนี้กลับเริ่มซีดเซียวเมื่อนางถ่ายเทพลังในร่างออกใช้กระทั่งถึงขีดจํากัด

และด้วยเหตุบางประการ ส่งให้ทิพย์ธาราซึ่งบรรจุอยู่ในถังน้ําเริ่มระอุเดือดเล็กน้อย ครั้นเมื่อเวลาผ่านล่วงไปหนังแผงขนที่ห่อรัดรอบร่างของเซียวหลีเริ่มประสานรวมกับชิ้นเนื้อบนร่าง

เปลือกตาที่ปิดแน่นแต่เดิมของเซี่ยวหลีพลัน ค่อย ๆ เผยอเปิดทีละน้อยกระทั่งเมื่อได้เห็นเงาร่างของเกอซีดวงตาทั้งสองของนางพลันเปล่งประกายสดใส

“คุณหนู…ท่าน….ท่านกลับมาแล้ว…”

เกอซีผงกศีรษะ “ใช่ ข้ากลับมาแล้ว เชี่ยวหลีอย่าเพิ่งกล่าวคําใดยามนี้เจ้าต้องอยู่นิ่ง ๆ ฟื้นพลังเวทพักร่างกายให้แข็งแรงเสียก่อน”

ความเจ็บปวดทั้งละอายแก่ใจพลันปะทุขึ้นในแววตาของเซี่ยวหลีน้ําเสียงของนางสั่นเครือเมื่อเอ่ยกล่าว “คุณหนูข้าไม่อาจปกป้องแม่นมเฉินไม่อาจปกป้องทุกคนในเรือนเบี้ยท่านฝากฝังเรี อนเบี้ยไว้กับข้าทว่าข้ากลับ….โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถิดข้ามันไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย…”

“เซี่ยวหลี อย่ากล่าวคําใดอีกเลย !” เกอซีกหมัดแน่นขณะกล่าวต่อด้วยน้ําเสียงแหบพร่า“ซี เจี่ยทั้งกับทุกคนล้วนยังมิได้สิ้นใจข้าชุบชีวิตพวกเขากลับแล้ว ที่เจ้าต้องกระทํายามนี้คือมีชีวิตต่อไปจงอยู่เคียงข้างกายข้ารอการกลับมาของพี่ ชายเจ้า”

“ซีเจีย…ยังไม่ตาย ดี…เดีเหลือเกิน….” ยาม นี้เซี่ยวหลีกลับคืนสู่ร่างของจิ้งจอกตัวน้อยหาก ทว่าบนใบหน้านั้นกลับเผยรอยยิ้มสดใส“คุณหนูเก่งกาจจริงๆ ….ข้ายอมรับนับถือคุณหนูจริง ๆ ได้ติดตามใกล้ชิดคุณหนู….ข้า….ข้า…..ข้าอยากติดตามเคียงข้างคุณหนูตลอดไป….กับ ทั้งพี่ชาย…..พวกเราทั้งหมดจะไม่พรากจากกัน…..”

***จบตอน สมานกระดูก เสริมสร้างเลือดเนื้อ***