องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ - บทที่ 853 ต่อให้ต้องตายก็ไม่อยู่เรือนพยาบาล

องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ บทที่ 853 ต่อให้ต้องตายก็ไม่อยู่เรือนพยาบาล

ฉีเฟยอวิ๋นหันไปเห็นผู้หญิงที่หน้าประตู แต่ยังไม่ทันจะออกไปก็กุมท้องไว้และล้มลงกับพื้น หมอต่างก็รีบวิ่งเข้าไปประคองหญิงสาวคนนั้นไปนอน ฉีเฟยอวิ๋นเดินไปดูหญิงสาวคนนั้น “ผู้ชายออกไปให้หมด”

ฉีเฟยอวิ๋นก้มลงปลดเสื้อผ้าของหญิงคนนั้น หญิงสาวขัดขืนแต่ถูกกดเอาไว้

ฉีเฟยอวิ๋นฉีกกระโปรงออกและสัมผัส จากนั้นจึงกดดู และแน่ใจว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

ขณะนี้สวี่หยวนเดินเข้ามา เมื่อเห็นหญิงสาวปลดเสื้อผ้าออกก็ไม่แม้แต่จะหลบ แต่กลับเดินเข้ามายืนข้างฉีเฟยอวิ๋น

หลังจากที่ฉีเฟยอวิ๋นตรวจสอบเสร็จ หญิงสาวก็หันหลังให้และร้องไห้ออกมา

“หมอสวี่คิดว่าอาการเป็นอย่างไร?”

สวี่หยวนอายุประมาณยี่สิบกว่าปี เกิดในตระกูลหมอเทวดา เดิมทีเขาทำงานอยู่ในวังหลวง หมอหลวงหูเป็นผู้แนะนำให้เขามาที่นี่

เขามีความเข้าใจมากและเข้าใจละเอียดลึกซึ้ง แถมยังมองการณ์ไกล

“มีเนื้องอกอยู่ในท้อง และมีแนวโน้มว่าจะเป็นเนื้องอกในเลือด จำเป็นต้องผ่าตัดและการผ่าตัดก็มีความเสี่ยง ตอนนี้ไม่อาจแน่ใจได้ว่าสิ่งนั้นอยู่ตำแหน่งใด หากเป็นที่มดลูก เช่นนั้นก็ต้องตัดออก”

หญิงสาวคนนั้นก็ไม่รู้ว่าสวี่หยวนพูดอะไร นางกลัวและต้องการจะออกไป แต่มีเลือดไหลออกมาจากขาทั้งสองข้าง

ฉีเฟยอวิ๋นรีบพูดขึ้นมา “รีบทำการผ่าตัด ไปเตรียมการเดี๋ยวนี้”

สวี่หยวนออกไปจัดการเตรียม ฉีเฟยอวิ๋นสั่งเฟยอิง “ไปตรวจสอบบ้านของหญิงสาวคนนี้ เรียกให้สามีของนางมาที่นี่ และตรวจสอบสภาพความเป็นอยู่ที่บ้านของนาง”

“ขอรับ”

เฟยอิงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว และนำเจ้าห้าไปปล่อยไว้กับพยาบาล พยาบาลจึงไม่กล้าจากไปไหน

หลังจากที่หญิงสาวผ่านการผ่าตัด ฉีเฟยอวิ๋นจึงไปล้างมือทำความสะอาดและหันหลังเดินออกไปหาเจ้าห้าข้างนอก เจ้าห้ายังคงนอนหลับอยู่เช่นนั้น ดูเหมือนกับรู้สึกไม่สบาย

สวี่หยวนออกมาจากข้างใน ฉีเฟยอวิ๋นเหลือบไปมองเขา “นี่เป็นเนื้องอกในครรภ์ชนิดหนึ่ง ซึ่งเกิดจากการทำแท้งที่ไม่สะอาดเมื่อเด็กอายุเพียงสามเดือนถึงหกเดือน

เด็กตัวใหญ่เกินไป จึงไม่สามารถออกมาได้และไม่มีการรักษาและดูแล อีกอย่างร่างกายของเด็กคนนี้ก็มีปัญหา แต่ไม่ถูกตรวจพบจึงทำให้แท้งไป เหตุการณ์เช่นนี้เกิดได้น้อยครั้งนัก”

สวี่หยวนถาม “หลังจากนี้ต้องพักรักษาตัวที่เรือนพยาบาล ทำอย่างไรดี? นางไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ ครอบครัวของสามีนางต้องไม่ยอมแน่ๆ เราแค่รักษาอาการป่วย ไม่ได้ทำร้ายคนอื่น สามีของนาง……”

“เราไม่พูด เช่นนั้นแล้วใครจะรู้ อีกอย่างก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และอีกอย่างสถานการณ์เมื่อสักครู่ หากเราไม่ทำการผ่าตัด นางจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย ตอนนี้ไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้ อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ แค่ไม่ต้องบอกนางก็พอแล้ว”

“……” สวี่หยวนไม่พูดอะไร ฉีเฟยอวิ๋นรู้อยู่แก่ใจดีว่า ระบบการรักษาคนไข้ของที่นี่นั้นไม่สมบูรณ์แบบ ถ้าเป็นเช่นนี้ในยุคปัจจุบัน คงต้องติดคุกแน่ๆ!

ฉีเฟยอวิ๋นก้มหน้ามองเจ้าห้าด้วยความรู้สึกเสียใจ!

“เขาเป็นอะไรหรือ?” สวี่หยวนเห็นเจ้าห้าดูไม่ค่อยปกติ!

ฉีเฟยอวิ๋นเขย่า “คู่หมั้นของเขากลับบ้านไปแล้ว เขากำลังโกรธน่ะ!”

สวี่หยวนตกตะลึงอยู่ชั่วขณะหนึ่งและใช้เวลาอยู่นานกว่าจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง

“เด็กตัวเล็กเช่นนี้ ท่านก็จัดหาคู่หมั้นให้กับเขาแล้วหรือ หากโตไปไม่ชอบจะทำเช่นไร?” สวี่หยวนพบเจอคนเช่นนี้เยอะพอสมควร แต่นี่เป็นเรื่องน่าตลกอย่างมาก

สวี่หยวนหันหลังกลับและต้องการจะกลับไป การผ่าตัดไม่ใช่เรื่องเล็กๆ หากทำไม่ดีอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้

เรือนพยาบาลก็เพิ่งจะเริ่มเปิดทำการได้ไม่นาน หากมีคนตายขึ้นมาในตอนนี้ ก็ยากที่จะอธิบายออกไป

มีเสียงดังครึกโครมดังเข้ามาในเรือนพยาบาล ฉีเฟยอวิ๋นมองออกไปที่มีคนเดินเข้ามา หญิงชราคนหนึ่งที่ในมือถือไม้เท้าไว้อยู่ ด้านหลังของนางมีชายวัยรุ่น ชายคนนั้นประคองหญิงชรา พูดพลางและเดินเข้ามาพลาง “ท่านระวังด้วย ระวัง ค่อยๆ เดิน……”

“ไม่ตายหรอกหน่า!”

หญิงชราอารมณ์ฉุนเฉียว มีผมหงอกทั้งศีรษะ แต่ก็เดินคล่องแคล่วอยู่

ฉีเฟยอวิ๋นเห็นเฟยอิงอยู่ข้างหลังและทันใดนั้นก็เข้าใจว่าเหตุการณ์เป็นเช่นไร

ฉีเฟยอวิ๋นทำเสียงดัง หากสามารถทำให้ตกใจได้ เช่นนั้นก็คงดี แต่เกรงว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น

“ไม่เป็นไร”

ฉีเฟยอวิ๋นพูดเสียงเรียบ หญิงชราเดินมาถึงตรงนี้และหยุดลงเพื่อแสดงตัวและพลังอำนาจ ไม้เท้าในมือกระทุ้งไปที่พื้นแรงๆ สองที “นังคนชั่วคนนั้นอยู่ที่ไหน?”

ฉีเฟยอวิ๋นไม่ได้ลุกขึ้นมา แต่เงยหน้าขึ้นมองหญิงชรา “คนที่เจ้าบอกว่าคนชั่วนั้นคือพระชายาอย่างข้าหรือ?”

“เจ้าคือ?”

ฆยิงชราตกตะลึงอยู่นาน ฉีเฟยอวิ๋นจึงพูดขึ้นมาว่า “ข้าคือพระชายาเย่แห่งจวนท่านอ๋องเย่ ดูเหมือนไม้เท้าหัวมังกรของท่านจะเป็นของตระกูลจักรพรรดิ!”

หญิงชราเหลือบมองดูฉีเฟยอวิ๋นและจ้องมองพิจารณาอย่างละเอียด จากนั้นจึงหัวเราะออกมา “อย่าคิดว่าเจ้าพูดเช่นนี้แล้วข้าจะกลัวเจ้า ท่านอ๋องเย่แล้วจะทำไม ต่อให้เป็นจักรพรรดิ ข้าก็ไม่กลัวทั้งนั้น”

“โอ้โห หญิงชราคนนี้ช่างปากคอเราะรายมาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องวันนี้ข้าก็ต้องเข้ามาจัดการเสียแล้ว” ฉีเฟยอวิ๋นลุกขึ้นและเหลือบมองสวี่หยวน “เปิดประตู”

สวี่หยวนเปิดประตู ฉีเฟยอวิ๋นมองเข้าไปในห้องผู้ป่วย ตอนนี้สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ ยังไม่พร้อมและสมบูรณ์มากเท่าไร มีเพียงแค่มีดผ่าตัดและยาสลบ และผงลดการอักเสบ

ฉะนั้นจึงไม่จำเป็นต้องย้ายห้องผ่าตัด

ขณะนี้หญิงสาวคนนั้นเจ็บปวดจนแทบทนไม่ได้

และกำลังหอบหายใจอย่างอิดโรยอยู่ข้างใน นางปวดจนแทบไม่ไหว

ฉีเฟยอวิ๋นพูดว่า “ไปหยิบยาสลบและฉีดยาให้นาง นางทนไม่ไหวแล้ว”

สวี่หยวนไปหยิบยาสลบ ฉีเฟยอวิ๋นมองไปที่หญิงชรา “เจ้าเป็นอะไรกับนาง?”

“นางเป็นลูกสะใภ้หรือเจ้าสาวที่เลี้ยงไว้ตั้งแต่วัยเด็ก ข้าคือแม่สามีของนาง”

“โอ้ แล้วเขาล่ะ?” ฉีเฟยอวิ๋นมองไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง

ชายคนนั้นรูปร่างหน้าตาไม่เลว มีผิวขาวตัวเล็ก ขณะนี้ชายคนนั้นกำลังจ้องมองมาที่ฉีเฟยอวิ๋น ฉีเฟยอวิ๋นมองไปที่อีกฝ่าย แค่เห็นก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ดวงตาคู่นี้ดูยังไงก็รู้สึกคุ้นเคย

“ข้าเป็นสามีของนาง” ชายคนนั้นกล่าว ฉีเฟยอวิ๋นไม่ได้ตอบโต้กลับ เพียงแค่มองหญิงชรา

“เข้าไปข้างในเถอะ ในท้องของนางมีสิ่งแปลกปลอม เมื่อสักครู่ข้าได้นำออกมาแล้ว และจำเป็นต้องพักฟื้นสามเดือนถึงจะลุกจากเตียงได้ ข้าต้องการให้นางพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ แต่นางบอกว่ากลัวว่าสามีจะทำร้าย ข้าก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมแค่การรักษาอาการป่วยก็ไม่ได้เลยหรือ”

หญิงชราหัวเราะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยการเสียดสี “นางหนีออกมาและไม่กลับไป มาที่นี่ มาให้อับอายขายขี้หน้าคนอื่นอย่างนั้นหรือ?

ที่หน้าท้องมีรอยปากแผลอยู่หนึ่งรอย ใครเป็นคนผ่า หมอเป็นผู้หญิงก็สามารถถอดกางเกงได้เช่นนั้นหรือ?

กล้าทำเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้ ไม่เหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้ของข้าอีก อวิ่นเอ๋อร์!”

“ท่านย่า……”

ชายคนนั้นมองไปที่ฉีเฟยอวิ๋นด้วยสายตาเลิ่กลั่ก

ฉีเฟยอวิ๋นหัวเราะ “หญิงชราหมายความว่า ยอมให้นางป่วยตาย แต่จะไม่รักษาอย่างนั้นหรือ?”

“ข้าไม่ได้พูด จวนของเราก็มีหมอ แต่หนีออกมาเช่นนี้คือคนชั่ว!”

“เฟยอิง เรียกให้เจ้าไปตรวจสอบ เจ้าได้ตรวจสอบหรือไม่?” ฉีเฟยอวิ๋นซักถาม เฟยอิงเดินเข้ามารายงาน

“บรรพบุรุษของตระกูลกู่เป็นสหายร่วมรบกับบรรพบุรุษของตระกูลจักรพรรดิ และสูญเสียลูกชายไปสามคน เหลือไว้เพียงฮูหยินและลูกสะใภ้อีกสามคน ลูกชายคนหนึ่ง อายุสั้นอยู่ได้ไม่นานก็จากไป เหลือเพียงลูกชายคนนี้และฮูหยิน รวมไปถึงลูกสะใภ้ทั้งสามขอรับ”

“พูดถึงผู้หญิงคนนี้” ฉีเฟยอวิ๋นไม่ต้องการฟังเรื่องที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้น

จากนั้นเฟยอิงจึงพูดต่อไป “หญิงสาวคนนี้เกิดในตระกูลผู้ดี บิดาเคยเป็นท่านแม่ทัพ แต่ท่านแม่ของนางจากโลกนี้ไปก่อนวัยอันควร นางถูกฮูหยินนำกลับไปเลี้ยงที่บ้านและรับไว้เป็นลูกสะใภ้ที่รับเลี้ยงตั้งแต่เด็ก และถูกสั่งสอนว่าสามียิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใดตั้งแต่เล็ก นางยอมจำนนและถูกเฆี่ยนตีบ่อยๆ เมื่อออกไปข้างนอกและกลับดึกจะถูกลงโทษให้คุกเข่านอกบ้าน”

“จริงหรือ นี่คือการทารุณกรรม ตามกฎหมายของเมืองต้าเหลียงของข้า เจ้าคืออาชญากร ส่งคนมาที่นี่ นำตัวของหญิงชราและหลานคนนี้ไปคุมขังไว้ในคุก และเชิญให้ท่านฝู่เฉิงประจำเมืองหลวงมาทำการสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด”

“เจ้ากล้าจับข้าอย่างนั้นหรือ? ข้าเป็นถึงผู้ที่บรรพบุรุษของตระกูลจักรพรรดิแต่งตั้งให้เป็นฮูหยินหลวง ต่อให้วันนี้พระพันปีเห็นข้า นางจะต้อนออกมาคอยต้อนรับข้าอย่างแน่นอน เจ้ามีศีรษะกี่อันถึงกล้ามาจับข้า”

ฉีเฟยอวิ๋นหัวเราะ “อย่าว่าแต่เจ้า ต่อให้บรรพบุรุษของตระกูลจักรพรรดิอยู่ที่นี่ แต่กลับทารุณกรรมผู้หญิงเช่นนี้ ข้าก็จะจับเจ้า เฟยอิง จับไปคุมขัง!”

“เจ้า……เจ้ามันหญิงชั่ว!”