องค์หญิงหมอเทวะ World-shaking First Daughter: Powerful Medical Princess - ตอนที่ 64
รถม้าแล่นผ่านย่านที่มีพลุกพล่านและหยุดที่วัดลั่วหยินบนถนนถงลั่ว ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวง
“คุณหนู เรามาถึงแล้วเจ้าค่ะ”
ซูมู่เกอลงจากรถม้าอย่างรวดเร็ว และเดินเข้าไปในวิหาร
วัดลั่วหยินที่อยู่นอกเมืองไม่ใหญ่นัก แต่ก็มีผู้มาเยี่ยมเยียนบ่อยครั้ง ทุกวันที่สิบของเดือนก่อนถึงวันจันทรคติจะมีผู้คนจํานวนมากมาถวายเครื่องหอม
ทันทีที่ซูมู่เกอเดินเข้ามา นางก็ได้อบอวลไปด้วยกลิ่นธูปที่ถูกเผาไหม้
วันนี้มันเป็นวันที่สิบห้า จึงมีผู้แสวงบุญจํานวนมากในวัด
ซูมู่เกอเข้าไปในห้องโถงของวิหารและมองไปรอบ ๆ แต่นางไม่พบร่องรอยของนางจ้าวที่ควรต้องอยู่ด้านในนี้
เมื่อเห็นพระอายุหกหรือเจ็ดขวบกําลังทําความสะอาดศาลาวัด ซูมู่เกอจึงก้าวเข้าไปหา
“ขออภัยเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์ ข้าสงสัยว่านายหญิงขอคฤหาสน์ตระกูลซูอยู่ที่นี่หรือไม่เจ้าค่ะ?” นางถามออกไป ผู้มาเยี่ยมชมวัดทั้งหมดจะได้รับการลงทะเบียนไว้
“อามิตตาพุทธ ผู้มีพระคุณ นายหญิงทั้งสองกําลังพักผ่อนในบ้านพักด้านหลัง
ซูมู่เกอเลิกคิ้ว “ทั้งสอง?”
“ถูกแล้ว ถ้าแม่นางซูคือคนที่ท่านกําลังมองหา?”
“ทั้งสองคนมาจากคฤหาสน์ตระกูลเดียวกันหรือไม่?” มีอยู่ไม่กี่ครอบครัวที่ใช้นามสกุลในเมืองหลวง
“นายหญิงทั้งสองคนมาตัวยรถม้าคันเดียวกัน อามิตตาพุทธ” พระผู้น้อยตอบ
ซูมู่เกอขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้ได้ในทันทีว่านางอันมากับนางจ้าว
“ท่านอาจารย์ โปรดบอกข้าด้วยเถิตเจ้าค่ะว่านายหญิงซูทั้งสองอยู่ที่ใด”
“ห้องแรกและห้องสุดท้ายในห้องพักด้านหลัง”
“ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ”
ซูมู่เกอหมุนตัวกลับและมุ่งหน้าไปที่ห้องพักด้านหลังวัด
มีห้องหลายสิบห้องในสวนหลังวัดลั่วหยิน ซึ่งถูกจัดไว้สําหรับผู้มาปฏิบัติธรรมที่มีอํานาจเพื่อพักผ่อน
เมื่อเข้าไปในสวนด้านหลัง ซูมู่เกอพบว่านิ่งหยูออกมาจากห้องๆหนึ่ง ปิดประตูและมองไปรอบๆอย่างลับๆล่อๆ ก่อนจะรีบออกไป
หลังจากมั่นใจว่านางไปพ้นแล้ว ซูมู่เกอก็เดินน้ำเยว่ไปที่ประตูซึ่งถูกผลักให้เปิดออกอย่างง่ายดาย
ด้วยการตกแต่งแบบเรียบง่ายในห้อง พวกนางสามารถมองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงได้ทันที
ทันที่ที่ซูมู่เกอเดินเข้าไปในห้อง นางก็ต้องกลั้นหายใจและผลักเยว่รู่ออกไป “มีคนใส่ยาที่ทําให้หมดสติในรูป”
เยว่รู่ตกใจและอยู่ข้างนอกอย่างเชื่อฟัง
ซูมู่เกอเปิดหน้าต่างอย่างรวดเร็วเพื่อให้อากาศบริสุทธิ์เข้ามา พวกนางรอจนกระทั่งควันธูปที่เหลืออยู่ในห้องปลิวหายไป จากนั้นเยวรูที่เข้ามาในห้องและต้องตะลึงเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงไม้ไผ่ตัวยาว
“คุณหนู นั้นนายหญิงนิเจ้าค่ะ”
มันคือนางจ้าวที่กําลังนอนหมดสติอยู่บนเตียงยาว
เมื่อนึกถึงเครื่องหอมที่ทําให้มึนงงและฉิงหยูที่ทําตัวลับๆล่อๆ ซูมู่เกอแน่ใจว่านางจ้าวถูกฉิงหยูวางยาให้หมดสติ
“คุณหนูเจ้าคะ นายหญิงหลับหรือไม่?”
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้ามาทางห้องนี้ก็ดังขึ้นที่หน้าประตู ซูมู่เกอและเยว่รู่มองหน้ากัน
“ หลบ!”
ก่อนที่เยว่รู้จะตอบสนอง ซูมู่เกองนางไปที่ด้านหลังตู้เสื้อผ้าในห้องและซ่อนตัว
ในขณะนั้น ประตูห้องถูกผลักให้เปิดออก
เมื่อมองผ่านรอยแยกของตู้เสื้อผ้า พวกนางก็ได้เห็นชายคนหนึ่งในชุดทหารรักษาการณ์ของคฤหาสน์ตระกูลเดินเข้ามา
เขามองไปที่นางจ้าวที่นอนอยู่บนเตียงยาวพร้อมกับรอยยิ้มเยาะ ถูมือของเขาและกําลังจะลงมือ
เมื่อเห็นแบบนั้น ซูมู่เกอก็ก้าวเข้าไปหาทันที
การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของนาง ทําให้เขาตกใจ ก่อนที่เขาจะได้ตอบสนอง ซูมู่เกอกฟาดเข็มฝังลงที่คอด้านหลังของเขาอย่างรุนแรง
“โอ้ย!”
ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ชายคนนั้นก็ล้มลงกับพื้น
“คุณหนูเจ้าค่ะ เกิดอะไรขึ้น?” เยว่รู่มองไปที่ชายคนนั้นด้วยใบหน้าซีดเผือด
ซูมู่เกอมองชายคนนั้นอย่างเย็นชา
“ข้ากลัวว่าจะมีคนวางแผนให้ท่านแม่ของข้า สร้างความเสื่อมเสีย! เยว่รู่มานี่”
เยว่รู่โน้มตัวเข้าไปหานางและซูมู่เกอก็กระซิบที่หูของนาง
ในขณะที่ฟัง ดวงตาของเยารู่ก็เบิกกว้างขึ้นและความโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
“คุณหนูเจ้าค่ะ ไม่ต้องกังวล ข้ารู้ว่าจะทําอย่างไร”
ในห้องแรกในสวนหลังวัตลั่วหยิน นางอันนั่งบนฟูกอย่างผู้เคร่งศาสนา สวมชุดสีฟ้าอ่อน นางไม่ได้สวมเครื่องประดับสีทองใดๆ และผมสีดํายาวของนางถูกมัดรวบสูงไว้ด้วยปิ่นปักผมหยก สีขาวราวน้ำนม ปิ่นปักนี้ดูเรียบง่ายในการออกแบบ แต่สร้างความสง่างามให้นางอันราวกับสตรีผู้สูงศักดิ์
“อามิตตาพุทธ วันนี้พอแค่นี้นะโยม”
ปรมาจารย์หวู่เฉินลุกขึ้นจากฟูกพร้อมกับประกบฝ่ามือของเขาเข้าด้วยกัน และนางอันซึ่งอยู่ทางขวาของเขาก็ลุกขึ้นยืนตามเขา
“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ท่านอาจารย์
ในห้องนั้นนอกจากนางอันแล้ว ยังมีนายหญิงอีกสี่คนที่มาฟังเทศน์เรื่องพระโพธิสัตว์ของปรมาจารย์หรูเฉินด้วย
“ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูใหญ่ในคฤหาสน์ของท่านจมน้ำตายในเมืองชุนหยาง ผู้คนคิดว่านางตายไปแล้วและตั้งศพที่ห้องโถงไว้ทุกข์ แต่นางกลับมีชีวิตขึ้นมา นายหญิงซู เรื่องจริง หรือ?” หญิงสาววัย 25 และ 26 ปีในชุดสีกรมท่าถามด้วยรอยยิ้ม นางคือฟาง (นามสกุลเดิม) ลูกสะใภ้ของท่านเสนาบดีว่าการกระทรวงยุติธรรม เนื่องจากใต้เท้าติงเสนาบดีว่าการกระทรวงยุติธรรมมีความขัดแย้งกับซูหลุน นางจึงอยากหัวเราะนางอันที่ตั้งศพไว้ที่ห้องโถงไว้ทุกข์โดยไม่ทราบสภาพของคุณหนู ซึ่งอาจบ่งบอกว่านางอันต้องการให้คุณหนูสาวเสียชีวิตก่อนเวลาอันควร
มันเป็นที่ทราบกันดีในบรรดาตระกูลขุนนางที่มีอํานาจในเมืองหลวงว่านางอันแต่งงานกับซูหลุนเป็นภรรยาคนที่สองของเขา มันฟังดูดีที่ได้เป็นภรรยา แต่จริงๆ แล้วนางก็เป็นนางบําเรอที่มีเกียรติดีๆนี่เอง ดังนั้น นางอันจึงถูกดูถูกจากนายหญิงขั้นสูงเหล่านั้นมาโดยตลอด
คําพูดของนางฟางเปรียบเสมือนมีดปลายแหลมแทงเข้าไปในหัวใจของนางอัน
ใบหน้าที่บอบบางของนางยังคงยิ้มอย่างสง่างาม แต่มือในแขนเสื้อของนางกําแน่นอย่างไม่รู้ตัว!
“มันเป็นความประมาทของข้าในเวลานั้น”
“อา…”
ก่อนที่นางอันจะพูดจบ นางก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงกรีดร้องที่น่ากลัว ซึ่งตั้งมาจากทิศทางของห้องนางจ้าว
หมาม่าก้าวเข้าไปพร้อมกับกระพริบตาและพูดว่า “นายหญิงเจ้าคะ เสียงกรีดร้องดูเหมือนจะมาจากห้องนายหญิงใหญ่เจ้าคะ มันอาจมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นหรือไม่?”
นางอันแสดงให้เห็นถึงความวิตกกังวลบนใบหน้าที่สง่างามของนาง “รีบไปเร็วเข้า ดูว่าเกิดอะไรขึ้น?”
ผู้หญิงในห้องมองหน้ากันแล้วตามกันไป
ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงที่ประตูห้องนางจ้าว พวกเขาได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยราคะบางอย่างจากในห้อง
“นี่คือห้องพี่สาวจ้าว อย่างไรพี่สาว อย่างไรนางถึงทําเยี่ยงนี้”
นางอันยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้าตะลึง เสียงในห้องดังพอที่ทุกคนที่อยู่ข้างนอกจะได้ยินอย่างชัดเจน ผู้มาปฏิบัติธรรมส่วนใหญ่ที่มาวัดเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้วและมีชีวิตทางเพศ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นภายใน!
“ช่างน่าอับอายยิ่งนัก!” นายหญิงที่อยู่ด้านหลังนางอันโกรธมากจนใบหน้าของนางกลายเป็นสีแดง การที่ผู้หญิงทําเรื่องแบบนี้ในวัดเป็นเรื่องที่ไร้ยางอายมาก
สวนหลังวัดเดิมเงียบสงบและเงียบสงัด เสียงดังกล่าวจึงดึงดูดความสนใจมาก
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ นายหญิง ข้าไม่เชื่อว่านายหญิงใหญ่จะทําเช่นนั้น นางต้องถูกใส่ร้าย!”
มันคล้ายกับว่าหมาม่าต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางจ้าว แต่ประตูที่เปิดกว้างทําให้ทุกคนที่อยู่ข้างนอกเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายใน
มันเห็นได้ชัดว่าคนเปลือยเปล่าสองคนกําลังหมกมุ่นอยู่กับความสัมพันธ์อันเร่าร้อนของพวกเขาจนไม่เต็มใจที่จะแยกจากกันแม้ว่าหลี่มาม่าจะพุ่งเข้าไป
“ใคร ใครกล้าทําให้พี่สาวจ้าวเป็นมลทินเช่นนี้”
นางอันยังคว้าโอกาสและหลุดพูดชื่อนางจ้าวออกมาซ้ำๆ
“ข้ากลัวว่ามันจะเป็นหญิงบ้านนอกที่ไร้รสนิยมที่ไม่สามารถต้านทานการล่อลวงและทําสิ่งที่น่าอับอายต่อหน้าพระพุทธองค์!”
“นางน่าจะถูกขังอยู่ในกรงหมูแล้วโยนลงแม่น้ำ!”
ใครก็ตามที่สามารถพักผ่อนในสวนหลังวัดได้จะต้องเป็นมาดามผู้สูงศักดิ์ในเมืองหลวง พวกเขาจะทนต่อสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร?
“พี่สาว ท่านทําเช่นนี้กับใต้เท้าได้อย่างไร”
ได้ยินเสียงอันแหลมคมของนางอันจากด้านใน ทุกคนมั่นใจว่าคนในห้องคือนางจ้าว!
นายหญิงที่ยืนอยู่ด้านนอกทําหน้าตาเหยียดหยาม
“ช่างเป็นผู้หญิงบ้านนอกที่สกปรก!”
“อย่างแน่แท้ย”
เมื่อได้เห็นสิ่งนี้ ซูมู่เกอค่อยๆ เดินเข้าไปในฝูงชน พยุงนางจ้าวไว้ด้วยแขนของนาง คนที่เพิ่งตื่นและยังคงงุนงงเล็กน้อย
“เกิดอะไรขึ้น? ทําไมคนจํานวนมากมารวมตัวกันที่นี่ ?” ซูมู่เกอก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยท่าทางสับสน
“นางจ้าว นายหญิงใหญ่แห่งคฤหาสน์ตระกูลซู ถูกพบว่ามีความสัมพันธ์ชู้สาวอยู่ในวัด!” นายหญิงคนหนึ่งอธิบาย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น นางจ้าวซึ่งถูกพยุงตัวไว้โดยซูมู่เกอก็หน้าปิดทันที
ซูมู่เกอทําหน้าตาเฉยเมยและจ้องมองไปที่นายหญิงคนนั้น “นายหญิง ท่านกําลังพูดอะไร? ท่านแม่ของข้าอยู่กับข้านี่ ท่านควรพูดให้มันชัดเจนดีกว่า “มีชู้” !?”
ด้วยการจ้องนิ่งและเสียงตะโกนของซูมู่เกอ นายหญิงคนนั้นประหลาดใจและจ้องมองไปที่นางจ้าวที่ถูกจับโดยซูมู่เกอ ซูมู่เกอมีชื่อเสียงในเมืองหลวงเมื่อไม่นานมานี้และมันไม่ใช่ความลับที่แม่ของนางคือนางจ้าว
“คุณหนูใหญ่ ทําไมท่านถึงมาที่นี่?” สาวใช้ของนางอันตกใจเมื่อได้ยินเสียงของซูมู่เกอและหันกลับมามองนาง
“หงส์หยู เกิดอะไรขึ้น? ท่านแม่อยู่กับข้าตลอดเวลา เจ้าจะตีตรานางด้วยการกล่าวโทษว่ามีชู้ได้อย่างไร? !” เสียงของซูมู่เกอดังมากพอที่จะทําให้ทุกคนที่ยืนอยู่ได้ยินชัดเจน
นางฟางเคยเห็นนางจ้าวตอนที่นางมาถวายเครื่องหอมก่อนหน้านี้ และในพริบตา นางก็จําได้ว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ซูมู่เกอคือนางจ้าว นางกลอกตาและหัวเราะเบาๆ “อู๊บบ มันเป็นความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ นายหญิงซูเพิ่งเอะใจว่านายหญิงใหญ่แห่งคฤหาสน์ชูกําลังเล่นชู้ในวัด มันกลายเป็นว่าเป็นความเข้าใจผิด คนข้างในไม่ใช่นายหญิงใหญ่ซูแต่อย่างใด ตัวจริงยืนอยู่ตรงนี้”
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว หงส์หยูจึงรีบเข้าไปในห้องเพื่อแจ้งให้นางอันรู้
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ นางอันก็มองไปที่คนทั้งสองบนเตียงด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น นางก็รู้สึกประหลาดใจมากจนพูดไม่ออกแม้แต่คําเดียว
“นายหญิง นั่น นั่นคือฉิงหยู” หมาม่าก็กลับมารู้สึกตัว
นางอันตระหนักได้ในทันที นางหายใจเข้าลึกๆ เพื่อปรับสีหน้าอย่างรวดเร็ว จากนั้นนางก็หมุนตัวกลับและเดินออกมาด้วยตวงตาแดง
“พี่สาว มันรู้สึกดีมากที่ได้พบท่านยังเหมือนเดิม ตอนนี้ข้ากลัวมาก ข้าคิดว่ามันเป็นห้องของท่าน ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าสาวใช้ของท่านจะทําเยี่ยงนี้…”
นางจ้าวยิ่งสับสนกับคําพูดของนางอัน จนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
คําพูดของนางอันแม้ดูเรียบๆ! นางหมายความว่าคนที่มีความสัมพันธ์แม้ว่าจะไม่ใช่นางจ้าว แต่มันเป็นสาวใช้ของนางที่ติดตามนางไปทั่ว!
อย่างไรซะซูมู่เกอจะปล่อยมันไปได้อย่างไร? “นายหญิง ท่านหมายความว่าอย่างไร? ถ้ามันไม่ใช่เพราะท่านยกย่องฉิงหยูในฐานะสาวใช้ที่มีสติและเชื่อฟัง ข้าก็คงไม่มีทางเลือกนางมารับใช้ท่านแม่ของข้า แต่ตอนนี้ นางได้สร้างเรื่องดังกล่าว จะเป็นความผิดของท่านแม่ได้อย่างไรกัน!?”
แค่เพียงนางอันจะสังเกตเห็นว่านั่นคือซูมู่เกอคนที่ยืนอยู่ข้างๆนางจ้าว อีกครั้ง นางกํามือแน่นในแขนเสื้อโดยไม่รู้ตัว
อีบ้านี่ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?
“อา…อา!”