อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 768 ความคิดของอวี้ชิงลั่วช่างลึกซึ้ง

ตอนที่ 768 ความคิดของอวี้ชิงลั่วช่างลึกซึ้ง

ตอนที่ 768 ความคิดของอวี้ชิงลั่วช่างลึกซึ้ง

หญิงคนนั้นหัวเราะออกมา แม้ว่าจะอยู่ภายใต้แสงสลัวๆ ก็เห็นถึงความงามได้อย่างชัดเจน

“ข้าน้อยชื่อซวงซวง เป็นสาวใช้ข้างกายของท่านอุปราชแห่งอาณาจักรจิงเหลยเจ้าค่ะ ท่านอ๋องมีคำสั่งให้ข้ามาส่งคำเชิญถึงแม่นาง เชิญให้แม่นางไปที่หอฉยงโหลวสามวันหลังจากนี้เจ้าค่ะ”

อวี้ชิงลั่วนึกขึ้นได้ในทันที นางก็ว่าอยู่ว่าแม่นางผู้นี้ดูคุ้นตานัก ครั้งก่อนก็เคยพบนางที่เรือนรับรองของอาณาจักรจิงเหลย ตอนนั้นนางก็รับใช้อยู่ข้างกายซ่างกวนจิ่น

เพียงแต่ว่าตอนนั้นนางจดจ่ออยู่กับการช่วยชีวิตคน ไม่ทันได้สนใจคนรอบตัวก็เท่านั้น

ซ่างกวนจิ่นกำลังทำเรื่องอันใดอยู่กันแน่ หวนนึกถึงอดีตหรือ นางและเขาไม่ได้พูดภาษาเดียวกัน ความสัมพันธ์ไม่ลึกซึ้ง เดิมทีก็ไม่มีเรื่องอันใดให้พูดคุยกัน ดังนั้นจึงไม่น่ามีเรื่องใดให้หวนนึกถึง

อวี้ชิงลั่วเหลือบตาขึ้นมองเย่ซิวตู๋แวบหนึ่ง

คนข้างกายสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา จ้องมองซวงซวงด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

เมื่อได้รับสายตาจากอวี้ชิงลั่ว เขาก็ค่อยๆ หรี่ตา กล่าวกับซวงซวง “หอฉยงโหลวหรือ สามวันหลังจากนี้ ข้าจะพาชิงเอ๋อร์ไปด้วยกัน”

ซวงซวงตะลึงไป จากนั้นก็มีท่าทางลำบากใจ กล่าวด้วยเสียงเบา “คือว่า ท่านอ๋องเชิญแม่นางอวี้เพียงคนเดียวเจ้าค่ะ”

“อ้อ งั้นหรือ เช่นนั้นก็ไม่ว่างแล้ว โม่เสียน ส่งแขก” เย่ซิวตู๋หัวเราะเสียงเย็น โอบอวี้ชิงลั่วไว้แล้วเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยม

ซวงซวงสีหน้าแข็งทื่อ “แม่นางอวี้ ท่าน…”

อวี้ชิงลั่วยักไหล่ สีหน้าใสซื่อเป็นอย่างมาก “แม่นางซวงซวง ข้าเองก็ตัดสินใจเองไม่ได้น่ะ เฮ้อ”

“…” ซวงซวงลังเล จากนั้นก็กัดริมฝีปากล่าง คิดถึงคำสั่งของท่านอ๋องก่อนจะจากมา ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเชิญแม่นางอวี้ไปให้ได้ นางมองเย่ซิวตู๋แวบหนึ่ง ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วกล่าว “สามวันหลังจากนี้ ขอเชิญท่านอ๋องซิวและแม่นางอวี้ไปที่หอฉยงโหลวนะเจ้าคะ”

เย่ซิวตู๋เหลือบมองนาง พยักหน้าให้โม่เสียน โม่เสียนรับเทียบเชิญที่ซวงซวงยื่นให้ ส่งคนกลับไปอย่างมีมารยาท

จากนั้นกลุ่มคนก็เริ่มเก็บข้าวของ เข้าไปในโรงเตี๊ยมอีกครั้ง

หลังจากที่เย่ซิวตู๋ได้พบซวงซวง สีหน้าของเขาก็ดูไม่สู้ดีอย่างยิ่ง ตลอดทางเขาดูเคร่งเครียด แม้แต่ตอนที่เข้าห้องแล้วก็ยังดูไม่ผ่อนคลาย

พวกโม่เสียน เยว่ซิน และแม่นมเซียวต่างก็ทิ้งอวี้ชิงลั่วไว้ในห้องคนเดียวอย่างหน้าไม่อาย โดยใช้ข้ออ้างว่าจะต้องไปดูแลหนานหนานเพื่อออกไปไกลๆ

อวี้ชิงลั่วมุมปากกระตุก ปิดประตูห้อง จากนั้นก็เดินมาอยู่ข้างๆ เขา ช่วยนวดไหล่ของเขา กล่าวยิ้มๆ “เป็นอะไรไปหรือ เหตุใดจึงมีท่าทางเช่นนี้?”

“ไม่สามารถตัดสินใจเองได้หรือ?” เย่ซิวตู๋เหลือบมองนาง น้ำเสียงไม่พอใจ “เช่นนั้นแล้ว เจ้าก็อยากไปอย่างมากสินะ”

“…” อวี้ชิงลั่วหัวเราะแห้งๆ “พูดอะไรของท่าน ข้าเพิ่งแสดงให้เห็นว่าท่านเป็นหัวหน้าของครอบครัวนี้ไม่ใช่หรือ นี่ข้าปฏิเสธนางนะ”

อืม ฟังเช่นนี้แล้วค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย

แต่ซ่างกวนจิ่น เจ้าตั๊กแตนนั่น เหตุใดจึงตามติดไม่เลิกราเพียงนี้นะ ชอบเรียกร้องความสนใจหรือ ดูแล้วเขาคงจะไม่เปลี่ยนนิสัยไปจนวันตาย ยังมีความคิดจะดึงดูดความสนใจของชิงเอ๋อร์อีก

ชิงเอ๋อร์ก็หมั้นหมายกับเขาแล้ว ทั้งยังมีบุตรให้เขาอีก อีกฝ่ายยังมีจิตใจไม่บริสุทธิ์เช่นนี้อีก

เย่ซิวตู๋หรี่ตา เหลือบตาขึ้นมองอวี้ชิงลั่วแวบหนึ่ง

อวี้ชิงลั่วทำหน้าไร้เดียงสา ไม่เข้าใจว่าเหตุใดอยู่ดีๆ เขาจึงได้อารมณ์เสียถึงเพียงนี้ แต่นางก็เข้าใจว่าเย่ซิวตู๋และซ่างกวนจิ่นทั้งสองคนนั้นไม่ถูกกันมาตั้งแต่พบกันครั้งแรกราวกับคู่รักคู่กัด จิ๊ๆ ดูท่าว่าการเผชิญหน้าของทั้งสองคนคงไม่จบลงง่ายๆ

“ชิงเอ๋อร์” จู่ๆ เย่ซิวตู๋ก็ดึงนางมาอยู่ตรงหน้า นั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าเขา แววตาลึกล้ำ “ชิงเอ๋อร์ ซ่างกวนจิ่น… การกระทำของซ่างกวนจิ่น เจ้าไม่มีความเห็นในเรื่องนี้เลยหรือ”

ก่อนหน้านี้ก็มีหลีจื่อฟาน คนผู้นั้นเป็นสุภาพบุรุษ รู้ว่าชิงเอ๋อร์หมั้นหมายกับตน มีบุตรแล้ว ก็ยอมทิ้งความรู้สึกนั้นแล้วคอยปกป้องชิงเอ๋อร์อย่างลับๆ

คนเช่นนี้ เขาย่อมวางใจ

แต่ซ่างกวนจิ่นไม่เหมือนกัน คนผู้นั้นมีนิสัยชอบรุกรานอย่างมาก หากไม่ได้สิ่งที่ต้องการก็จะไม่หยุด ดูจากตอนนี้แล้ว เขาไม่สนเลยว่าชิงเอ๋อร์จะแต่งงานหรือมีบุตรชายหรือไม่ ถึงขนาดไม่สนแม้แต่สถานะของชิงเอ๋อร์ เขาเพียงต้องการชิงเอ๋อร์ผู้นี้

สำหรับเขาแล้ว ซ่างกวนจิ่นเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

อวี้ชิงลั่วขมวดคิ้ว มองเย่ซิวตู๋แววหนึ่ง เห็นท่าทางอ้ำๆ อึ้งๆ ของเขาก็ถอนหายใจ “ท่านจะบอกว่า พฤติกรรมต่างๆ ที่เขาแสดงออกมา เป็นเพราะเขาชอบข้าใช่หรือไม่?”

เย่ซิวตู๋หน้าผากย่นในทันที ตรงไปตรงมาจริงๆ หญิงสาวกล่าวคำพูดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าควรต้องอายเสียหน่อยหรือ

“ซ่างกวนจิ่นผู้นั้น ให้ความสำคัญกับอำนาจและสถานะมาก เขารักอาณาจักรมากกว่าสิ่งใด รวมถึงสตรีด้วย” อวี้ชิงลั่ววิเคราะห์อย่างชัดเจนและมีเหตุผล “ถึงแม้สิ่งที่เขาแสดงออกจะดูเหมือนว่ามีความรู้สึกใดๆ กับข้า แต่จากที่ข้ามอง เขาก็เพียงเห็นความสำคัญของสถานะของข้าก็เท่านั้น ในสายตาของเขา ข้าเป็นสตรีที่มีค่ามาก หากได้ข้าไป เขาก็จะได้รับความช่วยเหลือไม่มีที่สิ้นสุด ข้าเป็นหมอปีศาจ ทั้งยังเป็นองค์หญิงแห่งอาณาจักรเทียนอวี่ สถานะเช่นนี้ ไม่ว่าจะอยู่ด้านนอกหรืออยู่ในราชสำนัก ก็ยังมีค่ามากกว่าหญิงคนอื่นๆ”

เย่ซิวตู๋อึ้งงันไป จากนั้นก็มีความสุข คิดไม่ถึงว่าวิธีคิดของชิงเอ๋อร์นั้นจะ… ‘ลึกซึ้งอย่างยิ่ง’

เขาก้มหน้าลงแล้วกระแอมเบาๆ พยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “อืม ข้าเข้าใจแล้ว”

“ซ่างกวนจิ่นผู้นั้น เพียงมองดูก็รู้ว่าประสบการณ์ความรักโชกโชน คงหลอกสตรีมานับไม่ถ้วน เขารู้ดีว่าจะทำอย่างไรจึงจะเอาชนะใจสตรีได้ เพียงแต่คนอย่างข้านั้นมีความคิดที่ลึกซึ้งกว่า ข้าคิดว่าคนดังเช่นเขาจะมาชอบพอกับหญิงที่มีลูกแล้วได้อย่างไร หากต่อไปต้องแต่งงานกันจริงๆ เขาจะต้องทนรับข่าวลือมากมายเพียงใด จะส่งผลกระทบกับชื่อเสียงของเขาในตอนนี้อย่างมาก ไม่ใช่ว่าเห็นแก่สถานะของข้า เขาจึงยอมเสี่ยงถึงเพียงนี้หรอกหรือ?”

เย่ซิวตู๋แสดงออกว่าเห็นด้วยมากขึ้นกว่าเดิม ในใจเองก็ลอบถอนหายใจ “ในเมื่อชิงเอ๋อร์เข้าใจก็ดีแล้ว แต่ข้ายังกังวลว่าชิงเอ๋อร์จะถูกเขาหลอกเอาได้”

หากซ่างกวนจิ่นรู้เข้าว่าในใจชิงเอ๋อร์ประเมินเขาไว้เช่นนั้น ไม่รู้ว่าจะโกรธจนกระอักเลือดหรือไม่

เพียงแต่เย่ซิวตู๋และอวี้ชิงลั่วมีความคิดต่างกัน หากกล่าวถึงซ่างกวนจิ่นอย่างจริงจังแล้ว เขาก็เป็นคนประเภทเดียวกับตน

ถึงแม้เขาจะเป็นอุปราช และเห็นความสำคัญของอำนาจและสถานะอย่างมาก แต่การที่เขาชอบหญิงสาวคนหนึ่งหรือไม่ ก็สามารถดูออกได้จากการกระทำเพียงเล็กน้อยของเขา

หากเขาคิดอย่างที่ชิงเอ๋อร์กล่าวจริงๆ หากต้องการจะใช้ประโยชน์จากสถานะของชิงเอ๋อร์ เดิมทีก็ไม่ต้องลงแรงถึงขนาดนั้น เขาสามารถใช้เล่ห์กลเพื่อเอาชิงเอ๋อร์ไปเป็นของตนก็ย่อมได้ ขอเพียงได้ตัวนางไปก็ใช้ได้ ได้สถานะอื่นไปก็เพียงพอ

แต่สิ่งที่ซ่างกวนจิ่นทำทั้งหมด ล้วนทำเพื่อต้องการ…หัวใจของชิงเอ๋อร์

ตอนนี้เย่ซิวตู๋สงสัย การที่ซ่างกวนจิ่นปรากฏตัวที่ดินแดนเหมิง เป็นไปได้ว่าเพื่อชิงเอ๋อร์เช่นกัน

เพียงคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เย่ซิวตู๋ก็ขมวดคิ้วแน่น แค่นเสียงเย็นชา

อวี้ชิงลั่วเหลือบมองเขาอย่างสงสัย “เจ้าเป็นอะไรไปหรือ”

“ไม่มีอะไร เพียงแต่คิดว่าซ่างกวนจิ่นช่างต่ำทรามเกินไปแล้วก็เท่านั้น” เย่ซิวตู๋เก็บสีหน้า จากนั้นก็ยิ้มเหยียดหยามซ่างกวนจิ่น

อวี้ชิงลั่วพยักหน้า ขณะคิดจะกล่าวบางอย่าง ด้านนอกก็มีเสียงเคาะประตู ‘ก๊อกๆๆ’ ดังเข้ามา

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ชิงลั่วใช้ยาเสน่ห์อะไรหรือเปล่า ทำไมมีแต่บุรุษรุมล้อม

ไหหม่า(海馬)