อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 160 คิดจะแต่งงานกับไป๋หลิวอี้
ตอนพิเศษ 160 คิดจะแต่งงานกับไป๋หลิวอี้
ตอนพิเศษ 160 คิดจะแต่งงานกับไป๋หลิวอี้
แม่นมอวี๋ตกใจกะทันหัน รีบพูดว่า “เจ้าทำอะไรน่ะ? เบามือหน่อย”
เนี่ยนเนี่ยนยังคงขยับมือนวด ครั้นได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของฮูหยินเฒ่า นางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เจ็บตรงนี้หรือเจ้าคะ?”
“นิดหน่อย” ฮูหยินเฒ่าไม่ได้รู้สึกตลอดเวลา แต่หลังจากถูกเนี่ยนเนี่ยนกด นางก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่าสภาพร่างกายของตนกำลังย่ำแย่มาก
ว่ากันว่ายิ่งร่างกายอ่อนแอมากเท่าใด เวลานวดก็จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
เนี่ยนเนี่ยนเม้มปาก ถ่ายกำลังภายในมาไว้ที่มือมากขึ้น แล้วผลักเข้าไปในร่างของฮูหยินเฒ่าไป๋อย่างต่อเนื่อง
ฮูหยินเฒ่าไป๋รู้สึกว่าเอวของนางอุ่นขึ้น ความอบอุ่นแบบนี้แตกต่างจากปกติ ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดของนางบรรเทาลงไปมาก
นางชะงักไปครู่หนึ่ง รู้สึกสบายตัวขึ้นมากทันที
“สาวน้อย เจ้ามีทักษะบางอย่าง” การกดแบบนี้ทำให้นางรู้สึกดีขึ้นอย่างอธิบายไม่ถูก ร่างกายที่เคยตึงเครียดมาตลอดก็ผ่อนคลายลง
เนี่ยนเนี่ยนปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ยาว คุกเข่าและนั่งข้างหลังนาง จากนั้นใช้นิ้วไล้ไปตามสันหลังทีละนิดด้วยแรงปานกลาง เป็นที่เพลิดเพลินอย่างยิ่ง
รอยยิ้มค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฮูหยินเฒ่าไป๋ และค่อย ๆ โค้งกว้างขึ้น
แม่นมอวี๋ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าอวี้ซีคนนี้จะมีทักษะทางการแพทย์จริง ๆ สีหน้าของฮูหยินเฒ่าดีขึ้นกว่าที่นางเห็นในตอนแรกมาก
มุมปากเนี่ยนเนี่ยนกระตุกเล็กน้อย อันที่จริงฮูหยินเฒ่าไป๋ยังคงเป็นคนที่น่าสนใจมาก
ไม่น่าแปลกใจที่ท่านแม่และพี่ใหญ่พูดถึงนางในด้านดี นางจึงโล่งใจมากที่ได้ติดต่อกับนาง
“ข้าจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ข้าถูกนวดอย่างสบายเช่นนี้ เป็นตอนสิบหกหรือสิบเจ็ดปีก่อน” ฮูหยินเฒ่าไป๋หลับตาพริ้มด้วยความเพลิดเพลินไปชั่วขณะ จากนั้นจู่ ๆ ก็พูดขึ้นด้วยความคิดถึง
เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตา การนวดยังคงดำเนินต่อไป แต่มีร่องรอยความสงสัยในคำพูดของนาง “สิบหกหรือสิบเจ็ดปีที่แล้วหรือเจ้าคะ?”
“ใช่แล้ว เจ้าทำให้ข้านึกถึงใครบางคน นางเป็นสตรีผู้มีหน้าตางดงามมาก และทักษะทางการแพทย์ก็ล้ำเลิศ ตอนที่นางมาที่จวนไป๋ นางนวดให้ข้าหลายครั้ง ต่อมานางคิดว่าข้าเสพติด นางจึงไม่นวดให้อีกต่อไป ช่างใจร้ายนัก”
ทักษะทางการแพทย์ล้ำเลิศงั้นหรือ? สิบหกหรือสิบเจ็ดปีที่แล้วงั้นหรือ? ฮูหยินเฒ่าไป๋ไม่ได้กำลังพูดถึงมารดาของนางอยู่ใช่หรือไม่?
เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกตกใจเล็กน้อย ฮูหยินเฒ่าไป๋คนนี้ยังคงประทับใจแม่ของนางอยู่มาก อืม ไม่น่าจะจำนางได้ใช่หรือไม่?
“ตอนนั้นมีเด็กคนหนึ่งอยู่กับนาง เด็กคนนั้นน่ารักมาก ชอบทำแก้มป่องเวลาพูด ทั้งชอบพูดเหลวไหล แถมยังตะกละด้วย แต่ก็แปลกเช่นกันที่นางให้ลูกดื่มสุราตั้งแต่ยังน้อย”
อาจเป็นเพราะอายุมากขึ้น จึงชอบนึกถึงอดีตมากขึ้นเรื่อย ๆ
นางไม่ได้ผ่อนคลายมานานแล้ว ตอนนี้เมื่อนางพูดถึงเรื่องเหล่านั้นในอดีต น้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความสุข
เนี่ยนเนี่ยนรู้ว่านางกำลังพูดถึงพี่ใหญ่ เนื่องจากพี่ใหญ่กลายเป็นหัวหน้าอวี้เฟิงถัง นิสัยของเขาจึงสงบนิ่งและเย็นชามากขึ้นเรื่อย ๆ โชคดีที่ตอนนี้เขาแต่งงานกับพี่สะใภ้แล้ว เขาจึงกลายเป็นเด็กอีกครั้ง
พี่ใหญ่แตกต่างจากเด็กทั่วไป แม่นมเก๋อเล่าว่าตอนที่พี่ใหญ่เกิดมา เขาเกือบตายและรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด
แม้เขาจะรอดชีวิต แต่ต่อมาสภาพร่างกายของเขาก็ทรุดโทรมมาก ท่านแม่ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อช่วยชีวิตเขา ยาที่ใช้ล้วนมีราคาแพงและหายาก และเขาต้องดื่มยาดองเพื่อรักษาอาการไปมาก ต่อมาเขาก็เริ่มชอบกินและดื่ม ดูเหมือนว่าความอยากอาหารของเขาจะมากกว่าคนปกติถึงสองเท่า โชคดีที่ไม่มีความผิดปกติในระยะยาว
ฮูหยินเฒ่าดูเหมือนจะชอบพี่ใหญ่ของนางมาก เมื่อพูดถึงพี่ใหญ่ของนาง สีหน้านางก็แสดงความเอ็นดูอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
“แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้อยู่ที่จวนนาน ไม่นานพวกเขาก็จากไป แต่ข้าประทับใจสตรีคนนั้นและเด็กคนนั้นมากเหลือเกิน ข้าไม่เคยเจอแม่ลูกที่น่าสนใจเช่นนี้มาก่อน พวกเขาค่อนข้างแปลกไปหน่อย แต่ก็ไม่น่ารำคาญเลย และยังชวนให้ติดใจเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่ผ่านมาหลายปีแล้ว ข้าก็ไม่ได้เจอพวกเขาอีกเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะหน้าตาเป็นอย่างไร”
เนี่ยนเนี่ยนเลิกคิ้วขึ้น ถ้านางอยากรู้จริง ๆ นางก็สามารถบอกให้เป่ยเป่ยวาดภาพเหมือนของแม่และพี่ใหญ่ให้นางดูได้
“ฮูหยินเฒ่ารู้หรือไม่เจ้าคะ ว่าพวกเขาไปไหน?” เนี่ยนเนี่ยนถามอย่างเป็นกันเอง
ในที่สุดนางก็เริ่มเข้าใจ ว่าเหตุใดท่านอารองไป๋ถึงมีนิสัยแปลกแยก เขาแตกต่างจากซูกั๋วกงอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้นางได้เจอฮูหยินเฒ่าไป๋ จึงแน่ใจว่าอารองไป๋ได้รับมรดกจากฮูหยินเฒ่าไป๋แน่นอน เพราะแม่เฒ่ามีนิสัยร่าเริงฝังอยู่ในกระดูก แต่ในฐานะแม่ของซูกั๋วกง นางจึงต้องวางตัวให้ดี
ฮูหยินเฒ่าไป๋ถอนหายใจ แล้วเหม่อมองไปไกลด้วยสายตาเลือนราง “พอได้ไปอาณาจักรเฟิงชาง หญิงคนนั้นก็ได้แต่งงาน นางจึงลืมพวกเราทุกคนไปแล้ว นางไม่ได้กลับมาหาหญิงชราอย่างข้าเป็นเวลาหลายปีแล้ว แม้ว่าเมื่อห้าปีที่แล้ว…”
นางหยุดและไม่พูดอะไร
ห้าปีที่แล้วหรือ? เนี่ยนเนี่ยนประหลาดใจ ฮูหยินเฒ่ากำลังพูดถึงเหตุการณ์วางยาพิษราชวงศ์เมื่อห้าปีก่อน
ไม่ใช่ว่าแม่ของนางจะไม่กลับมา ท่านแม่ได้ข่าวเมื่อห้าปีที่แล้วว่าเสด็จตาถูกวางยาพิษ และหมอเฒ่าฉยงซานมาช่วยรักษาไว้ได้ ในเวลานั้น มีบางอย่างเกิดขึ้นในอาณาจักรเฟิงชาง ในฐานะอุปราช ท่านพ่อจึงไม่อาจจากไปไหนได้ และกังวลว่าท่านแม่จะมาอาณาจักรเทียนอวี่เพียงลำพัง
เพราะสุดท้ายก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น ใครจะรู้ว่าจะมีอันตรายที่อาจเกิดขึ้นหรือไม่?
แม้ว่าแม่ของนางจะส่งจดหมายถึงไท่จื่อ แต่นางก็ไม่ได้มาด้วยตัวเอง
หลังจากเหตุการณ์สงบลง แม่ของนางก็ไม่ได้มาที่อาณาจักรเทียนอวี่ เพื่อสร้างปัญหาให้กับเสด็จลุงไท่จื่อที่กำลังแก้ไขปัญหาอย่างจริงจัง เพราะถ้าหากนางมาที่นี่กับท่านพ่อ ก็จะถือเป็นการแลกเปลี่ยนระหว่างอาณาจักร และแน่นอนว่าจะเกิดปัญหาตามมามากมาย
คาดไม่ถึงเลยว่าฮูหยินเฒ่าไป๋จะคิดถึงท่านแม่มากถึงเพียงนี้ อืม บางทีตอนที่นางแต่งงานเข้าจวนซูกั๋วกง ท่านแม่กับพี่ใหญ่ก็น่าจะมาหาแน่นอน
“！！！！”
เดี๋ยวนะ…
เมื่อครู่นี้นางคิดอะไร? แต่งงานเข้าจวนซูกั๋วกงงั้นหรือ?
เนี่ยนเนี่ยนตกตะลึงกับความคิดตัวเอง นางคิดจะแต่งงานเข้าจวนไป๋ได้อย่างไร นางคิดจะแต่งงานกับไป๋หลิวอี้ได้อย่างไร
เห็นได้ชัดว่านางเกลียดเขา เพราะคิดว่าเขาเป็นคนเลวทราม ไร้ยางอายและชั่วร้าย นางพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะถอนหมั้นกับเขา ผ่านไปเพียงไม่กี่วัน ความคิดที่น่ากลัวเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?
ใบหน้าของเนี่ยนเนี่ยนซีดลง นางทำหน้าไม่ถูก แม้กระทั่งมือที่กำลังนวดอยู่ก็หยุดลง
ฮูหยินเฒ่าไป๋กำลังรู้สึกอบอุ่นและสบายเอว แต่จู่ ๆ ก็ไม่มีการเคลื่อนไหว นางจึงขมวดคิ้วและหันหน้าไปดู
เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเนี่ยนเนี่ยนไม่ค่อยดีนัก นางจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เจ้าเป็นอะไรไป? เหตุใดสีหน้าไม่ดีเลย?”
เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกตัวทันที และรีบส่ายหน้า “ไม่ ไม่มีอะไร…”
นางหัวเราะแห้ง ๆ ระงับความคิดในหัวชั่วคราว สูดหายใจเข้าลึก ๆ และกำลังจะนวดให้นางต่อ
ทันใดนั้นสีหน้าของฮูหยินเฒ่าไป๋ก็เปลี่ยนไป จู่ ๆ นางก็เอามือกุมท้องและก้มตัวลง
แม่นมอวี๋มองด้วยความตกใจ “ฮูหยินเฒ่า ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ?”
……………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ฮูหยินเฒ่าเป็นอะไรหว่า ไม่ใช่ว่าเกิดอาการร้ายแรงกำเริบนะ
ไหหม่า(海馬)