อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 272 ของเหล่านี้ไม่อาจเก็บไว้ได้

ตอนพิเศษ 272 ของเหล่านี้ไม่อาจเก็บไว้ได้

ตอนพิเศษ 272 ของเหล่านี้ไม่อาจเก็บไว้ได้

ห้องลับแห่งนั้นเต็มไปด้วยศัสตราวุธมากมาย แสงเย็นยะเยือกที่สะท้อนออกมานั้น ทำให้คนเห็นรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ

ห้องลับนี้ใหญ่มาก ทว่าอาวุธข้างในนั้นมีอยู่เต็มห้อง และทั้งหมดเป็นของใหม่เอี่ยม

ถงเทียนอวี้หรี่ตา “มีอาวุธสารพัดอย่างเลยจริงๆ เมื่อครู่นี้อ๋องเลี่ยน่าจะมาที่ห้องลับเพื่อเอาอาวุธเหล่านี้”

เนี่ยนเนี่ยนไม่ได้เอ่ยคำใด สายตาของนางจับจ้องไปยังกองบางอย่างที่อยู่ไม่ไกล

มันถูกคลุมด้วยผ้าอีกชั้นหนึ่ง และกองอยู่ตรงมุมที่เห็นได้ชัดเจนมาก

เนี่ยนเนี่ยนวางเยว่เอ๋อร์บนหลังลง แล้วเดินไปที่นั่นสองสามก้าว

เมื่อดึงผ้าออกก็ได้กลิ่นฉุนรุนแรงโชยมาแตะปลายจมูก

ถงเทียนอวี้ขมวดคิ้ว แล้วรีบก้าวเข้าไปมองสิ่งเหล่านั้นใกล้ ๆ ก่อนถามว่า “ดินปืนหรือ? พวกเขานำดินปืนมาทำอะไรที่นี่?”

เนี่ยนเนี่ยนก็สงสัยเช่นกัน ท่านอ๋องเลี่ยสะสมดินปืนไว้มากมาย เขาคิดจะนำดินปืนไปทำอะไร?

“นี่คืออะไร? ลวดตะกั่วหรือ? หรือว่าท่านอ๋องเลี่ยต้องการเตรียมประทัด?”

ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ท่วมตัวเนี่ยนเนี่ยน นางจำได้ว่าแม่ของนางเคยเผลอเล่าว่าดินปืนสามารถใช้เป็นอาวุธสงครามได้ หากมีการดัดแปลงได้เหมาะสมและใช้อย่างถูกต้อง ซึ่งพลังทำลายล้างของมันไม่ธรรมดาเลย เพียงห่อเล็ก ๆ ก็สามารถระเบิดสะพานได้

ด้วยสิ่งนี้ ผู้คนจะต้องเดือดร้อนเป็นแน่

แม้ว่านางจะไม่รู้ว่าข้อสรุปของแม่มาจากที่ใด แต่สีหน้าของแม่จริงจังมากขณะพูดเช่นนี้ จึงน่าจะไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย

ตอนนี้ท่านอ๋องเลี่ยได้สะสมดินปืนไว้มากมาย เป็นไปได้หรือไม่ว่า…

เนี่ยนเนี่ยนตระหนักทันใด ท่านอ๋องเลี่ยไม่ได้มาที่ห้องลับเพื่อเอาอาวุธเหล่านี้ ไม่เช่นนั้นเขาจะเอาอาวุธไปคนเดียวได้สักกี่ชิ้นกันเชียว? เขาต้องมาเอาดินปืนเหล่านี้ต่างหาก

เขาต้องการใช้สิ่งนี้เป็นอาวุธ และต้องการใช้มันต่อสู้กับเสด็จลุง

ปัจจุบันมีการใช้ดินปืนเฉพาะกับประทัดในงานรื่นเริงเท่านั้น ยังไม่มีการวิจัยเพื่อใช้ในกิจการทหาร

ท่านอ๋องเลี่ยคนนี้เก่งจริง ๆ เขารู้วิธีใช้สิ่งเหล่านี้อยู่แล้ว

เนี่ยนเนี่ยนปล่อยผ้าในมือของนางทันที ปล่อยให้มันปิดกองดินปืนที่มุมนั้นอีกครั้ง

ของเหล่านี้ไม่อาจเก็บไว้ได้!!!

เมื่อถงเทียนอวี้ที่อยู่ด้านข้าง เห็นสีหน้าของนางเปลี่ยนไปอย่างมาก จึงถามด้วยความสงสัย “เป็นอะไรไป?”

เนี่ยนเนี่ยนรีบกลับมามีสติ ก่อนถอนหายใจเบา ๆ แล้วหันหน้าไปยิ้มให้เขา “ไม่มีอะไร เราออกไปก่อนเถิดเจ้าค่ะ”

ถงเทียนอวี้หรี่ตาลงอีกครั้ง ความสงสัยยังคงมีอยู่เต็มหัวใจ นางดูหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด โดยเฉพาะสายตาที่จ้องมองผงดินปืนเหล่านั้น ราวกับมันเป็นสิ่งที่สามารถทำลายทุกสิ่งได้

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะสนใจเรื่องนี้ ออกไปก่อนแล้วค่อยพูดเรื่องนี้กันดีกว่า ไม่สำคัญว่าจะพูดอะไร ที่นี่ไม่ปลอดภัย และไม่รู้ว่าท่านอ๋องเลี่ยจะฟื้นขึ้นมาเมื่อใด

เนี่ยนเนี่ยนแบกเยว่เอ๋อร์อีกครั้ง และทั้งสามคนก็เดินขึ้นบันไดไปทีละขั้น

ทันทีที่ออกจากคุกมาได้ก็ได้ยินเสียงดังจากระยะไกล เสียงฝีเท้าวุ่นวายและเสียงร้องโหยหวน ระคนกับเสียงคมดาบปะทะกัน ยามราตรีอันมืดมิดเช่นนี้ทำให้เสียงดังมากเป็นพิเศษ

ถงเทียนอวี้มองเนี่ยนเนี่ยนด้วยความสับสน “เกิดอะไรขึ้น?”

น่าจะเป็นกองกำลังทหารภายใต้การนำของอู่หยวนโหว ที่เข้าปะทะกับผู้คนในจวนท่านอ๋องเลี่ย แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ใหญ่อยู่ที่ใด

“คนของฮ่องเต้กำลังต่อสู้กับคนในจวนท่านอ๋องเลี่ย คนในจวนท่านอ๋องเลี่ยน่าจะมีเยอะมากเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นพุ่มไม้สูงก็พูดกับถงเทียนอวี้ว่า “ท่านลุงถง ท่านกับเยว่เอ๋อร์รอข้าที่นี่ก่อน อย่าออกมา บัดนี้จวนท่านอ๋องเลี่ยกำลังวุ่นวายมาก มีการปะทะกันอย่างหนัก พวกท่านต้องซ่อนตัวให้ดี เพื่อไม่ให้ผู้บริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บ ข้าจะกลับมาในไม่ช้า”

“เฮ้ เจ้าจะไปไหน?” ถงเทียนอวี้พยุงเยว่เอ๋อร์ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นเนี่ยนเนี่ยนวิ่งไปในคุกอีกครั้ง “เจ้า เจ้ากลับมาก่อน ข้างในนั้น…”

เขาคิดจะก้าวเข้าไปหยุดนาง แต่มีเยว่เอ๋อร์อยู่ข้างกายเขา และเสียงลอยเข้าหูก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงได้แต่ซ่อนตัวอยู่

ทว่าหลังจากที่ซ่อนตัวอยู่นาน เขาก็เห็นร่างหนึ่งรีบเข้าไปใกล้หินที่ใช้เปิดกลไกของห้องลับ ก่อนจะเปิดประตูหินอย่างคุ้นเคย แล้วเดินลงไป

ถงเทียนอวี้อุทานออกมา เนี่ยนเนี่ยนอยู่ด้านล่าง คนผู้นั้นเคลื่อนไหวได้ชำนาญมาก เป็นไปได้มากว่าเขาจะมาจากจวนท่านอ๋องเลี่ย หากเขาลงไป เขาจะไม่ไปพบกับเนี่ยนเนี่ยนหรือ?

ถงเทียนอวี้เป็นกังวลขึ้นมาทันที เพราะเขายังอยู่ในสภาพเช่นนี้ และเยว่เอ๋อร์ก็อยู่ข้าง ๆ ด้วย หากเขาเข้าไปในคุก เขาอาจกลายเป็นภาระของเนี่ยนเนี่ยน

ให้ตายเถอะ ถงเทียนอวี้สบถเสียงเบา

“ไม่ ไม่เป็นไร” เยว่เอ๋อร์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็เห็นเช่นกัน เนี่ยนเนี่ยนได้ให้ยาแก่นางแล้ว นางจึงรู้สึกดีขึ้นมาก และสามารถพยุงตัวเองไม่ให้หมดสติไปได้

แม้ว่าบาดแผลที่ปากจะฉีกออกทันทีที่พูด แต่นางก็ยังส่ายหน้าขณะมองถงเทียนอวี้ “นาง… เก่งมาก”

ถงเทียนอวี้มองกลับมายังนางที่กำลังยกยิ้ม แล้วพยักหน้าเบา ๆ ถูกต้อง ลูกสาวของอวี้ชิงลั่วนั้นไม่เลวเลย

แม้กระทั่งท่านอ๋องเลี่ยก็ถูกกำราบได้ คนอื่น ๆ… ก็น่าจะไม่เป็นอะไร

ถงเทียนอวี้ได้แต่คิดไปในทางที่ดี แต่สายตาของเขายังคงจับจ้องที่ประตูคุก คงจะดีหากคนที่ออกมาคือเนี่ยนเนี่ยน ถ้าไม่ใช่…

คุกยังคงมืดมิด เนี่ยนเนี่ยนรีบเดินเข้าไปข้างใน ไปจนถึงจุดที่ท่านอ๋องเลี่ยนอนหมดสติ

เนี่ยนเนี่ยนเตะเขา จากนั้นมัดมือและเท้าด้วยโซ่ แล้วลากเขาไปจนถึงทางออก

ดินปืนพวกนั้นไม่อาจเก็บไว้ได้ และบังเอิญว่าสิ่งเหล่านี้ถูกฝังอยู่ในคุกใต้ดิน ดังนั้นมันจึงดีกว่าหากจะทำลายสถานที่นี้ไปด้วยเลย

ทว่ายังคงต้องส่งมอบตัวท่านอ๋องเลี่ยให้กับฮ่องเต้ หากผู้ร้ายเช่นเขาไม่สารภาพผิด โลกภายนอกก็จะโจษจันว่าเสด็จอาเป็นเผด็จการและเอาแต่ใจ และจะถูกลงโทษ

ในขณะที่เนี่ยนเนี่ยนกำลังคิดอยู่นั้น เสียงเปิดประตูหินก็ดังขึ้น

นางหยุดเคลื่อนไหวทันที คิ้วของนางขมวดมุ่น มีใครมาอีก?

เนี่ยนเนี่ยนกัดฟันครุ่นคิด โชคดีที่ไม่มีถงเทียนอวี้และเยว่เอ๋อร์อยู่ด้วยในครั้งนี้ และมีท่านอ๋องเลี่ยเป็นตัวประกันด้วย นางจึงค่อนข้างรู้สึกอุ่นใจ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางก็หยุดมือ แล้วไปซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง จากนั้นจ้องมองตำแหน่งของทางเดิน เฝ้ารอให้ใครคนนั้นเข้ามา

ทว่าเสียงฝีเท้าที่คาดไว้ไม่ดังก้อง ผู้มาเยือนก็เหมือนกับท่านอ๋องเลี่ย เมื่อเขาเข้าไปในห้องลับ ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

เนี่ยนเนี่ยนกัดฟัน หรือว่าจะไปเอาดินปืนที่ห้องลับเหมือนกัน?

นี่คือจุดประสงค์ที่คนผู้นั้นมาที่นี่หรือ?

ให้ตายเถอะ ดูเหมือนนางจะไม่ได้ปิดประตูหินตอนที่นางเข้ามาเสียด้วย

เนี่ยนเนี่ยนโยนท่านอ๋องเลี่ยทิ้ง จากนั้นย่องเข้าไปใกล้ห้องลับทีละก้าว

แน่นอนว่ามีเสียงกุกกักดังมาจากข้างใน รูม่านตาของเนี่ยนเนี่ยนหดตัว การเคลื่อนไหวของนางยิ่งเบาลง

จนกระทั่งยืนอยู่ที่ประตูห้องลับ นางก็ชะโงกหน้าเข้าไปมองข้างใน

เมื่อนางเห็นชายคนนั้น นางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

จะบอมบ์จวนอ๋องเลี่ยทิ้งสินะ แต่ต้องไม่ให้ตัวประกันตายก่อน

คนที่เข้ามาเป็นใครกันนะ?

ไหหม่า(海馬)