ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 538 ความเกลียดชังของเมิ่งชิงซี / ตอนที่ 539 แพ้ท้อง

ตอนที่ 538 ความเกลียดชังของเมิ่งชิงซี

บนโลกใบนี้ มีเพียงตัวเธอเมิ่งชิงซีเท่านั้นที่เชื่อถือได้ คนที่จะไม่ทิ้งเธอไว้กลางทาง จะไม่ทอดทิ้ง จะอยู่กับเธอตลอดไป และเมิ่งไหวเซินในตอนนี้ สำหรับเมิ่งชิงซีแล้วก็เป็นเพียงคนที่มีตำแหน่งบิดาเท่านั้น

ลูกสาวดูเปลี่ยนแปลงไปมาก เมิ่งไหวเซินก็เข้าใจเพราะเธอถูกจับมานานจึงเกิดอารมณ์เชิงลบแบบนี้ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เธอจะมาใส่อารมณ์กับเขาได้

“ชิงซี ดูเหมือนว่าลูกอยู่ข้างในก็ยังไม่สำนึก เดิมทีพ่ออยากจะช่วยลูกออกไป เห็นลูกเป็นอย่างนี้แล้ว ถ้าถูกขังอยู่ข้างในอีกสักพักก็คงจะดีกว่า”

“พ่อ พ่ออยากช่วยหนูออกไปจริงเหรอคะ พ่อคะ เมื่อกี้หนูพูดผิดไปแล้ว พ่อรีบช่วยหนูออกไปที หนูอยู่ที่นี่อีกไม่ได้แล้ว”

เมิ่งชิงซีไม่ได้สงบนิ่งเหมือนที่เคยเป็นอีกต่อไป เดิมทีเธอคิดว่าวันนี้เมิ่งไหวเซินคงแค่มาแกล้งเธอ ที่แท้เขาก็จะมาช่วยเธอ เธอเสียใจที่ก่อนหน้านี้พูดอกไปอย่างนั้น

“ชิงซี พ่อเห็นคำพูดของลูกเมื่อกี้แล้ว แม้แต่ถังโจวโจวลูกก็เทียบไม่ได้ เสียดายที่เมื่อก่อนลูกเอาแต่คิดถึงลั่วเซ่าเชินอยู่ตลอด แต่ลูกดูพวกเขา พวกเขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ใกล้จะมีลูกคนที่สามแล้ว ลูกรู้ไหมว่าตอนนี้ลูกน่าสมเพชแค่ไหน”

“พ่อว่าอะไรนะ ถังโจวโจวท้องอีกแล้วเหรอ”

“ใช่ เธอท้องอีกแล้ว ลูกในตอนนี้น่าสงสารที่สุด น่าเสียดายที่ลูกทำอะไรไม่ได้เพราะลูกถูกขังอยู่ในนี้ แม้แต่โอกาสที่จะออกไปก็ไม่มี”

เมิ่งไหวเซินเห็นสายตาสิ้นหวังของลูกสาว ความคิดอยากจะช่วยเธอออกมาก่อนหน้านี้นั้นจางลงไปไม่น้อย

“แล้วหนูจะทำอะไรได้ พ่อคะ เดิมทีพ่อก็ไม่อยากช่วยหนูออกไปอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วทำไมยังมาเยี่ยมหนูอีก” ถ้าเมิ่งไหวเซินมีความคิดอยากช่วยเธอออกไปจริงๆ ก็คงมาช่วยนานแล้ว ทำไมต้องรอมาถึงตอนนี้ด้วย

“ลูกคิดให้ดีก่อนว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ อีกสองสามวันพ่อจะมาเยี่ยมใหม่” เมิ่งไหวเซินยกเลิกการเข้าเยี่ยม ตำรวจก็พาตัวเมิ่งชิงซีกลับไปยังเรือนจำ

เธอนั่งอยู่บนเตียง คิดถึงข่าวที่เมื่อกี้เมิ่งไหวเซินเผยออกมา ถังโจวโจวท้องอีกแล้ว นางสารเลวคนนั้นท้องอีกแล้ว สภาพของเธอในวันนี้ล้วนแต่เป็นความผิดของลั่วเซ่าเชินและถังโจวโจว

เมิ่งชิงซีคิดถึงเมื่อก่อนที่ชอบลั่วเซ่าเชิน น่าเสียที่คราวนี้เขาลงมือหนักมาก ทำให้เธอต้องถูกจับ ความช่วยเหลืออะไรก็ไม่ให้เธอ เมิ่งชิงซีแค้นนัก

ทำไมโลกนี้ต้องมีแต่คนช่วยถังโจวโจว มันมีอะไรดี เซ่าเซินก็รักมัน พ่อก็ช่วยมัน แม่ก็หายตัวไป

เมิ่งชิงซีเริ่มเกลียดทุกคน ขอแค่ไม่ยอมช่วยเธอ ทิ้งเธอ เธอจะจดจำมันเอาไว้ในใจ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขังเธอไว้ชั่วชีวิต ต้องมีสักวันที่เธอได้ออกไป

รอให้เธอออกไป รอให้เธอออกไปได้ก่อนเถอะ เธอต้องการให้ทุกคนชดใช้ให้เธอ เธอจะแย่งพี่เซ่าเซินกลับมา ไม่ใช่เพราะเธอยังรักเขา เธอต้องการแก้แค้นเขา ให้เขารู้ว่า เขาจะต้องเสียใจที่สุดที่ทิ้งเธอไป

เมิ่งชิงซียิ่งคิดยิ่งตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองแดงขึ้น เจ้าหน้าที่เดินผ่านมาเห็นเมิ่งชิงซียังคิดว่าเธอบ้าไปแล้ว คนในนี้ที่เป็นบ้าไปมีไม่น้อย เพิ่มเธอไปอีกคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

“ดูอะไร เดี๋ยวฉันก็ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันก็ออกไปได้แล้ว…..”

“ดูเหมือนจะบ้าจริงๆ แฮะ” สำหรับเมิ่งชิงซีที่มีสติไม่ดี ผู้คุมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร สำหรับคนที่บ้าไปแล้วก็คงต้องอดทนสักหน่อย

เมิ่งชิงซีหัวเราะเย้ยหยัน วันนี้เมิ่งไหวเซินมาเยี่ยมเธอก็เท่ากับเธอจะได้ออกไปแล้ว เดี๋ยวก็จะเห็นแสงสว่างแล้ว ถังโจวโจว แกรอฉันก่อนเถอะ

เรื่องที่เมิ่งชิงซีอยู่ในคุกแท้จริงถังโจวโจวก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน ช่วงนี้เริ่มมีอาการคนแพ้ท้องแล้ว อาเจียน ไม่อยากอาหาร

ลั่วเซ่าเชินให้ป้าหลิวเปลี่ยนอาหารให้ก็ยังช่วยอะไรไม่ได้ ถังโจวโจวกินเสร็จก็อาเจียน กินต่อแล้วก็อาเจียนอีก

“โจวโจว หรือจะให้ฉันจ้างพ่อครัวเพิ่มอีกดี” ลั่วเซ่าเชินหมดหนทางแล้วจริงๆ อะไรที่ลงไปในท้องถังโจวโจว เธอก็อาเจียนออกมาไม่น้อย

ตอนที่ 539 แพ้ท้อง

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผ่านไปสักระยะหนึ่งก็คงดีขึ้น อ่อก…” ถังโจวโจวปิดปาก น้ำตากำลังจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ

“เอาล่ะ เดี๋ยวผมไปหาดูอีกรอบ อีกเดี๋ยวก็จะไม่ทรมานแล้วนะ” ลั่วเซ่าเชินเกลียดที่ช่วยอะไรถังโจวโจวไม่ได้เลย

“โจวโจว มาลองอันนี้” ป้าหลิวยกถาดหัวผักกาดออกมา ถังโจวโจวกัดไปหนึ่งคำก็ไม่ได้อาเจียนออกมา

ลั่วเซ่าเชินประหลาดใจมาก “ป้าหลิว เอานี่มาจากไหนครับ”

“อ้อ บ้านป้าทำเองค่ะ เห็นคุณผู้หญิงอ้วกทุกวันก็เลยอยากให้เธอได้ลอง ผักกาดดองช่วยเรื่องความอยากอาหารได้ดีนักแหละ แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง”

“ไม่เลวเลย อันนี้ดีมาก” ลั่วเซ่าเชินเห็นถังโจวโจวกินอย่างมีความสุข สีหน้ายิ้มแย้ม เพียงไม่กี่วัน ใบหน้าของถังโจวโจวก็เปลี่ยนไปมาก เนื้อหนังก่อนหน้านี้หายไปเกือบหมด

“คุณผู้ชาย ผักกาดดองนี้กินมากไปก็ไม่ดี ผ่านไปสักพักคุณผู้หญิงก็จะกลับไปอยากอาหารเหมือนเดิมค่ะ”

“ได้ ผมรู้แล้ว ป้าหลิว ถ้าอย่างนั้นคงต้องรบกวนแล้วครับ” ลั่วเซ่าเชินเห็นถังโจวโจวยังคงกินผักกาดดองอยู่

“เป็นไงบ้าง”

“อืม อร่อยดี เซ่าเซิน ถ้าอย่างนั้นคุณไปซื้อผักกาดดองมาให้ฉันหน่อยได้ไหม คิดว่าคงไม่อ้วกอีกแล้วแหละ”

“คุณไม่อยากกินเผ็ดเลยเหรอ”

“เผ็ดเหรอ ก็ไม่นะ กินเปรี้ยวไม่ดีเหรอ” ถังโจวโจวไม่เข้าใจ กินเปรี้ยวกินเผ็ดไม่เหมือนกันยังไง เขาไม่พูดแค่เธอกินได้ก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้จะมากลับคำอีกแล้วเหรอ

“ไม่ใช่ ผมฟังผู้ใหญ่ท่านบอกว่า เปรี้ยวเป็นลูกชายเผ็ดเป็นลูกสาว ครั้งนี้ก็เป็นลูกชายอีกเหรอ ผมอยากได้ลูกสาวสักคน” ลั่วเซ่าเชินมีเสี่ยวอวี่แล้วก็เลยอยากมีลูกสาวสักคน ลั่วอิงก็ค่อยๆ โตแล้ว ไม่เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ที่อยู่ในอ้อมกอดเขาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

นอกจากนี้ตอนนั้นที่มีลั่วอิง จิตใจเขาก็ไม่เหมือนตอนนี้ สำหรับลั่วอิงยังมีการละเลยอยู่มากไม่ได้ทะนุถนอมดูแลมากเหมือนตอนมีลูกของตัวเอง

ดังนั้นครั้งนี้ลั่วเซ่าเซินจึงอยากได้ทดลองความรู้สึกที่มีลูกสาวดูบ้าง อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไง ไม่ใช่ว่าถังโจวโจวจะทำให้เขาผิดหวังหรอกนะ

“เซ่าเซิน ที่แท้คุณก็เชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ ถึงแม้คำพูดผู้ใหญ่จะมีเหตุผล แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นจริงเสมอไป ลูกสาวหรือลูกชายฉันก็ชอบหมดแหละ” ถึงแม้มีลูกชายจะชวนให้เสียดายอยู่บ้าง เพียงแต่ลูกล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า ถังโจวโจวเองก็คิดเช่นนี้

“นั่นก็จริง ผมคิดมากไปเองแหละ” ลั่วเซ่าเชินเห็นถังโจวโจวกินหัวผักกาดที่ป้าหลิวเอามาให้หมดก็กลัวว่าอีกเดี๋ยวเธอจะไม่สบาย “เอาล่ะ ไม่ต้องกินแล้ว ไม่ได้ยินที่ป้าหลิวบออกเหรอ คุณกินเยอะไปก็ไม่ดี”

“รู้แล้ว มันก็ใช่ว่าจะหยุดได้ในทันทีนี่ เฮ้อ เด็กในท้องทรมานฉันมากจริงๆ ตอนฉันท้องเสี่ยวอวี่ก็ไม่ได้เป็นเยอะแบบนี้นะ”

“วางใจเถอะ ครั้งนี้ผมจะอยู่กับคุณเอง” อีกเรื่องที่ลั่วเซ่าเชินเสียใจคือตอนที่ถังโจวโจวคลอดเสี่ยวอวี่เขาไม่ได้อยู่ด้วย ครั้งนี้เขาต้องเชดเชยให้ดี

ทั้งสองจับมือกัน ถังโจวโจวพูดยิ้มๆ “รู้แล้ว มีคุณอยู่ฉันก็สบายใจ ลูกก็ต้องดีใจแน่”

ลั่วเซ่าเชินวางมือใหญ่ไว้บนท้องเธอและลูบไล้ไปมา “เด็กดี อย่ารังแกแม่เกินไปนะ ให้แม่กินได้ง่ายๆ ลูกจะได้โตเร็วๆ”

“ตอนนี้เขายังฟังไม่รู้เรื่องเลย รอให้เขาโตอีกหน่อย ถึงจะทักทายคุณได้”

“มาม่ะ” เสียงเสี่ยวอวี่เรียกมาจากข้างหลัง ถังโจวโจวรีบหันตัวกลับไป “เสี่ยวอวี่ รีบมาเร็ว ลูกกินข้าวเสร็จแล้วรึยัง”

ตอนนี้เธอไม่ค่อยสบายตัว ปกติคุณแม่ถังเลยจะเป็นคนดูแลเสี่ยวอวี่ คุณแม่ถังตอบกลับมา “กินไปหนึ่งชามเต็มๆ เสี่ยวอวี่ไม่ร้องเลย กินทีละคำ แป๊บเดียวก็กินหมดแล้ว เป็นยังไงบ้าง ยังอาเจียนอยู่ไหม”

“ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ เมื่อกี้ป้าหลิวเอาผักกาดดองมาให้เลยไม่อาเจียนแล้ว ดูเหมือนว่าจะได้ผล”

“ถ้ารู้ก่อนว่ากินเปรี้ยวจะได้ให้เซ่าเซินไปซื้อของเปรี้ยวมาใส่ในกับข้าวให้ลูกกิน”

“เอาของเปรี้ยวมาใส่กับข้าวเหรอคะ”

“ใช่น่ะสิ แค่ใส่น้ำส้มสายชูหรืออย่างอื่นในมันฝรั่งทอดก็ได้แล้ว”