อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 227 คืนโฉม
ณ หอบุหลันงาม
กู้ชูหน่วนยืนอยู่ข้างหน้าต่าง มองนกปักษาที่อยู่ปลายกิ่งไม้ มือข้อต่อแยกชัดเคาะเป็นจังหวะ
เย่จิ่งหานไม่ได้พูดชัดว่าจะไปเขาสูบวิญญาณด้วยตัวเอง
แต่ในเมื่อเขารับปากว่าจะช่วยยายเย่ออกมาและเอาชีวิตหัวหน้ากองธงกล้วยไม้ ก็น่าจะทำได้กระมัง?
ทำไมนางจึงไม่สงบขนาดนี้ มักรู้สึกว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันอะไร
“แอ๊ด” เสียงหนึ่ง ชิวเอ๋อร์ยกถ้วยของบำรุงมา
“คุณหนู ทำไมท่านยังยืนตรงนั้นล่ะเจ้าคะ ตอนนี้ท่านตั้งครรภ์อยู่ จะตากลมตลอดไม่ได้ คุณหนูลองชิมรังนกที่ข้าน้อยตุ๋นมาหน่อยสิเจ้าคะ”
กู้ชูหน่วนถอนความคิดกลับ แล้วหยิบช้อนขึ้นมากินทีละคำ
“อร่อยดี ฝีมือทำครัวชิวเอ๋อร์พัฒนาขึ้นนะ”
ใบหน้าชิวเอ๋อร์เปื้อนด้วยรอยยิ้ม แล้วตักให้กู้ชูหน่วนอีกถ้วย “คุณหนู ต่างเล่ากันว่าเทพสงครามโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนนับไม่ถ้วน แต่จากที่ข้าน้อยสังเกตในระยะนี้ ที่จริงท่านอ๋องก็ดีมาก โดยเฉพาะหลังจากที่คุณหนูตั้งครรภ์ ท่านอ๋องก็ดีกว่าคุณหนูมากกว่าเดิมอีกนะเจ้าคะ”
“อ้อ…ดีกับข้าอย่างไร?” ขังนางอยู่แต่ในเรือนเล็กๆ รอบๆ ก็มีแต่ยอดฝีมือเฝ้าอยู่นับไม่ถ้วน นี่เรียกว่าดีกับนาง?
“ท่านอ๋องให้คนส่งของบำรุงมามากมาย แล้วยังมีผ้าไหมแพรพรรณ ของล้ำค่าโบราณ คนในใจอิจฉายิ่งนัก แถม…จวนอ๋องยังให้โยกหมอหลวงมาห้าหกคนเพื่อดูแลครรภ์คุณหนูเป็นการเฉพาะอีก”
“คุณหนูเจ้าคะ ท่านรู้ไหม? ของบำรุงที่จวนอ๋องส่งมา ล้วนเป็นของบำรุงชั้นดีที่มีค่าควรเมือง แม้จะเป็นในวังแคว้นต่างๆ ก็ไม่มีนะเจ้าคะ”
กู้ชูหน่วนไม่คิดเช่นนั้น
ของบำรุงกินเยอะเกินไปจะตายเอาได้
“คุณหนู ถึงข้าน้อยจะไม่รู้ว่าท่านตั้งครรภ์อ๋องน้อยของท่านอ๋องตั้งแต่เมื่อไร แต่ในเมื่อท่านมีอ๋องน้อย และพรุ่งนี้ก็จะออกเรือนแล้ว ท่านก็รักษาระยะห่างกับพวกคุณชายเย่ คุณชายเซียวหน่อยเถอะเจ้าค่ะ จะได้ไม่เป็นขี้ปากพวกคนชอบนินทา”
กู้ชูหน่วนอึกๆ กินรังนกจนหมด ผลักชิวเอ๋อร์ออกไป “แม่ทูนหัว ข้าง่วงแล้ว อยากนอนสักหน่อย หยุดบ่นเถอะ ข้าฟังจนขี้หูเต้นระบำไปหมดแล้ว”
“ปัง…!”
ประตูใหญ่ปิดลง
ชิวเอ๋อร์มองถาดที่อยู่ในมือแบบงงๆ
นางบ่นตั้งแต่เมื่อไร?
วันนี้นางพูดแค่ไม่กี่ประโยคเองนะ!
ชิวเอ๋อร์ยังอยากเข้าไปเตือนอีก แต่พอนึกขึ้นได้ว่าหญิงตั้งครรภ์จะง่วงง่ายแล้ว ก็ได้แต่ล้มเลิกไป
ในห้อง กู้ชูหน่วนนั่งอยู่ที่หน้ากระจก บดหญ้านรกที่ชิงมาได้จากส่วนลึกของเผ่าปีศาจ ครึ่งหนึ่งทาบนใบหน้า ส่วนอีกครึ่งก็ผสมน้ำดื่ม
นางมองกระจกใจตุ้มๆ ต่อมๆ
ถ้าหญ้านรกฟื้นฟูโฉมหน้าของนางไม่ได้ โลกนี้ก็คงไม่มีสมุนไพรใดฟื้นฟูโฉมหน้านางได้อีกแล้ว
เวลาผ่านไปทุกนาที ใบหน้ากู้ชูหน่วนก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ตนเองที่หน้ากระจกก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรด้วย
กู้ชูหน่วนอดไม่ได้อยากทุบกระจกเสียจริง
เชี่ย…
หญ้านรกอะไร ไม่ได้ผลสักนิด!
ก็ขณะที่นางเกือบยอมแพ้ จู่ๆ ใบหน้าก็เจ็บขึ้นมา ถัดจากนั้นที่เป็นหลุมๆ บ่อๆ บนใบหน้า บาดแผลบากแนวนอนกลับสมานอย่างรวดเร็วแบบที่ตาเนื้อมองเห็น
แถม…
หนังยังลอกอีกชั้น
กู้ชูหน่วนส่องกระจก
ตนในกระจกเสมือนทารกแรกเกิด ผิวขาวเนียน แค่แตะก็แตกได้ หน้ารูปไข่งามล่มเมือง เพริศพริ้งเหนือคน ไม่มีตำหนิสักนิด
กู้ชูหน่วนมองตัวเองตาค้าง
นางรู้ หลังจากคืนโฉมแล้ว โฉมหน้านางต้องไม่แย่แน่
แต่นางคิดไม่ถึงว่าจะงามถึงเพียงนี้
พูดว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งก็ไม่เกินไปสักนิด!