อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 782 สืบทอดตำแหน่งให้ฮัวฉีหลัว
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 782 สืบทอดตำแหน่งให้ฮัวฉีหลัว
“ได้ ข้าจะรีบกลับไปปลูกดอกพุดเดี๋ยวนี้ พี่สาวรอข้านะ”
“ได้”
จอมมารกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น วิ่งออกไปด้านนอก วิ่งออกไปได้ครึ่งหนึ่งก็วกกลับมาแล้ว
“ท่านไม่ได้หลอกข้าหรอกนะ”
“อาโม่ดีกับข้าขนาดนี้ ข้าจะหลอกเจ้าลงได้ยังไงกัน”
“งั้นพวกเราเกี่ยวก้อยสัญญา”
“ได้”
กู้ชูหน่วนไม่เพียงแค่ยื่นมือออกไปเกี่ยวก้อยกับเขาเท่านั้น ทั้งยังประทับตรากับเขาอีกด้วย
จอมมารปีติยินดีไปทั้งหัวใจ แม้แต่การหายใจก็เร็วมากขึ้นแล้ว
“พี่สาวรอข้า มากที่สุดหนึ่งเดือน หลังจากหนึ่งเดือนข้าจะจัดขบวนแบกเกี้ยวมาต้องรับท่านไปแต่งงาน”
“ได้”
“ฉึบ……”
เงาสีแดงเพลิงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย กู้ชูหน่วนคิดว่าเขาคงจะไม่กลับมาอีก ลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าที่ยับย่นให้เป็นระเบียบ กำลังคิดจะจากไป คิดไม่ถึงว่าจอมมารจะวกกลับมาอีกรอบหนึ่งแล้ว
“พี่สาว เผ่าหยกออกไปยังไง?”
“เจ้าไปหาสุดยอดผู้อาวุโส ข้าไม่เชื่อว่าเขาจะไม่มีวิธีอื่นที่จะสามารถออกไปจากเผ่าหยกได้”
“ได้เลย”
“พี่สาว สุดยอดผู้อาวุโสอยู่ที่ไหนเหรอ?”
กู้ชูหน่วนถูกเขาทำให้ตกใจอีกแล้ว
ผู้ชายคนนี้บอกว่าจะปรากฏตัวก็ปรากฏตัว บอกว่าจะหายไปก็หายไป แวบไปแวบมาเหมือนเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหางเช่นนั้น
“น่าจะยังอยู่ที่ห้องประชุม”
“ได้เลย”
เมื่อไม่เห็นเงาสีแดงเพลิงแล้ว กู้ชูหน่วนก็รออยู่พักหนึ่งและเมื่อรอแล้วไม่เห็นว่าจอมมารจะวกกลับมาอีก นางก็คิดว่าเขาจะไม่กลับมาอีกแล้ว
ที่เหนือความคาดหมายคือ เขากลับมาอีกแล้ว
ทั้งยังถามคำถามที่งี่เง่าอีกคำถามหนึ่ง
“ห้องประชุมไปอย่างไร?”
“เส้นทางนี้เดินตรงไป จนเห็นต้นดอกหอมหมื่นลี้แล้วค่อยเลี้ยวขวา ก็ถึงแล้ว”
“ได้เลย”
แล้วก็รออีกพักหนึ่ง จอมมารไม่ได้ปรากฏตัว กู้ชูหน่วนจึงออกไปจากภูเขาโฮ่วซาน
สำหรับจอมมาร นางรู้สึกผิด
หากไม่ใช้วิธีนี้ทำให้เขาจากไป ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะออกไปจากข้างกายของนาง
คนที่อยู่ใกล้ชิดสนิทกับนางมากเกินไป ล้วนมีจุดจบไม่ดี
นางไม่อยากทำให้จอมมารพลอยลำบากไปด้วย ไม่อยากเห็นเขาผมขาวในคืนเดียว สูญสิ้นวิทยายุทธทั้งหมดไป จึงทำได้เพียงแต่งเรื่องโกหกนี้ขึ้นมา
กู้ชูหน่วนลังเลอยู่นาน จึงได้ตัดสินใจไปห้องขังที่คุมขังเย่จิ่งหานและเวินเส้าหยีไว้
หน้าประตูห้องศิลา
ทันทีที่นางปรากฏตัว ทุกคนก็คุกเข่าลงคารวะเป็นต้อนรับด้วยตัวเอง
แต่ฮัวฉีหลัววิ่งเข้ามาด้วยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ดึงเสื้อผ้าของนาง กล่าวด้วยเบ้าตาแดงว่า
“พี่หน่วน ในที่สุดท่านก็ปรากฏตัวแล้ว ข้ารอท่านมานานมากๆเลย”
“น้องฉีหลัว”
“ฮือๆ……”
ผุบเสียงหนึ่งฮัวฉีหลัวโถมตัวเข้าในอ้อมแขนของกู้ชูหน่วน ร้องไห้อย่างสิ้นหวัง “พี่หน่วน พี่ไป๋จิ่นพวกนางกลับมาไม่ได้แล้วใช่หรือไม่?”
กู้ชูหน่วนตบหลังของนาง ปลอบใจเงียบๆ
“ไป๋จิ่นพวกนางไม่ได้จากพวกเราไป พวกนางเพียงแค่ไปเฝ้าคุ้มครองพวกเราอยู่เงียบอยู่อีกที่หนึ่งก็เท่านั้น”
เผ่าน้ำแข็งมากันร้อยกว่าคน
แต่ตอนนี้นอกจากฮัวฉีหลัวแล้ว ทุกคนล้วนสละชีวิตทั้งหมดแล้ว
กู้ชูหน่วนเข้าใจความเจ็บปวดของนางได้ ยิ่งกว่านั้นแทบจะเป็นไป๋จิ่นที่ดูแลฮัวฉีหลัวตั้งแต่เล็กจนโตมากับมือ
บอกว่าเป็นพี่น้อง ความจริงก็เหมือนแม่ลูกยิ่งกว่า
“พวกเขาบอกว่า พวกพี่สาวเพื่อคุณธรรมแล้วจึงได้อุทิศตัวบูชา สละชีพตัวเองเพื่อขจัดชี่พิฆาตของเตาหยิน เช่นนั้นตอนนี้มุกมังกร……หลอมรวมได้แล้วหรือ……”
ฮัวฉีหลัวถามด้วยความระมัดระวัง ก็ยังสามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกโศกเศร้าที่แวบผ่านไปของกู้ชูหน่วน
นางรีบเปลี่ยนคำพูดทันที “เพียงแค่พี่หน่วนไม่เป็นไรก็พอแล้ว”
“เด็กโง่ เพราะพี่หน่วนไร้ความสามารถ ไม่สามารถปกป้องเจ้าให้ดี ปกป้องบรรดาพี่น้องทุกคนของเผ่าน้ำแข็งให้ดีได้”
เวลาผ่านไปได้ไม่นาน ฮัวฉีหลัวที่ไร้เดียงสาร่าเริงสดใสก็เปลี่ยนไปจนมีความรู้สึกไวอ่อนไหวได้เพียงนี้แล้ว
“ในใจของข้าพี่หน่วนเป็นคนที่ดีที่สุดตลอดไป”
กู้ชูหน่วนหยิบป้ายประกาศิตอันหนึ่งที่หน้าอกออกมา มอบป้ายประกาศิตไว้บนมือของฮัวฉีหลัว
“นี่เป็นป้ายประกาศิตของเผ่าน้ำแข็ง นับจากนี้ไปเจ้าก็คือหัวหน้าเผ่าของเผ่าน้ำแข็งแล้ว”