อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่1244 ข้าไม่ตาย เจ้าคงจะผิดหวังมากสินะ

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่1244 ข้าไม่ตาย เจ้าคงจะผิดหวังมากสินะ

ตึงตึงตึง……

เมื่อเห็นกระแสอากาศกำลังพุ่งไปยังพวกขุนนางและทหาร เสียงดีดพิณจูๆก็ดังขึ้น และพลังอันทรงพลังก็ปะทะเข้ากับกระแสอากาศของราชินี ทำให้เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น

ทันใดนั้นแท่นทำพิธีก็ระเบิดออกเป็นหลุมขนาดใหญ่

พวกขุนนางที่รอดชีวิตต่างก็ตกใจจนเหงื่อแตก

ถ้าโดนตัวพวกเขาขึ้นมา พวกเขาคงได้กลายเป็นศพแน่

ตึงตึงตึง……

โครมโครมโครม…………

ตามด้วยเสียงพิณที่ดังขึ้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้นไม่หยุดเช่นกัน

แท่นพิธีอันกว้างใหญ่เต็มไปด้วยหลุม รวมไปถึงเศษหินกำแพงที่พังทลาย

ราชินีแสยะยิ้มเย็นชา เหมือนจะมีความสุขกับการสูญเสียในครั้งนี้ “ไม่เจอกันหลายเดือน ไม่คิดว่าวิทยายุทธเจ้าจะพัฒนาขึ้นมากเลยนะ”

“พวกเขาเป็นขุนนางของเจ้า เจ้ากลับฆ่าพวกเจ้าทั้งหมด แล้วใครจะมาแบ่งเบาภาระแก้ไขปัญหาให้เจ้า”

“ก็แค่พวกมดตัวเล็กๆ ฆ่าก็ฆ่าไปเถอะ ข้ามีเจ้าช่วยแบ่งเบาภาระคนเดียวก็พอแล้ว”

“ถ้าข้าเป็นขุนนางของเจ้า ข้าคงจะเสียใจมาก”

พวกขุนนางที่ภักดีหลับอยู่ข้างๆ ต่างก็แอบถอนหายใจ รู้สึกสลดใจ

“ซี๊ด……”

พลังของกระแสอากาศรุนแรงมากขึ้น และโจมตีเวินเส้าหยีอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้เวินเส้าหยีจะมีวิทยายุทธที่ยอดเยี่ยม และยังมีพิณอยู่ในมือ ถูกกระแสอากาศทำร้ายเข้า

ราชินีแหงนหน้าหัวเราะเสียงดัง ดวงตาเย็นยะเยือกและหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ทันใดนั้นก็ชี้ไปยังขุนนางทุกคน

“เวินเส้าหยี นี่เป็นแค่เริ่มต้น ถ้าเจ้าไม่ยอม ข้าไม่เพียงแต่จะทำลายเผ่าเทียนเฟิ่น และยังจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด ไม่เหลือสักคน”

“โครม……”

พวกอสูรพังประตูวังเข้ามา แล้ววิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

พวกทหารเห็นแล้วก็ยกอาวุธขึ้นตอบโต้ แต่ทว่าอสูรดุร้ายมาก ที่นี่ก็โดนราชินีทำลายจนไม่เหลืออะไรแล้ว คนตายก็ตายกันไป คนบาดเจ็บก็บาดเจ็บกันจนลุกไม่ขึ้น

จึงทำให้ทหารไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับพวกอสูรได้

มือธนูที่ซ่อนอยู่บนหลังคาก็ตายและบาดเจ็บกันเกือบครึ่งเพราะการต่อสู้ของราชินีและเวินเส้าหยี

มือธนูที่เหลือก็ทำอะไรพวกอสูรร้ายไม่ได้เลย

เหล่าอสูรร้ายจับกลุ่มกันเดินเข้ามา และไม่มีใครสามารถหยุดพวกมันได้ตลอดทาง

อสูรทุกตัวกัดทหารตายได้หนึ่งคน

ผู้นำกองทัพเป็นเด็กสาวหน้าตาสละสลวย บุคลิกมีความเก่งกาจและกล้าหาญ

นางขี่กระทิงไฟเก้าเขามา

ขณะที่นางกำลังนำกองทัพอสูรบุกเข้าโจมตี เสียงที่คมชัดราวกับระฆังเงินก็ดังก้องไปทั่วลานพิธี

“นังโง่ ฆ่าหมดแล้ว ใครจะมาช่วยเจ้าล่ะ”

“เจ้า”

ราชินีไม่ตกใจเท่าไหร่

แต่ไม่คิดว่านางจะมาเร็วขนาดนี้

เวินเส้าหยีกระตุกยิ้มมุมปาก มองดูรอยยิ้มที่มั่นใจและจองหองของกู้ชูหน่วน รู้สึกเหมือนท้องฟ้าแจ่มใสขึ้นมาอีกครั้ง

นางยังไม่ตายจริงๆด้วย

เขารู้ว่านางไม่มีทางตายอยู่ในวังใต้ดินหรอก

นึกถึงตอนที่นางหลอกเขาเข้าวังเพื่อจุดประสงค์อื่น จากนั้นก็หนีไปคนเดียว รอยยิ้มของเวินเส้าหยีก็ค่อยๆหายไป แต่แววตาที่อบอุ่นของเขาก็สะท้อนไปด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของกู้ชูหน่วน

“ใช่ ข้ายังไม่ตาย เจ้าคงผิดหวังแย่เลยนะ”

“นักฝึกสัตว์” ราชินีตะโกนเสียงดัง แต่ทว่านักฝึกสัตว์กลับเหลือแค่ไม่กี่คน

บวกกับที่ฝูกวงเลว่อิ่งปรากฏตัว ยกดาบขึ้นฆ่านักฝึกสัตว์ที่ยังไม่ทันตั้งตัว

ผู้คนไม่น้อยตกตะลึงกันหมด

พ่อหนุ่มสองคนนี้ดูอายุไม่มาก ทำไมถึงมีวิทยายุทธที่กล้าแกร่งเช่นนี้

พวกเขายังไม่ทันได้ตั้งตัว นักฝึกสัตว์เกินครึ่งก็ตายอยู่ในมือพวกเขาแล้ว

พวกอสูรแยกย้ายกันอย่างเป็นระเบียบ ล้อมลานพิธีนี้ไว้แน่นหนา รวมไปถึงยืนอยู่บนที่สูง เพื่อควบคุมสถานการณ์

กู้ชูหน่วนกวาดตามองลานพิธีที่วุ่นวาย แล้วพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน