อัศวินดำ - ตอนที่ 56
◆ อัศวินดำคุโรกิ
ผมมาที่เมืองอิสระ-เทซซาเคียกับชิโรเนะ
เทซซาเคียเป็นเมืองที่สวยงาม
แต่ไม่ใช่เมืองที่ถูกสร้างขึ้นตามผังเมืองแแบบถูกต้อง
เมืองอิสระนี้เป็นเมืองที่สามารถเข้าและออกได้อิสระ ซึ่งเป็นเมืองของทหารรับจ้าง
บางคนดูเหมือนจะเป็นอาชญากรไม่ก็โดนเนรเทศจากประเทศอื่นๆ
ดังนั้นความปลอดภัยจึงไม่ค่อยดีนัก
เดิมที เมืองอิสระเทสซาเซียเป็นเมืองที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อรองรับผู้ลี้ภัยที่หลั่งไหลมาจากประเทศอื่นๆ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ผู้นำประเทศของอาเรียดิน่าเห็นว่าเขาน่ารำคาญจึงให้มารวมกันอยู่ในเมืองนี้
และเทสซาเซียก็เป็นเมืองที่อันตรายเพราะอยู่ใกล้กับเขาวงกตอีกด้วย
แต่ว่าก็มีเพียงที่เดียวที่รองรับผู้ลี้ภัย จึงเลือกไม่ได้ที่ต้องมาอยู่ที่นี่
เนื่องจากเป็นเมืองที่อันตรายจึงมีหลายคนที่ต้องทำอาชีพทหารรับจ้าง
ทำให้ที่เมืองนี้มีผู้ทำอาชีพทหารรับจ้างเป็นจำนวนมาก
แม้แต่คนที่ไม่มีฝีมือใดๆ แต่หากมีร่างกายกำยำและใช้ดาบได้ก็ถูกเรียกว่าทหารรับจ้างแล้ว
และยังมีกระทั่งผู้หญิงที่ขายตัวซึ่งเป็นโสเภณี
เพราะเป็นอาชีพที่ไม่ต้องออกไปต่อสู้ก็อาศัยในเมืองนี้ได้
โดยเหล่าโสเภณีนั้นนับถือเทพธิดาอิชเทีย
เทพธิดาอิชเทียเป็นหนึ่งในสามเสาหลัก เช่นเดียวกับเทพธิดาเฟย์เรียและเรน่า ทั้งสามถูกเรียกว่าเทพธิดาเสาหลักทั้งสาม
ศาสนาของมนุษย์ในโลกนี้จะนับถือเทพของเอลีอัสกัน
โดยมนุษย์จะนับถือเทพและเทพธิดาเป็นคู่รวมเป็น 12 องค์รวมเป็น 6 คู่
ผมนึกถึงเหล่าเทพธิดาเหล่านั้น
1.เทพแห่งกฏและประกาศิตโอดิส เทพธิดาแห่งการแต่งงานและการคลอดลูกเฟย์เรีย
2.เทพแห่งช่างตีเหล็กและสมบัติเฮย์บอส เทพธิดาแห่งความรักและความงามอิชเทีย
3.เทพแห่งทะเลและการตกปลาไทรเด็น เทพธิดาแห่งผืนดินและความอุดมสมบูรณ์เจน่า
4.เทพแห่งการดื่มและอาหารเนครอส เทพธิดาแห่งการรักษาและสมุนไพรฟานาเคีย
5.เทพแห่งพลังและการต่อสู้โทรุส เทพธิดาแห่งปัญญาและชัยชนะเรน่า
6.เทพแห่งการร้องเพลงและศิลปะอรุนโฟต เทพธิดาแห่งความรู้และหนังสือโทโทน่า
เฮย์บอสเป็นเทพของคนแคระ แต่ก็ถูกนับถือกันในหมู่มนุษย์ด้วย
แต่ในหมู่มนุษย์ เทพเฮย์บอสจะถูกนับถือเรื่องสมบัติซะมากกว่า
พวกคนแคระมักจะหาทองและอัญมณีใต้ดินเจอ ดังนั้นเลยเชื่อกันว่าเพราะนับถือเทพเฮย์บอสจึงสามารถขุดเจอได้ เหล่ามนุษย์จึงนับถือนั้นเอง
ดังนั้นจึงไม่ใช่แค่ช่างฝีมือแต่พ่อค้าเองก็นับถือเฮย์บอสด้วย
ซึ่งที่เอลีอัสยังมีเทพอื่นๆ อีกมากมาย แต่เทพที่โดนนับถือในหมู่มนุษย์มีไม่มากนักหรอก
และในเทพทั้งสิบสององค์นี้ผู้ที่นับถือกันกว้างขวางก็คือราชาแห่งเทพโอดิสและภรรยาของเขา เทพธิดาเฟย์เรีย
หากจะนับถือเทพหลายองค์พร้อมกันก็ไม่ผิด อย่างจะนับถือเทพโอดิสกับเทพธิดาเรน่าพร้อมกันก็ได้
แต่ขณะเดียวกันเทพบางคนก็ไม่สามารถนับถือไปพร้อมๆ กันได้ เพราะหลักคำสอนที่ขัดกัน
นั่นก็คือเทพธิดาเฟย์เรียและเทพธิดาอิชเทีย
ดังนั้นผู้ศรัทธาทั้งสองฝั่งจึงไม่ค่อยถูกกัน
ในหลายๆ ประเทศเองก็นับถือเทพธิดาเฟย์เรียมากกว่าเทพธิดาอิชเทีย
ถึงแม้จะเป็นเทพธิดาของเหล่าหญิงสาวเหมือนกัน แต่หลักคำสอนนั้นแตกต่างกัน
หลักคำสอนของเทพธิดาเฟย์เรียบอกไว้ว่าให้เป็นภรรยาที่ดีและเป็นแม่ที่ดี
ตรงกันข้ามกับเทพธิดาอิชเทีย ซึ่งไม่มีความคิดเรื่องการแต่งงาน
คำสอนของเทพธิดาเฟย์เรียสอนให้รักเดียวสามีคนเดียว แต่ของเทพธิดาอิชเทียนั้นจะมีสามีมากกว่าหนึ่งคนก็ได้
เทพธิดาอิชเทียจึงถูกนับถือกันในหมู่โสเภณีและทางวิหารเฟย์เรียเองก็ไม่ยอมรับอาชีพโสเภณี
ทำให้เป็นสาเหตุของการขัดแย้งกันของผู้นับถือเทพธิดาเฟย์เรียและผู้นับถือเทพธิดาอิชเทีย
ด้วยเหตุนี้เพราะหลักคำสอนของเทพธิดาอิชเทียขัดกับเทพธิดาเฟย์เรียที่มีผู้นับถืออยู่มากมายหลายประเทศ ทำให้วิหารของเทพธิดาอิชเทียมีไม่มากนัก
อย่างไรก็ตามนั้นมันขึ้นอยู่กับผู้ปกครองประเทศ
ซึ่งดูเหมือนจะมีวิหารขนาดใหญ่ของเทพธิดาอิชเทียอยู่ที่ราชอาณาจักรซาโกเนียทางตะวันตกจากที่นี่ด้วย
และในเทสซาเซียเองก็มีผู้ศรัทธาเทพธิดาอิชเทียอยู่มาก
ตอนนี้ผมกำลังไปที่วิหารของอิชเทียที่เมืองเทสซาเซีย
ทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่น่ะเหรอ? ก็เพราะเรน่านะสิและที่วิหารนี้ก็มีคนที่จะนำทางเข้าไปในเขาวงกตได้
เพราะผู้ศรัทธาอิชเทียกับผู้ศรัทธาของเรน่าไม่ได้ขัดแย้งอะไรกันจึงไปมาหากันได้
วิหารอิชเทียถือเป็นอาคารที่ดีที่สุดในเมืองนี้ก็ว่าได้
[ รู้สึกไม่ค่อยดีเลย… ]
ผมพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
เทพธิดาอิชเทีย เทพแห่งความรักและความงามนั้นขณะเดียวกันก็เป็นเทพธิดาของเหล่าโสเภณี
ทำให้ระหว่างทางเข้ามาในวิหารอิชเทียผมเจอผู้หญิงอยู่หลายคน
คงจะเป็นผู้ศรัทธาเทพธิดาอิชเทียล่ะมั้ง
เพราะผู้ศรัทธาเทพธิดาอิชเทียมีแต่ผู้หญิง
ทำให้ขณะเดียวกันที่วิหารนี้ก็มีแต่โสเภณีด้วย
ทั้งที่พักและสถานที่ใกล้กับวิหารอิชเทียก็มีเพื่อวัตถุประสงค์นั้นทั้งนั้น
ตามที่คาดไว้ วิหารนี้ไม่เหมาะกับคนที่ไม่บรรลุนิติภาวะหรืออายุน้อยกว่า 18 อย่างผมเลยเพราะมีเรื่องที่ห้ามดูเต็มไปหมด จิตใจของผมไม่สงบเพราะต้องมานัดเจอกันในที่ที่เหมือนเลิฟโฮเทลแบบนี้เลย
โดยวิหารอิชเทียแห่งนี้เคยเป็นซ่องมาก่อน
ที่บริหารโดยคนๆ หนึ่ง
แต่เพราะการปฏิบัติกับเหล่าโสเภณีนั้นแย่มาก จนทำให้เทพธิดาอิชเทียโกรธและมาที่นี่
เผ่านางฟ้าที่อยู่ใตอาณัติของอิชเทียได้นำโสเภณีก่อกบฏและยึดครองซ่องแห่งนี้
จนซ่องแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาใหม่เป็นวิหารอิชเชีย วิหารนี้จึงถือเป็นผลงานชิ้นเอกของเหล่าโสเภณีของเทสซาเซียก็ว่าได้
ถึงแม้มันจะสื่อไปในทางไม่ดีนักก็ตาม
วิหารแห่งนี้ก็ประกอบด้วยเหล่าโสเภณีและเป็นเหมือนองค์กรที่คอยช่วยเหลือกันและกัน
จะไม่มีการบังคับให้หญิงสาวเป็นโสเภณี ในทางตรงกันข้ามจะได้มีการลงโทษอย่างเหมาะสมด้วย
ถ้าเกิดมีใครทำอะไรกับผู้ศรัทธาของอิชเทีย ว่ากันว่าจะโดนคำสาปจากเทพธิดา จึงไม่มีใครกล้าหยาบคายโสเภณีของวิหารอิชเทีย
ก็เหมือนกับการนับถือเทพธิดาคนอื่นๆ ล่ะนะ
เราเดินอยู่ในห้องโถงของวิหารอิชเทีย
สำหรับชายหนุ่ม วิหารอิชเทียแห่งนี้เป็นที่นิยมมาก
และด้านในยังถูกตกแต่งอย่างสวยงามให้เหมาะกับหญิงสาวด้วย
[ คุโรกิ แม้จะถูกใครชวนก็ห้ามไปเด็ดขาดเลยนะ ]
ชิโรเนะที่อยู่ข้างๆ ผมพูดด้วยเสียงเโทนต่ำ
แน่นอน ผมไม่ไปหรอก ถ้าจะพูดแบบนั้นก็อย่าเลือกที่นี่เป็นสถานที่นัดพบสิ
นักบุญของเรน่าที่นำทางให้เราพาไปยังห้องพักในวิหารอิชเทีย
ที่เมืองเทสซาเซียไม่มีวิหารเรน่าอยู่หรอกนะ
เพราะวิหารเรน่าถือเป็นวิหารชั้นสูงจึงมีแต่ในอาเรียดิน่าเท่านั้น ผู้นำของอาเรียดิน่าเองก็ไม่ได้คิดจะสร้างวิหารเรน่าในเมืองเทสซาเซียสักนิด
ด้วยเหตุผลเดียวกันวิหารเฟย์เรียเองก็ไม่มีที่เทสซาเซียเหมือนกัน ดังนั้นที่เทสซาเซียจึงมีเพียงวิหารอิชเทีย
[ ใช่แล้วคุโรกิ… ฉันจะโกรธมากเลยนะ ]
เรน่าที่อยู่ด้านขวากัดเล็บและพูดเสียงโทนต่ำ
ผมไม่รู้ว่าทำไมเรน่าถึงพูดอย่างนั้นกับผม
ตอนนี้เรน่ากำลังสวมฮู้ดเพื่อซ่อนใบหน้าอยู่
เพราะหากมีใครรู้ว่าเทพธิดาลงมายังพื้นดินจะเกิดเรื่องวุ่นกัน
โดยเรน่าพานักบุญมาด้วย โดยทั้งหมดเป็นสาวก
แต่ถ้ามีคนมามากมายขนาดนี้ ใครเขาก็รู้หมดสิว่าเป็นคนสำคัญ
เหล่าโสเภณีที่เดินผ่านไปมาต่างคิดว่าเรน่าเป็นใคร?
เห็นได้ชัดเลยว่ามันยิ่งทำให้เด่นขึ้น
ผมเองก็ปกปิดตัวอยู่เหมือนกัน โดยรับบทเป็นคนรับใช้ของเคียวกะ น้องสาวของผู้กล้า
ผมเดินถือกระเป๋าให้และแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าดูสกปรกและไม่ได้พกอาวุธเลยสักอย่าง
แบบนี้คงไม่มีใครคิดหรอกว่าผมคืออัศวินดำ
เดิมทีตัวผมที่เป็นอัศวินดำ คงไม่มีทางมากับนักบุญของวิหารเรน่าและยังกับเรน่าหรอกเนอะ
ชิโรเนะ เคียวกะ และคายะเดินนำเข้าไปในวิหารอิชเทีย
โดยที่ข้างหลังเรน่ามีนักบุญตามหลังมาถึง 10 คน
ค่อนข้างเป็นกลุ่มที่ใหญ่ ต้องขอบคุณเลยทำให้พวกเราเด่นมากขึ้น
ส่วนเรจิน่าพอมาถึงเทสซาเซียก็เอาสัมภาระของผมไปและบอกว่าจะไปหาที่พักสำหรับคืนนี้ให้
เพราะวิหารอิชเทียไม่ต้อนรับผู้หญิงยกเว้นจะเป็นผู้ศรัทธาเท่านั้น
ส่วนผู้ชายอนุญาตให้เข้ามาพักในวิหารได้ในกรณีพิเศษเท่านั้น แต่ก็ใช่ว่าจะได้รับการอนุญาตไปซะทุกคน
ผมเลยตัดสินใจไปหาโรงแรมที่ใกล้วิหารแทน
ส่วนคนอื่นๆ ดูเหมือนทางวิหารเรน่าจะจัดที่พักไว้ให้แล้ว
หลังจากเดินในห้องโถงมาสักพักก็มาถึงห้องๆ หนึ่ง
มันเป็นห้องที่ใหญ่พอสมควร จะบอกว่าเป็นห้องเอนกประสงค์ของวิหารก็ได้
ในห้องดูเหมือนจะมีทหารรับจ้างทั้งชายและหญิงอยู่มากมาย
บางทีคงเป็นคนนำทางเข้าไปในเขาวงกต
ผมเอียงหัวและมองไปยังทหารรับจ้างเหล่านั้น
ดูคนจะมากกว่าที่ได้ยินมาซะอีก
ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนเยอะขนาดนี้
โดยมีนักบุญลีเรียยืนอยู่ข้างหน้าของทหารรับจ้าง ที่โล่ของเธอสลักตราประทับศักดิ์สิทธิ์ของเรน่าไว้
เพื่อนของนักบุญลีเรียจากที่ผมได้ยินว่าเห็นว่าเป็นผู้หญิงทั้งหมด
แต่กลับมีผู้ชายอยู่สองคน
และมีผู้หญิงอยู่อีกคน นี่พวกเขาเป็นคนของวิหารอิชเทียงั้นเหรอ?
[ กำลังคอยอยู่เลยค่ะท่านเคียวกะ ท่านชิโรเนะ ]
นักบุญลีเรียคุกเข่าต่อหน้าเคียวกะ
เพราะครั้งนี้ผู้นำกลุ่มของเราก็คือเคียวกะ
ลีเรียเป็นสาวกของเรน่า ดูจากสัญลักษณ์ก็รู้ได้ทันทีล่ะนะ เธอได้รับคำสั่งจากนางฟ้าให้เธอขึ้นเป็นสาวก แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สนใจเรน่า(เรน่าปิดหน้าอยู่)และคุกเข่าให้เคียวกะ
เคียวกะยืนอยู่ด้านหน้าและมีชิโรเนะกับคายะยืนอยู่ข้างๆ เธอ ส่วนผมกับเรน่ายืนอยู่ข้างหลังและข้างหลังเรน่าก็มีนักบุญของวิหารเรน่าอยู่
เรน่าเป็นคนสำคัญ แต่คงเพราะเคียวกะที่อยู่ด้านหน้า ทำให้ลีเรียไม่ทันสังเกตก็ได้
[ คุณลีเรียทางนั้นพร้อมรึยังคะ แล้วสถานการณ์ของเขาวงกตเป็นยังไงบ้าง? ]
ชิโรเนะถามลีเรียออกไป
[ เรื่องนั้น…. ]
ผู้หญิงที่ชื่อลีเรียพูดอ้ำอึ้งราวกับจะบอกว่ามีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น
[ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ? ]
[ ค่ะ…. ที่จริงแล้วตอนนี้พวกลิซาร์ดแมนมายึดครองส่วนหนึ่งของเขาวงกตไปแล้วค่ะ ]
[ ลิซาร์ดแมน? แต่ฉันได้ยินว่ามีครอกกาไทรส์อาศัยอยู่บนดินนี่ค่ะ ข่าวนั้นแน่ใจแล้วเหรอคะ? ]
[ ค่ะ… เป็นความจริงค่ะ… ]
จากนั้นลีเรียก็เริ่มอธิบาย
แต่เดิมบนผิวดินของเขาวงกตจะเป็นที่อยู่อาศัยของครอกกาไทรส์
แต่ดูเหมือนครอกกาไทรส์ที่แต่เดิมก็มีอยู่ไม่มากและยังลดลงเพราะถูกพวกเรย์จิล่า
ทำให้ลิซาร์ดแมนที่หนีออกไปจากสนามต่อสู้มาอยู่ที่นั้นแทน
ลิซาร์ดแมนปกติแล้วจะอาศัยอยู่ในแม่น้ำคีชและคอยโจมตีเรือที่แล่นไปมา แต่ก็ใช่ว่ามันจะอาศัยอยู่ในน้ำเสมอไป บางครั้งลิซาร์ดแมนก็อาศัยอยู่บริเวณพื้นดินด้วยและมันก็เลือกพื้นดินแถบเขาวงกตเป็นที่อยู่อาศัย
ลิซาร์ดแมนคอยจู่โจมมนุษย์ที่จะเข้าไปในเขาวงกต
ทหารรับจ้างบางคนพยายามจัดการมัน แต่ก็ไปได้ไม่ราบรื่นนัก
[ หืม ลิซาร์ดแมนเนี่ยหมายถึงกิ้งก่าตัวใหญ่ใช่มั้ยคะ? ]
[ ใช่แล้วค่ะคุณหนู เป็นกิ้งก่าที่เดินสองขาได้ ดูเหมือนหากเป็นลิซาร์ดแมนระดับสูงจะมีปีกและบินได้ด้วยค่ะ แต่คราวนี้ดูท่าจะไม่ใช่ลิซาร์ดแมนระดับสูงหรอกค่ะ ]
อย่างที่คายะบอก ลิซาร์ดแมนก็คือมนุษย์ผสมกับกิ้งก่านั้นแหละ
ทางตอนใต้ของนากอลก็มีพื้นที่ลุ่มน้ำซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของลิซาร์ดแมนอยู่
และหนึ่งในนายพลยังมีคนที่เป็นลิซาร์ดแมนระดับสูงอยู่ด้วย
ลิซาร์ดแมนระดับสูงนั้นจะมีปีกทำให้บินบนฟัาได้ ปีกนั้นจะเหมือนกับปีกของมังกร
นอกจากนี้ยังมีฝีมือในฐานะนักรบและมีปัญญาที่สูงมาก
ผมนึกถึงนายพลริวมะ
เขาเป็นลิซาร์ดแมนระดับสูงและนับถือมังกรมาก
ดังนั้นพอเขาเห็นผมขี่โกเรียสได้ก็เลยนับถือผมไปด้วย
ในตอนที่เรย์จิมารุกรานนากอลคราวนั้น เขาต้องคอยอารักขากับจิวิลรุสในปราสาทราชาปีศาจ แต่เพราะเรย์จิถูกผมคว่ำลงได้ก่อนเลยเขาไม่ได้สู้กับพวกเรย์จิตรงๆ
[ ลิซาร์ดแมนเหรอ… ถ้าเป็นฉันกับคุณคายะก็ไม่มีปัญหาหรอก ดังนั้นจะลุยไปทั้งอย่างนี้เลยก็ได้ ]
ชิโรเนะพูดแบบสบายๆ
เพราะมั่นใจว่าชนะแน่นอน
แต่ว่า…
[ เดี๋ยวก่อนท่านชิโรเนะ…. ท่านคิดจะจัดการลิซาร์ดแมนพวกนั้นจริงๆ เหรอครับ? ]
ผมพูดออกมาด้วยเสียงดัง
เพราะผมเป็นคนรับใช้จึงต้องเรียกชิโรเนะว่า ‘ท่าน’
เมื่อผมพูดออกไป ชิโรเนะก็มองมาทางนี้
ชิโรเนะมองผมด้วยสีหน้าเศร้าเล็กน้อย
[ มีอะไรเหรอคุโรกิ? ฉันต้องรีบไปช่วยเรย์จิคุงให้เร็วที่สุดนะ ]
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชิโรเนะคิดจะกำจัดพวกลิซาร์ดแมนจริงๆ
แต่มันสมควรแล้วเหรอที่จะไปฆ่าพวกลิซาร์ดแมน?
ผมรู้ดีว่าสำหรับโลกฝั่งนี้ผู้อ่อนแอไม่มีสิทธิ์ เรื่องนั้นผมไม่ปฏิเสธ
เราไม่สามารถห้ามหมาป่าไม่ให้กินแกะได้ ขณะเดียวกันก็ห้ามมนุษย์ไม่ให้ฆ่าปีศาจไม่ได้
แต่กรณีคราวนี้มันต่างกันนิดหน่อย
ทำไมลิซาร์ดแมนถึงมาอยู่ที่นี่?
ทั้งที่พื้นที่แถบนี้ไม่ใช่ที่อยู่อาศัยของพวกมัน
ลิซาร์ดแมนมันถูกพามาที่นี่เพื่อต่อสู้ในสนามต่อสู้ นั่นมันก็ไม่ต่างจากการโดนฆ่าทั้งเป็นไม่ใช่เหรอ?
เพราะงั้นลิซาร์ดแมนถึงได้โจมตีมนุษย์หลังจากหนีจากสนามต่อสู้ได้
ถ้ามองในมุมมองของเรย์จิที่เป็นผู้กล้าและชิโรเนะ คงจะฆ่าพวกลิซาร์ดแมนได้โดยไม่คำนึงถึงเหตุผลเลย
แต่ผมไม่ใช่ ผมคืออัศวินดำ เป็นคนที่ถูกโมเดสอัญเชิญมา เลยยากที่จะยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับมนุษย์ได้
นอกจากนี้ลิซาร์ดแมนก็มีพื้นฐานมาจากมังกร ดังนั้นผมเลยทำใจฆ่าลิซาร์ดแมนไม่ลง
อีกอย่างไม่เห็นจะต้องฆ่าลิซาร์ดแมนเลยก็ได้ ตราบใดที่เข้าไปในเขาวงกตได้ มันต้องมีทางไหนสักทางสิน่า
[ ไม่…. ผมไม่คิดว่าเราควรจะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า อย่างน้อยจะดีกว่าถ้าไปตรวจสอบพื้นที่ก่อน… ]
ผมพูดออกไปด้วยเสียงเบา
[ แต่… เรย์จิคุงกำลัง… ]
[ เดี๋ยวก่อนค่ะชิโรเนะ ถ้าเราสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปก็คงติดกับเหมือนพวกเรย์จิ ดังนั้นควรจะตรวจสอบพื้นที่ให้ดีก่อนค่ะ ]
เรน่าที่อยู่ข้างหลังพูดออกมา
[ ท่านชิโรเนะ ท่านเร… ท่านนักบุญพูดถูกค่ะ ถ้าเราโดนจับไปด้วย แล้วใครจะช่วยพวกท่านเรย์จิกันล่ะคะ? ถึงเราจะมีแผนที่เขาวงกตแต่ก็ต้องตรวจสอบพื้นที่ก่อนนะคะ ]
คายะช่วยพูดอีกเสียง
เพราะเรน่าไม่ได้เปิดเผยตัวตน คายะจึงเรียกเธอว่าท่านนักบุญแทนที่จะเป็นเรน่า
[ เข้าใจแล้ว… รอก็ได้… ]
ชิโรเนะยอมรับอย่างไม่เต็มใจเพราะเรน่ากับคายะ
ความจริงแล้วชิโรเนะคงอยากบุกตะลุยเข้าไปในเขาวงกตทันทีเลย บ้าดีเดือดไม่เปลี่ยนเลยนะ
ซึ่งผมก็ต้องคอยห้ามเสมอเวลาเธอไปจะไปทำเรื่องอันตราย
ตอนที่ชิโรเนะอยู่กับเรย์จิก็เป็นแบบนี้เสมอเลยเหรอ?
ไม่ว่าจะโลกนี้หรือโลกเดิม ชิโรเนะก็ไม่เป็นห่วงตัวเองเอาซะเลย
เลยต้องมีคนคอยห้าม
[ นั่นมัน! สตรีแห่งดาบท่านชิโรเนะ! ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้อง!! ]
ทันใดนั้นก็มีเสียงของทหารรับจ้างคนหนึ่งดังขึ้น
เขาเป็นคนผมสีแดงและยังดูเด็กอยู่ อายุไม่น่าแตกต่างจากผมมากนัก
[ เดี๋ยวเถอะโนวิค! นั่นไม่ใช่เรื่องที่จะมาคุยกันตอนนี้นะ! ]
มีผู้หญิงคนหนึ่งพยายามห้ามชายคนนั้น แต่ชายที่ชื่อโนวิคก็ไม่หยุด
[ ชิสุเฟย์เงียบไปเถอะน่า! ขอร้องล่ะครับ ช่วยสอนดาบให้ข้าด้วย!! ]
ชายที่ชื่อโนวิคก้มหัวให้ชิโรเนะ
เพราะมันกระทันหันมากเลยทำให้พวกเราตกใจกัน
[ คุณโนวิค! นี่ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องแบบนั้นนะ! ตอนนี้เราต้องไปช่วยท่านผู้กล้าก่อน! ขอโทษด้วยนะคะท่านชิโรเนะ คนๆ นี้คือโนวิคเป็นผู้กล้าแห่งไฟค่ะ ดูเหมือนว่าเพราะเห็นการต่อสู้ของท่านเรย์จิก่อนหน้านี้เข้า เลยเกิดแรงบันดาลใจอยากแข็งแกร่งขึ้นนะคะและเห็นว่าท่านมีฝีมือดาบยอดเยี่ยม… ]
ลีเรียก้มหัวให้พวกเรา
[ เพื่อเอาชนะเรย์จิคุง? เลยขอให้ฉันสอนให้งั้นเหรอ? ]
เธอพูดออกมาอย่างมีความสุข ดูท่าทางจะดีใจที่มีคนยกย่อง
เรย์จิเกลียดผู้ชายไม่ว่าจะผู้ชายหน้าไหนก็ตาม เพราะเห็นว่าเรย์จิแข็งแกร่งเลยมีสาวมาติด ผู้ชายบางคนเลยอยากจะแข็งแกร่งบ้าง
ซึ่งดูเหมือนว่าผู้กล้าแห่งไฟที่ชื่อโนวิคเองก็จะเป็นประเภทนั้น?
[ ขอร้องล่ะ ช่วยสอนข้าหน่อยได้มั้ย?!!! ]
โนวิคดูจะดีใจที่ได้เจอชิโรเนะมาก
[ อืมมม… แต่ฉันสอนไม่เก่งหรอกนะ เรื่องให้สอนมันออกจะ… ขอโทษด้วยนะ ]
ชิโรเนะก้มหัวขอโทษโนวิค
ก็แน่ล่ะนะ ชิโรเนะน่ะสอนใครไม่เก่ง แม้ว่าชิโรเนะจะมีพรสวรรค์เรื่องดาบแต่การสอนน่ะคนละเรื่องเลยล่ะ
[ ถ้างั้น…. ให้ข้าเป็นคนรับใช้ก็ได้! จะให้ข้าทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น!! ]
โนวิคก้มหัว
บางทีเขาคงขนาดยอมเป็นคนรับใช้เพื่อเรียนวิชาดาบ
ดูเหมือนไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ
[ ขอโทษนะ แต่ตอนนี้ไม่ได้ต้องการคนรับใช้เพิ่มหรอก ]
ชิโรเนะยิ้มบิดเบี้ยว
[ งั้นไล่เจ้าคนรับใช้นั้นไปแล้วให้ข้าเป็นคนรับใช้แทนเถอะ!! ]
จากนั้นโนวิคก็ชี้มาทางผม
ผมรู้สึกตกใจมากเพราะจู่ๆ เขาก็มองมา
[ เดี๋ยว… จู่ๆ ก็พูดเรื่องอะไร… ? ]
ชิโรเนะดูจะแตกตื่น
[ ถึงข้าจะไม่ได้ถือดาบก็ยังเก่งอยู่หรือจะให้ขนสัมภาระเยอะๆ ก็ไม่มีปัญหา ข้ามีประโยชน์กว่าเจ้าหมอนั่นอยู่แล้ว! ถึงยังไงข้าก็เป็นผู้กล้าแห่งไฟเชียวนะ! ช่วยต่อสู้ก็ยังได้ มีประโยชน์กว่าเจ้าคนที่ขนได้แค่สัมภาระอยู่แล้วใช่มั้ย!! ]
โนวิคพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
[ นี่ โนวิค…. ]
ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ พยายามห้ามเขา
เธอเป็นสาวสวยผมยาวดั่งเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ของวิหารอิชเทีย
[ ชิสุเฟย์เงียบไปเถอะน่า! ข้าอยากแข็งแกร่งขึ้น! ไม่ว่ายังไงก็ต้องเรียนวิชาดาบให้ได้!! ]
โนวิคผลักเธอให้ถอยไป
และเดินมาทางผม
[ นี่ลุง!! มาเปลี่ยนตัวกันซะ! ]
โนวิคเรียกผมว่าลุง
มันเจ็บที่โดนเรียกว่าลุงนี่ล่ะ เพราะผมใส่ชุดสะบักสะบอมและสกปรกเลยมองโดนมองว่าเป็นลุงรึไงนะ?
[ น่า ลุง! ดูยังไงข้าก็แข็งแกร่งกว่าลุงชัดๆ !! ]
จากนั้นเขาก็คว้าคอเสื้อผม
[ เอ๊ะ…. ? ]
[ น่าแปลกจริงนะ ทำไมต้องฝืนตัวเองอยู่ในกลุ่มผู้กล้าแห่งแสงด้วยล่ะ! ดาบก็ไม่ได้พก! สภาพก็ดูไม่ได้!! ]
ผมเองก็อยากพูดอยู่หรอกว่าทำไมถึงมาอยู่ในสภาพนี้
และเดิมทีผมก็ใช่ว่าอยากจะมาหรอกนะ เพราะพวกเขาขอให้ผมช่วยต่างหาก
ไหงผมถึงต้องมาโดนพูดแบบนี้ใส่ด้วยล่ะ
ราวมันเปลวไฟดำมืดในใจของผมมันตื่นขึ้น
[ คิดจะทำอะไรกับคุโรกิกันนะ!? ]
[ ท่านชิโรเนะ! ข้ารู้ดีว่าชายคนนี้เป็นประเภทไหน! เป็นคนคิดจะใช้พลังของพวกท่าน! แล้วหากำไรแสวงหาเข้าใส่ตัวเอง! แค่มองหน้าข้าก็รู้แล้ว! ]
โนวิคตัดสินผม นี่จะลามปามกันมากเกินไปมั้ย?
นี่ผมมีใบหน้าเป็นแบบนั้นเหรอ… ? โดนพูดใส่แบบนี้ค่อนข้างทำให้ช็อคเลยนะ
รู้สึกราวกับเปลวไฟสีดำมันกำลังจะปะทุออกมา
แย่แล้วสิ
เพราะชาของคุนะยิ่งทำให้อารมณ์ของผมถูกปลดปล่อยออกมาได้ง่าย
ถึงในกรณีนี้จะเป็นความโกรธแทนความหลงใหลก็เถอะ
[ … ได้โปรด… หยุดเถอะครับ… ]
ผมพูดออกไปด้วยเสียงน่าสมเพซ
เพราะผมไม่อยากระเบิดความโกรธออกไป
ต้องยับยั้งเปลวไฟสีดำในใจไว้
[ โปรดสบายใจเถอะท่านชิโรเนะ! อย่างเจ้าหมอนี่ข้าจัดการได้สบายมาก ]
โนวิคกำหมัดและชกหน้าผม
มันสายไปแล้วที่ผมจะหลบ ผมโดนชกเข้าที่หน้าเต็มๆ
แต่ถึงจะโดนชกเต็มหน้าแต่กลับไม่เจ็บเลย
เมื่อผมโดนชก ผมก็ล้มลงไปด้านหลังและไม่ได้ลุกขึ้นมา
[ นายอย่ามาเข้าใกล้ท่านชิโรเนะอีกเชียวนะ!! เอาล่ะครับท่านชิโรเนะ! เท่านี้ก็ให้ข้าเป็นคนรับใช้ได้แล้วใช่มั้ย! ]
โนวิคพูดด้วยความมั่นใจ
ผมเงยหน้ามองโนวิคจากพื้น หน้าตาของเขาดูราวกับบอกว่าตัวเองทำได้เยี่ยมมาก
[ พูดเรื่องอะไร…. และยังทำเรื่องแบบนั้นกับคุโรกิ? ]
เสียงชิโรเนะสั่น
จากน้ำเสียงดูแล้วกำลังโกรธมาก
ปีกที่หลังของเธองอกออกมา
สายลมแรงที่พัดออกมาจากทำให้ห้องนั้นปั่นป่วนไปหมด
[ เอ๊ะ? …. เอ่อ ท่านชิโรเนะ…? ]
โนวิคเริ่มมีน้ำเสียงกังวล
เพราะเห็นชิโรเนะที่กำลังโกรธเต็มที่
นานแล้วนะที่ไม่ได้เห็นชิโรเนะโกรธขนาดนี้
[ ใจเย็นก่อนครับ…? ]
ชิโรเนะเอามือเอื้อมไปจับดาบ
[ ฮี๊!! ]
ผมได้ยินเสียงร้องจากพวกทหารรับจ้าง
[ เดี๋ยวก่อนค่ะท่านชิโรเนะ! อย่าฆ่าเขานะคะ!! ]
คายะที่เงียบจนถึงตอนนี้ไปยืนขวางชิโรเนะไว้
[ คุณชิโรเนะใจเย็นก่อนค่ะ!! ]
เคียวกะกอดแขนของชิโรเนะเพื่อห้ามเธอไว้
[ ทุกคน! ห้ามท่านชิโรเนะไว้เร็ว!! ]
หนึ่งในนักบุญในกลุ่มของเรน่าพูดขึ้น จากนั้นนักบุญที่อยู่รอบๆ เรน่าก็พยายามมาห้ามชิโรเนะไว้
[ มัวทำอะไรอยู่! รีบหนีไปสิค่ะ!! ]
คายะตะโกน
จากนั้นพวกทหารรับจ้างคนอื่นๆ ก็รีบร้อนหนีออกไปจากห้อง
เหลือเพียงโนวิคคนเดียว
[ มัวทำอะไรอยู่ยะ? รีบไปขอโทษท่านชิโรเนะสิ! ฉันถึงได้บอกว่าอย่าทำอะไรบ้าๆ ไงเล่า! ]
ผู้หญิงที่ชื่อชิสุเฟย์พยายามเรียกสติโนวิค
ผมมองชิโรเนะที่กำลังโกรธอยู่ข้างหลัง
ปกติชิโรเนะไม่ค่อยโกรธใครหรอกนะ นี่มันหายากมากเลยล่ะ
[ ไม่เป็นไรนะคุโรกิ? ]
มีใครบางคนกำลังเรียกผม
เมื่อผมเงยหน้าก็เห็นเรน่าที่เอาหน้าเข้ามาใกล้
และที่หัวก็รู้สึกนุ่มมาก
[ เอ๊ะ… เรน่า? ]
เรน่ากำลังให้ผมนอนหนุนตักของเธออยู่
แต่มองไม่เห็นหน้าเธอเพราะมีฮู้ดปิดหน้าอยู่ แต่ดูเหมือนเธอกำลังหัวเราะอยู่
เพราะนักบุญที่คอยอารักขาเธอไปคอยห้ามชิโรเนะกันหมดแล้ว จึงเหลือแค่ผมกับเธอที่ด้านหลัง
[ ขอโทษนะคุโรกิ เพราะฉันต้องปิดบังตัวเองไว้เลยช่วยอะไรไม่ได้…. ]
[ ไม่หรอก ยังไงมันก็ไม่เจ็บอะไรสักหน่อย… ]
หมัดของโนวิคทำอะไรผมไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
แค่ผมไม่อยากตอบโต้เลยทำเป็นล้มลงเท่านั้นเอง
ไม่สมควรจะได้รับคำขอโทษหรอก
[ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… งั้นในตอนที่ไม่มีใครเห็น ให้ฉันคอยดูแลแล้วกันนะ ]
เธอพูดออกมาจากนั้นก็โอบกอดผมไว้
เพราะคนอื่นๆ ไปคอยห้ามชิโรเนะเลยไม่มีใครอยู่
หน้าอกใหญ่ๆ ของเรน่าโดนที่แก้มด้านซ้ายของผม
นุ่มจังแฮะ
นี่เป็นข้อดีที่ยอมถูกชกสินะ ผมคิดอยู่ในใจขณะที่นอนอยู่
เพราะถูกเรน่ากอด เปลวไฟสีดำในใจของผมก็หายไปทันที
เมื่อหันไปมองด้านชิโรเนะก็เห็นเธอกำลังไล่พวกทหารรับจ้าง โดยมีคายะคอยห้าม
จากนี้ไปจะทำยังไงดีน้า? ผมอยากช่วยพวกลิซาร์ดแมนด้วยสิ
ผมคิดอย่างนั้นขณะที่มีความสุขกับหน้าอกนุ่มนิ่มของเรน่า
◆ ทหารรับจ้างหญิงชิสุเฟย์
พวกเรารีบออกจากวิหารอิชเทียจากนั้นก็ไปรวมกันที่ร้านค้าใกล้ๆ
ซึ่งเป็นร้านอาหารที่เปิดโดยอดีตโสเภณีคนหนึ่ง เป็นร้านอาหารว่างและน้ำชา เป็นที่นิยมกับผู้หญิงในอิชเทียมากเลยล่ะ
มีพนักงานในร้านหลายคน จัสตี้เองก็ยังทำงานในร้านนี้ด้วยในตอนที่ไม่มีงานที่วิหาร
เด็กที่โตจากวิหารอิชเทียจะต้องออกไปทำมาหากินเองเมื่ออายุถึงเกณฑ์
จะทำงานอะไรก็ได้ไม่จำเป็นต้องเป็นโสเภณี
กรณีของจัสตี้เพราะพวกผู้ชายกลัวพี่ชายของเธอ-โกดอล ทำให้ถึงเป็นโสเภณีก็หาลูกค้าไม่ได้
หลังจากจัสตี้กับพี่ชายเธอไปพบท่านชิโรเนะก็มาช่วยงานในร้านนี้ต่อ
[ เดี๋ยวเถอะโนวิค! รู่มั้ยว่าทำให้ท่านชิโรเนะโกรธขนาดไหน! นี่ทำอะไรลงไปกันย๊าาา!! ]
เราทุกคนมารวมกันที่โต๊ะๆ หนึ่ง ซึ่งโต๊ะนั้นมีคนมากมายนั่งอยู่ ฉันเริ่มบ่นโนวิค
โนวิคคงนึกว่าท่านชิโรเนะกำลังเจอเรื่องเหมือนกับตัวเองเมื่อก่อน
โนวิคเคยเล่าว่า มีใครบางคนพยายามคิดจะใช้ความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อหากำไรเข้าตัว
เมื่อก่อนก็มีพวกประเภทนั้นเข้าหาโนวิคเช่นกัน
ฝืนดันทุรังเข้ากลุ่มและประกาศออกไปอย่างภูมิใจว่าฉันคือสมาชิกของกลุ่มผู้กล้าแห่งไฟเชียวนะ
ทั้งที่ชายคนนั้นไม่มีพลังอะไรเลย แต่ก็ยังกล้าพูดแบบนั้นออกมา
และคนที่โนวิคชกไปก็ดูเหมือนจะเป็นคนดี มองยังไงก็ไม่เห็นว่าจะเป็นคนน่าสงสัยเลย
คงเพราะเขาหน้าตาดูดี ท่านชิโรเนะเลยอยากให้เขาอยู่ใกล้ๆ ล่ะมั้ง
แต่สามัญสำนึกของโนวิคบอกว่าพวกที่ดีเป็นคนดีนั้นแหละที่มักจะเป็นคนเลว
เจ้าพวกนั้นพยายามจะใช้ชื่อเสียงของผู้กล้าแห่งแสงแสวงหากำไรอยู่แน่ โนวิคพูดแบบนั้นออกมาแล้วชกเขา
นี่ไปตัดสินคนอื่นแบบนั้นได้ยังไงยะ
ฉันโกรธโนวิคมาก เพราะนึกว่าตัวเองจะตายไปแล้ว
ยังกับกำลังจะโดนท่านชิโรเนะฆ่า
แต่ตอนนี้ปัญหาที่มีมันก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
[ เดี๋ยวเถอะโนวิค! ]
ฉันกระแทกเขา
[ เอ่อ ชิสุเฟย์…? ]
[ ไม่ใช่แล้ว…. ช่วยสำนึกผิดสักนิดได้มั้ย โถ่ ]
ให้ตายสิปวดหัวจริงๆ
[ ถึงอย่างนั้นก็ยอดเลยแฮะ…. ห้องสั่นไปหมดแค่เพราะท่านชิโรเนะจับดาบขึ้นมา ยิ่งอยากเป็นลูกศิษย์เข้าไปใหญ่ ]
โนวิคพูดด้วยเสียงหัวเราะ
นี่นายคิดจะสำนึกผิดบ้างไหมเนี่ย… เดาว่าคงไม่สักนิด ปวดหัวจริงๆ
เขาก็เป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว
คิดว่าโลกกำลังหมุนรอบตัวเอง
[ เฮ้อ ยังไงก็จะเป็นศิษย์ให้ได้ไม่ยอมแพ้เลยสินะ? แต่ท่านชิโรเนะโกรธมากเลยนะ ]
ฉันพูดออกไปด้วยความเบื่อหน่าย
[ พูดอะไรนะชิสุเฟย์! ฉันไม่มีทางยอมแพ้แค่นี้หรอกน่า!! ]
โนวิคหัวเราะจากนั้นก็ชูหมัดขึ้น
ไม่คิดเลยสินะว่าตัวเองได้ทำเรื่องเลวร้ายไปแล้ว
[ ถึงงั้นก็เถอะ โนวิค… ดูท่าท่านชิโรเนะจะไม่หายโกรธง่ายๆ บางทีแม้แต่คนถือสัมภาระก็ยังไม่ได้เลยล่ะมั้งนั้น ]
พี่เคย์น่าพูด
ตั้งแต่ที่ชายคนนั้นล้มลง ท่านชิโรเนะก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน
บางทีเขาคงไม่ใช่แค่คนถือสัมภาระก็ได้
[ แต่ปาร์ตี้ของผู้กล้าแห่งแสงไม่น่ามีผู้ชายอยู่นี่? ]
โกดอลพูด ว่าแต่ไหงนายมาอยู่กับพวกเราได้ล่ะ?
รู้สึกน่าแปลกที่โกดอลซึ่งเป็นพี่ชายของจัสตี้ออกความเห็นมา
แต่พรรคพวกของท่านเรย์จิน่าจะมีแต่ผู้หญิง ไม่น่าจะมีผู้ชายอยู่เลยนะ
[ โกดอลพูดถูก! ไม่น่าจะมีผู้ชายในกลุ่มผู้กล้าแห่งแสงได้เลย! ลีเรียพอรู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร? ]
โนวิคถามลีเรีย
[ เรื่องนั้น… ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะไม่มีใครสังเกตเพราะมัวแต่ท่านชิโรเนะกับน้องสาวของผู้กล้า แต่เห็นได้ชัดเลยว่าเขาเป็นคนที่รู้จักกับท่านชิโรเนะมานานแล้ว… ]
ลีเรียส่ายหัวและตอบ
[ เพื่อนที่สนิทกัน… ความสัมพันธ์แบบคนรัก? ]
มาเดียพูดออกมาแบบช้าๆ
[ ไม่หรอกน่ามาเดีย ท่านชิโรเนะเป็นคนรักของท่านเรย์จิต่างหาก ]
ฉันปฏิเสธคำพูดของมาเดีย
ผู้หญิงทุกคนในกลุ่มของท่านเรย์จิต่างก็เป็นคนรักของท่านเรย์จิทั้งนั้น
[ คงเป็นความสัมพันธ์แบบคนสนิท แต่ไม่ถึงกับคนรัก โนวิคจะดีกว่านะถ้าไปขอโทษนะ? ]
[ ไหงงั้นล่ะคุณนอร่า? ]
โนวิคพูดขณะที่เอียงหัว ดูท่าจะไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองผิด
โนวิคเป็นพวกเอาแต่ใจและไม่สนใจสิ่งรอบข้างมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว
ตรงส่วนนี้ของโนวิคนี่ล่ะที่ฉันไม่ชอบ
แน่นอนว่าเขาเองก็มีข้อดีอยู่ด้วย ใจดีกับสาวน่ารัก ไม่ว่าจะอันตรายแค่ไหนก็จะปกป้องเด็กผู้หญิงไว้ก่อน
เพราะเหตุนี้จัสตี้และสาวคนอื่นๆ ถึงได้ชอบโนวิค
แต่ไม่ใช่สำหรับท่านชิโรเนะ เพราะเธอแข็งแกร่งกว่าโนวิคและยังมีท่านเรย์จิเป็นทุกอย่างให้อยู่แล้ว
[ เฮ้ ถ้าไม่ไปขอโทษดีๆ ฉันว่าท่านชิโรเนะไม่มีทางสอนวิชาดาบให้หรอกนะ แล้วจะทำยังไงล่ะ? ]
ฉันพูดโดยให้เหตุผลกับโนวิค แต่ถึงจะโดนฉันมองด้วยสายตาเย็นชา เขากลับไม่สะทกสะท้าน
[ ไม่ต้องห่วงชิสุเฟย์ เอาเป็นว่าฉันจะพยายามไม่ใช้ความรุนแรงกับลุงคนถือกกระเป๋าแล้วกัน ถ้าฉันแสดงให้เห็นว่าตัวเองมีประโยชน์ ท่านชิโรเนะจะต้องเปลี่ยนความคิดแน่ ]
โนวิคพูดยกยอตัวเอง
[ ฉันไม่คิดว่าแบบนั้นหรอกนะ… ]
ฉันเอียงหัว ท่านชิโรเนะมีวิชาดาบที่ยอดเยี่ยม แล้วแบบนี้เธอจะอภัยให้ฉันด้วยมั้ยล่ะเนี่ย?
เดิมทีก็ไม่นึกว่ามันจะส่งผลกระทบมาถึงฉันจนไม่ได้เป็นลูกศิษย์ท่านชิโรเนะไปด้วยเลย
[ อยากทำตัวให้มีประโยชน์? งั้นถ้าไปกำจัดพวกลิซาร์ดแมนล่ะว่าไง? ]
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
จากคนสองคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะพวกเรา
พวกเขาอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่นะ สงสัยเพราะฉันมัวแต่จดจ่อกับการคุยเลยไม่ได้สังเกต
ชายคนนั้นมีผมสีน้ำตาลและมีแผลบนใบหน้า
บรรยากาศเหมือนป่าที่เงียบสงบ
เขาเป็นทหารรับจ้างที่มีธนูอยู่ด้านหลังและมีมีดที่เอว
อีกคนนั้นมีผมสีฟ้าและมีใบหน้าเหมือนผู้หญิง
แม้ว่าจะมองจากตรงนี้ก็เห็นหอกได้ เขาเองก็คงเป็นทหารรับจ้างเช่นกัน
[ นั่นมันเซฟาร์ไม่ใช่เหรอ!! ]
ทันใดนั้นพี่เคย์น่าก็ลุกขึ้นและจ้องเขม็งไปทางชายที่มีธนูคนนั้น
[ ไง ไม่เจอกันนานนะเคย์? ]
ชายคนนั้นยิ้มให้พี่เคย์น่า
แต่รู้สึกจะคุ้นชื่อเซฟาร์จัง
ใช่แล้ว ผู้กล้าแห่งลมเซฟาร์ เขาเคยเป็นเพื่อนกับพี่เคย์น่าเมื่อสมัยก่อน
จากเสียงของพี่เคย์น่า ดูแล้วจะไม่ได้รู้สึกดีอะไรที่เจอกับเขานัก
[ แต่ได้ยินว่านายต่อสู้กับเซนทอร์และตาข้างหนึ่งก็บอดไม่ใช่เหรอ? ]
มาคิดดูแล้ว ก็ได้ข่าวว่าเขาบาดเจ็บจากเซนทอร์นี่นะแต่ก็ไม่ได้โดนฆ่า นี่เขาหายดีแล้วเหรอ?
[ อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเคย์… ]
ใบหน้าของเซฟาร์เริ่มตึงเครียดขึ้น
[ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงพวกนั้นล่ะ? ]
[ …… ]
พี่เคย์น่าถามแต่เซฟาร์หันหน้าหนีและไม่ตอบอะไร
[ หึ… ฉันไม่สนใจหรอกว่านายจะแพ้เซนทอร์หรือยังไง แต่เลิกตกหญิงได้แล้วมั้ง ]
พี่เคย์น่าพูดขณะที่หัวเราะ
เซฟาร์ดูจะเจ็บใจ
ผู้กล้าแห่งลมเซฟาร์และพี่เคย์น่าเคยเป็นคนในปาร์ตี้เดียวกันมาก่อน ก่อนที่ฉันจะเป็นทหารรับจ้างซะอีก ดูเหมือนตอนนั้นพวกเขาจะเข้าไปในเขาวงกตด้วยกัน แต่ดูจะไม่จบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
[ หยุดเถอะน่าพี่เคย์น่า แล้วคนที่อยู่ตรงนั้นล่ะ? ]
ฉันมองไปยังชายอีกคนที่อยู่ข้างๆ เซฟาร์
[ ข้าคือเนฟิม ผู้กล้าแห่งน้ำ รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รู้จักนะครับคุณผู้หญิง ]
เขาพูดอย่างนั้นออกมา จากนั้นก็คุกเข่าลงและเอาจับมือของฉันไป
[ เอ๋!? ]
เมื่อเนฟิมคว้ามือฉันไป โนวิคก็ส่งเสียงตกใจ
ฉันเองก็เคยได้ยินชื่อของเขา เนฟิมผู้กล้าแห่งน้ำ เขาเป็นทหารรับจ้างที่โด่งดังมากในน่านน้ำทางตะวันตกของชาเล็ต
[ คุณเนฟิมผู้กล้าแห่งน้ำ? ที่แพ้ให้กับเมอร์แมนน่ะเหรอคะ? ]
เมื่อได้ยินที่ฉันพูด เนฟิมก็ส่งเสียง [ เฮือกก!! ] ออกมา
[ อุ๊บ! ]
ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของโนวิค
[ ฮะฮะ …. เป็นค่อนข้างเป็นการต่อสู้ที่หนักหนานิดหน่อยนะคุณผู้หญิง ]
เขาพูดจากนั้นก็ปล่อยมือของฉัน
ถึงจะทำเป็นสงบอยู่ แต่ใบหน้าของเขากำลังตึงเครียดน่าดู
[ แล้วจะว่าไป ผู้กล้าแห่งลมกับผู้กล้าแห่งน้ำมีธุระอะไรล่ะ? ]
โกดอลถาม
ตอนนี้นายเป็นคนในกลุ่มเรานะโกดอล ดังนั้นอย่าพูดอะไรพล่อยๆ สิ
[ นายคงเป็นโกดอลผู้กล้าแห่งดินสินะ ข้าก็แค่อยากให้ช่วยพวกเรากำจัดลิซาร์ดแมนเท่านั้นเอง ]
เซฟาร์ยิ้มอย่างเป็นมิตร
[ กำจัดลิซาร์ดแมน? หมายถึงเรื่องอะไรเซฟาร์? ]
[ ง่ายจะตายไปเคย์น่า ก็ภารกิจนี้มันยังไม่จบใช่มั้ยล่ะ? ]
เซฟาร์ตอบกลับไป
[ ผู้ที่ถูกเรียกว่าผู้กล้าหากแพ้ก็ไม่สมควรเป็นผู้กล้า ]
พี่เคย์น่าพยักหน้า
เพราะเซฟาร์และเนฟิมแพ้ในการต่อสู้กับปีศาจเมื่อคราวก่อน
เลยอยากจะเอาคืนพวกปีศาจที่ทำให้ตนต้องอัปยศสินะ?
[ ใช่! พวกมันจะต้องชดใช้ที่ทำให้พวกเราอับอายขายขี้หน้า!! ]
เนฟิมทุบโต๊ะ
แต่นี่มันออกจะงี่เง่านะ
เพื่อกอบกู้เกียรติงั้นเหรอ?
ฉันสงสัยว่าจะมีคนเข้าร่วมกับพวกเขามั้ยนะ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
[ ใช่แล้ว! ตอนนี้สตรีแห่งดาบก็มาที่นี่แล้ว ดังนั้นเราต้องจัดการพวกลิซาร์ดแมนก่อนเธอให้ได้!! เพื่อกอบกู้เกียรติคืนมา! ]
เซฟาร์พูดออกมาเสียงดัง
เซฟาร์กำลังเข้าใจผิดอยู่
[ มันก็ใชห่รอก แต่ถ้าไม่รีบไปแล้วท่านชิโรเนะจัดการพวกมันไปหมดแล้วล่ะจะทำยังไง? ]
พี่เคย์น่าพูด
ฉันว่าพูดโกหกแบบนั้นมันไม่ดีน่าพี่เคย์น่า เพราะมันขัดกับคำสอนของท่านเฟย์เรีย
[ เคย์น่า ฉันถามสตรีศักดิ์สิทธิ์ของอิชเทียก่อนที่จะพบกับพวกเธอมาแล้ว ดูเหมือนสตรีแห่งดาบจะยังไม่ได้ไปจัดการลิซาร์ดแมนทันที ดังนั้นเราจะต้องรีบไปจัดการพวกมันให้ได้ก่อน ถึงจะรีบแต่มันก็ไม่ง่ายนักหากจะจัดการพวกมันได้ด้วยแค่พวกเรา ในกรณีนี้คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องรวมมือ 4 ผู้กล้า ]
[ แล้วทำไมพวกเราต้องช่วยด้วยล่ะ? ]
[ ถามได้ดีผู้กล้าแห่งไฟ ตามที่ได้ยินมาดูเหมือนนายจะถูกพรรคพวกของผู้กล้าแห่งแสงไล่มาสินะ? และได้ยินมาว่าอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์ นี่เป็นโอกาสเหมาะเลยไม่ใช่เหรอที่จะเอาคืนผู้กล้าแห่งแสง? นี่นายไม่คิดอยากจะกอบกู้เกียรติหน่อยเหรอไง? ]
เซฟาร์มองไปที่โนวิคด้วยสายตาจริงจัง
[ กอบกู้เกียรติ… นอกจากนี้ยังทำให้ท่านชิโรเนะเห็นว่ามีประโยชน์ได้อีกด้วย! ก็ได้ข้าจะให้พวกนายยืมพลัง!! ]
โนวิคพูดขณะที่ยืนขึ้น
[ นายก็มาด้วยกันสิโกดอล นายเป็นผู้กล้าแห่งดินไม่ใช่เหรอไง? ]
เซฟาร์ถามและโกดอลก็พยักหน้า
[ ก็จริง พวกลิซาร์ดแมนก็เป็นปัญหาของสมาคมทหารรับจ้างด้วย ข้าจะออกไปกอบกู้เกียรติกับพวกเจ้าก็ได้ ]
โกดอลเองก็เอากับเขาด้วย
ฉันมองไปทางพี่เคย์น่า มาเดีย และลีเรียขณะที่กำลังกุมหัว
เห็นได้ชัดเลยว่ามีแค่ฉันคนเดียวที่สังเกตเห็นว่านี่มันผิดชัดๆ
ผู้กล้าทั้งสี่รวมกลุ่มกันและส่งเสียง [ กอบกู้เกียรติของเราคืนมา!! ] (ไอ้บ้าสี่คน)
ยิ่งฟังก็ยิ่งปวดหัว
[ แต่วันนี้ก็ดึกเกินไปแล้ว งั้นไว้ค่อยไปกันพรุ่งนี้ วันนี้ไปพักผ่อนกันก่อนแล้วัน ]
เซฟาร์พูดจากนั้นผู้กล้าอีกสามคนก็พยักหน้าตอบ
[ ก็แบบนี้ล่ะ พี่เคย์น่า ชิสุเฟย์ พรุ่งนี้เราจะไปกำจัดลิซาร์ดแมนกัน!! ]
โนวิคพูดขณะที่หัวเราะ
ช่วยรอสักเดี๋ยวนะ
[ เอ่อ… นี่พวกเราต้องไปด้วยเหรอ? ]
สุดท้ายก็ถูกลากไปด้วยจนได้
◆ อัศวินดำคุโรกิ
[ เช่นนั้นท่านสตรีแห่งดาบ หากมีอะไรต้องการก็เรียกได้ทุกเมื่อเลยค่ะ ]
จากนั้นผู้หญิงที่ชื่ออโทราน่าก็ออกจากห้องไป
เธอเป็นภรรยาของพ่อค้า-โทรุนมาร์คุส ซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมนี้
โทรุสมาร์คุสและภรรยาของเขาอโทราน่ามักจะเข้าออกที่วิหารเรน่าแห่งนี้ประจำ
หลังจากที่ผมแกล้งว่าโดยผู้กล้าแห่งไฟทำร้ายมาก็ถูกพาตัวมาที่นี่
จากนั้นเรน่าก็ได้บอกนักบุญว่าจะคุยกันแบบลับๆ
ดังนั้นในห้องนี้นอกจากผมแล้วจึงมี เคียวกะ คายะ ชิโรเนะ คายะ เรน่า เรจิน่ารวมหกคน
เหล่านักบุญดูจะไม่เต็มใจนัก แต่ก็ยอมออกไปจากห้องเพราะคำพูดโน้มน้าวของเรน่า
ห้องที่ผมถูกพาตัวมามีขนาดใหญ่พอสมควรเกินกว่าจะเป็นห้องของคนรับใช้ มีเตียงนอนที่ใหญ่ขนาดคนสองคนจะนอนได้
เรจิน่าเป็นคนเลือกห้องนี้มา ดูท่าเธอจะพยายามอย่างหนักเลยล่ะ
[ ถ้าหายเจ็บแล้วก็ลุกขึ้นมาได้แล้วคุโรกิ ]
เมื่อชิโรเนะพูดผมก็ยกร่างกายส่วนบนขึ้น
[ ว๊า การรับบทเป็นคนรับใช้นี่มันไม่ง่ายเลยนะ…. ]
[ งั้นก็ไม่เห็นต้องเล่นบทคนใช้เลยก็ได้นี่ เป็นเพื่อนก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ ]
ชิโรเนะพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ
คงยังโกรธที่ผมโดนชกอยู่
ชิโรเนะดูจะกังวลและโกรธมากที่ผมโดนชกแบบไร้เหตุผล
แต่ผมน่ะเป็นสมาชิกในกลุ่มของชิโรเนะไม่ได้หรอก
ที่สำคัญเลย เรย์จิคงไม่ยอมให้ผมเป็นพรรคพวกด้วยหรอก ดังนั้นความคิดเรื่องให้รับบทเป็นเพื่อนจึงต้องตัดทิ้ง
[ ถ้าทำแบบนั้นมันจะยิ่งเด่น… แล้วคนอื่นๆ ก็จะยิ่งสงสัยว่าผมเป็นใครกันแน่ ]
ผมส่ายหัวและตอบออกไป
[ อา…. ]
ชิโรเนะทำหน้าไม่พอใจกับคำตอบของผมนัก
[ ใช่แล้วค่ะชิโรเนะ งั้นก็ให้คุโรกิมาเป็นคนรับใช้ฉันก็สิ้นเรื่อง ]
เรน่าพูดออกมาอย่างมีความสุข
เพราะเรน่าเองก็ปกปิดตัวตนอยู่
ผมเองก็คิดว่าแบบนั้นก็ดีไม่น้อย
หากเป็นเรน่าผมก็ไม่ต้องสู้กับเรย์จิด้วย
[ ว่าแต่คุโรกิ…. ไปสนิทกับเรน่าตั้งแต่ตอนไหนกันนะ? ]
ชิโรเนะถาม
จะให้บอกยังไงดีล่ะ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่คิดว่าเธอน่าจะแค่อยากช่วยเรย์จิ คงไม่มีเหตุผลอื่นอยู่หรอก
[ เอาเป็นว่ามาคุยเรื่องของลิซาร์ดแมนก่อนหน้านี้กันดีกว่า… ดีมั้ย? ]
[ ถึงจะไม่ชอบที่โดนเปลี่ยนเรื่องคุย… แต่เอาเถอะ ลิซาร์ดแมนทำไมล่ะ? ]
[ เป็นไปได้ช่วยอย่าฆ่าพวกมันจะได้มั้ย? ]
ผมเริ่มเข้าประเด็น
[ ทำไมต้องไว้ชีวิตพวกลิซาร์ดแมนล่ะ? ]
[ เดิมทีพวมันก็แค่ถูกพามาต่อสู้ในสนามต่อสู้… ผมไม่เห็นด้วยกับการฆ่าพวกมัน… ในระหว่างที่จะเข้าไปที่เขางกต ผมจะพาพวกมันไปที่ไหนสักแห่งเอง ]
ผมพูดสิ่งที่คิดออกไป
[ หืม… สมกับเป็นคุโรกิ…. ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะ ]
เสียงของชิโรเนะดูดีใจด้วยเหตุผลบางอย่าง
[ คุณคุโรกิเป็นคนใจดีสินะคะ ]
เคียวกะหัวเราะขณะที่ชมผม
แต่คายะที่อยู่ข้างๆ กลับมองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา
[ ท่านคุโรกิ ลิซาร์ดแมนเป็นศัตรูของมนุษย์นะคะ บางทีตอนที่เราคุยกันอยู่มันอาจกำลังทำร้ายมนุษย์อยู่ก็ได้ ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดจะช่วยพวกลิซาร์ดแมนเหรอคะ? ]
ที่คายะพูดก็ถูก
แม้ว่าจะล่อพวกลิซาร์ดแมนออกไปจากเขาวงกตได้ชั่วคราว แต่ลิซาร์ดแมนก็ยังโจมตีมนุษย์ สุดท้ายก็จะมีคนสังเวยชีวิต
[ ถึงจะแค่ตอนนี้ แต่ผมก็อยากให้ไว้ชีวิตพวกมัน…. ]
ผมพูดออกไปต่อหน้าสายตาของคายะ
เดิมทีผมก็เป็นอัศวินดำ ไม่ใช่ฝ่ายเดียวกับมนุษย์อยู่แล้ว
ดังนั้นที่ผมอยากช่วยลิซาร์ดแมนมันไม่ใช่เรื่องสนุก
[ แต่ว่า… ]
[ เดี๋ยวก่อนค่ะคายะ! ]
ทันใดนั้นเคียวกะก็ขัดขึ้น
[ คุณหนู…. ]
[ ท่านคุโรกิอุตส่าห์มาช่วยท่านพี่นะคะ ในที่นี้เราควรให้ความสำคัญกับความเห็นของท่านคุโรกิก่อนค่ะ ]
[ คายะ ฉันเองก็เห็นด้วย ฟังคำขอของคุโรกิเถอะ ]
ชิโรเนะและเคียวกะช่วยออกความเห็น
[ ถ้าทั้งสองท่านพูดเช่นนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรจะโต้แย้งค่ะ… ขอโทษด้วยค่ะท่านคุโรกิ ]
คายะก้มหัวให้ผม
[ ไม่หรอก… ที่คุณพูดมาก็ถูก ]
คายะพูดในฐานะของตำแหน่งฝ่ายผู้กล้า
ลิซาร์ดแมนเป็นศัตรูของมนุษย์
หากไม่กำจัดพวกมันก็อาจจะมีคนต้องสังเวยชีวิต
[ แต่วันนี้ก็ดึกเกินไปแล้ว ไว้ค่อยลองให้ท่านคุโรกิไปคุยกับพวกเขา(ลิซาร์ดแมน)ดูพรุ่งนี้จะดีกว่าค่ะ วันนี้มาทานอาหารด้วยกันนะคะ คุณเรจิน่าอาหารพร้อมรึยังคะ? ]
เมื่อคายะถาม เรจิน่าก็ถอยออกไปไม่กี่ก้าว
[ค่ะ อาหารพร้อมแล้วรวมถึงส่วนของนายท่านด้วย นี่เพราะได้พวกนักบุญช่วยด้วยนะคะ ]
เรจิน่าบอก
[ แต่ผมคิดว่ามันแปลกล่ะนะ ถ้าผมที่เป็นคนรับใช้จะมากินอาหารด้วยกันนะ… ]
ถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่อยากให้ตัวเองเด่น แต่เรจิน่าอุตส่าห์เตรียมอาหารไว้ให้แล้ว คงจะเลี่ยงไม่ได้แล้วสิ
[ ไม่ได้กินอาหารกับคุโรกิมานานแล้วนะ มาคุยกันหลายๆ เรื่องดีกว่านะ? ]
ชิโรเนะดูจะมีความสุข
อืมมมม คงจะไม่เป็นไรล่ะมั้ง
เอาไว้ค่อยพรุ่งนี้ผมค่อยไปที่เขาวงกตแล้วลองคุยกับพวกลิซาร์ดแมนดู ถ้าเป็นประเภทเดียวกับลิซาร์ดแมนที่นากอลก็น่าจะคุยกันได้
ผมคิดถึงสิ่งที่จะทำในวันพรุ่งนี้
◆ เทพธิดาแมงมุมอโทราคัว
ในความมืดมีคนอยู่มากมาย
ทุกคนคือผู้หญิงของเผ่าอารัคเน่ซึ่งเป็นเผ่าในครอบครัวของฉัน
เผ่าอารัคเน่คือเผ่าที่มีแต่ผู้หญิงเท่านั้น ส่วนบนเป็นมนุษย์และมีส่วนล่างเป็นแมงมุม
เมื่ออาศัยอยู่ในเมืองเทสซาเซียจะเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์
พวกมนุษย์คงไม่เอะใจเลยว่ามีอารันเน่แฝงตัวอยู่มากมายขนาดนี้
ฉันนึกถึงเรื่องเมื่อกี้
ผู้หญิงที่อยู่กับเพื่อนของผู้กล้า
ถึงเธอจะปิดหน้าไว้ แต่ไม่ผิดแน่ เธอคือเรน่า แค่สัญลักษณ์นั้นฉันก็รู้ได้ทันที
แต่ฉันไม่คิดเลยว่าอย่างเรน่าจะมาช่วยผู้กล้าด้วยตัวเอง
เห็นทีต้องรายงานไปที่เลวิลรุสซะแล้ว
แต่ว่า…
ฉันอยากจะจัดการเรน่าด้วยมือของตัวเอง
มันอาจจะไม่ดีต่อเลวิลรุส… แต่มันก็คือความต้องการของฉัน
แถมตอนนี้รอบข้างเธอยังไม่มีเผ่านางฟ้าคอยอารักขา จึงเป็นโอกาสเหมาะ
มันจะยากก็ตรงที่มีสตรีแห่งดาบอยู่ด้วยนี่ล่ะ
ขณะเดียวกันก็ยังมีพวกนักบุญอยู่รายล้อมเธอทำให้ยากจะจัดการเข้าไปอีก
แต่มันจะต้องมีช่องว่าง ถ้าไม่มีก็ต้องสร้างมันขึ้นมาเอง
แต่ก็มีคนที่ไม่ต้องระวังอยู่
อย่างชายคนรับใช้ที่ดูอ่อนแอนั้น
ถึงขนาดโดนผู้กล้าแห่งไฟจัดการได้ง่ายๆ แปลว่าไม่ต้องระวังอะไรนัก
[ รอก่อนเถอะเรน่า ข้าจะแก้แค้นเจ้าให้ได้… ]
ข้ายิ้มขณะที่คิดเช่นนั้น