อัศวินดำ - ตอนที่ 63

◆ ราชาปีศาจโมเดส

ข้าไปพบกับเฮย์บอสซึ่งเป็นช่างตีเหล็กที่ห้องหนึ่งในปราสาทราชาปีศาจ

[ ดูเหมือนนัคจะกลับมาอย่างปลอดภัย ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะโมเดส ]

เฮย์บอสรินไวน์สีทองลงในแก้วสองใบ ซึ่งเป็นไวน์ที่เฮย์บอสเอามาจากเอลีอัส

มันเป็นไวน์สีทองที่ทำจากผลไม้สีทองของต้นทองคำ

เป็นไวน์ที่เนคเทอร์-เทพแห่งหล้าและอาหารให้มา

เมื่อดื่มเข้าไปก็รู้สึกถึงอาการเมา รสชาติของไวน์กระจายไปในปาก

[ อา เฮย์บอส แด่ความสำเร็จของเซอร์ไดร์ฮาร์ด ]

เซอร์ไดร์ฮาร์ดไล่ตามไปจนกระทั่งในเขาวงกต

จากที่นัคเล่ามา ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ต่อสู้กับผู้กล้า

ข้าเองก็พอใจกับผลลัพธ์ดี

หลังจากนั้น นัคเคลื่อนย้ายกลับมาที่ปราสาทและมาหาข้าทันที

และเขาก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

[ แต่มันก็เป็นการช่วยผู้กล้าด้วยจะดีงั้นเหรอ? ]

[ เอาน่า ความปลอดภัยของนัคถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ ]

มีเสียงตำหนิเพราะเขาไปช่วยผู้กล้าไว้

แต่ข้าก็จัดการปิดปากทั้งหมดไว้แล้ว

เพราะเซอร์ไดร์ฮาร์ดพยายามชวยนัคอย่างสุดความสามารถ

ดังนั้นการกระทำของเขาไม่ควรถูกตำหนิเลย

[ ไม่เป็นไร … เรื่องนี้ต้องขอบคุณอัศวินดำล่ะนะ ]

ต้องขอบคุณพลังของเซอร์ไดร์ฮาร์ด ทำให้ตอนนี้เขาวงกตแห่งนั้นกลายเป็นของเฮย์บอสแล้ว

มิโนทอร์ที่อยู่ในเขาวงกตเองก็หนีไปกันหมดทันทีที่เลวิลรุสหายไป

เขาวงกตแห่งนั้นจะต้องถูกเหล่าคนแคระปิดผนึกไว้

เพื่อไม่ให้มีปีศาจเข้าไปอาศัยอยู่หรือออกไปข้างนอก

[ พอกลับมาต้องขอบคุณเซอร์ไดร์ฮาร์ดสักหน่อย แต่ตอนนี้เขาออกไปข้างนอกสักพัก ]

ดูเหมือนเซอร์ไดร์ฮาร์ดจะไปที่ไหนสักแห่งกับคุนะ

ข้าได้รับรายงานจากนัคมา ซึ่งก็มีข้อความที่ฝากมาจากเซอร์ไดร์ฮาร์ด ว่าเขารีบไปหาคุนะทันที

ข้าคิดว่าเซอร์ไดร์ฮาร์ดเป็นคนไว้ใจได้

แทบไม่คิดเลยว่าเซอร์ไดร์ฮาร์ดจะทรยศได้ ทุกคนกังวลมากเกินไปแล้ว

[ ถึงอย่างนั้นก็ไม่นึกเลยนะว่าเรน่าจะร่วมมือกับอัศวินดำเพื่อช่วยคนรักของตัวเองออกมา ]

อย่างที่เฮย์บอสบอก ข้าเองก็ไม่นึกว่าเซอร์ไดร์ฮาร์ดจะร่วมมือกับเรน่าเพื่อช่วยนัคออกมา

เรน่าถึงขนาดยอมจับมือกับศัตรูเพื่อให้เซอร์ไดร์ฮาร์ดช่วยผู้กล้าแห่งแสงที่เป็นคนรัก

ตอนที่ข้าได้ยินครั้งแรก ข้าก็คิดว่าหูฝาดไปรึเปล่านะ แต่นั่นคงเป็นปฏิกิริยาของหญิงสาวที่อยู่ในห้วงความรัก

[ เทพธิดาที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างเรน่าถึงขนาดยอมก้มหัวให้เซอร์ไดร์ฮาร์ดเชียวนะ… ข้าล่ะไม่เข้าใจผู้หญิงคนนั้นเลย… เฮย์บอส… ]

[ ใช่แล้ว… ]

เฮย์บอสพยักหน้า

[ แต่ยังมีเรื่องที่น่ากังวลยิ่งกว่านั้นอยู่อีก ]

[ หมายถึงราชินีอสรพิษเดียดอนน่ารึ? ]

ข้าพยักหน้า

ข้อมูลที่ได้จากเฮย์บอส

บอกข้าว่าเดียดอนน่าเป็นคนที่มาพาเลวิลรุสหนีไป

[ ใช่ เดียดอนน่าที่ซ่อนตัวมาจนกระทั่งถึงตอนนี้ แต่จู่ๆ กลับปรากฏตัวขึ้น เห็นได้ชัดเลยว่าเธอพยายามจะดึงเหล่าเทพที่เป็นกลางไปอยู่ข้างเดียวกัน… นี่พวกนั้นมีแผนการอะไรกันแน่… ? ]

เดียดอนน่าผู้มีสายเลือดของเทพแห่งการทำลายล้างเคยบอกไว้ว่าจะฆ่าลูกหลานที่มีสายเลือดของมิน่าให้หมด

ซึ่งเหล่าเทพเกือบทั้งหมดต่างมีสายเลือดของมิน่า

ดังนั้นเธอจึงถือเป็นศัตรูของข้าโมเดส

เดียดอนน่าคงคิดจะก่อสงครามกับเอลีอัสอีกครั้งก็ได้

[ แต่เทพธิดาแมงมุมก็โดนอัศวินดำจับมาได้ไม่ใช่เหรอ? เป็นไปได้ว่าเธออาจจะรู้อะไรบ้างอย่างก็ได้? ]

ข้าส่ายหัวให้คำพูดของเฮย์บอส

[ แต่อโทรันคัวกลับไม่รู้อะไรเลย… ดูเหมือนแผนการใหญ่ๆ พวกนั้นจะไม่ได้บอกเธอ ]

ตอนนี้อโทรันคัวถูกขังอยู่ในห้องหนึ่งในปราสาท ข้าเองก็ยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเธอหลังจากนี้

ซึ่งเรื่องของสามีที่หายไปของอโทรันคัวที่หายไป ข้าเองก็พอจะรู้แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน

สามีของเธอคือเทพแห่งทะเลทรายผู้มีหางเป็นพิษ หากเขาไม่ได้ย้ายไปที่ไหน ตอนนี้ก็น่าจะอยู่ที่วิหารทะเลทราย

จากข้อมูลของอโทรันคัวตอนนี้ดูหมือนเธอจะหย่ากับสามีแล้ว

อาจเป็นเรื่องที่ดีกว่าหากไม่บอกอะไรเธอ

[ ไม่รู้อะไรเลยงั้นสินะ… ]

[ ใช่ ข้าคิดว่าอย่างนั้น… เธอคงไม่รู้อะไรจริงๆ ]

ข้าเองก็นึกไม่ออกว่าพวกนั้นมีแผนการอะไร

จากนั้นข้าก็ดื่มไวน์ผลสีทองกับเฮย์บอสไปอย่างเงียบๆ

[ ถ้างั้นมาเปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ จะว่าไปแล้วโมเดส เนคเทอร์บอกว่าอยากได้ผลอัญมณีนะ ]

เฮย์บอสพูดขณะที่ดื่มไวน์

[ เพราะอย่างนั้นถึงเอาไวน์ซึ่งทำจากผลสีทองเพื่อแลกผลอัญมณีสินะ? ]

[ ก็คงอย่างนั้น ]

เฮย์บอสหัวเราะขณะที่ยกแก้วขึ้น

ผลอัญมณีเป็นผลไม้ที่มีผลเหมือนอัญมณีและหาได้เพียงที่นากอลเท่านั้น

แต่มันก็เป็นผลไม้ไม่ใช่อัญมณีจริงๆ

มันถูกเรียกว่าผลอัญมณีก็เพราะความสวยงามและโปร่งใส

ผลอัญมณีไม่ค่อยออกผลนักหรอก แต่ก็ยังดีที่มันไม่เน่าเสียจึงเก็บไว้ได้ตลอดกาล

ที่ปราสาทข้าเองก็เก็บผลอัญมณีไว้มากมาย

[ งั้นข้าจะเอาผลอัญมณีที่เก็บอยู่ในปราสาทให้แล้วกันและจะให้ราชินีแซลมอนรมควันด้วย ]

[ ราชินีแซลมอนรมควัน? ]

[ ใช่แล้ว เซอร์ไดร์ฮาร์ดทำด้วยตัวเองเลยนะ มันอร่อยมากและเข้ากันกับเหล้าได้อย่างดีเลยล่ะ ]

[ อืมม งั้นคงต้องระวังอย่าให้ฟานาเคียรู้เข้าล่ะ เพราะหากฟานาเรียรู้เรื่องนี้เฟย์เรียก็คงจะรู้ด้วย ]

ฟาราเคียคือเทพธิดาแห่งการรักษาและสมุนไพรซึ่งเป็นภรรยาของเนคเทอร์

นอกจากนี้ฟาราเคียยังเป็นลูกสาวของเทพธิดาเฟย์เรีย-เทพธิดาแห่งการแต่งงานและบุตร อีกทั้งยังเป็นพี่สาวของโทโทน่าเทพธิดาแห่งความรู้และหนังือ

และเฟย์เรียก็เกลียดข้า

เพราะฟานาเคียใกล้ชิดกับแม่ดังนั้นถ้าเธอรู้ แม่ของเธอก็รู้ด้วย

ถ้ารู้ว่าได้ผลอัญมณีและราชินีแซลมอนรมควันจากข้าคงแย่แน่

และเฟย์เรียก็จะไปตำหนิเนคเทอร์

แบบนั้นคงน่าสงสารเนคเทอร์

[ เข้าใจแล้ว ข้าจะบอกกับเนคเทอร์ว่าอย่าไปบอกเฟย์เรีย ไม่งั้นเทพธิดาทั้งสองคนอาจจะอาละวาดก็ได้ ]

เฮย์บอสพูดขณะที่ขมวดคิ้ว

[ เหล่าเทพของเอลีอัสนี่ยุ่งยากจังนะ… ]

[ มันก็ทุกคนนั้นแหละ ]

จากนั้นข้ากับเฮย์บอสก็หัวเราะ

สงสัยจริงๆ ว่าจากนี้จะเป็นยังไง

เดียดอนน่าเกลียดเทพของเอลีอัสมาก

บางทีในอนาคต เอลีอัสอาจจะต้องเจอเรื่องยากลำบากเข้าแล้วก็ได้

ข้าคิดเช่นนั้นขณะที่มองไปยังทิศที่เอลีอัสตั้งอยู่

 

 

◆ เทพธิดาแห่งปัญญาและชัยชนะ

[ กลับมาแล้วค่ะท่านเรน่า ]

เนียร์หัวหน้าของเหล่าวาลคีเรียกลับมาหลังจากที่เพิ่งไปหาฟานาเคียมา

เพราะเหล่าวาลคีเรียกลายเป็นหินกันจึงต้องฝากให้ฟานาเคียช่วย

[ ขอโทษด้วยนะที่ก่อปัญหาให้นะเนียร์ แล้วเด็กพวกนั้นพอจะรักษาได้มั้ย? ]

ฟานาเคียเป็นเทพธิดาแห่งการรักษาและสมุนไพร

ด้วยพลังในการรักษาของเธอจึงน่าจะทำให้เหล่าวาลคีเรียที่กลายเป็นหินกลับเป็นปกติได้

[ ค่ะ จากที่ท่านฟานาเคียเล่ามา ดูเหมือนเพราะแสงจากโล่ของท่านเรน่าทำให้พอมีความเป็นไปได้ที่จะรักษาให้หายเป็นปกติได้ค่ะ ]

เนียร์ก้มหัวขณะที่รายงาน

[ ถ้ารู้อย่างนั้นก็ค่อยโล่งใจหน่อย ]

ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องกว้างขวางและเหม่อมองไปยังท้องฟ้า

[ นี่ … ท่านเรน่าคะ… ]

เนียร์มองมาที่ฉันอย่างจดจ้อง

[ มีอะไรเหรอเนียร์? ]

[ เอ่อ… ร่างกายท่าน… ]

สายตาของเนียร์หันไปมองที่ท้องของฉัน

ฉันมองที่ท้อง

ท้องของฉันเริ่มโตขึ้นนิดหน่อยแล้ว

ถ้าจะปิดบังด้วยการใส่เสื้อผ้าหนาๆ ก็ยังได้อยู่ แต่ตอนนี้ก็เริ่มจะยากแล้ว

[ ไม่เป็นไรหรอกเนียร์ แต่ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะที่จะออกไปข้างนอกนะ ]

[ พวกเราไม่เป็นไรหรอกค่ะท่านเรน่า โปรดรักษาสุขภาพเถอะค่ะ ]

[ ฮะฮะ งั้นฉันฝากที่เหลือด้วยนะเนียร์ ]

[ ค่ะ ท่านเรน่า ที่เหลือให้พวกเราจัดการเองเถอะค่ะ ]

เนียร์ก้มหัวและออกจากห้อง

คงเป็นการดีกว่าหากฉันอยู่ในห้องเงียบๆ

แต่ฉันก็ยังกังวลถึงการเคลื่อนไหวของราชินีอสรพิษเดียดอนน่าอยู่

แต่ร่างกายแบบนี้ คงทำอะไรไม่ได้แน่

อย่างน้อยตอนนี้ก็รายงานเรื่องของเดียดอนน่าให้โอดิสรู้ไปแล้ว

ที่เหลือก็ให้โอดิสจัดการ

แต่โอดิสเองก็ใช่ว่าจะทำอะไรตามใจได้

เพราะยุ่งกับการปกป้องเอลีอัสอยู่

หวังว่าโทรุสเทพแห่งพลังและการต่อสู้จะช่วยเราอีกสักแรงนะ

แต่แค่พลังของโทรุสคงจะเอาชนะเดียดอนน่าไม่ได้

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเทพของเอลีอัสหยุดเดียดอนน่าไว้ไม่ได้แล้ว

จังหวะไม่ดีเลยนะ

แม้ว่าจะยังมีเรย์จิอยู่แต่ก็หวังพึ่งอะไรไม่ได้มาก

[ อา… คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ]

ฉันสัมผัสที่ท้อง

หวังว่าเด็กคนนี้จะเกิดมาเร็วๆ นะ

เพราะเด็กคนนี้จะต้องเป็นผู้กล้าที่แข็งแกร่งและก้ามข้ามเรย์จิไปได้แน่นอน

เพราะเป็นลูกของฉันกับคุโรกิไม่มีทางอ่อนแออยู่แล้ว

หากเด็กคนนี้เกิดมาและเติบโตขึ้น แม้จะเป็นเดียดอนน่าก็ไม่ใช่ศัตรูหรอก

[ เกิดมาเร็วๆ นะ ผู้กล้าที่น่ารักของแม่ ]

 

 

 

◆ นักปราชญ์ผมดำจิยูกิ

[ หืม… แม่มดสีขาวเป็นคนที่ควบคุมเขาอยู่งั้นสินะ ]

จากนั้นฉันก็ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นในอาณาจักรเวรอสและอาณาจักรอัลโกลี่จากชิโรเนะ

[ ใช่แล้วค่ะคุณจิยูกิ ดูเหมือนคุโรกิเสียสติไปเพราะโดนแม่มดสีเงินควบคุมอยู่… ที่คุโรกิอยู่ฝ่ายเดียวกับราชาปีศาจก็เพราะผู้หญิงคนนั้นค่ะ ]

ชิโรเนะพูดโดยใส่ความรู้สึกไปด้วย

ฉันไม่รู้เลยว่ามีแม่มดอยู่ด้วย

และดูเหมือนเธอจะเป็นลูกสาวของราชาปีศาจอัปลักษณ์นั้น ดังนั้นเธอจะต้องน่าเกลียดแน่นอน

พวกเรากลับมาที่อาเรียดิน่าและได้รับการต้อนรับอย่างสมเกียรติจากนายพลคลาส

เรย์จิช่วยผู้คนที่ถูกลักพาตัวในเขาวงกตออกมาได้และถูกเรียกว่าผู้กล้าแห่งอาเรียดิน่า แน่นอนในฐานะที่เรย์จิได้ช่วยคนมากมายไว้ พวกเราจึงได้รับสถานะพลเมืองกิตติมศักดิ์ของอาเรียดิน่ามา

หากมีสถานะพลเมืองก็จะสามารถเข้าออกอาเรียดิน่าได้ตามสบาย

และเรย์จิก็ได้รับฉายาผู้กล้าอย่างเป็นทางการแล้ว

ชื่อเสียงของเรย์จิ ผู้กล้าแห่งแสงได้รับการรับรองจากอาเรียดิน่าและดังไปทั่วทวีปแถบตะวันตก

จากนี้ไปการทำอะไรต่อมิอะไรในฝั่งตะวันตกคงจะง่ายขึ้นเยอะ

แต่ฉันยังกังวลเรื่องของเทราบอส รองประธานสมาคมผู้ใช้เวทอยู่นิดหน่อย

เพราะเขาหายตัวไป

บางทีเพราะเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับอโทราน่าจึงได้หนีไป

แต่ด้วยเหตุนั้น เราจึงไม่ได้รางวัลอะไรจากสมาคมผู้ใช้เวทเลย

นอกจากนี้เรย์จิยังถูกร้องขอให้เป็นสามีของราชินียูเลียและขึ้นเป็นราชาแห่งอาณาจักรพิซิเพียร์

แน่นอนว่าเรย์จิปฏิเสธ มีอีกหลายประเทศที่อยากให้เรย์จิเป็นราชา

แต่หากเป็นราชาก็จะไปไหนจากประเทศนั้นไม่ได้

นั่นคือเหตุผลที่ปฏิเสธ เพราะการเป็นราชามันมีแต่ปัญหาเต็มไปหมด

เรย์จิปฏิเสธข้อเสนอของยูเลียและกลับไปที่วิหารเรน่าในอาเรียดิน่าเพื่อพูดคุยกันต่อว่าจะทำยังไงต่อจากนี้

แน่นอนว่าเป็นเรื่องของคุโรกิ เพื่อนสมัยเด็กของชิโรเนะ

[ แต่คุณชิโรเนะ คุณคุโรกิเองก็มาช่วยพวกเราพร้อมกับเรน่า ดังนั้นเขาเองก็ยังไม่ได้ถูกควบคุมอย่างสมบูรณ์ใช่มั้ยคะ? ]

ริโนะพูดถูก

ดูเหมือนเขาจะยังไม่ได้โดนควบคุมโดยสมบูรณ์แบบ

ด้วยเหตุนั้นเขาถึงได้ช่วยเรจิน่า

นอกจากนี้ดูเหมือนความจำจะยังไม่ได้ถูกลบไป

แบบนี้ก็ยังพอมีทางช่วยได้อยู่

[ มันก็ใช่อยู่หรอก… ]

[ ต้องไม่เป็นไรแน่ค่ะคุณชิโรเนะ ถึงตอนแรกจะเป็นศัตรูกัน งั้นทำไมเขาถึงมาช่วยพวกเรากันล่ะคะ นั่นก็เพราะในใจของเขาก็คงอยากเป็นเพื่อนกับเราอยู่ สุดท้ายแล้วคุณคุโรกิจะต้องมาอยู่ฝ่ายเดียวกับเราแน่ค่ะ ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก ] (คิดว่านี่เป็นดราก้อนบอลที่สุดท้ายตัวร้ายจะมาเป็นพวกเดียวกันรึไงห๊ะ!)

นาโอะพูดเข้าข้างตัวเอง แต่ฉันก็ไม่เข้าใจเหตุผลนั้นอยู่ดี

[ แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะคะ… เพราะเขาทำร้ายเรย์คุง ]

ซาโฮโกะพูดเพราะไม่ชอบใจในตัวเขา

แน่นอนว่าเรย์จิเคยเกือบตายมาแล้ว ดังนั้นสำหรับซาโฮโกะการที่จะให้ยอมรับเขาคงเป็นไปไม่ได้

[ คุณซาโฮโกะ! แต่นั่นเป็นเพราะแม่มดสีเงินนะคะ! ฉันเชื่อว่าที่จริงแล้วคุโรกิเองก็ไม่อยากทำแบบนั้นแน่ๆ !! ]

ชิโรเนะพยายามเถียงกลับ

ชิโรเนะเชื่อว่าเขาไม่ได้ตั้งใจคิดจะทำร้ายเรย์จิเลย

แน่นอน มันอาจจะจริงก็ได้

แต่เรย์จิล่ะคิดยังไงกับเขา?

จะยอมรับเขาเป็นพวกเดียวกันได้งั้นเหรอ?

ถ้าเรย์จิไม่ยอมรับเขา การที่พวกเราจะช่วยเขาก็จะยากยิ่งขึ้นไปอีก

[ ใจเย็นลงก่อนค่ะคุณชิโรเนะ… มันเป็นธรรมดาของคุณซาโฮโกะที่จะรู้สึกแย่กับเขา เพราะเรย์จิคุงเกือบถูกเขาฆ่านี่ค่ะ แต่นั่นมันก็เพราะเขาถูกควบคุมอยู่นะคะ]

[ ก็จริงค่ะ… ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณชิโรเนะ ]

[ ไม่หรอก ยังไงเรื่องที่คุโรกิทำให้เรย์จิเกือบตายก็เป็นเรื่องจริง… ]

ทั้งสองคนก้มหัวให้กัน

ซาโฮโกะเป็นคนที่อ่อนโยน แต่บุคลิกของเธอจะเปลี่ยนไปนิดหน่อยถ้าเป็นเรื่องของเรย์จิ

และชิโรเนะเองก็เหมือนกัน ที่บุคลิกจะเปลี่ยนไปหากเป็นเรื่องของเพื่อนสมัยเด็ก

[ หืม ไม่รู้มาก่อนเลยว่าราชาปีศาจมีลูกสาวด้วย คงต้องตรวจสอบเรื่องของราชาปีศาจด้วยแล้ว ]

แม่มดสีเงินคนนั้นเป็นลูกสาวของราชาปีศาจ

แต่จากข้อมูลไม่เห็นจะรู้มาก่อนเลยว่าราชาปีศาจมีลูกสาว เพราะเขาไม่น่าจะมีภรรยาด้วยซ้ำ

[ ไม่คิดเหมือนกันว่าราชาปีศาจจะมีลูกสาว… ]

เรย์จิทำหน้าขยะแขยง

เราเคยเห็นราชาปีศาจมาแล้วครั้งนึงจากภาพเวทมนตร์

ตัวเขาทั้งน่าเกลียดน่ากลัว

ลูกสาวของราชาปีศาจจะหน้าตาน่าเกลียดขนาดไหนกันนะ?

อย่างน้อยที่สุดเรย์จิก็คิดไปแล้วว่าเธอคงน่าเกลียดมากแน่

แน่นอน ฉันไม่คิดว่าจะมีเด็กสาวน่ารักที่เกิดมาจากราชาปีศาจอัปลักษณ์ขนาดนั้นได้หรอก

ที่รู้จากชิโรเนะ เธอยังเป็นคนไม่ดีด้วย

นั่นคือเหตุผลที่เราสรุปว่าเธอต้องน่าเกลียดแน่นอน

[ แล้วฉันยังมีเรื่องที่อยากรู้อีกค่ะ คุณชิโรเนะ ]

[ เรื่องอะไรเหรอนาโอะจัง? ]

[ เรื่องแม่มดสีเงินคนนั้นก็น่ากังวล แต่คนที่มาช่วยคุณวัวออกไป คนที่ขี่นกตัวนั้นอยู่ เราเคยเจอกับเขามาก่อนที่ห้องใต้ดินของอาณาจักรร็อกค่ะ ]

นาโอะพูดด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว

ทั้งฉันและนาโอะต่างจ้องไปที่ชายสวมหน้ากากที่อยู่บนนกยักษ์ร็อก

[ ฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน… พวกเขาเป็นใครกันแน่? แล้วเทพปีศาจเลวิลรุสไม่ใช่คนของกองทัพราชาปีศาจไม่ใช่เหรอ? ]

ฉันถามชิโรเนะ

เพราะปีศาจทั้งโลกนี้น่าจะอยู่ใต้การควบคุมของราชาปีศาจ ถ้างั้นแล้วเทพปีศาจเองก็อยู่ใต้อาณัตของราชาปีศาจด้วยล่ะสิ

[ เอ่อ.. ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน… แต่เทพปีศาจดูจะไม่ใช่คนของกองทัพราชาปีศาจหรอกนะ เพราะได้ยินจากเรน่าว่า เมื่อก่อนเขาเคยต่อสู้กับราชาปีศาจจนหนีเข้าไปในเขาวงกต ]

ฉันประหลาดใจกับคำพูดของชิโรเนะ

[ เรื่องนั้นจริงเหรอคะ คุณชิโรเนะ!? ]

ฉันเอาหน้าไปใกล้ชิโรเนะ

[ ก็ได้ยินมาแบบนั้นล่ะนะ… จะทำอะไรนะคะคุณจิยูกิ? ]

ชิโรเนะดูเหมือนจะไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองพูดเรื่องที่ร้ายแรงออกมา

[ ราชาปีศาจกับเทพปีศาจไม่ใช่พวกเดียวกัน! นี่เป็นข้อมูลสำคัญมากเลยนะคะรู้มั้ย!! ]

เมื่อฉันอธิบาย ชิโรเนะก็ทำสีหน้าประหลาดใจ

ในที่สุดดูเหมือนเธอเองก็จะรู้ตัวแล้ว

ตามที่ฉันได้รู้มา ผู้สร้างโลกนี้ก็คือเทพโอกิสกับเทพธิดามิน่า

เทพผู้สร้างโอกิสและเทพธิดามิน่าได้ร่วมมือกันสร้างโลกที่สวยงามและส่องประกาย

แต่ในตอนนั้นราชาปีศาจก็ปรากฏตัวขึ้นและพยายามจะครองโลก

โอกิสและมิน่าต่อสู้กับราชาปีศาจจนเสียชีวิต

ราชาปีศาจได้ทำให้โลกตกอยู่ความมืดมิดและส่งปีศาจไปทั่วโลก

เหล่าลูกหลานของโอกิสและมิน่าได้รอบตัวกันด้วยการนำของโอดิสเพื่อต่อสู้กับราชาปีศาจ

โอดิสสามารถชนะราชาปีศาจได้ทำให้ได้โลกครึ่งนึงกลับคืนมา

เพราะการได้โลกครึ่งนึงคืนมาทำให้แสงสว่างไสวได้เพียงครึ่งวัน

โลกนี้จึงถูกแบ่งออกเป็นกลางวันและกลางคืน

แม้ว่าราชาปีศาจจะแพ้ แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่และยึดถิ่นฐานในนากอลเป็นที่อาศัยอยู่

และแม้ว่าโอดิสจะชนะ แต่ก็ต้องเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่มากมายทำให้ตามไปจัดการราชาปีศาจไม่ได้

เมื่อถึงทางตันจึงกลายเป็นเช่นนี้

นี่คือสถานการณ์ของโลกในตอนนี้

เราจึงถูกอัญเชิญมาเพื่อฟื้นคืนโลกใบนี้ให้กลับมาดั่งเดิม

และในตอนนี้ก็ได้รู้ว่าเทพปีศาจไม่ได้เชื่อฟังราชาปีศาจแต่แรกแล้ว

นอกจากนี้มันยังเป็นครั้งแรกที่เราต่อสู้กับมาร

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คืออาจจะมีบุคคลกลุ่มที่สามนอกจากเทพเอลีอัสและราชาปีศาจอยู่ก็ได้?

[ ชักเป็นเรื่องยุ่งยากแล้วสิ… ]

เรย์จิทำหน้าราวกับไม่ชอบ

แน่นอนว่ามันยุ่งยากแน่

เพราะเดิมทีเราคิดเพียงแค่ว่านี่เป็นการต่อสู้ของเทพเอลีอัสกับราชาปีศาจแห่งนากอลเท่านั้น

[ ใช่แล้ว มีเรื่องต้องตรวจสอบอีกมากมาย เห็นทีคงต้องไปถามหลายๆ เรื่องจากเรน่าซะแล้ว… ]

คงต้องถามเรน่าอีกหลายเรื่องเลยล่ะ 

แต่เรื่องตำนานของโลกนี้ ก็ใช่ว่าไปถามเรน่ามาถึงได้รู้หรอกนะ

แต่ไปอ่านจากหนังสือมาต่างหาก

ยังไงซะถ้าอยากได้ข้อมูลเพิ่มก็ต้องไปถามจากเรน่าเท่านั้น

[ ใช่แล้ว ต้องไปถามเรน่าอีกหลายเรื่องเลยล่ะเนอะ ]

เมื่อพูดชื่อของเรน่าขึ้นมา เรย์จิก็ยิ้มแย้ม

พอมองไป หัวใจฉันก็รู้สึกเจ็บปวด

ไม่คิดเลยว่าเรน่าซึ่งเป็นเทพธิดาจะหลงรักเรย์จิ

เรย์จิเองก็หล่อนี่นะและยังมีบุคลิกดูดี

จมูกและใบหน้าที่ดูเนียน เส้นผมสดใสดูเปล่งประกาย

หน้าตาดูดีและตัวก็เรียวสูง

นอกจากนั้นเรย์จิยังหัวดีและยังแข็งแกร่ง

ไม่มีอะไรบอกได้เลยว่าเขาจะมองแค่ฉันคนเดียว

ไม่เลยสักนิด

เพราะเรย์จิเป็นคนที่ดูดีทำให้ถูกสาวๆ มากมายรายล้อม

สักแห่งในใจฉันเองก็อยากจะอยู่เคียงข้างเขา

แต่มันก็เป็นเพียงความหวังอันน้อยนิดเท่านั้น

จนกระทั่งเรน่าปรากฏตัวและมาอยู่เคียงข้างเรย์จิ

เพราะเรน่าทำให้ความหวังนั้นของฉันหายไปอย่างสิ้นเชิง

เรน่าช่างห่างไกลจากสาวสวยธรรมดา ดังนั้นเรื่องที่จะเป็นเบอร์หนึ่งให้ได้ไม่ต้องพูดถึงเลยล่ะ

ทำไมเทพธิดาที่งดงามขนาดนั้นต้องมาหลงรักเขาด้วยนะ?

ฉันเองก็มั่นใจในความสวยของตัวเองอยู่พอตัวนะ แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรน่าเลยสักนิด

เมื่อเรย์จิถูกบอกรักจากเรน่า เขาก็อารมณ์ดีมาก

ฉันแทบจะวีนแตก

และยังหงุดหงิดมาก

ฉันมองเรย์จิด้วยสายตาเย็นชา

แต่ใบหน้าอันเจิดจรัสของเรย์จิก็ไม่สังเกตถึงสายตานั้นของฉันเลย

ผู้ชายคนนี้นี่ช่างไม่รู้อะไรเลยนะ

[ แต่ดูเหมือนนายพลคราสบอกว่าจะจัดงานเลี้ยงให้พวกเรา งั้นก็ไปกันเถอะ ]

ฉันพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเล็กน้อย

เพราะเราช่วยผู้คนที่ติดในเขาวงกตมาได้ นายพลคลาสจึงได้จัดงานเลี้ยงในอาเรียดิน่าให้พวกเรา

[ งานแลี้ยงเหรอ… ก็ดีนะคะ เพราะในเขาวงกตไม่ค่อยได้อะไรอร่อยๆ เลย อยากกินอาหารอร่อยๆ จะแย่แล้วค่ะ ]

นาโอะพูดออกมา

[ ใช่แล้ว! ต้องถูกขังอยู่ข้างในตั้งนาน อยากจะพักผ่อนบ้างแล้ว! ]

ริโนะพูดด้วยเสียงกระตือรือร้น

[ ฉันเองก็อยากพักผ่อนเหมือนกัน ]

เรย์จิก็เห็นด้วยกับคำพูดของริโนะ

ทุกคนต่างเข้าสู่อารมณ์งานเลี้ยงเต็มที่

เมื่อเห็นพวกเขายิ้มแย้ม ฉันเองก็ยิ้มแย้มไปด้วย

[ งานเลี้ยงเหรอ… งานเลี้ยงที่ไม่มีคุโรกิ… ]

ชิโรเนะพูดด้วยสีหน้ามืดมน

แน่นอนว่าเขาควรได้รับการชื่นชมที่สุด

แต่ตอนนี้กลับไม่อยู่

[ ที่จริงคือเขาต่างหากที่ช่วยพวกเราออกมาจากเขาวงกตไม่ใช่เรย์จิ ดังนั้นควรเป็นเขามากกว่าที่ได้รับการยกย่อง ]

ฉันพูดขณะที่มองไปยังเรย์จิ

ใบหน้าของเรย์จิดูแทบจะอารมณ์ไม่ดีจนมองเห็นได้ชัดเจน

เรย์จิไม่ตอบอะไรหรือเพราะไม่รู้จะพูดอะไรกันแน่ล่ะ

ฉันมองไปอย่างเบื่อหน่าย

เรื่องในอาณาจักรร็อก ฉันก็ต้องขอบคุณเขาด้วย

เพราะเขาช่วยเอาไว้ ทำให้ฉันรอดตายมาได้

ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากช่วยเขา อย่างที่ชิโรเนะต้องการ

แม้เรย์จิกับซาโฮโกะจะไม่ชอบใจ แต่เขาก็สมควรจะถูกเรียกว่าเพื่อนของเราเหมือนกัน

ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่กันนะ? 

 

 

 

◆สาวมังกรเรจิน่า

[ ถ้างั้นคุณเรจิน่า ขอบคุณมากนะ ]

ท่านคายะขอบคุณฉัน

[ เอ่อ แล้วข้าจะเป็นยังไงต่อไปรึครับ? ]

[ ไม่ต้องห่วงหรอกโทรุนมาคุส เราจะช่วยเอง ]

[ ขอบคุณมากครับท่านเรจิน่า ] 

ชายอ้วนที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน ก้มหัวให้ขณะที่กำลังถูมือไปมา

คฤหาสน์หลังนี้แต่เดิมเป็นของเขา

อโทราน่าภรรยาของโทรุสมาคุสนั้นที่จริงแล้วเป็นคนเลวที่หลอกลวงผู้กล้า

แต่ดูเหมือนตัวเขาจะเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา เพียงแค่ถูกหลอกใช้เท่านั้น

และยังไม่รู้ตัวสักนิดเลยว่าจริงๆ แล้วอโทราน่ามีการแผนอะไร

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านคายะจะยกโทษให้

ดังนั้นทรัพย์สินทั้งหมดของเขาและธุรกิจตอนนี้จึงกลายเป็นของท่านเคียวกะไปแล้ว

คฤหาสน์หลังนี้ ตอนนี้ก็กลายเป็นของท่านเคียวกะและกลายเป็นสาขาอาเรียดิน่าของบริษัทมิโด โชวไคไปแล้ว

และท่านคายะก็ได้ให้ฉันเป็นหัวหน้าสาขาอาเรียดิน่าของบริษัทมิโด โชวไค

[ ไว้ฉันจะเรียกคนจากลีนาเรียมาช่วยอีกแรง แต่อย่างคุณเรจิน่าคงไม่เป็นไรหรอก เพราะเคยได้รับการศึกษามาแล้ว ]

ท่านคายะพูดออกมา แต่ฉันส่ายหัว

[ เรื่องนั้น… มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ฉันไม่เคยทำธุรกิจมาก่อนเลยนะคะ!! ]

ทำไมถึงให้ฉันรับตำแหน่งนี้ล่ะ? น่าจะมีคนที่ดีกว่าฉันอยู่นี่นา

[ ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเรจิน่า เพราะคุณคุโรกิเองก็รับรองมาแล้ว ว่าหากเป็นคุณไม่มีปัญหาแน่ ]

ท่านเคียวกะพูดและยิ้มให้ฉัน

เห็นได้ชัดเลยว่า ความเคารพของท่านเคียวกะที่มีต่อนายท่านสูงแค่ไหน

มันก็เป็นเรื่องดีหรอกนะ ที่มีคนนับถือนายท่านเพิ่มขึ้น

เพราะคำพูดนั้นทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้น

หากมีชื่อของนายท่านรับรองอยู่ ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้(ขอเอาชื่อคุณปู่เป็นเดิมพัน!)

[ อย่างคุณเรจิน่ามีคุณสมบัติเพียงพออยู่แล้วค่ะ การขนส่งทางน้ำเองก็สั่งการโดยใช้พวกลิซาร์ดแมนได้ ทำให้สามารถทำธุรกิจได้ดีกว่าพ่อค้ารายอื่นๆ ซะอีก มั่นใจเลยค่ะว่าคุณจะต้องทำกำไรได้มหาศาลแน่ ]

ท่านคายะพูดออกมา ในความคิดของท่านคายะดูเหมือนจะคิดถึงแต่เรื่องกำไร แตกต่างจากฉันโดยสิ้นเชิง

ทั้งสองคนจ้องมองฉัน

ถ้าเป็นไปได้อยากหนีไปจากที่นี่จังอ่ะ

[ นี่ถือเป็นการทดสอบของนายท่าน… ]

ฉันเงยหน้ามองเพดานและนึกถึงภาพของนายท่าน

 

 

◆ อัศวินดำคุโรกิ

เมื่อเข้าสู่เทือกเขากลาง ผมก็เจอกับคุนะ

[ คุโรกิ!! ]

เมื่อคุนะเห็นผมก็วิ่งมาหาทันที

ตาของคุนะชื้นขึ้น

ดูเหมือนคุนะจะอาการดีขึ้นแล้วนะ

มีเด็กผู้หญิงน่ารักมากอดนี้ดีจัง

หากในโลกเดิมคงไม่มีทางเป็นไปได้แน่

น้ำตาของผมไหลออกมาเพราะความดีใจ

ทำตัวเองแท้ๆ !!

[… ขอโทษนะคุนะ ผมรู้สึกเหงามากเลย…และยังโกเรียสด้วย ]

ผมลูบหัวโกเรียส

เมื่อลูบหัวโกเรียส โกเรียสก็ส่งเสียงเคลิ้ม

[ คุนะเองก็เหงาเหมือนกัน… คุโรกิ กลับกันเถอะนะ ]

แต่ผมส่ายหัวให้กับคำพูดของเธอ

[ นี่ คุนะ ไปเที่ยวสาธารณรัฐอาเรียดิน่ากันหน่อยมั้ย? ]

[ สาธารณรัฐอาเรียดิน่า? ]

คุนะเอียงหัว

[ ใช่แล้ว สาธารณรัฐอาเรียดิน่า ผมอยากไปกับคุนะน่ะ ]

ผมเองก็ไปเที่ยวกับเรน่ามาแล้วครั้งนึง

แต่คงดีกว่าหากได้ดูโอเปร่าสักครั้ง

[ ถ้ามีคุโรกิอยู่ด้วย ไม่ว่าที่ไหนคุนะก็จะไป ]

คุนะยิ้ม ช่างเป็นรอยยิ้มของนางฟ้าจริงๆ

รอยยิ้มนั้นเหมือนกับข้าวที่ได้รับมาถึงสามเท่า

แน่นอน จนเต็มชามเลยล่ะนะ

[ นิฟุฟุฟุฟุ ]

ผมหัวเราะเสียงประหลาดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

นอกจากนี้น้ำลายยังไหลออกมา

[ เกิดอะไรขึ้นเหรอคุโรกิ? ]

คุนะที่เห็นท่าทางประหลาดของผมถามขึ้น

[ ไม่… ไม่มีอะไรหรอก เราไปกันเลยดีมั้ย? ]

ผมใช้หลังมือเช็ดน้ำลาย จากนั้นก็ทำใจให้สงบเหมือนปกติ

จากนั้นเราบินไปด้วยโกเรียส

ปลายทางคืออาเรียดิน่าซึ่งอยู่ตรงข้ามกับนากอล

นี่มันก็ดึกแล้ว

ดวงจันทร์ยามราตรีส่องแสงสว่างไสว

ดวงจันทร์เองก็ส่องแสงสว่างไสวได้ไม่แพ้ดวงอาทิตย์หรอก(คงเปรียบเทียบตัวเองกับเรย์จิมั้ง)

ผมบินภายใต้แสงจากดวงจันทร์บนหลังของโกเรียส

และมุ่งหน้าไปยังอาเรียดิน่า