เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่ขอเป็นซุปตาร์ (Yaoi) - เล่มที่ 1 ตอนที่ 20 คิดจะเป็นหนุ่มวายต้องยืนหยัดให้ถึงที่สุด

   เอ่อ  อันนานิ่งเงียบเพราะคำพูดของเขา มองกู้หลานอันด้วยสีหน้ายุ่งเหยิงเป็นเวลานาน จากนั้นเข้าไปหาเขาอย่างระมัดระวังและถามอย่างไม่แน่ใจ  ลูกพูดจริงเหรอ? 

         จริงครับ  กู้หลานอันยืนยัน

         ดีมาก  อันนาได้ยินดังนั้น ก็เปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหัน กอดกู้หลานอันด้วยความตื่นเต้นตบหลังเขาเบาๆ พร้อมกล่าวชม  สมกับเป็นลูกชายของฉันจริงๆ สุดยอดเลย 

        กู้หลานอันสีหน้าตกตะลึง เอ่ยถามอย่างมึนงง  แม่ครับ แม่ไม่ต่อต้านเหรอ? 

         ต่อต้านอะไรกัน  อันนาปล่อยเขา มองกู้หลานอันที่สภาพมึนงง  ชายรักชายดีจะตาย เกย์คือหนทางแห่งกษัตริย์ไม่ใช่รึไง 

         ฮ่าฮ่าฮ่า……  กู้หลานอันถูกแม่ทำให้หัวเราะลั่น เขามองเธอและหยอกล้อว่า  แม่ครับ ดูไม่ออกเลย ว่าแม่จะเป็นสาววายผู้ช่ำชอง!  

         จะให้ลูกดูออกได้ยังไง  อันนากลอกตา นั่งลงบนเก้าอี้ นั่งไขว่ห้างพูดกับกู้หลานอัน  หลายปีมานี้แม่แกคนนี้น่ะ ไม่อยากให้ภาพลักษณ์สาววายของตัวเองทำให้ลูกเบี่ยงเบน งานอดิเรกที่ชอบที่สุดก็ต้องซ่อนเอาไว้ให้มิด 

         แม่สนับสนุนหนุ่มวายไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่ต้องการให้ผมเป็นคนรักร่วมเพศล่ะ?  กู้หลานอันนั่งลงถาม

         สนับสนุนกับไม่คาดหวังมันคนละเรื่องกัน ที่แม่สนับสนุนเพราะว่าพวกเขารักกันไปแล้ว กำหนดแล้วว่าต้องเดินไปด้วยกัน อีกอย่างพวกเขาเป็นคนนอก; ลึกๆ แล้วที่แม่ไม่ต้องการให้ลูกเป็น เพราะการจะคบกันในฐานะคนรักร่วมเพศมันเป็นหนทางที่ยากลำบาก คลอดลูกในไส้ออกมาทั้งคน ลูกจะรักใครยังต้องเจอเรื่องยากลำบากอีก  นานๆ จะเห็นอันนาเคร่งขรึม แต่ก็เคร่งขรึมได้ไม่ถึงวินาที เธอถูมือพร้อมกับเผยรอยยิ้มอันน่ากลัวและกล่าวว่า  แต่ในเมื่อลูกหลงรักผู้ชายเองแบบนี้ ก็โทษแม่ไม่ได้แล้วนะ 

         ลูกจ๋า จะเป็นหนุ่มวายต้องยืนหยัดให้ถึงที่สุด เจาเยี่ยที่ลูกหมายตา แม่เคยดูข่าวและรายการที่เกี่ยวกับเขา เขาดูดีทีเดียว ไม่มีเรื่องอื้อฉาวและโตกว่าลูกไม่กี่ปี ก็แค่เย็นชาไปนิด แต่จะพูดไปบุคลิกแบบนี้แหละถึงจะเหมาะเป็นฝ่ายรุก ไม่ต้องเหมาะสมกับลูกมากนักหรอก ในเมื่อลูกชอบเขา งั้นก็พาเขามาบ้านมาให้แม่ดูก่อน ถ้าเข้าตาแม่จะไปพูดกับพ่อเอง 

         บุคลิกแบบเขาเหมาะจะเป็นฝ่ายรุก เป็นฝ่ายรับชัดๆ ว่าไหม?  แม้ว่าตัวเองในชาติก่อนจะเป็นฝ่ายรับก็ตาม แต่ความหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง กู้หลานอันก็ขอโต้แย้งไว้ก่อน เขากล่าวต่อว่า  ขอบคุณการสนับสนุนของแม่นะครับ แต่ผมยังไม่สามารถพาเขากลับมาเจอแม่ได้ ภาพจำของผมกับเขาตอนนี้มากสุดก็เป็นแค่คนแปลกหน้า ผมยังไม่ได้เริ่มจีบเขาเลยครับ 

         คนแปลกหน้าเดี๋ยวก็ค่อยๆ สนิทกันได้ไม่ใช่เหรอ? ลูกแม่ ตามจีบไม่ใช่แค่ปากพูดนะ ไม่ควรให้มันเป็นไปตามยถากรรม ต้องตามจีบอย่างจริงจัง  อันนาพูดสอนเมื่อรู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เห็นกู้หลานอันยังคงเหม่ออยู่ก็เตือนว่า  วันเกิดพรุ่งนี้ของลูกพ่อจะจัดให้อย่างยิ่งใหญ่ไม่ใช่เหรอ? ลูกก็สามารถเชิญเขามาได้นี่ 

        เมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้กู้หลานอันก็ได้สติทันที เมื่อสักครู่ได้ยินพ่อพูดว่าจะเชิญแขก เขาไม่อยากขัด แค่คิดว่าถ้าทำให้เขามีความสุขก็ปล่อยให้ทำไป แต่ไม่คิดเลยว่าจะสามารถใช้วิธีนี้เพื่อเชิญเจาเยี่ยมาได้ ที่สำคัญเจาเยี่ยชื่นชมแม่เขามาโดยตลอด ถ้ามีโอกาสได้เจอตัวเป็นๆ เขาไม่ทิ้งโอกาสนี้ไปแน่

         แม่ผมฉลาดสุดๆ ไปเลย  กู้หลานอันพูดชม ลุกขึ้นแล้วรีบกุลีกุจอเดินขึ้นตึก  ผมจะไปส่งข้อความให้เขาเดี๋ยวนี้ 

         ไม่ต้องรีบ งานจัดประมาณเย็นวันพรุ่งนี้ ยังมีเวลาถมเถ กินอะไรก่อนสิ  อันนาหันไปมองด้านหลังเขา

         ไม่กินแล้วครับ อิ่มแล้ว  กู้หลานอันพูดทิ้งไว้ แล้ววิ่งขึ้นตึก

         แบบนี้ก็จะไปแล้ว?  อันนาหันหน้าไปมองอาหารที่ดูไม่ออกเลยว่าเคยถูกแตะ ส่ายหัวพร้อมอุทาน  คิดถึงลูกสะใภ้จนลืมกินข้าว  อุทานไม่หมด ก็เผยรอยยิ้มออกมา ใช้มือลูบคางพลางหรี่ตา  พรุ่งนี้ก็จะได้เจอลูกสะใภ้แล้ว ดีมาก ดีมาก คิดไม่ถึงเลยว่าฉันเพิ่งจับคู่ให้ชายรักชายไปคู่หนึ่ง แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว……[1]

คำอธิบายเสริมจากนักเขียน

 [1] จากนี้สาววายก็เริ่มจินตนาการแบบบรรเจิด