เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80 - เล่มที่ 2 ตอนที่ 59 เคล็ดลับการส่งผลผลิต

เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่รับรู้ว่าตนเองหลบหลีกจากความวุ่นวายของตระกูลเซี่ยได้อีกครั้งแล้ว

หากเซี่ยต้าจวินจะมาขอผลผลิตจากสองแม่ลูกจริง ย่อมไม่ได้ผลประโยชน์อะไรกลับไปโดยไม่ต้องสงสัย แน่นอนว่าปัญหาน้อยลงไปหนึ่งอย่างมักเป็นเรื่องดี เวลาของเซี่ยเสี่ยวหลานล้ำค่าเพียงใด จะฟุ่มเฟือยไปกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกันได้อย่างไร

ขอบคุณที่คนตระกูลเซี่ยล้วนมีแผนการของตนอยู่ในใจ พอมีเรื่องจึงไม่สามารถร่วมแรงกันจัดการให้สำเร็จ ถึงมารบกวนชีวิตของเซี่ยเสี่ยวหลานได้ไม่บ่อยครั้งนัก

ใบแจ้งส่งผลผลิตส่งไปยังทุกบ้าน เซี่ยเสี่ยวหลานจะไปส่งธัญพืชให้สถานีรับผลผลิตในชุมชนกับหลี่เฟิ่งเหมย สำหรับเซี่ยเสี่ยวหลานแล้วสิ่งนี้คือการเรียนรู้ที่แปลกใหม่ ประสบการณ์ที่ในชาติก่อนเธอไม่เคยมีความรู้ตรงส่วนนี้

ข้าวต้องตากให้แห้งที่สุด ห้ามมีหินหรือทราย และก็ห้ามมีสิ่งเจือปนอื่นๆ ด้วย ข้าวทุกเม็ดสวยสมบูรณ์เป็นสีเหลืองทอง ไม่มีเมล็ดข้าวที่แห้งเหี่ยวถึงจะนับว่าเป็นผลผลิตที่ได้มาตรฐาน

หนึ่งปีต้องส่งผลผลิตหลายครั้ง เก็บเกี่ยวข้าวแล้วก็ส่งข้าว ก่อนหน้านี้ยังมีข้าวสาลีและผักกาดก้านขาว นำส่วนหนึ่งของผลผลิตในไร่นาออกมาส่งคืนโดยเปล่าให้แก่ประเทศ ใช้ทดแทนภาษีเกษตรกรรม ผลผลิตของรัฐไม่อาจทดแทนภาษีทั้งหมดได้ ส่วนที่ไม่เพียงพอก็ต้องควักเงินจ่าย เมื่อก่อนคณะผลิต [1] ร่วมกันส่งผลผลิตและจ่ายภาษีเกษตรกรรม หลังกระจายที่ดินให้กับทุกครัวเรือนแล้ว จึงให้ทุกครัวเรือนส่งผลผลิตและภาษีด้วยตนเอง

 ตอนนี้ไม่ต้องส่งภาษีแล้ว เปลี่ยนเป็นเก็บเงินบำรุงแทน 

หลิวเฟินไปรับซื้อปลาไหล เซี่ยเสี่ยวหลานจึงบรรจุข้าวด้วยกันกับป้าสะใภ้ ข้าวเหล่านี้ต้องทั้งตากและร่อน อย่าว่าแต่สิ่งแปลกปลอม แม้แต่เศษเล็กเศษน้อยก็ไม่มี

หลี่เฟิ่งเหมยบอกว่าปีนี้ต้องจ่าย ‘ค่าบำรุง’ เซี่ยเสี่ยวหลานถึงกับมึนงงไปเลย

ชนบทในยุค 80 มีหลายอย่างมากมายที่เธอไม่เข้าใจ เธอไม่เข้าใจการปลูกพืช และไม่รู้ว่าชีวิตชนบทในปี 80 ยากเย็นเท่าไร ไม่เพียงแต่งานเกษตรอันเหนื่อยยาก ดูเหมือนว่าสำหรับเกษตรกรแล้วผลผลิตส่งรัฐด้วยจำนวนที่ไม่มากพอคือความกดดันอันใหญ่หลวง… เทคโนโลยีข้าวลูกผสม [2] พัฒนาตั้งแต่ยุค 70 แล้ว มณฑลอวี้หนานได้เริ่มสาธิตเพาะปลูกในปี 76 แต่จนถึงวันนี้ยังไม่ได้รับการเผยแพร่ให้เป็นที่นิยมโดยกว้างขวาง

อย่างไรเสียในเขตอันชิ่งนี้ เกษตรกรล้วนปลูกข้าวธรรมดา

ข้าวลูกผสมสามารถให้ผลผลิตมากกว่าพันชั่งต่อหนึ่งหมู่ ข้าวธรรมดาปลูกให้ดีที่สุดก็สามารถให้ผลผลิตประมาณเจ็ดแปดร้อยชั่งต่อหนึ่งหมู่เท่านั้น

ข้าวที่กะเทาะเปลือกขัดสีแล้ว ข้าวสารทั้งหมดจาก 100 ชั่งยังได้ไม่ถึง 70 ชั่งด้วยซ้ำ ครอบครัวสมาชิก 3 คนมีที่ดินประมาณ 5 หมู่ และก็ไม่ใช่ว่า 5 หมู่นี้จะสามารถปลูกข้าวได้ทั้งหมด พื้นที่ลาดชันมีส่วนที่ไม่ดีบ้าง ที่นาไม่สมบูรณ์ปลูกธัญพืชไม่ออกผลบ้าง—ผลผลิตส่งรัฐนั้นเป็นการส่งเปล่าโดยไม่มีคืน ธัญพืชที่เหลืออยู่จะขายในราคาต่ำให้แก่ประเทศ หากไม่ขายผลผลิต ในมือเกษตรกรจะเอาเงินมาจากไหน? แต่หากขายแล้ว เงินขายผลผลิตก็เก็บไม่อยู่ จ่ายทั้งยาฆ่าแมลง ต้นกล้า ปุ๋ยเคมี รวมถึง ‘เงินบำรุง’ ที่หลี่เฟิ่งเหมยกล่าวถึง

เงินบำรุงมีชื่อเต็มว่า ‘กองทุนวางแผนครอบคลุมประจำชุมชนและบำรุงกิจกรรมหมู่บ้าน’ สามบำรุงและห้าวางแผนนี้เป็นเงินสองส่วน

ห้าวางแผนคือค่าวางแผนครอบคลุมในชุมชนห้าด้าน ได้แก่ ค่าธรรมเนียมการศึกษา ค่าวางแผนประชากร ค่าอบรมฝึกฝนกองกำลังพลเมือง เงินสนับสนุนผู้มีคุณูปการ และค่าขนส่งสาธารณะที่จัดตั้งโดยประชาชน ส่วนสามบำรุงที่ว่าคือค่าบำรุงในหมู่บ้านสามด้าน ได้แก่ กองทุนสำรองสาธารณะ สวัสดิการ และค่าธรรมเนียมการบริหาร เงินสำรองสาธารณะไม่ใช่กองทุนสำรองที่อยู่อาศัยของยุคอนาคต แต่ใช้สำหรับการทำชลประทานและอนุรักษ์แหล่งน้ำ ปลูกป่า จัดซื้อทรัพยากรการผลิตที่มีความคงทน สวัสดิการประกอบด้วยการสนับสนุนห้าปัจจัย [3] อุดหนุนครอบครัวอดอยาก ความร่วมมือระบบบริการการแพทย์และกิจการสวัสดิการอื่นๆ ค่าธรรมเนียมการบริหารใช้เป็นค่าตอบแทนของหน่วยงานและรายจ่ายการบริหาร

หลี่เฟิ่งเหมยไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้แน่นอน ทางชุมชนให้จ่ายเงินอะไร ทุกคนก็เพียงยึดตามความต้องการแล้วปฏิบัติตามก็เท่านั้น

เซี่ยเสี่ยวหลานยิ่งไม่เข้าใจกันไปใหญ่ หลังเกิดใหม่สองวันแรกเธอมัวแต่กังวลเรื่องปากท้อง ต่อมาทำธุรกิจได้เป็นรูปเป็นร่าง จนกระทั่งถึงตอนนี้เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่เคยได้สัมผัสชีวิตอันยากจนข้นแค้นที่แท้จริงของชนบทเลย

เมล็ดข้าวเหลืองอร่ามซึ่งถูกเลือกอย่างพิถีพิถันบรรจุไว้หลายกระสอบ เซี่ยเสี่ยวหลานปฏิเสธในการทบทวนบทเรียนอยู่บ้าน หลายวันมานี้หลี่เฟิ่งเหมยและหลิวเฟินไม่อยากให้เธอออกไปข้างนอก แต่เซี่ยเสี่ยวหลานเป็นพวกอยู่เฉยไม่ได้ จึงจะไปชุมชนส่งผลผลิตให้รัฐกับหลี่เฟิ่งเหมย

หลี่เฟิ่งเหมยกลัวเธอจะเฉาตาย เลยยอมให้เซี่ยเสี่ยวหลานไปด้วยกัน

หรือจะบอกว่ามีจักรยานแล้วสะดวกก็ย่อมได้ จักรยาน 28 นิ้วสามารถขนผลผลิตได้หลายร้อยชั่ง ไม่มีจักรยานก็ต้องใช้รถเข็นลากไปถึงสถานีส่งผลผลิต ระหว่างทางพบกับกลุ่มส่งผลผลิตของบ้านเฉินวังต๋า มารดาของเฉินชิ่งออกปากเรียกเซี่ยเสี่ยวหลานและหลี่เฟิ่งเหมยไว้

 ไปด้วยกันเถอะ กลางทางมีพรรคพวกอีกกลุ่มด้วย 

หลี่เฟิ่งเหมยดีใจไม่น้อย เอ่ยเรียกว่าพี่สะใภ้

ส่วนเซี่ยเสี่ยวหลานเรียกป้าอย่างอ่อนหวาน เธอชอบคนในหมู่บ้านชีจิ่งมากทีเดียว คนเหล่านี้ย่อมต้องเคยพูดอะไรลับหลังบ้างอยู่แล้ว แต่ไม่ใช่ประเภทต้องการให้หมดสิ้นหนทางด้วยเจตนาร้าย เป็นหมู่บ้านที่อยู่ภายใต้การดูแลของเขตอันชิ่งเหมือนกัน แต่บรรยากาศของหมู่บ้านชีจิ่งกับหมู่บ้านต้าเหอไม่เหมือนกันเลย… เซี่ยเสี่ยวหลานคิดว่ามีความเกี่ยวข้องกับหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านชีจิ่งด้วย

สะใภ้ใหญ่เฉินดูใส่ใจเซี่ยเสี่ยวหลาน ถามถึงเรื่องราวเกี่ยวกับการเรียนของเธออยู่ตลอดทาง

การทดสอบสองครั้งในวิชาภาษาอังกฤษของเซี่ยเสี่ยวหลาน เธอได้คะแนนเต็มทั้งสองรอบ วิชานี้คือวิชาจุดอ่อนของเฉินชิ่ง เซี่ยเสี่ยวหลานระลึกความช่วยเหลือที่เฉินวั่งต๋ามีต่อพวกเธอแม่ลูกไว้ในใจ จึงเสนอตัวบอกว่าจะช่วยเฉินชิ่งทบทวนบทเรียน

 ถ้าคุณป้าวางใจ พี่เฉินชิ่งปิดภาคเรียนแล้วฉันก็จะช่วยสอนพิเศษวิชาภาษาอังกฤษให้เขาจ้ะ 

เกาเข่าวิชาภาษาอังกฤษในตอนนี้ไม่ได้ยาก ต่อให้เป็นเกาเข่าในอนาคต ขอเพียงรู้และเข้าใจคำศัพท์จำนวน 3,000 คำขึ้นไปก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ทว่าผู้เข้าสอบในอนาคตสะสมความรู้มาตั้งแต่ประถม มัธยมต้นและมัธยมปลาย จนถึงก่อนเซี่ยเสี่ยวหลานจะได้เกิดใหม่ ยังมีบางคนใช้ประโยชน์จากแอพลิเคชั่นช่วยท่องคำศัพท์ในช่วงเวลาว่างด้วย นับประสาอะไรกับปริมาณคำศัพท์แค่ 3,000 คำกัน?

แต่สำหรับผู้สอบในยุคนี้หรือผู้สอบจากพื้นที่ไกลปืนเที่ยงในปี 83 ก็ถือว่ายากเสียเหลือเกิน

คะแนนวิชาภาจีนจะแย่แค่ไหน เมื่อพบกับภาษาแม่ที่คุ้นเคย ก็สามารถคว้าคะแนนบางส่วนมาได้อยู่ดี แต่ว่าวิชาภาษาอังกฤษนั้นไร้พื้นฐาน ฟื้นฟูเกาเข่าเมื่อหลายปีก่อนก็ไม่นับร่วมในคะแนนเกาเข่า สำหรับผู้สอบถือว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ปุบปับกะทันหันมาก อาจารย์ก็ไม่รู้จะสอนให้เป็นระบบได้อย่างไร

ต้องท่องจำเท่านั้น ไร้ซึ่งวิธีจดจำที่มีประสิทธิภาพสูงโดยสิ้นเชิง

เสียงสระและเสียงพยัญชนะ?

เห็นคำศัพท์ยังอ่านไม่ออก จะแยกแยะเสียงสระกับเสียงพยัญชนะได้อย่างไร?

วิชาภาษาอังกฤษไม่เพียงแต่เป็นเสือขัดขวางหนทางเกาเข่าของเฉินชิ่ง สำหรับผู้เข้าสอบคนอื่นก็เป็น… หากต้องการหาอาจารย์มาดูแลเป็นพิเศษ ก็ต้องตามหาอาจารย์ดีๆ ! แม้เฉินวั่งต๋าจะรู้จักคนในตัวเมือง เขาก็หาเส้นสายแบบนี้ไม่ได้ เขาเป็นเพียงหัวหน้าหมู่บ้าน มิใช่หัวหน้าเขตเสียหน่อย

เซี่ยเสี่ยวหลานเรียนภาษาอังกฤษอย่างไรย่อมไม่มีคนรู้ แต่เธอสอบได้คะแนนเต็มทั้งสองครั้ง เช่นนั้นก็แปลว่าเรียนได้ดี

มารดาเฉินชิ่งชอบใจยิ่งนัก จูงมือเซี่ยเสี่ยวหลานไว้ไม่ปล่อย คะแนนของเฉินชิ่งไม่ย่ำแย่ หากภาษาอังกฤษสามารถเพิ่มพูนได้อีก เกาเข่าปีหน้าก็จะยิ่งมั่นคงขึ้น—

 เสี่ยวหลาน อีกเดี๋ยวตอนส่งผลผลิตเธอก็ต่อแถวข้างหลังป้านะ 

เซี่ยเสี่ยวหลานอ่านสีหน้าของป้าสะใภ้ไม่ออก แต่หลี่เฟิ่งเหมยกลับแย้มยิ้มไปทั้งใบหน้า เธองงงวยก็แค่เข้าแถว มีอะไรสำคัญด้วยหรือ?

เมื่อถึงตอนส่งผลผลิต เซี่ยเสี่ยวหลานถึงได้เข้าใจข้อดีของการต่อแถวหลังบ้านเฉินวั่งต๋า

ภายนอกสถานีส่งผลผลิตมีผู้คนเข้าแถวยาวเหยียด บ้านเฉินจะส่งผลผลิตก็ไม่แทรกแถว เพียงรอคอยบนทางนอกสถานีพลางหาเรื่องสนทนาไปเรื่อยๆ ภายในสถานีมีเสียงดังจ้อกแจ้กจอแจ ผู้นำชุมชนกำลังนำหัวหน้าแต่ละหมู่บ้านตรวจสอบเรียงครัวเรือน

ยึดจากที่เซี่ยเสี่ยวหลานเข้าใจ ไม่ใช่ว่าชั่งน้ำหนักตามใบประกาศแจ้ง ตรวจรับเสร็จแล้วปล่อยผลผลิตไว้ มิใช่นับว่าเสร็จสิ้นหนึ่งครัวเรือนแล้วหรือ?

เธอไร้เดียงสาเกินไปเสียแล้ว!

ส่งผลผลิตให้รัฐไม่ได้ราบรื่นง่ายดายเช่นนี้เลยต่างหาก

ต่อแถววนถึงบ้านไหนเมื่อไร คนของสถานีจะนำแท่งเหล็กโปร่งกลางแทงเข้าไปในกระสอบ ดึงออกมาก็จะสามารถนำผลผลิตมาตรวจสอบได้ ข้าวสาลีของมณฑลอวี้หนานโตเต็มที่ในเดือนมิถุนายน ปลายเดือนมิถุนายนก็ส่งข้าวสาลีให้สถานีรับผลผลิตหนึ่งรอบ ส่วนครั้งนี้เป็นข้าว

แท่งเหล็กติดข้าวออกมาเล็กน้อย คนของสถานีเทลงบนฝ่ามือเพื่อพิจารณา

 ไม่ผ่าน 

คนส่งผลผลิตได้แต่แย้มรอยยิ้มพูดจาอ่อนหวาน ไม่รู้ว่าพูดอย่างไร ต่อมาถึงกลายเป็นผลผลิตระดับสามได้

ผลผลิตระดับสามถือว่าผ่านมาตรฐานแล้ว แต่ระดับของผลผลิตต่ำ ปริมาณที่ต้องส่งก็เพิ่มขึ้น—เกณฑ์การประเมินอยู่ในมือของผู้ประเมินจากสถานีรับผลผลิต มีแต่ประเมินให้ต่ำ แทบไม่มีผลผลิตระดับหนึ่งปรากฏออกมาเลย

เข้าแถวจนเกือบเที่ยงวัน ในที่สุดก็วนมาถึงบ้านเฉิน

คนของสถานีเห็นสะใภ้ใหญ่เฉินเข้า สีหน้ายังคงขึงขังเหมือนเดิม แต่กลับประเมินข้าวของครอบครัวเธอให้เป็น ‘ระดับหนึ่ง’ ในทันที

เซี่ยเสี่ยวหลานดูความแตกต่างของข้าวไม่ออก เหล่าคนโดยรอบย่อมไม่อยากจำนนอยู่แล้ว ทว่าไม่มีใครโตแย้งกับคนของสถานี ทว่าอย่างไรเสียสุ้มเสียงกระซิบกระซาบย่อมต้องมีบ้าง

 บ้านเฉินจากชีจิ่งชุน 

 เฉินวั่ง… 

 ชู่ อย่าเอ็ดไป 

เฉินวั่งต๋าไม่จำเป็นต้องเดินมาด้วยซ้ำ ชายชรากำลังติดตามผู้นำของชุมชนอยู่ เมื่อวนถึงครอบครัวของเขา คนของสถานีรับผลผลิตก็ประเมินเป็น ‘ระดับหนึ่ง’ ให้โดยอัตโนมัติ เซี่ยเสี่ยวหลานพินิจเคล็ดลับออกแล้วเช่นกัน คนสร้างกิตติศัพท์ต้นไม้สร้างเงา [4] ความน่าเกรงขามของชายชราอยู่ถึงระดับนั้น คนของสถานีย่อมไม่กล้าเล่นตุกติก

ตรวจรับผลผลิตของบ้านเฉินได้อย่างว่องไวมาก ครู่เดียวก็วนมาถึงครอบครัวของหลี่เฟิ่งเหมย หลี่เฟิ่งเหมยและเซี่ยเสี่ยวหลานชั่งน้ำหนักข้าวเป็นอย่างดีที่บ้านแล้ว ทุกกระสอบ 100 ชั่งพอดี แต่พอมาถึงสถานีรับผลผลิตกลับชั่งได้ไม่ถึง 80 ชั่งด้วยซ้ำ—สีหน้าหลี่เฟิ่งเหมยไม่เบิกบานเอามากๆ แต่ก็ไม่กล่าวอะไร

เซี่ยเสี่ยวหลานเข้าใจถึงกลิ่นตุๆ ในเรื่องนี้ได้นานแล้ว แต่เธอจะพุ่งออกมาเปิดโปงได้หรือ? การฟาดฟันต่อสู้ในที่ทำงานไม่ใช่ว่าเป็นพลังงานบวกของความกระตือรือร้นก้าวหน้าทั้งหมด เซี่ยเสี่ยวหลานตระหนักอยู่เสมอว่าพวกแอบลอบกัดนั้นรับมือยาก

 นี่ก็ของบ้านฉัน 

สะใภ้ใหญ่เฉินโพล่งออกมาอีกหนึ่งประโยค

คนของสถานีดูในใบรับผลผลิต เจ้าบ้านแซ่หลิว ไม่มีความเกี่ยวข้องกับแซ่สกุล ‘เฉิน’ เลยแม้แต่นิดเดียว จะเป็นบ้านเดียวกันได้อย่างไร?

เชิงอรรถ

[1] 生产队 คณะผลิต คือ การรวมกลุ่มภายใต้เศรษฐศาสตร์การเกษตรในระบอบสังคมนิยมของประเทศจีน คณะผลิตจะมีหน้าที่ทำการผลิตทางเกษตรกรรม โดยสามารถร่วมกันวางแผนการเกษตรเองได้ แต่รับผิดชอบความเสียหายและกำไรด้วยตนเองเช่นกัน เมื่อถึงเวลาก็ส่งผลผลิตและจ่ายภาษีเกษตรกรรมให้รัฐ

[2] 杂交水稻 ข้าวลูกผสม คือ ข้าวที่ผสมพันธุ์ข้าวสองสายพันธุ์เข้าด้วยกัน ช่วยให้ปริมาณข้าวเพิ่มมากขึ้นต่อจำนวนพื้นที่เพาะปลูก แก้ปัญหาผลผลิตน้อย แต่มีข้อจำกัดคือต้องใช้ความชำนาญในการเพาะเมล็ดสูงมาก เนื่องจากในรุ่นสามเป็นต้นไปจะได้ข้าวที่ไม่สมบูรณ์ จึงต้องซื้อเมล็ดพันธุ์ใหม่ในเกือบทุกรอบของการเพาะปลูก

[3] 五保户 สนับสนุนห้าปัจจัย คือ การรับรองเลี้ยงดูเด็กอายุต่ำกว่า 16 ปี คนชรา และผู้พิการที่ไม่มีความที่มาของรายได้ โดยรับรองด้านการรับประทานอาหาร เสื้อผ้า การรักษาโรค ที่อยู่อาศัย และการทำพิธีศพ ถ้าเป็นเด็กกำพร้าจะได้รับการศึกษาด้วย

[4] 人立名树立影 คนสร้างกิตติศัพท์ต้นไม้สร้างเงา หมายถึง ต้นไม้ใหญ่ที่มีเงาให้คนพึ่งพิงอาศัยความร่มเย็นฉันใด ผู้มีเกียรติยศมากก็จะมีคนอาศัยประโยชน์จากชื่อเสียงได้ฉันนั้น