เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80 - เล่มที่ 3 ตอนที่ 69 พวกค้ามนุษย์?

วันนี้คุณโจวเฉิงผิดกฎไปหน่อยนะ

จูงมือพิฆาตและโอบกอดลอบโจมตี

เมื่อทำแล้วไม่ตะกุกตะกักเลยแม้แต่นิดเดียว

หวูดรถไฟร้องส่งเสียงยาว โจวเฉิงเดินตามฝูงชนได้ไม่กี่ก้าว ภาพก็ค่อยๆ

ถูกรถไฟที่เคลื่อนตัวสลัดลับไปไกล เห็นใบหน้าของเขาคนนั้น โจวเฉิงที่มีท่าทางเกเรแสนเจ้าเล่ห์

สุดท้ายพลันหายไปแล้ว เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกว่างเปล่าอยู่บ้าง

คังเหว่ยหาเตียงชั้นล่างให้แก่เซี่ยเสี่ยวหลาน ไม่ต้องปีนขึ้นปีนลง

เวลาพักผ่อนนั้นสบายที่สุด

จากที่นั่งธรรมดาเปลี่ยนเป็นตู้นอน

ทำให้เซี่ยเสี่ยวหลานหมดปัญหาไปมากมาย การจะซื้อตั๋วตู้นอนได้ ไม่ว่าที่มาคืออะไร

อย่างน้อยต้องมีเส้นสายอยู่บ้าง

และตรงนี้ก็เป็นจุดที่พนักงานรถไฟจะใส่ใจดูแลเป็นพิเศษ…

สำหรับหญิงสาวสะสวยอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานนี้

ความปลอดภัยคือสิ่งที่ต้องพิจารณาเป็นอันดับหนึ่ง

นอกจากนี้ ตู้นอนถือเป็นความเพลินเพลินชั้นยอดที่สุดบนรถไฟแล้ว

เธอจะรังเกียจได้ที่ไหนกัน!

รถไฟของเซี่ยเสี่ยวหลานขับไปไกลลิบแล้ว โจวเฉิงถึงออกจากชานชาลา

เขากำลังตรวจสอบเครือข่ายความสัมพันธ์ของตนเอง

ที่หยางเฉิงมีใครควรค่าแก่การเชื่อถือ ครุ่นคิดไปมา

เมื่อโจวเฉิงจัดการติดต่อวางแผนทุกอย่างเรียบร้อย

ขณะโจวเฉิงจากสถานีมาก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว

คังเหว่ยนั่งยองๆ อยู่ข้างรถพลางหาวหวอด เมื่อเห็นเขาทันใดนั้นก็เด้งตัวขึ้นมา

 พี่เฉิงจื่อ เรื่องพี่สะใภ้จัดการเรียบร้อยแล้ว? 

โจวเฉิงพยักหน้า  ลำบากนายแล้ว

วันนี้ได้เส้นสายของใครล่ะ? 

 อาหญิงผมมีเพื่อนร่วมชั้นทำงานที่สำนักงานรถไฟประจำอวี้หนาน

ธุระพูดแค่ประโยคเดียว ลำบากอะไรกัน 

คังเหว่ยเองไม่สนใจนัก แต่โจวเฉิงย่อมต้องขอบคุณในน้ำใจนี้

คังเหว่ยเป็นลูกชายของผู้มรณกรรมในสงคราม สถานะของคังเหว่ยจึงพิเศษมาก

เพราะสามีภรรยาเฒ่าตระกูลคังรักใครเอ็นดูคังเหว่ยเหลือเกิน

ทัศนคติที่คนอื่นมีต่อเขาก็ค่อนข้างซับซ้อน อาชายและอาหญิงในครอบครัวล้วนทำงานกันไม่เลว

ทว่าคังเหว่ยเอ่ยปากขอร้องพวกเขาน้อยครั้งนัก

 กลับปักกิ่งแล้วขอบคุณอานายดีๆ เสียด้วยล่ะ แม้เป็นธุระเล็กน้อย

เขาก็ยังเป็นห่วงนาย 

คังเหว่ยไม่เต็มใจนัก แต่โจวเฉิงไม่เคยพูดจาไร้สาระ

และคงไม่เกิดผลเสียกับเขาอยู่ดี คังเหว่ยตัดสินใจเชื่อฟังโจวเฉิง

คังเหว่ยพยักหน้าอิดออด โจวเฉิงตบบ่าของเขา  ไปเถอะ กินอะไรหน่อยค่อยออกเดินทาง รอบนี้จะไปถึงหยางเฉิง

เวลามีน้อย ระหว่างทางพวกเราสองคนต้องทำงานหนักกันแล้ว 

แผนการแรกคือจากปักกิ่งถึงเซี่ยงไฮ้ เส้นทางคุ้นชิน

ไม่ว่าขนถ่ายสินค้าขึ้นลงที่ไหน รวมถึงระหว่างทางหยุดในเมืองใหญ่กี่เมือง พวกเขาล้วนมีแผนรองรับเอาไว้หมดแล้ว

สินค้าทั้งรถของพวกเขาคันนี้ถ่ายลงเมื่อไรเติมขึ้นเมื่อนั้น

เดิมทีก็ไม่มีความตั้งใจจะไปหยางเฉิง ธุรกิจนี้ทำเงินได้ดีมาก กำไรมีความเสี่ยงสูง

เส้นทางจากปักกิ่งถึงเซี่ยงไฮ้ถูกโจวเฉิงวางแผนเรียบเรียงไว้ในหัวเรียบร้อยแล้ว

แต่การไปหยางเฉิงครั้งนี้ยังไม่ได้จัดการ

คังเหว่ยลังเลทีเดียว

 ไปหยางเฉิง? ไม่ใช่พวกเราจะทับเส้นคนอื่นหรอกนะ? 

 ฟ้าถล่มมีคนร่างสูงค้ำไว้ [1] อยู่ดี หยางเฉิงก็มีธุรกิจของหยางเฉิง

ขนาดพี่สะใภ้นายมีข้อจำกัดด้านเงินทุนและเครือข่าย

สายตาทางธุรกิจของเธอยังดีกว่านายโขเลย 

คังเหว่ยไม่เชื่อ โจวเฉิงก็ไม่อธิบายให้มากความ

เรื่องบางเรื่องต้องมองจากระยะไกลถึงสามารถเห็นผลลัพธ์ได้

โจวเฉิงคิดว่าเซี่ยเสี่ยวหลานหลักแหลม หลักแหลมและแกมโกงเป็นคนละเรื่องกัน

อย่างแรกทำให้คนนับถือทว่าอย่างหลังทำให้คนรังเกียจ

ให้เวทีสักแห่งแก่คนฉลาดหลักแหลม เธอจะแปรผันเป็นลักษณะใดได้?

โจวเฉิงเฝ้าคอยถึงวันนั้น

อีกทั้งรู้สึกถึงความกดดันที่ไร้รูปร่าง… ความหวงแหนของเขาต่อเซี่ยเสี่ยวหลาน

เพียงพานพบครั้งแรกก็ตั้งมั่นว่านี่คือผู้หญิงของเขา

บุรุษก็ควรจะแข็งแกร่งกว่าสตรีของตนเอง ถึงจะสามารถปกลมป้องฝนแทนเธอได้!

เซี่ยเสี่ยวหลานเปลี่ยนแปลงได้

โจวเฉิงก็ประสงค์ให้ตนเองยอดเยี่ยมมากขึ้นเช่นกัน

เซี่ยเสี่ยวหลานเปลี่ยนจากที่นั่งธรรมดาเป็นตั๋วตู้นอนที่สงบสุข ทว่าสุดท้ายก็ยังคงโดนคนเล็งเป้าหมายเข้าให้

ขบวนตู้นอนสงบเงียบมากกว่าปกติ เหล่าผู้โดยสารต่างไม่รบกวนกัน

เตียงของเซี่ยเสี่ยวหลานอยู่ตรงข้ามกับชายวัยกลางคนที่มีลักษณะเป็นปัญญาชน

สวมแว่นตาอ่านหนังสือพิมพ์ แม้เซี่ยเสี่ยวหลานหน้าตาสะสวยเพียงใด อย่างมากเขาก็แค่เมียงมองเท่านั้น

ไม่ได้คุกคามเธอ!

ค่ำคืนอันสงบสุขผ่านพ้นไป น้ำที่เธอนำมาเองดื่มจนหมดแล้ว

ในตู้รถไฟมีที่สำหรับเติมน้ำร้อน ณ

ตรงนั้นเซี่ยเสี่ยวหลานก็ถูกทักทายโดยหญิงวัยกลางคนร่างอ้วน

หญิงอ้วนหน้าตามีอัธยาศัยดี ใส่เสื้อคลุมทอด้วยขนสัตว์สีแดงตับหมู

ทั้งใบหน้าผัดเครื่องสำอางเป็นสีขาวๆ แดงๆ และวาดคิ้วเรียวเส้นบางไว้ด้วย

เธอสะลึมสะลือมาเติมน้ำ ปากก็สบถก่นด่าไป ทว่าพอเซี่ยเสี่ยวหลานหันกายมาพบ

หญิงอ้วนก็มีชีวิตชีวาขึ้นเป็นร้อยเท่าในบัดดล

งดงาม!

หญิงสาวสะสวยบนโลกนี้มีถมเถ แต่ในความสวยสิบส่วน

มักมีหลายส่วนต้องพึ่งพาอาภรณ์และเครื่องประทินโฉมเป็นบรรจุภัณฑ์

เซี่ยเสี่ยวหลานยังไม่เคยเสียเวลากับสิ่งเหล่านั้น

ใบหน้านี้ของเธอมีเสน่ห์อย่างธรรมชาติโดยสมบูรณ์ อรชรอ้อนแอ้น

เค้าโครงหน้าพริ้มเพรา

หญิงอ้วนได้มองทรวดทรงเร้าใจของเซี่ยเสี่ยวหลานที่ห่อหุ้มไว้ใต้เสื้อผ้า…

บนรถเที่ยวนี้ กลับได้พบกับหนึ่งผลิตภัณฑ์ชั้นยอดถึงเพียงนี้

ก่อนหน้านั้นทำไมถึงไม่เคยปรากฏกัน?

 น้องสาวจ๊ะ น้ำร้อนเติมไม่ได้หรือ? พวกเราเปลี่ยนตู้ไปเติมน้ำด้วยกันไหม พอฉันพบเธอก็รู้สึกถูกชะตา

นั่งรถไฟน่าเบื่อออก พูดคุยเป็นเพื่อนพี่สาวดีไหม? 

หญิงอ้วนอัธยาศัยดีเหลือเกิน เซี่ยเสี่ยวหลานมีหน้าตาสะสวย

กลับสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดา

หญิงอ้วนประมาณว่านี่คือหญิงสาววัยกำดัดที่เดินทางไกลเป็นครั้งแรก

มีคนอื่นร่วมทางกับเซี่ยเสี่ยวหลานหรือไม่?

นี่คือปัญหาที่หญิงอ้วนวิเคราะห์เป็นอย่างแรก

ไม่ต้องรีบร้อน ขอเพียงเซี่ยเสี่ยวหลานสนทนากับเธอ เธอสามารถค่อยๆ

ล้วงข้อมูลเหล่านี้ออกมาได้แน่นอน

การประจบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยมักซุกซ่อนเจตนาชั่วร้าย

ผู้ชายกระตือรือร้นมีไมตรีต่อเธอยังบอกได้ว่าเพราะตัณหา

แล้วผู้หญิงวัยกลางคนแสดงอัธยาศัยดีต่อเธอเล่า?

เซี่ยเสี่ยวหลานปฏิเสธเด็ดขาด  ไม่ต้องแล้วค่ะ อีกสักพักฉันค่อยมาเติมน้ำ 

 เอ้า! น้องสาว? ฉันว่าเธอนี่… 

หญิงอ้วนไม่ยอมปล่อย ไล่กวดอยู่หลายก้าว จึงพบว่าเซี่ยเสี่ยวหลานก้าวเข้าไปยังตู้นอน

หญิงอ้วนกระทืบเท้าอยู่ที่เดิม แต่งตัวเหมือนพวกยากไร้

ไม่คิดว่ากลับมีเงินซื้อตั๋วตู้นอน เธอเองก็ไม่ได้ตระหนี่หากจะต้องออกเงินมากหน่อยเพื่อนั่งตู้นอน

แต่น่าเสียดายที่ไร้เส้นสายในการซื้อตั๋ว

หญิงอ้วนถือกระติกน้ำเปล่าเบียดเสียดกลับไปยังที่นั่งของตน

มีชายร่างผอมคนหนึ่งผู้หมดความอดทนอย่างมากอยู่

 เช้าตรู่ออกไปถึงไหนต่อไหนกัน ฉันหิวจะตายแล้ว

เอาเงินมาซื้ออาหารเช้ากินสิ! 

 กิน กิน กิน แกรู้ดีแต่กิน… 

รถตู้นี้ไม่เงียบสงบเท่าตู้รถนอน

หญิงอ้วนและชายผอมก็เป็นเพียงสามีภรรยาเอะอะมะเทิ่งที่สุดแสนธรรมดาคู่หนึ่ง

ไม่มีใครเจาะจงสนใจที่พวกเขาสนทนากัน หญิงอ้วนโยนกระติกน้ำลงบนโต๊ะ

 ผีหลอก เมื่อสักครู่ฉันเพิ่งเจอเด็กสาวที่สวยหยาดเยิ้มคนหนึ่ง! 

ด้านฝ่ายชายตาลุกวาว นั่งยืดตัวขึ้นโดยไม่ตั้งใจ

 ที่ไหน? ทางสะดวกหรือไม่… 

ออกมาคนเดียวหรือเปล่า? คนร่วมทางด้วยมีชายร่างกายกำยำหรือไม่?

สามารถหลอกลวงจนติดเบ็ดให้เธอตามพวกเขาไปอย่างว่าง่ายย่อมดีที่สุด

หากหลอกลวงไม่สำเร็จจริงๆ พวกเขาก็ใช้กำลังควบคุมเด็กสาวที่เป็นเพียงวัยรุ่นคนเดียวได้

ขอแค่อีกฝ่ายเดินทางคนเดียว!

หญิงอ้วนไม่พอใจนัก  นังคนนี้ระมัดระวังตัวเกินไปแล้ว

สายตาที่มองฉันอย่างกับมองกองขี้หมา! 

รอให้ตกอยู่ในกำมือเธอก่อน อย่าคิดว่าจะได้อยู่อย่างเป็นสุข!

หญิงอ้วนออกอาการเดือดดาล

หญิงอ้วนจะพลาดครั้งเดียวแล้วถอดใจได้ที่ไหน

เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ตอบรับเธอ เธอจึงจัดแจงตนเองจนเพียบพร้อม เขียนคิ้วผัดหน้า

สางผมเผ้าอย่างละเอียดลออ แถมใส่สร้อยทองอีกด้วย

เห็นแวบแรกคือสตรีผู้มีตำแหน่งและมั่งคั่ง

หลังจากนั้นก็ไปรอคอยบริเวณระหว่างสองตู้รถไฟ เซี่ยเสี่ยวหลานต้องดื่มน้ำใช้สุขาบ้างอยู่ดี

เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบอยู่แต่ในตู้นอนไม่ออกมาเลย

รอคอยจนเกือบเที่ยงวัน หญิงอ้วนยืนเสียขาชาหมดแล้ว

ในที่สุดก็เห็นเซี่ยเสี่ยวหลานมาเข้าห้องน้ำ

หญิงอ้วนเบียดตัวไปด้านหน้า จับแขนของเซี่ยเสี่ยวหลานเอาไว้  ตายจริง เด็กน้อยอย่างเธอนี่นะ ต่อให้ฉันพูดอะไรไม่ถูก เธอก็ไม่เห็นต้องอารมณ์เสียขนาดนี้เลยนี่? ไปไปไป ตามพี่สาวไปนั่งตรงโน้น พวกเราคุยเรื่องเข้าใจผิดกันให้ชัดเจนเถอะ 

วิธีแสร้งล่าถอยค่อยเดินหน้าและยัดเยียดการขอโทษขอโพยประเภทนี้

หญิงอ้วนเชี่ยวชาญเป็นอย่างยิ่ง

หากคนรอบข้างล้วนเข้าใจผิดว่าเซี่ยเสี่ยวหลานและเธอรู้จักกัน

ธุระก็จัดการได้ง่ายดายแล้ว!

เดิมทีคำพูดประเภทนี้นั้นคลุมเครือ คนทั่วไปหลีกเลี่ยงได้ยาก

โดยเฉพาะเมื่อเด็กสาววัยรุ่นถูกประชิดด้วยท่าทางแบบนี้โดยไม่ทันตั้งตัว

ย่อมโดนความคิดของหญิงอ้วนทำให้ไขว้เขวเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกว่าอีกฝ่ายจับแขนเธอไว้โดยใช้แรงมาก

เธอโต้แย้งถามย้อนด้วยเสียงดังสนั่นในบัดดลพ

 ฉันไม่รู้จักคุณ คุณพยายามตีสนิทฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า คุณคงไม่ใช่พวกค้ามนุษย์หรอกนะ?! 

เชิงอรรถ

[1]天塌掉有高个子顶着 ฟ้าถล่มมีคนร่างสูงค้ำไว้ หมายถึง

แม้เป็นเรื่องใหญ่ซึ่งแก้ไขด้วยตนเองได้ยาก

ย่อมมีคนที่เก่งกาจกว่ารับผิดชอบไว้อยู่ดี ไม่ต้องกังวลเกินความจำเป็น