เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก - ตอนที่ 6

[สติ๊กเกอร์นำโชค]

[รายละเอียด: เสริมโชคให้ผู้ใช้นาน 10 นาที]

ถังลี่เสวี่ยไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสติกเกอร์นี้เท่าไร แต่เนื่องจากเธอได้รับมันจากระบบเธอจึงตัดสินใจที่จะลองดู

‘ฉันจะใช้สิ่งนี้ได้อย่างไร? แค่ติดไว้บนร่างกายของฉันงั้นหรอ? ‘

ถังลี่เสวี่ยใช้อุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเธอและติด [สติกเกอร์นำโชค] ไว้ที่หน้าอกนุ่มนิ่มของเธอ

[ระยะเวลานำโชค: 00:10:00 น.]

ถังลี่เสวี่ยรออีกสองสามวินาที แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอพูดคำสาปแช่งได้เพียงไม่กี่คำด้วยความผิดหวังก่อนจะวิ่งไปหาสมุนไพรแก้พิษอีกครั้ง

บ้าเอ้ย!!!

‘ไม่นะ!!!’ ถังลี่เสวี่ยวิ่งเร็วมากในขณะที่ตรวจดูหญ้า และดอกไม้ในบริเวณใกล้เคียงโดยที่เธอไม่รู้ว่ามีรูเล็ก ๆ อยู่ที่พื้น

โดยปกติแล้วสัตว์ร้ายที่ใหญ่กว่าจะสะดุดที่หลุมนี้เท่านั้น แต่ร่างกายของ ถังลี่เสวี่ยนั้นเล็กมากจนลงเอยด้วยการจมดิ่งลงไปในรูเล็ก ๆ

‘อุ๊ย … อุ๊ย … เจ็บ!’ โชคดีที่พื้นดินภายในหลุมเอียงลงดังนั้น ถังลี่เสวี่ยจึงตกลงไปด้านล่างเท่านั้นแทนที่จะตกลงไปโดยตรง

HP: 15/50

‘ใกล้แล้ว … ถ้ามันเป็นเหวแทนที่จะเป็นทางลาดฉันคงจะตายในตอนนี้!’

ถังลี่เสวี่ยได้สาปแช่ง [สติกเกอร์นำโชค] ในใจของเธออย่างโกรธเกรี้ยวอีกครั้ง! แต่เมื่อเธอเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอ …

[หญ้าดาวเจ็ดสี]

[การใช้งาน: สมุนไพรมหัศจรรย์ที่สามารถเสริมสร้างร่างกายต่อต้านสารพิษทั้งหมดและทำความสะอาดร่างกาย]

[ผลข้างเคียง: ทำให้มึนงงเล็กน้อยต่อร่างกายเป็นเวลาสองสามชั่วโมง]

‘!!!!!’

‘นี่ … นี่ … นี่คือพลังแห่งโชคหรือเปล่า! น่าทึ่งมาก? ‘

‘เดี๋ยวก่อน … ฉันไม่มีเวลาฝันกลางวัน! ต้องรีบไปแล้ว! ‘

[เวลาที่เหลือ: 00:09:02]

ถังลี่เสวี่ยกัดก้านของ [หญ้าดาวเจ็ดสี] เล็กน้อยจากนั้นรีบกลับขึ้นไปบนทางลาดและออกจากหลุม เธอใช้เวลากว่าสิบนาทีเพื่อไปยังจุดที่ชายชุดดำอยู่จนถึงหลุมนี้ แต่เธอใช้เวลาเพียงเจ็ดนาทีในการกลับมาเนื่องจากครั้งนี้เธอไม่จำเป็นต้องตรวจสมุนไพร และดอกไม้ทั้งหมดระหว่างทางกลับ

[เวลาที่เหลือ: 00:01:39]

ถังลี่เสวี่ยกำลังหอบอย่างมากและจิตใจของเธอรู้สึกเลือนลางเพราะความเหนื่อยล้า แต่อย่างน้อยทักษะ [พุ่ง] ของเธอก็สามารถเพิ่มเลเวลได้ถึง 4 เพราะเหตุนี้

‘แล้วจะทำอย่างไรดี?! ฉันควรให้เขากินหญ้านี้หรอ? หรือฉันควรขยี้หญ้าแล้วเอาไปทาตรงที่มีดสั้นสีดำแทงเขา? ‘

‘อ๊ะ … ไม่มีเวลา! ฉันควรดึงกริชดำออกมาก่อน! ‘

ตอนแรกเธอกลัวว่าเลือดของชายชุดดำจะพุ่งออกมา หากเธอดึงมันออกมา และเขาจะตายเพราะเสียเลือด …

แต่ตอนนี้ …ใครจะไปสนกัน!

‘เขาจะตายถ้าฉันไม่ดึงกริชดำออกมา และทำให้พิษเป็นกลางในเวลาไม่ถึงนาที!’

ถังลี่เสวี่ยกัดกริชสีดำที่ด้ามจับ แต่นั่นทำให้ร่างที่มีขนยาวของเธอห้อยอยู่ในอากาศ สถานการณ์จะดูตลกจริงๆถ้ามันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น

‘เพราะฉันดึงมันออกมาไม่ได้ ฉันจะลากมันออกมา!’ ถังลี่เสวี่ยเหวี่ยงร่างของเธอไปมาเหมือนลูกตุ้มจากนั้น …

ย๊า!

เลือดสีดำพุ่งออกมาอย่างล้นเหลือเมื่อ ถังลี่เสวี่ยสามารถดึงกริชสีดำออกมาจากด้านหลังของชายชุดดำได้!

‘ไม่นะ … ข่าวร้ายรึเปล่าเนี่ยยย!’

เธอโยนกริชสีดำทิ้งอย่างรวดเร็วและเคี้ยว [หญ้าดาวเจ็ดสี] สักสองสามวินาทีก่อนที่เธอจะกลืนลงไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

[ความแข็งแกร่ง +1 ความทนทาน + 1]

‘โอ๊ะโอ? สมุนไพรมหัศจรรย์นี้เป็นของดีจริงๆ! น่าเสียดายที่จะใช้กับคนป่วย ไม่สิ…ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดอะไรแบบนี้! …คราวนี้เคี้ยวให้ช้าลงและอย่ากลืนลงไป

หลังจากเคี้ยวมันเป็นข้าวต้มแล้ว เธอก็พ่นมันออกมาและทาลงบนแผลสีดำที่มีดสั้นแทงมาก่อน

[เวลาที่เหลือ: 00:00:41 น.]

เมื่อเห็นตัวจับเวลายังคงนับถอยหลัง ถังลี่เสวี่ยก็เคี้ยวก้านของ [หญ้าดาวเจ็ดสี] อีกครั้งอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็ถ่มออกและยัดมันเข้าไปในปากของชายชุดดำ

‘เอ่อ … นี่ไม่ใช่จูบทางอ้อมเหรอ? นายคนหล่อต้องจำไว้ว่าต้องรับผิดชอบและกลายเป็นคนรักของฉันคนนี้เมื่อคุณหายดีในภายหลัง! ‘

ถังลี่เสวี่ยยังจำได้ว่าเธอมี [ยาฟื้นฟู] 3x ในคลังระบบของเธอ ดังนั้นเธอจึงหยิบออกมาหนึ่งอันแล้วยัดใส่ปากของชายชุดดำเช่นกัน

เธอทำทุกอย่างที่พอจะช่วยเขาได้แล้ว จากนั้นเธอก็จ้องมองบาดแผล และชายชุดดำ แล้วมองก้านที่เหลืออยู่เพียงก้านเดียวของ [หญ้าดาวเจ็ดสี]

‘เหลืออยู่ก้านเดียว … เฮ้อ … มีวิธีขยายพันธุ์ไหมเนี่ย? ดูเหมือนว่าหลังจากอาการของชายคนนี้คงที่แล้ว ฉันจะต้องกลับไปที่หลุมนั้นและค้นหาว่ามี [หญ้าดาวเจ็ดสี] เหลืออยู่ในนั้นอีกหรือไม่ ‘

[ภารกิจเสร็จสมบูรณ์!]

[รางวัล: ระดับ +3, คะแนนทักษะ +3, แต้มสถิติ +9, เหรียญเทพ 100 เหรียญ]

[ได้รับตำแหน่ง ‘ชาวสะมาเรีย’]

[ชาวสะมาเรีย]: เมื่อติดตั้งชื่อนี้ทุกครั้งที่โฮสต์ทำภารกิจสำเร็จรางวัลจะเพิ่มขึ้น 25%

‘ว้าว?! เพิ่มรางวัล 25%? ของดีอีกเพียบ! ‘

* ดิง!

[ยินดีด้วย! คุณบรรลุระดับ 6, +15 คะแนนสถิติ, +3 คะแนนทักษะ]

[ยินดีด้วย! คุณมาถึงระดับ 6 แล้ว! มีวิวัฒนาการครั้งที่ 1!]

‘อะไรกันเนี่ย?! ฉัน…ฉันสามารถพัฒนาได้แล้วงั้นหรอ?! ‘ ฉันคิดว่าฉันต้องก้าวไปทีละขั้น และฝึกฝนเป็นเวลาหลายหมื่นปี เพื่อไปสู่ร่างมนุษย์อย่างไป๋ซู่เจิ้นซะอีก [1]? !! ‘

[หมายเหตุผู้แต่ง 1: ตำนานนางเอกงูขาว]