เกิดใหม่เป็นสุนัขจิ้งจอก - ตอนที่ 94

หางของกิ้งก่ามีปีกตาสีแดงกระแทกเข้ากับหน้าอกของผู้ที่ถือไข่อสูรอย่างแรง

คนผู้นั้นกระอักเลือดออกมา ในขณะที่ซี่โครงของเขาแตก และหน้าอกของเขาเป็นหลุมลึกลงไป

ไข่อสูรร้ายบนแขนของเขาถูกโยนขึ้นไปในอากาศ

‘โอ้ ฉัน ฉันเข้าใจแล้ว! ปล่อยให้ฉัน! เฮ้อ แบบนี้มันทําให้ฉันนึกถึงเกมเบสบอลในทีวีของโรงพยาบาล’

ในเวลานั้นถังลี่เสวี่ยอยากจะลองเล่นเบสบอลอย่างจริงจัง แต่ก่อนหน้านี้ร่างกายของเธอปวยหนักและอ่อนแอเกินไป

ถังลี่เสวี่ยใช้ทักษะ [วิ่ง] ของเธอ และเริ่มไล่ตามทิศทางที่ไข่อสูรร้ายถูกโยนไป

เมื่อไข่อสูรเกือบกระแทกหิน ถังลี่เสวี่ยใช้ทักษะ [กระโดดสูง] ของเธอเพื่อจับมันทันที แต่ขนาดของไข่นั้นใหญ่เท่ากับลูกบาสเก็ตบอล ดังนั้นมันจึงใหญ่เกินไปสําหรับเธอ

ถังลี่เสวี่ยเปิดใช้งาน [ร่างกายสีทอง] และใช้ร่างกายของเธอเพื่อปกป้องไข่จากการกระแทกกับหิน

ร่างเล็กๆ ของเธอกระแทกกับหินแข็งอย่างแรง และเธอก็กลิ้งตัวไปมากับพื้นเพราะความเจ็บปวดอย่างมาก แต่อย่างน้อยเธอก็สามารถจับไข่อสูรใต้หลังจากพยายามอย่างหนัก

“มันเจ็บจังเลย! มังกรตัวปลอมตัวนั้น! ฉันจะต้องด่ามันหลังจากนี้แน่ๆ!”

กิ้งก่าปีกตาแตงอาจแสร้งทําเป็นไม่เข้าใจทําทางของเธอ หากมันสามารถอ่านความคิดของถังลี่เสวี่ยได้ในตอนนี้

น่าเสียดายที่กิ้งก่าปีกตาแดงไม่มีเวลามากพอที่จะสนใจว่าถังลี่เสวี่ยทําอะไรในตอนนี้

ในบรรดามนุษย์ที่เผชิญอยู่ตอนนี้ บางคนเป็นผู้เชี่ยวชาญในขั้นก่อตั้งรากฐาน

แต่แม้กระทั่งผู้อาวุโสในขั้นก่อตั้งรากฐานจากนิกายปีศาจอสูรก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกิ้งก่าปีกตาแดง ดังนั้นกลุ่มผู้คนกลุ่มนี้ที่อยู่ในขั้นก่อตั้งรากฐานจะมีโอกาสต่อต้านกิ้งก่าปีกตาแดงได้อย่างไรกัน!

โฮ่กกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!

เสียงคํารามอันดังของกิ้งก่าปีกตาแดงทําให้ผู้ฝึกตนขั้นก่อตั้งรากฐานหลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัสขณะที่พวกเขาล้มถอยหลัง และกระอักเลือดออกมา

ส่วนผู้ที่มีร่างกายอ่อนแอ ร่างของพวกเขาก็ระเบิดออกเหมือนกับบอลลูนระเบิด เลือดของพวกเขากระเซ็นไปทั่วทุกที่บริเวณนั้น

นี่เป็นสาเหตุที่ทิ้งก่าปักตาแดงสั่งให้ถังลี่เสวี่ยไล่ตามไข่อสูรแทนที่จะอยู่ที่นี่ และดูมันต่อสู้

ถ้ามันใช้ทักษะคํารามนี้เมื่อถังลี่เสวี่ยยังอยู่ใกล้ ๆ เธออาจจะตายไปด้วยก็ได้

กิ้งก่าปีกตาแดงใช้กรงเล็บยักษ์เพื่อช่วยชีวิตผู้ฝึกตนในขั้นก่อตั้งรากฐานที่บาดเจ็บสาหัสหลายคนได้อย่างง่ายดาย

แต่กิ้งก่าปีกตาแดงใช้เพลิงนิพพานอันรุนแรงเพื่อเผาศพทั้งหมดให้เป็นเถ้าถ่าน

อันที่จริงกิ้งก่าปีกตาแดงสามารถใช้เพลิงนิพพานได้ตั้งแต่เริ่มสังหารมนุษย์ทุกคนที่นี่ แต่เปลวไฟของมันอาจทําให้ไข่อสูรนั้นกลายเป็นขี้เถ้าด้วยเช่นกัน

ถังลี่เสวี่ยนำไข่อสูรกลับไปที่กิ้งก่าปีกตาแดง

กิ้งก่าปีกตาแดงนำไข่อสูรจากถังหลี่เสวี่ย และตรวจสอบอย่างรอบคอบเพื่อค้นหาว่าไข่อสูรนี้มาจากไหน และมนุษย์เลวทรามเหล่านั้นเอามาจากไหน

กิ้งก่าปีกตาแดงส่งไข่อสูรคืนให้ ถังลี่เสวี่ยและพึมพําช้าๆ

“ฉันก็ไม่รู้”

“ใครกันที่บอกว่าต้องการเอาไข่อสูรสิ้นให้พ่อแม่ของมัน!” ถังลี่เสวี่ยเตะเท้าของกิ้งก่าปีกตาแดงด้วยความรําคาญ

แน่นอนความคิดที่จะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงทรงพลังที่สามารถช่วยเธอในการต่อสู้นั้นค่อนข้างน่าดึงดูด แต่ไข่อสูรสุ่มที่เธอได้รับจากหัวขโมยหรือโจรพวกนี้จะเป็นสิ่งที่ทรงพลังได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอแทบจะไม่สามารถล่าสัตว์อสูรบางตัวทุกวันเพื่อเลี้ยงตัวเองได้ แล้วตอนนี้ เธอจะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงได้อย่างไร แค่คิดว่าเธอต้องเลี้ยงดูมันทุกวันก็ทําให้เธอปวดหัวแล้ว

“ฮึ่ม… ไปทําอาหารกันเถอะ! ทําไข่กวนจากไข่ที่ใหญ่ขนาดนี้ จะอร่อยมาก! ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะลิ้มรสมัน!”

ถังลี่เสวี่ยเกือบจะน้ำลายไหลเมื่อจินตนาการถึงไข่กวนแสนอร่อยชิ้นใหญ่

“ไม่!” กิ้งก่าปีกตาแดงเอาไข่อสูรกลับมาจากถังลี่เสวี่ย

“ทําไมคุณถึงพูดว่า “ไม่”? ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ” ถังลี่เสวี่ยจ้องเขม็งที่กิ้งก่าปีกตาแดงด้วยความโกรธ

“อะไรนะ! การจ้องเขม็งและน้ำลายไหลของคุณพูดแทนคุณไปหมดแล้ว! ไม่! คุณไม่สามารถทําอาหารหรือกินมันได้!” กิ้งก่าปีกตาแดงพูดอย่างดื้อรั้น

‘ฮ่าฮ่า สัญชาตญาณความเป็นแม่ของคุณมันกําลังมางั้นหรอ! ฉันไม่สนเรื่องไข่งี่เง่า นั่นหรอก! หากคุณต้องการฟักไข่และเลี้ยง อย่าลืมว่าคุณต้องให้อาหารมันด้วยตัวเองนะ!’

ถังลี่เสวี่ยชี้ไปที่ไข่อสูรและยักไหล่ จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่กิ้งก่าปีกตาแดง

“อิ่ม! เราแค่ต้องหามันให้เจอ! ฉันจะเอาไข่นี้กลับรังของมันเอง!” กิ้งก่าปีกตาแดงหันหัวยักษ์ออกจากถังลี่เสวี่ยอย่างไม่เต็มใจ

กิ้งก่าปีกตาแดงใช้ความสามารถขั้นเทพของ [ดวงตาแห่งราชันสัตว์ร้าย] และมองจากวิสัยทัศน์ของสัตว์ร้ายที่อยู่ใกล้เคียง

หลังจากวนเวียนอยู่ในหุบเขาหลายครั้งและเสียเวลาไปเกือบครึ่งวันโดยเปล่าประโยชน์ ในที่สุดถังลี่เสวี่ยก็หมดความอดทน และตัดสินใจที่จะช่วยกิ้งก่าปีกตาแดงเพื่อตามหารังของไข่อสูรโดยใช้สัมผัสอันแหลมคมของเธอ

กลิ่นของถังลี่เสวี่ยนพวกเขาทั้งสองไปยังถ้ำลึกที่ซ่อนอยู่ในหุบเขา

“คุณแน่ใจจริงๆ เหรอว่าไข่อสูรตัวนี้มาจากที่นี่ ฉันสงสัยเพราะว่าไม่มีมูลสัตว์อยู่ที่นี่เลย สาวน้อย คุณโกหกฉันเพื่อแย่งไข่มาทํากับข้าวใช่ไหม! ” กิ้งก่าปีกตาแดงขมวดคิ้วและถามถังลี่เสวี่ยอย่างสงสัย

ถังลี่เสี่ยกลอกตา และชี้อุ้งเท้าไปที่รังที่ทําจากขนสัตว์ ดูเหมือนว่าไข่อสูรจะวางบนรังอันอบอุ่นนี้มาก่อน

“เอาล่ะ สาวน้อย ฉันจะเชื่อใจเธอในครั้งนี้ เอาไข่สัตว์อสูรกลับไปเถอะ ส่วนของถ้ำนี้แคบเกินไป ฉันไม่สามารถเข้าไปลึกด้วยร่างกายที่ใหญ่โตของฉันได้” กิ้งก่าปีกตาแดงมอบไข่อสูรให้ถังลี่เสวี่ย

กิ้งก่าปีกตาแดงรู้ว่าถังลี่เสวี่ยจะบ่นไม่หยุด ดังนั้นมันจึงผลักถังลี่เสวี่ยให้ลึกเข้าไปในถ้ำก่อนที่เธอจะปฏิเสธได้

ถังลี่เสวี่ยกัดฟันด้วยความโกรธและบ่นในใจ

“ไอ้มังกรจอมปลอม! มันไม่แบ่งเนื้อใดๆ กับฉัน แต่สั่งฉันเสมอ!”

ถังลี่เสวี่ยเริ่มคิดถึงวันเก่าๆ ของเธอในนิกายปีศาจอสูรที่มีเนื้อย่างร้อนๆแสนอร่อยรอเธออยู่ในห้องของเธอมาก่อน

“เอ๊ะ…. แปลก… ฉันจําได้ว่ามีคนปรุงเนื้อย่างร้อนๆ แสนอร่อยในห้องของฉันสามครั้งต่อวันให้ฉันในนิกายนั้น แต่ใครเป็นคนทําอาหารให้ฉันล่ะ”

อันที่จริงความทรงจําทั้งหมดของถังลี่เสวี่ยในนิกายปีศาจอสูรค่อนข้างเลือนลาง เธอจําได้ว่ามีคนพาเธอเข้ามาในนิกายปีศาจอสูรเพราะเธอช่วยชีวิตคนๆ นั้นไว้ในป่าแสงจันทร์

อย่างไรก็ตามเธอจําชื่อและใบหน้าของเขาไม่ได้ ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ตาม เธอคิดว่านี่เป็นผลข้างเคียงจาก [ตุ๊กตาตัวแทน] และเนื่องจากเธอจําเขาไม่ได้ นั่นหมายความว่าเขาไม่สําคัญสําหรับเธออยู่ดี ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเพิกเฉย

แต่ตอนนี้ เธอรู้สึกว่าเธอสูญเสียสิ่งสําคัญบางอย่างไป

“อ๋อ… เนื้อย่างของคนนั้นอร่อยมาก ลืมไปเลย! อดีตก็แค่อดีต… ฉันแค่ต้องคิดถึงปัจจุบันและสิ่งที่ฉันจะทําในอนาคต!”

ถังลี่เสวี่ยไม่สนใจนําไข่อสูรเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุดของถ้ำ และวางไว้ในเตียงขนสัตว์ของสัตว์ แต่เธอไม่ทราบว่าไข่อสูรนี้มันเริ่มแตกทีละน้อยตอนที่เธอถือมันไว้ถึง!

[ยินดีด้วย! คุณมีสัตว์เลี้ยงคู่หู]

[คุณต้องการตั้งชื่อใหม่หรือไม่? ใช่/ไม่ใช่]

‘?!’

‘หืมมมมม! เกิดบ้าอะไรขึ้น? ฉัน ฉันสาบานว่าฉันไม่ได้ทําอะไรเลยนะ!’

ถังลี่เสวี่ยตกตะลึง และไข่อสูรที่เธอนําขึ้นมาบนอุ้งเท้าของเธอก็ฟักพอดี

เปลือกไข่ของสัตว์อสูรแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเผยให้เห็นหญิงสาวขนาดเท่าฝ่ามืออยู่ข้างใน เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น่ารักมาก และร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วยชุดใบไม้ นอกจากนี้ยังมีผมยาวสีเขียวอ่อนถึงไหล่ของเธอ

เมื่อถังลี่เสวี่ยเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กขนาดเท่าฝ่ามือ ระบบก็แสดงสถานะข้อมูลของหญิงสาวให้

[สายพันธุ์: นางฟ้าวายุ]

[เกรด: ไม่ธรรมดา (ลูก)]

[ประเภท: วิญญาณธาตุลม (ประเภทเอลฟ์)]

[ระดับ 1]

ความสามารถขั้นเทพ: [ความสามารถของพระเจ้าแห่งลม]

[HP: 5,400/5,400]

ความแข็งแกร่ง: 150

ความว่องไว: 200

ความทนทาน: 100

[ทักษะ: การบิน (Lv1), ใบมีดลม (Lv1)]

[ความสามารถของพระเจ้าแห่งลม]: สิ่งมีชีวิตนี้ได้รับพรจากเทพลมทําให้สามารถเรียนรู้ทักษะ / ศิลปะการต่อสู้ / ความสามารถขั้นเทพธาตุลมได้อย่างง่ายดาย

ถังลี่เสวี่ยตะลึงด้วยความตกใจและแทบไม่เชื่อกับสิ่งตรงหน้า

‘ช่างเป็นความสามารถขั้นเทพที่ทรงพลัง! เกือบจะเทียบเท่ากับ [กระจกเงาแห่งจันทรา] ของฉัน แต่อันนี้มันใช้ได้สําหรับธาตุลมเท่านั้น!’

ส่วน [กระจกเงาแห่งจันทรา] ของเธอที่สามารถคัดลอกทักษะ/ศิลปะการต่อสู้/ความสามารถของพระเจ้าได้เพียงทักษะเดียว แต่ [การบริจาคแห่งเทพลม] [นางฟ้าวายุ] สามารถเรียนรู้ ทักษะธาตุลม/ศิลปะการต่อสู้/ความสามารถขั้นเทพได้มากเท่าเธอต้องการ!

ขนตายาวของ [นางฟ้าวายุ] กระพือเล็กน้อย และเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ดวงตาของเธอเป็นสีเขียวมรกต และเธอก็จ้องไปที่ถังลี่เสวี่ยอย่างเงียบ ๆ