เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 129 ข้อเสนอของหวังหยวนหยวน!

คุณนายหวังเองก็เป็นคนรักหน้ารักตาตนเองอย่างมาก

ตอนนี้ตระกูลหวังเป็นตระกูลลำดับต้นๆ ของเมืองอวิ๋นโจวแล้ว ชื่อเสียงโด่งดัง ทุกการกระทำของพวกเขาย่อมมีคนจับจ้องเป็นจำนวนมาก

ถ้าหากว่าเย่เฉินเพิ่งเกิดเรื่องแล้วตระกูลหวังทอดทิ้งเขา อย่างนั้นก็จะต้องเกิดเสียงนินทามากมาย

นี่จะส่งผลเสียต่อหน้าตาของตระกูลหวังในโลกธุรกิจแน่นอน

หวังเจียเหยาขับรถออดี้ของหล่อนกลับวิลล่าเขตซินเฉิง ส่วนเย่เฉินเองก็ยังดื่มเหล้าเมาหัวราน้ำทุกวัน แสดงท่าทางเศร้าเสียใจให้ภรรยาเห็น

เขาเองก็เคยถามหวังเจียเหยาถึงสถานการณ์วันนี้ แต่ภรรยาของตนเองไม่มีทางจะพูดเรื่องจริง

หล่อนบอกว่าเจอหลิ่วอวี่เจ๋อไม่กี่นาทีแล้วก็โดนไล่ตะเพิดออกจากห้องผู้ป่วย

ฮ่าๆ สาวงามคนนี้เป็นคนที่หลิ่วอวี่เจ๋อเฝ้าใฝ่ฝันถวิลหา เขาจะทำใจไล่หล่อนออกจากห้องได้อย่างไร?

เวลาทั้งคืนผ่านไปโดยไม่มีการพูดจา

หวังเจียเหยายิ่งทำตัวหนักกว่าเดิม คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะกล้าใส่เสื้อคอกว้างออกนอกบ้าน

แต่หล่อนกลับขับรถไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปพบหลิ่วอวี่เจ๋ออีกครั้ง!

“นายท่าน ภรรยาของท่านมาพบหลิ่วอวี่เจ๋อที่ห้องอีกแล้ว พวกเขาเอาผ้าม่านลงเหมือนเมื่อวานเลย”

หลิวเจิ้งคุนรายงานกับเย่เฉิน

“แม่ง!”

หลังจากวางสายเย่เฉินก็ปาแก้วเหล้าลงพื้นสุดแรงด้วยโทสะ!

เขาไม่เคยดื่มเหล้าในตอนกลางวัน ต่อให้เขาจะโดนขับออกจากตระกูลจริงก็คงไม่เลือกจะดื่มเหล้าตอนกลางคืนแล้วตื่นมาดื่มต่อในตอนกลางวัน

แต่หวังเจียเหยาทำร้ายเขารุนแรงอย่างมาก เป็นคร้ัังแรกในชีวิตของเขาที่ดื่มเหล้าเมามายตอนกลางวัน

“ช่างแม่มันเถอะ ทนไม่ไหวแล้ว!”

ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขารู้ดีแก่ใจว่าภรรยาของตัวเองไปลอบนัดพบชายอื่น เขาจะทนอยู่บ้านอย่างสงบสุขได้ยังไง!

เย่เฉินรีบไปสวมรองเท้าที่ประตู เขาจะออกไปที่โรงพยาบาลด้วยตนเอง จากนั้นก็ใช้เท้ายันห้องพักผู้ป่วย VIP เขาต้องการจะถามหวังเจียเหยาว่าทำไมถึงต้องโกหก ทำไมถึงต้องทำแบบนี้!

ตนเองทำอะไรผิดต่อเจ้าหล่อนนักหนา!

ถึงจะทำแบบนี้แล้วแผนที่เย่เฉินวางไว้จะล่ม แต่ตอนนี้เขาข่มอารมณ์เอาไว้ไม่ไหวแล้ว!

ก๊อกๆ

ในตอนที่เย่เฉินกำลังเตรียมตัวจะออกจากบ้านนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้น

เย่เฉินอยู่หน้าประตูพอดี เขาจึงเปิดประตูอย่างรวดเร็ว

คนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็คือหวังหยวนหยวนในชุดกระโปรงสีดำ

เหมือนว่าหล่อนทำผมทรงใหม่ ย้อมสีผม ผมยาวสลวยนั้นดูพองมีวอลลุ่มอย่างมาก

“นี่”

หวังหยวนหยวนทักทายเย่เฉินอย่างขี้เล่นแล้วตัวเองก็เดินเข้ามาในบ้าน

เย่เฉินสงสัย “หยวนหยวน? มาได้ยังไง?”

หลังจากที่หวังหยวนหยวนเดินเข้าห้องมาแล้ว หล่อนปิดประตูด้วยตนเอง และถอดรองเท้าส้นสูงสีดำทิ้ง จากนั้นก็เขย่งเท้า แล้วใช้สองมือโอบรอบคอเย่เฉินอย่างอุกอาจ

“คิดถึงก็เลยมาหาไงคะ”

เย่เฉินรีบร้อนแกะมือขาวนวลเนียนสองข้างของหวังหยวนหยวน “อย่าพูดไปเรื่อย”

หวังหยวนหยวนกล่าวพลางหัวเราะ “รู้ว่าช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้ออกไปไหน กลัวพี่จะเบื่อดังนั้นก็เลยมาอยู่เป็นเพื่อน อย่างไรเสียอยู่มหาวิทยาลัยก็ไม่มีความหมายอะไร พี่ไม่รู้หรอกค่ะว่าเพื่อนนักเรียนของหนูน่าเบื่อจะตาย ชอบส่งข้อความมาสารภาพรักตอนเรียนหนังสือ แถมก็ชอบส่งจดหมายให้ฉัน เชยจริงๆ”

เย่เฉินดูหวังหยวนหยวนที่แต่งตัวเรียบร้อยอ่อนหวาน ยิ้มละไม หล่อนไม่เหมือนนักศึกษาแม้แต่น้อย

ไม่ใช่เพราะหล่อนดูแก่ หญิงสาวดูไปแล้วค่อนข้างอ่อนวัยด้วยซ้ำ

แต่ว่าเสื้อผ้า วงสังคมของหล่อน ไม่ใช่นักศึกษาหญิงทั่วไปจะเปรียบเทียบได้

อย่างเช่นเสื้อผ้าที่เจ้าหล่อนสวมใส่ในตอนนี้ หากเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยล่ะก็ ผู้ชายทั้งมหาวิทยาลัยจะต้องมองหล่อนจาเป็นมันแน่นอน

ที่ทั้งเปิดหลัง เปิดแขน กระโปรงสั้นอย่างมาก รองเท้าส้นสูง ซึ่งเป็นชุดที่นักศึกษาหญิงไม่มีทางกล้าใส่แน่ๆ

และแน่นอนว่าผู้หญิงในวัยทำงานก็อาจจะไม่กล้าใส่ด้วยซ้ำไป จะต้องหุ่นที่ดีเท่านั้น

วันนี้หวังหยวนหยวนดูแล้วดีอกดีใจอย่างมาก หล่อนกล่าวกับเย่เฉิน

“จะบอกข่าวดีกับพี่น่ะค่ะ คุณย่ายอมให้พี่กับพี่เจียเหยาหย่ากันแล้ว! แต่คุณย่าบอกว่าพี่เพิ่งโดนขับออกจากตระกูล จะหย่ากันทันทีทันใดคงจะไม่ค่อยดีนัก บอกว่าให้พี่เจียเหยารอไปก่อนอีกหนึ่งเดือน”

สีหน้าเย่เฉินหนักใจ เขาถอนหายใจแล้วกล่าว “หนึ่งเดือน? ผมคงรอไม่ได้นานขนาดนั้น”

หวังหยวนหยวนเพิ่งจะพบว่าเย่เฉินดื่มเหล้า อีกทั้งเขาดูแล้วไม่ค่อยสบายใจนัก

เมื่อหันหน้ามองก็พบว่าในห้องรับแขกมีแก้วเหล้าที่แตกละเอียดอยู่

ทำเอาหล่อนตกใจ รีบร้อนใส่รองแท้าแตะ ไม่กล้าปล่อยให้เท้าเปล่าเปลือย หวาดกลัวว่าเท้าขาวนวลเนียนของหล่อนจะมีเลือดออกมา

หวังหยวนหยวนกล่าว “พี่เย่เฉิน พี่เองก็รู้ใช่ไหมคะว่าพี่เจียเหยาไปพบหลิ่วอวี่เจ๋อ?”

เย่เฉินประหลาดใจ “อ้าวรู้ด้วยเหรอ?”

หวังหยวนหยวนผงกศีรษะ “ฉันให้พี่ชายฉันไปเช่าห้องที่ตึกฝั่งตรงข้ามโรงพยาบาลแถวๆ ห้องที่หลิ่วอวี่เจ๋อเข้าพัก เพื่อคอยจับตาดูพวกเขา เมื่อกี้พี่ชายโทรมาแล้วค่ะ พี่ลองทายสิคะว่ายังไง? พี่เจียเหยาเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยแล้วล็อคประตูด้านใน จากนั้นก็จูบกับหลิ่วอวี่เจ๋อทันทีที่พบหน้ากัน! จากนั้นก็ปิดผ้าม่าน ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว!”

“พอได้แล้ว! เลิกพูดได้แล้ว!”

เย่เฉินต่อยกำแพง แววตาโหดเหี้ยมจนจะฆ่าคนได้อยู่รอมร่อ!

นิ่งไปครู่หนึ่ง เย่เฉินยิ้มเย็น “หนึ่งเดือนเหรอ? ให้ผมรออยู่ที่บ้านหนึ่งเดือนเชียวเหรอ? จะให้ทนดูหวังเจียเหยาไปลอบนัดพับกับผู้ชายคนอื่นทุกวันเหรอ?! ผมทำไม่ได้หรอก!”

หวังหยวนหยวนกล่าว “พี่เย่เฉิน ถ้าพี่อยากหย่ากับหวังเจียเหยา ฉันมีวิธีนะคะ”

“วิธีอะไร?” เย่เฉินรีบรวบรวมสติ

เย่เฉินในตอนนี้รู้สึกว่าถูกผู้หญิงแพศยาอย่างหวังเจียเหยาทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาแค่อยากจะหลุดพ้นจากผู้หญิงคนนี้เร็วๆ

หวังหยวนหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้หวังเจียเหยาตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะหย่ากับพี่ เพียงแต่ว่าไม่กล้าจะพูดก็เท่านั้น พี่หาเหตุผลมาก็ได้?”

“เหตุผลอะไร?” เย่เฉินถามอีกครั้ง

เดิมทีเย่เฉินมักจะเยาะเย้ยสติปัญญาของหวังหยวนหยวน แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าแม่หนูคนนี้ฉลาดกว่าตนเองอย่างมาก

หวังหยวนหยวนชี้ไปที่เย่เฉิน จากนั้นก็ชี้มาที่ตนเอง

“พวกเรา?” เย่เฉินสงสัย

หวังหยวนหยวนผงศีรษะ “แค่พวกเรา พี่ลองคิดดูนะ ถ้าสมมติว่าพี่เจียเหยากลับมาถึงบ้านแล้วเห็นพวกเรานอนด้วยกันจะมีปฏิกิริยายังไง? แน่นอนว่าจะต้องโกรธจนขอหย่ากับพี่แน่!”

แต่งงานกันมาสามปี เย่เฉินพอจะรู้จักนิสัยใจคอของหวังเจียเหยา หล่อนกวดขันจับตาดูเขาอย่างยิ่ง หล่อนไม่ยอมให้ตนเองมีเพื่อนต่างเพศเลยด้วยซ้ำไป

แค่ฉินหงเหยียนคนเดียวก็ทำให้หวังเจียเหยาเกิดความหึงหวงจำนวนนับไม่ถ้วนเลย

ถ้าเห็นหวังหยวนหยวนนอนกับเย่เฉินแล้ว หวังเจียเหยาต้องโกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยงแน่

แต่ว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดี แต่เย่เฉินไม่อยากจะมีข้อเกี่ยวข้องอะไรกับหวังหยวนหยวน

เขาไม่กล้าจะไปแตะต้องผู้หญิงบ้านนี้จริงๆ

กว่าจะสลัดหวังเจียเหยาทิ้งได้ ถ้าหากว่าลากหวังหยวนหยวนเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยก็ซวยแย่

คนฉลาดย่อมไม่พาตัวเองไปหนีเสือปะจระเข้

แล้วอีกอย่างตอนนี้เย่เฉินยังไม่ได้หย่า นี่เป็นปัญหาทางศีลธรรม

“เป็นยังไงบ้างล่ะ พี่เย่เฉิน พี่ก็รู้ว่าฉันชอบพี่มาตลอด อีกอย่างอายุฉันก็ไม่น้อยแล้วนะคะ…”

สติปัญญาของหวังหยวนหยวนยิ่งฉลาดขึ้นมาทุกที

เย่เฉินรู้ว่าหวังหยวนหยวนเป็นคนดังของมหาวิทยาลัย แค่โบกมือส่งๆ ก็มีผู้ชายแห่เข้ามาหาหล่อนเป็นขโยง

ยิ่งไปกว่านั้นเป็นคนรักที่ชายหนุ่มจำนวนนับไม่ถ้วนเฝ้าฝันหา!

เย่เฉินลังเลใจอยู่นาน เขามองหวังหยวนหยวนแล้วค่อยๆ เปิดปากเอ่ยช้าๆ