เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 18 หย่า!

ในงานมีแค่เย่เฉินที่รู้ว่าคนที่จ้างเด็กส่งของก็คือพ่อบ้านฟาง

สามารถฝากของราคาหนึ่งล้านหยวนให้คนส่งของแบบส่งๆ เป็นเสน่ห์เฉพาะตัวของคนตระกูลเย่

ในงานเลี้ยงแขกทุกคนต่างอยู่ในความตื่นตระหนกเพราะของขวัญชิ้นนี้

 กำไลหยกชิ้นนี้เป็นของขวัญที่แพงที่สุดในวันนี้! 

 คุณนายหวัง คนที่ให้ของขวัญมาเป็นใครกัน? ถึงได้ฟุ่มเฟือยแบบนี้! อีกประเดี๋ยวคุณช่วยแนะนำให้พวกเรารู้จักหน่อย 

บรรดาแขกต่างก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาคุณนายหวัง

อันที่จริงตอนนี้คุณนายหวังเองก็สับสน จะคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าคนที่ให้ของขวัญมูลค่าเรือนล้านชิ้นนี้คือใคร

 แปลกจัง คนที่รู้จักกับตระกูลหวังเราก็อยู่ที่นี่กันหมด ทุกคนมากันหมดแล้ว ใครเป็นคนให้กำไลชิ้นนี้กัน? 

คนตระกูลหวังมองกันไปมา

หวังหยวนหยวนมองกำไลมูลค่าเรือนล้านอยู่ครู่หนึ่ง พลันเกิดอยากลองใส่ดูบ้างจึงโพล่งออกมา

 จะใช่คนที่ตามจีบหนูส่งมาหรือเปล่า? 

พอเอ่ยจบก็ทำให้เกิดการคาดเดาไปต่างๆ นานา

หวังหยวนหยวนมีหุ่นที่เซ็กซี่ ไม่ว่าชายคนใดได้เห็นก็ต้องเก็บเอาไปฝันหวาน

เจ้าตัวอายุเพียงแค่ยี่สิบปียังไม่มีแฟนจึงเป็นเป้าหมายที่ลูกเศรษฐีจำนวนมากอยากจะคบหาด้วย

หวังจื้อเฉียงกล่าวพร้อมยิ้ม  เป็นไปได้นะเนี่ย! ลูกสาวของพ่อสวยขนาดนี้ มีแฟนคลับในอินเตอร์เน็ตหลายล้านคน เป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นลูกคนรวยสักคนที่ชอบหยวนหยวนส่งมาให้ 

ฉินหงเหยียนปรายตามองหวังหยวนหยวน ในฐานะที่ถือได้ว่าเป็นคนที่มีรูปร่างที่ดีเหมือนกัน หล่อนจำต้องยอมรับเสน่ห์ในเรือนร่างของอีกฝ่าย

ฉินหงเหยียนกล่าวว่า  ถ้าเช่นนั้นต้องขอแสดงความยินดีกับคุณหวังล่วงหน้าเลยนะคะ ว่าที่ลูกเขยของคุณอาจจะเป็นมหาเศรษฐี ของขวัญที่มอบให้นั้นราคาหลักล้านเลยทีเดียว 

หวังจื้อเฉียงรีบกล่าว  ไม่เลยๆ คุณฉินชมเกินไปแล้ว 

หวังหยวนหยวนลิงโลดอย่างมากแต่หวังเจียเหยาที่เห็นหวังหยวนหยวนจะมีสามีเป็นเศรษฐี ในใจก็ยิ่งริษยาทำให้แววตาที่มองเย่เฉินก็คาดโทษมากขึ้นตามไปด้วย

เย่เฉินไม่รู้จะพูดอะไรกับคนตระกูลหวัง ทั้งๆ ที่ตนเองเป็นคนโทรศัพท์ต่อหน้าทุกคนบอกว่าให้คนส่งของขวัญมา

แต่ถึงเวลาตอนของขวัญมาถึงแต่กลับไม่มีใครรู้สึกว่าเย่เฉินเป็นคนส่งมา

แต่พวกเขากลับยอมจะคิดว่านี่เป็นของใครสักคน อย่างเช่นคนที่ตามจีบหวังหยวนหยวน!

เย่เฉินวางถ้วยและตะเกียบถามหวังเจียเหยา  เจียเหยากินอิ่มแล้วหรือยัง? 

หวังเจียเหยาถลึงตามองเย่เฉินอย่างรังเกียจ  กินเสร็จแล้วทำไมล่ะ? 

เย่เฉิลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารกล่าว  ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ของขวัญผมก็ให้แล้ว ตอนนี้พวกเราไปทำเรื่องหย่าที่สำนักกิจการพลเรือนกันเถอะ 

 เดี๋ยวก่อน นายพูดว่าอะไร? นายเอาของขวัญมาให้เมื่อไหร่? 

หวังเจียเหยาถามเย่เฉิน

หล่อนกำลังโทษที่เย่เฉินไร้ความสามารถ คนตามจีบหวังเจียเหยายังให้ของขวัญหลักล้าน

แต่เย่เฉินซึ่งเป็นเขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลหวังมาถึงสามปี คิดไม่ถึงว่ากระทั่งของขวัญก็ยังไม่มี

เย่เฉินชี้ไปที่กำไลหยกของคุณนายหวังแล้วกล่าว  ก็นั่นไง 

หลังจากที่หวังจื้อเฉียงฟังแล้วก็ตบโต๊ะอย่างหัวเสีย  เย่เฉิน! แกหน้าไม่อายเกินไปแล้ว! กล้าบอกว่ากำไลข้อมืออันนี้แกเป็นคนให้ได้ไง? กำไลข้อมืออันนี้ราคาเป็นล้าน แกตายไปอีกหลายรอบก็ยังไม่หาเงินไม่ได้เท่านี้เลย! 

หวังหยวนหยวนโกรธมาก  พี่เจียเหยา ช่วยไปจัดการให้สามีไร้ประโยชน์ของพี่อย่าทำตัวน่าขายหน้านักเลย? นี่มันคนที่ตามจีบฉันชัดๆ 

หวังซ่าวเจี๋ยเยาะเย้ย  บ้านเธอสี่คนพ่อแม่ลูกก็ยังไม่สามารถส่งของขวัญแบบนี้ถึงได้แอบอ้างของขวัญของคนอื่น ขายหน้าตระกูลหวังจริงๆ 

หน้าหวังเจียเหยาเก้อเขิน เจ้าตัวรู้สึกอับอายจึงพูดใส่เย่เฉิน

 ไปเลยไป รีบไปที่สำนักกิจการพลเรือนเร็วๆ เลย ฉันไม่อยากจะเป็นภรรยาของขยะอย่างนายอีกต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว! 

หวังเจียเหยาคว้ากระเป๋าขึ้นมาแล้วสาวเท้าเดินออกไปทางประตู

 เจียเหยา ผมจะไปส่งคุณเอง! 

ฟางเชารีบร้อนเดินตามไปด้วยท่าทางดีใจอย่างยิ่ง

แต่เย่เฉินกลับรีบหมุนตัวไปกล่าวขณะมองคุณนายหวัง  สามปีมานี้ไม่ว่าจะดีหรือร้าย พวกเราก็เคยเป็นครอบครัวเดียวกันผมมอบกำไลนี้ให้คุณ สุขสันต์วันเกิดนะครับ 

ซูหลานแม่ยายของเย่เฉินกล่าวอย่างรำคาญใจ  พอได้แล้ว เลิกปลอมสักที รีบไสหัวไป เลิกขี้โม้ที! 

หวังซ่าวเจี๋ยจับแผลบนใบหน้าแล้วกล่าวอย่างเคียดแค้น  เย่เฉิน แกหย่าเสร็จแล้วรีบขึ้นรถไฟไสหัวออกจากอวิ๋นโจวได้แล้ว! อย่าให้ฉันเห็นแกอีก! ได้ยินไหม! 

เย่เฉินกล่าวแล้วยิ้มบางๆ  ผมจะไปจากอวิ๋นโจวไหมเป็นเรื่องของผม คุณไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย 

พอกล่าวจบเย่เฉินก็เดินออกประตูใหญ่

เพิ่งจะก้าวออกจากประตูโรงแรม จู่ๆ มีรถ BMW series 7 ขับผ่านมาแล้วกระจกข้างคนขับก็ลดลงช้าๆ

ภายในรถคือฟางเชาและหวังเจียเหยานั่นเอง

ฟางเชากล่าวว่า  ไอ้หนุ่ม เจียเหยาบอกว่านายไม่ควรคู่จะนั่งรถ BMW นายขับรถจักรยานให้เช่าไปแล้วกัน พวกเราจะไปรอนายที่สำนักกิจการพลเรือน 

พูดจบฟางเชาก็เหยียบคันเร่งแล้วรถหรูก็จากไปอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินหยิบรถจักรยานให้เช่าข้างทางส่งๆ แล้วปั่นตามอีกฝ่ายตามไปติดๆ

พวกเขาขับตามกันไปจนถึงสำนักกิจการพลเรือน

เมื่อถึงสำนักกิจการพลเรือนแล้วต่างคนก็ต่างถือทะเบียนบ้านและทะเบียนสมรสรวมไปถึงข้อตกลงการหย่าที่เตรียมเอาไว้

ทั้งสองคนก็ทำการหย่าขาดกันอย่างรวดเร็ว

จากนั้นฝั่งสำนักกิจการพลเรือนก็ให้หนังสือการหย่าเล่มสีม่วงให้พวกเขา

ทั้งสองคนหย่ากันเรียบร้อย พวกเขาไม่ใช่สามีภรรยากันอีกต่อไป!