เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 25 รับตำแหน่งประธานบริษัท!

ผู้กำกับหลี่ปรายตามองหวังเจียเหยาแล้วมองฟางเชา ไม่ต้องถามก็เดาได้ว่าทั้งสองคนนี้คงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา

ผู้กำกับหลี่กล่าวว่า  คุณหวังเจียเหยา ก่อนที่จะมีหลักฐานแน่ชัด พวกเราไม่สามารถจับตัวคุณเย่เฉินได้ ถ้าหากพวกคุณดึงดันจะให้พวกเราจับเขาให้ได้ล่ะก็ เชิญเอาหลักฐานรูปถ่ายหรือว่าคลิปวีดีโอที่บ่งชี้ว่าเขาขโมยนาฬิกาหรือหลักฐานที่บอกว่าเขาขายนาฬิกาแล้วได้เงินมาแล้วกัน อีกอย่างผมขอพูดอีกหน่อย อย่าด่าว่าสามีเก่าของคุณเป็นยาจกหรือว่าขยะเลย อย่างไรเสียก็เคยเป็นสามีภรรยากันพูดถึงอีกฝ่ายแบบนี้ออกจะรุนแรงเกินไป 

หวังเจียเหยาแค่นเสียง  ฉันไม่ได้พูดอะไรผิดสักหน่อย ถ้าเขาพอใช้ได้อยู่บ้าง ฉันก็คงไม่ขอหย่ากับเขาหรอก! 

 คุณเป็นคนขอหย่าท่าน…เย่เฉินเหรอ?  ตำรวจอีกคนที่อยู่ด้านข้างถามอย่างตกตะลึง

หวังเจียเหยาดูได้ใจอย่างมาก  ใช่แล้ว ฉันเป็นคนขอหย่าเขาเอง! เขาเสียใจทีหลังแล้วใช่ไหมล่ะ? 

ตำรวจไม่กล้าแพร่งพรายสถานะที่แท้จริงของเย่เฉิน ทำได้เพียงกลั้นยิ้ม เขายกนิ้วโป้งให้หญิงสาวแล้วคิดในใจ  สามีที่มีทรัพย์สินหมื่นล้าน เป็นตั้งประธานบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปยังไม่เอา คนที่เสียใจทีหลังควรเป็นคุณมากกว่า! 

เมื่อเห็นตำรวจทั้งสองคนจะจากไป หวังเจียเหยาก็ถามต่อ  แล้ว…ในห้องเขามีผู้หญิงคนอื่นอยู่ไหมคะ? 

ผู้กำกับหลี่ส่ายหน้า  คุณเย่เฉินอยู่ในห้องคนเดียวไม่มีคนอื่น 

หวังเจียเหยาสบายใจไม่น้อย พึมพำเสียงเบา  ฉันรู้อยู่แล้วว่าเขายังรักฉันอยู่ 

ผู้กำกับหลี่เห็นท่าทางเย่อหยิ่งไม่รู้ตัวของหวังเจียเหยาก็ถอนหายใจแล้วจากไป

พอทั้งสองคนไปแล้ว ฟางเชากล่าวอย่างเซ็งๆ  ทำไมพอพวกเขาลงมาแล้ว ถึงได้เกรงใจเย่เฉินแบบนี้นะ? 

หวังเจียเหยาไม่ได้สนใจรายละเอียดเล็กน้อยพวกนี้  ฉันต้องรีบโทรหาแม่บอกให้พวกเขารวบรวมหลักฐาน! 

หวังเจียเหยาหยิบเอามือถือออกมา แต่ยังไม่ทันได้โทรหาซูหลาน หวังซ่าวเจี๋ยก็โทรมา

 ฮัลโหล คะพี่ 

ไม่บ่อยนักที่หวังซ่าวเจี๋ยจะโทรหาหวังเจียเหยา ครั้งนี้เกรงว่าคงเป็นเพราะเย่เฉินถึงได้เกิดการติดต่อหากันที่ปกติจะนานทีปีหน

หวังซ่าวเจี๋ยตีสนิทอีกฝ่าย  เจียเหยา ที่นู่นเป็นอย่างไรบ้าง? ได้ยินว่าเธอแจ้งตำรวจแล้ว ตำรวจได้จับเขาไปไหม? 

หวังเจียเหยาตอบตามตรง  ไม่ค่ะ ตำรวจบอกว่าถ้าไม่มีหลักฐานจะจับเขาไม่ได้ 

 หลักฐานเหรอ? หลักฐานแบบไหนล่ะ?  หวังซ่าวเจี๋ยถาม

หวังเจียเหยากล่าวว่า  ก็หลักฐานที่ว่าขโมยนาฬิกาค่ะ หรือไม่ก็หลักฐานว่ามีคนได้นาฬิกามาจากเขา 

หวังซ่าวเจี๋ยครุ่นคิดครู่หนึ่ง หลักฐานว่าขโมยนาฬิกาไม่มีแน่ นั่นเพราะนาฬิกาเรือนนี้ไม่ได้ถูกเย่เฉินขโมยไปจริงๆ

แต่ตอนนี้นาฬิกาอยู่ในครอบครองของหวังซ่าวเจี๋ย เขาสามารถปลอมแปลงหลักฐานที่ว่าเย่เฉินขายนาฬิกาเรือนนี้ได้!

หวังซ่าวเจี๋ยกล่าวว่า  ยกเรื่องนี้ให้พี่จัดการเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปตรวจสอบให้ว่าเขาเอานาฬิกาไปขายให้ใคร สบายใจได้เลยพี่จะต้องส่งเขาเข้าคุกให้ได้! 

พอวางสายแล้วในหวังเจียเหยาก็เต้นระรัวเร็ว สางผมตัวเองไม่หยุด

ใจหนึ่งหล่อนก็หวังจะจัดการเย่เฉินเพื่อให้เขากลับไปเป็นเย่เฉินคนเดิม คนที่เทิดทูนบูชาราวหล่อนเป็นเจ้าหญิง ทะนุถนอมหล่อน ไม่กล้าแม้แต่เถียงหล่อน หล่อนบอกอะไรเขาก็ทำตามนั้น ไม่ว่าจะทำอะไรเขาก็ไม่เคยโกรธแม้แต่น้อย

แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าเย่เฉินจะโดนลงโทษ

อย่างไรเสียก็เคยคบหากันมาสามปี ด้วยสายสัมพันธ์ในฐานะสามีภรรยา หวังเจียเหยาจะทนให้เขาติดคุกถึง สิบปีได้เลยหรือ?

ฟางเชาที่อยู่ข้างกายเห็นหวังเจียเหยาสางผมไม่หยุด ท่าทางเย้ายวน ทำให้เขาอดน้ำลายไหลไม่ได้

เขาคว้ามือหญิงสาวมากุมแล้วกล่าว  ที่รัก คืนนี้พวกเราก็นอนที่ซีจื่อหูกันสักคืนดีไหม? 

ใครจะคิดว่าหวังเจียเหยาจะสะบัดมือเขาทิ้งแล้วประทับฝ่ามือลงบนใบหน้าเขา

เพี้ยะ!

หวังเจียเหยากล่าวว่า  แค่เย่เฉินคนเดียวยังจัดการไม่ได้ ยังมีหน้าจะนอนกับฉันเหรอ! 

พูดจบหวังเจียเหยาก็เดินไปด้วยโทสะ

โดนตบกลางล็อบบี้โรงแรม ไม่ใช่เรื่องที่น่าอภิรมย์นัก ฟางเชากุมใบหน้าแล้วคิดในใจ

 เย่เฉิน แกทำให้คืนนี้ฉันมีความสุขไม่ได้ รอแกโผล่หัวออกมาก่อนเถอะ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่! 

เขาเดินไปหาเสี่ยวเฉียงที่เป็นผู้จัดการซึ่งกำลังดูเรื่องสนุกๆ อยู่ แล้วระบายโทสะใส่อีกฝ่าย โดยคว้าคอเสื้อเขาแล้วสั่ง

 ทันทีที่เย่เฉินออกจากโรงแรมให้รายงานฉันทันที! 

…

หกโมงเช้า

เย่เฉินเปลี่ยนมาใส่สูท รองเท้าหนังแล้วผูกเนคไท จากนั้นก็ใช้น้ำมันใส่ผมและโคลนใส่ผมเซ็ตผมไปด้านหลัง ทั้งดูหล่อเหลาและมีมาดของผู้บริหารอย่างเต็มเปี่ยม

สามปีมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ใส่สูท

เกรงว่าหลังจากที่หวังเจียเหยาเห็นเขา คงต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะจำเขาได้

พอลงมาจากด้านบน พนักงานที่อยู่ต้องเคาน์เตอร์ก็เหม่อ

 นั่นผู้บริหารจากไหน…ท่าทางดูต่างจากเมื่อวานตอนมาคนละเรื่องเลย! 

 หล่อจังเลย ไม่รู้ว่าจะโชคดีได้เป็นภรรยาของเขานะ? 

พนักงานที่เคาน์เตอร์สองคนกำลังมองเขาอย่างเผลอไผลก็โดนเสี่ยวเฉียงที่เป็นผู้จัดการเดินมาตำหนิทันที  ดูท่าทางโง่เง่าของพวกเธอเข้า! ช่วยรักษาภาพพจน์ด้วย! 

จากนั้นเสี่ยวเฉียงก็เดินออกมาจากล็อบบี้แล้วโทรศัพท์  เย่เฉินออกไปแล้วครับ 

ฟางเชาส่งคนมาเฝ้าที่ด้านนอกโรงแรมดังนั้นเขาจึงตามเย่เฉินไปทันที

เย่เฉินเรียกแท็กซี่ แล้วยี่สิบนาทีต่อมา ก็มาถึงตึกขนาดใหญ่ในเขต CBD ของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ป

วันนี้เป็นวันแรกในการรับตำแหน่งอย่างเป็นทางการของเขา

หลังจากลงจากรถ เย่เฉินก็มองตึกที่สูงระฟ้านี้แล้วมุมปากพลันยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

 ฉินหงเหยียนเมื่อวานคุณบอกว่าจะตัดทางทำมาหากินของผม ไม่รู้ว่าวันนี้พอเจอกันแล้ว คุณจะทำหน้ายังไง!