เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 259 ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน

ตอนที่ 259 ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน!!
สีหน้าพิกลของทั้งสามคนทำให้เย่เฉินเป็นกังวลอีกครั้ง!

มีปัญหาแน่ๆ!

ถ้าหากว่าเด็กๆ เป็นลูกของเย่เฉิน งั้นแล้วนักวิจัยที่ตรวจ DNA ก็น่าจะต้องบอกผลเย่เฉินอย่างดีใจถึงจะถูก

ไม่มีทางที่พวกเขาจะมีท่าทีหวาดกลัวแบบนี้!

เย่เฉินมองไปที่ผลการตรวจอีกครั้ง แล้วหันมองพวกเขาอย่างไม่พอใจแล้วตะโกนกร้าว

“ศจ. ก่วนพวกคุณบอกผมมาตรงๆ ผลตรวจ DNA เป็นของจริงหรือเปล่า! พวกคุณรับเงินหวังเจียเหยามาหรือเปล่าดังนั้นถึงได้ทำผลตรวจปลอม! พวกคุณรู้หรือเปล่าว่าคนที่หลอกลวงผมมีจุดจบยังไง! ถ้าพวกคุณทำไปเพื่อเงินแล้ว ผมให้พวกคุณมากว่าหล่อนร้อยเท่ายังได้!”

ศจ.ก่วนกล่าว “คุณเย่อย่าเพิ่งโมโห ผมขอรับรองด้วยเกียรติเลยว่าไม่เคยรับเงินใครมาแม้แต่บาทเดียว พวกเราขอรับรองเลยว่าผลนี้ทั้งแม่นยำและโปร่งใส”

เย่เเฉินหัวเสีย “ในเมื่อผลมันเป็นจริง เด็กเป็นลูกผมแล้วคุณทำหน้าแบบนั้นทำไม! ไม่อยากให้ผมมีความสุขเหรอ? เด็กเป็นลูกผมแล้วทำไมพวกคุณไม่ดีใจล่ะ!”

ศจ.ก่วนถอนหายใจแล้วกล่าว “คุณเย่ทำไมไม่ดูผลให้หมดล่ะ”

เย่เฉินตกใจทันที

ดูผลรายงานให้จบ?

หรือว่าเย่เฉินยังไม่ได้ดูเอกสารทั้งหมด?

เย่เฉินจึงพลิกๆ ดูเอกสารหน้าที่สามแล้วดูหน้าที่สี่ต่อ

แต่ว่าหน้าที่สี่เป็นแค่รูปภาพของเย่เฉินและนักวิจัยรวมไปถึงเด็กสองคน ใช้เพื่อยืนยันตัวตน ไม่ได้มีความหมายอะไร!

แต่ว่าหลังจากที่เย่เฉินเปิดหน้าที่สี่แล้ว เขาก็พบว่าหลังจากหน้านั้นแล้วยังมีรายงานผลตรวจอีกชุด!

เป็นผลตรวจของเจียอิน!

เย่เฉินตรวจ DNA เด็กแฝด เขาเห็นแค่ผลตรวจของเด็กผู้ชายแต่ไม่ได้เห็นของเด็กผู้หญิง!

เย่เฉินชะงักทันทีแล้วมองอีกฝ่าย “คุณหมายถึง…”

ศจ.ก่วน ปรายตามอง ‘ผลตรวจ DNA ของเจียอิน’ ในเมือเย่เฉินก็ผงกศีรษะรับน้อยๆ

เย่เฉินรู้สึกว่าตนเองที่กำลังมีความสุขในทะเลสาบลาชื่อ (ทะเลสาบในลี่เจียง) ที่สวยงามถูกเตะไปที่ยอดเขาหิมะมังกรหยก

เขารู้สึกว่าตนเองกำลังจะขาดอากาศ เหมือนว่าตนเองกำลังจะหายใจไม่ออก!

เขาพลิกไปดูผลการตรวจของเจียอินที่หน้าที่สามด้วยมือที่สั่นเทิ้ม

แล้วจึงได้เห็นข้อความบนหน้าที่สาม “จากการวินิจฉัยของศูนย์เรา จากผลการวิคราะห์ DNA และข้อมูลที่มี พวกเราคิดว่าเจียอินกับเย่เฉินไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน!”

โครม!

เย่เฉินเห็นคำว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางสายลือด ก็มือไม้อ่อนล้มลงไปกองกับพื้น

“คุณเย่! คุณเย่!”

ศจ.ก่วนและนักวิจัยสองคนรีบร้อนพยุงเย่เฉินให้นั่งลงบนเก้าอี้ แล้วปลอบเขา “คุณเย่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? คุณเย่สงบจิตใจหน่อย คุณประสบความสำเร็จในด้านการงาน จนส่งผลดีต่อสังคม มีเรื่องอีกมากกำลังรอให้คุณไปทำอยู่”

“จริงด้วย คุณเย่ อย่างน้อยๆ ก็มีเด็กคนหนึ่งเป็นลูกคุณ” นักวิจัยคนหนึ่งกล่าว

เย่เฉินอยากจะฆ่าคนอย่างมาก!

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คาดคิดไม่ถึงว่าเด็กฝาแฝดสองคนจะมีพ่อสองคนไปได้!

เย่เฉินคว้าเสื้อผ้าของศจ.ก่วนแล้วระเบิดอารมณ์ “คุณอธิบายให้ผมฟังหน่อย ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้! คุณหลอกผมหรือเปล่า!”

ศจ.ก่วนอธิบาย “คุณเย่ผมจะกล้าหลอกคุณได้ยังไง เรื่องนี้มีความเป็นไปได้ต่ำมาก โดยปกติแล้วผู้หญิงที่โตเป็นสาวจะมีไข่แค่ฟองเดียว แต่หวังเจียเหยาน่าจะไข่ตกสองฟอง”

เย่เฉินแย่งพูด “ดังนั้นหล่อนถึงได้มีลูกแฝดไง อันนี้ผมรู้! แต่ที่ผมอยากให้คุณอธิบายก็คือทำไมฝาแฝดถึงมีพ่อสองคนได้!!”

ศจ.ก่วนกล่าว “เพราะ…คุณหวังอาจจะ…มีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคนในระยะเวลาสั้นๆ…”

“ฮะ!”

เย่เฉินหัวเสีย เขากวาดชุดชาบนโต๊ะลงพื้นทันที!

“หวังเจียเหยา!”

เย่เฉินจะฆ่าผู้หญิงแพศยาคนนี้ไม่ไหว!

ในช่วงที่พวกเขาอยากจะมีลูกกันนั้น เป็นช่วงที่พวกเขารักกันอย่างดูดดื่มชัดๆ!

ก่อนที่จะเปิดเผยสถานะที่แท้จริงนั้น เย่เฉินและหวังเจียเหยามีความสัมพันธ์ที่จืดจาง เขาเข้าใจได้ที่หล่อนนอกใจเขาไปหาฟางเชา!

หลังจากที่หวังเจียเหยาท้องแล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็จืดชืดลงไปอีก หล่อนชอบความแปลกใหม่ของหลิ่วอวี่เจ๋อก็พอเข้าใจได้!

แต่ว่าตอนนั้นทั้งสองคนเป็นช่วงที่รักกันอย่างดูดดื่มที่สุด!

ทำไมหวังเจียเหยายังไปมีชายคนอื่นได้!

ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่!

ทำไมจนถึงตอนนี้เย่เฉินถึงไม่ทันได้สังเกตแม้แต่น้อย!

เย่เฉินรีบหยิบผลตรวจ DNA มาทันทีแล้วพุ่งพรวดออกไปด้านนอก

“คุณเย่ คุณเย่ ใจเย็นๆ!”

เห็นเย่เฉินมีท่าทีหุนหัน ทั้งสามคนจึงรีบเข้าไปขวาง แต่พวกเขาไม่สามารถจะขวางได้เลยแม้แต่น้อย

ตอนนี้หวังเจียเหยาและฉินหงเหยียนต่างก็กำลังนั่งดื่มชาอยู่

เห็นเย่เฉินออกมา ทุกคนก็รีบแหงนหน้ามองทันทีแล้วจึงได้เห็นสีหน้าดกรธจนเหมือนจะกินคนได้อยู่รอมร่อของอีกฝ่าย!

หวังเจียเหยารู้ตัวทันทีว่าเกิดเรื่องแย่แน่แล้ว!

“เย่…เย่เฉิน…”

เย่เฉินหยุดลงตรงหน้าหวังเจียเหยา แล้วปาผลตรวจสองชุดในมือใส่หน้าหญิงสาว!

โครม!

หวังเจียเหยาชาหน้าไปหมดจากกระดาษที่โยนใส่หน้าตนเอง!

เย่เฉินกล่าวอย่างไม่พอใจ “หวังเจียเหยา! คุณอธิบายมาว่าเจียอินเป็นลูกใครกันแน่!”

ฉินหงเหยียนเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็รีบร้อนลากเย่เฉิน ไม่ให้เขาผลีผลาม

เพราะในความเป็นจริงพนักงานในศูนย์ตรวจ DNA นั้นต่างก็คาดเดาได้ล่วงหน้าว่าน่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ดังนั้นตอนนี้ถึงได้มีรปภ. ที่มีท่าทางแข็งแรงหลายสิบคนเข้ามาขวางเย่เฉิน เพื่อไม่ให้เขาใช้กำลัง

เมื่อรู้ว่าเด็กไม่ใช่ลูกของตนเองแล้วจึงลงมือทำร้ายภรรยานั้น เป็นเรื่องที่คนในศูนย์นี้เห็นกันจนชินตา

หวังเจียเหยาตกใจจนรีบกลืนชาเขียวในปากลงคอ แล้วจึงหยิบผลตรวจมาดู

“เจียเยว่…พ่อคือเย่เฉิน!”

“อะไรนะ?”

หลิ่วอวี่เจ๋อ ฉินหงเหยียนและซูหลานได้ยินก็ตกใจ

เห็นท่าทางหงุดหงิดของเย่เฉินพวกเขาก็คิดว่าเด็กไม่ใช่ลูกของเย่เฉินเสียอีก

แต่ถ้าเด็กเป็นลูกของเย่เฉิน ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้!

ซูหลานจึงรียปราดเข้าไปขวางหน้าเย่เฉินแล้วตะคอก “เย่เฉิน! ตาบอดหรือเปล่า! ผลตรวจก็เขียนไว้ชัดเจนว่าเจียเยว่เป็นลูกเธอ! แล้วมาตีลูกสาวฉันทำไม!”

เย่เฉินตะคอกใส่ซูหลาน “คุณให้ลูกสาวคุณดูผลตรวจอีกชุด!”

ผลตรวจอีกชุด?

ทั้งสองคนก็คิดเหมือนเย่เฉิน ที่คิดว่าเด็กที่ตรวจ DNA นั้นคือเด็กแฝด ตรวจแค่คนเดียวก็น่าจะพอรู้แล้วว่าใครเป็นพ่อเด็ก ทำไมต้องตรวจสองคน?

แต่ว่าในตอนที่พวกหล่อนมองผลตรวจของเจียอินก็ตกใจกันหมด

“เจียอินไม่ใช่ลูกของเย่เฉิน!”

เย่เฉินตะคอกหวังเจียเหยา “หวังเจียเหยาผู้หญิงแพศยา! วันนี้อธิบายมาเลยว่าเจียอินเป็นลูกใคร ลูกใครกันแน่!”

ทว่าหวังเจียเหยาในตอนนี้กลับเป็นลมทันที

“เจียเหยา เจียเหยา! ใครก็ได้รีบไปส่งหล่อนไปโรงพยาบาลเร็ว ลูกสาวฉันเป็นลม!”

ซูหลานตระโกนออกมาอย่างร้อนรน

เพื่อจะหลีกเลี่ยงการกระทบกระทั่งกัน เจ้าหน้าที่ที่นี่จึงรีบแบกหวังเจียเหยาไปส่งที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว