เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 306 ได้เรื่องมาแล้ว

ตอนที่ 306 ได้เรื่องมาแล้ว!
“เหล่าสวี่ไอ้คนสารเลว!”

ว่านเจิ้งหาวสบถคำด่าออกมา

เขากับสวี่ฉู่หมิงเป็นเพื่อนที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน แต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่มากไปกว่านั้น

“ได้ ในเมื่อนายไม่ให้เงินฉันสักแดง ก็ได้ เดี๋ยวถ้าฉันได้หุ้น 30% ของเฉินเย่กรุ๊ปแล้วจะไม่แบ่งให้นายเลย!”

สวี่ฉู่หมิงไม่สนใจว่านเจิ้งหาวแม้แต่น้อย เดิมทีเขาก็ไม่ได้กะจะรักษาสัญญาที่บอกว่าจะแบ่งหุ้นที่ได้มาจากเย่เฉินให้เขา

เดิมเขาวางแผนเอาไว้ว่าถ้าหากว่าได้หุ้น 30% มาจริงๆ ก็ว่าจะบิดพลิ้วไม่แบ่งให้สวี่ฉู่หมิง

เห็นได้ชัดเจนว่าระหว่างทั้งสองคนไม่ได้มีความเชื่อมั่นและมิตรภาพใดๆ ต่อกัน ก็ไม่แปลกหรอกที่สวี่ฉู่หมิงจะพูดจาตัดรอนน้ำใจกันแบบนี้

“ชิ แค่ห้าร้อยล้านเท่านั้น เสียไปก็ช่างเถอะ ขอแค่ฉันจัดการอุดปากคนที่รู้เรื่องไม่ดีของฉันพวกนี้ได้ เย่เฉินจะทำอะไรได้ พอถึงตอนนั้นก็ต้องยอมยกเงินหลายหมื่นล้านให้ฉันอยู่ดีไม่ใช่หรือไง?”

ในขณะที่กำลังคิดเพลินๆ นั้นเองว่านเจิ้งหาวก็มีคนโทรเข้ามา

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ณ ห้องเพรสซิเดนท์สูทของโรงแรม InterContinental ในเมืองเสินเฉิง

ฟากของเย่เฉินก็ยังมีคนมาฟ้องเรื่องของว่านเจิ้งหาวไม่ขาดสาย

คนพวกนี้ส่วนมากแล้วแต่งตัวปกปิดมิดชิด ด้วยไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นใคร มีถึงขนาดที่เจ้าตัวไม่ยอมมาแต่จ้างคนอื่นมาแทน เพราะกลัวว่าหากว่านเจิ้งหาวรู้เข้าจะโดนล้างแค้น

ทว่าข่าวฉาวๆ ที่คนเหล่านี้รู้นั่น ถ้าไม่ใช่เป็นเพียงแค่ลมปากก็ไม่มีหลักฐานยืนยันอะไร หรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ไม่มากพอให้ว่านเจิ้งหาวล่มจม

ทันใดนั้นเองหวังเอ้อร์เชอก็รายงานมาจากด้านนอกประตู “คุณชายเย่ มีสาวสวยหุ่นดีมาครับ!”

เย่เฉินหันไปมองก็พบว่ามีสาวสวยสูง 172 ซม. เดินเข้ามาในห้อง ผู้หญิงคนนี้สวมรองเท้าส้นสูงทำให้หญิงสาวดูสูงขึ้นมากกว่าเดิม

หลิวเจิ้งคุนกล่าวถาม “คุณเองก็จะมาเล่าข่าวชั่วๆ ของว่านเจิ้งหาวเหรอ? คุณเป็นอะไรกับเขา?”

ผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนั้นกล่าวต่อ “ฉันเป็นเด็กที่เขาเคยเลี้ยงค่ะ ว่านเจิ้งหาวนะเป็นคนไม่รักษาคำพูดเลย เขาเคยรับปากกับฉันว่าถึงจะเลิกกันไป เขาก็จะยกวิลล่าที่อ้ายฉินไห่ซานจวงให้ฉัน แต่ตอนนี้เขามีคนอื่น ไม่ชอบฉันแล้ว แต่เขายกกระเป๋ามาให้ฉันแค่ใบเดียว ไม่ให้วิลล่าฉันแบบที่รับปากเอาไว้!”

พวกเย่เฉินหัวเราะคิกคัก ผู้หญิงที่พวกเขาดูถูกกันที่สุดก็คือผู้หญิงหน้าตาสะสวย แต่เห็นแก่เงินจนยอมนอนกับผู้ชายแก่ๆ

นอนกับพวกเขาปีสองปี แล้วคิดว่าตนเองจะได้วิลล่าราคาหลายสิบล้าน?

ถ้าหากว่าโลกนี้มีเรื่องง่ายดายแบบนี้จริงๆ ผู้หญิงทั้งหมดก็คงไม่ต้องตั้งใจทำงานทำการอะไรแล้ว แค่ไปนอนกับพวกคนมีเงินเป็นอันใช้ได้!

เย่เฉินกล่าวถาม “คุณมีอะไรจะมาแฉให้ผมฟังล่ะ?”

ผู้หญิงร่างสูงโปร่งตอบคำถาม “เขาแอบเลี้ยงเด็กลับหลังเมียไม่นับเป็นข่าวฉาวหรอ?”

นี่ถือเป็นข่าวฉาวจริงๆ แต่ไม่ค่อยมีประโยชน์อะไร

ถ้าหากตอนนี้ว่านเจิ้งหาวเป็นเจ้าของบริษัทที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ที่มีชื่อเสียง หรือไม่ก็เป็นดาราชื่อดัง

งั้นจะเท่ากับว่าปัญหาครอบครัวของเขาจะส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานแน่นอน

แต่ว่านเจิ้งหาวไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังขนาดนั้น เขาเป็นแค่เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่ไม่มีชื่อเสียงอะไร

ต่อให้เขาโดนแฉเรื่องแอบเลี้ยงเด็ก ก็ไม่แสบไม่คัน ไม่มีผลอะไรกับชีวิตหรือหน้าที่การงาน

หลิวเจิ้งคุนกล่าว “ข่าวฉาวๆ ที่เราอยากได้คือข่าวทำนองที่ว่าว่าเจิ้งหาวทำอะไรผิด ข่าวที่สามารถทำให้เขาหวาดกลัว ของคุณใช้ไม่ได้ เอาตัวไป”

เมื่อได้ยินคำสั่งของหลิวเจิ้งคุนแล้ว หวังเอ้อร์เชอก็ยกมือไล่ผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนนั้นไป

สาวสวยคนนั้นเหมือนไม่ค่อยพอใจ หล่อนโดนลากออกจากห้องไปพลางกล่าว “เรื่องบนเตียงไม่นับเป็นข่าวคาวเหรอ?”

เย่เฉินและพวกหลิวเจิ้งคุนระเบิดเสียงหัวเราะ ข่าวคาวที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ไม่ใช่ข่าวคาวแต่เป็นเรื่องตลก

“เอาเงินให้หนึ่งหมื่น ถือเสียว่าเป็นรางวัลที่ทำให้พวกเราสนุกแล้วกัน”

เย่เฉินสั่งหวังเอ้อร์เชอ

ถึงแม้ว่าสาวสวยหุ่นดีคนนี้ไม่ได้แฉข่าวคาวอะไรที่มันจะทำให้อีกฝ่ายล่มจมได้ แต่ข่าวตลกๆ พวกนี้ก็ยังพอมีมูลค่าอยู่บ้างเล็กน้อย

ทว่าหลายนาทีผ่านไป เย่เฉินเหลือบมองเนาฬิกาไม่หยุด จนพบว่าใกล้จะห้าทุ่มแล้ว

ถ้าหากว่าไม่มีอะไรเด็ดๆ คืนนี้เขาคงไม่ได้ไปเจอฉินหงเหยียนแล้ว

ในตอนที่เย่เฉินกำลังร้อนใจ หวังเอ้อร์เชอก็เดินเข้ามาอีกครั้ง “คุณเย่ มีคุณป้าคนหนึ่งมาครับ”

“ฮะ?”

เย่เฉินตกใจเมื่อมองเห็นหญิงสาววัย 40 กว่าปีที่ยืนอยู่ตรงด้านหน้าประตู แต่งตัวเรียบง่าย…. หน้าตา…เอ่อ…จะว่ายังไงดีนะ เหมือนเป็นคนซื่อตรง

พอจะมองออกว่าพื้นฐานครอบครัวน่าจะเฉยๆ

“เข้ามาเถอะ” หวังเอ้อร์เชอกล่าวกับผู้หญิงวัยกลางคนคนนั้น

“ค่ะ” ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้ารับ แล้วเดินเข้ามาภายในห้องด้วยท่าทีเก้อเขิน และก้มหน้างุดๆ ตลอดเวลา ดูแล้วอีกฝ่ายน่าจะกำลังตื่นเต้นเล็กน้อย

หรือจะเป็นเพราะว่าไม่เคยเห็นห้องพักที่หรูหราแบบนี้มาก่อน?

เย่เฉินประหลาดใจมากทีเดียว ว่านเจิ้งหาวเองก็เป็นคนร่ำรวยในเมืองเสินเฉิง ทำไมถึงได้ไปเกี่ยวข้องกับผู้หญิงธรรมดาๆ แบบนี้ได้ล่ะ?

หลิวเจิ้งคุนปราดเข้าไปถาม “คุณมีข้อมูลอะไรของว่านเจิ้งหาวเหรอ?”

หญิงวัยกลางคนส่ายหน้า

หลิวเจิ้งคุนหัวเสีย “งั้นคุณคงมาผิดที่แล้วล่ะ เสี่ยวหวังส่งแขก แกนี่พาคนเข้ามาไม่ดูเลยนะ? ไม่ถามให้ดีๆ ก่อน”

แต่ใครจะรู้หญิงสาวคนนั้นกลับกล่าวด้วยเสียงที่ติดสำเนียงกวางตุ้ง “ฉันไม่มีข่าวของว่านเจิ้งหาวหรอกค่ะ แต่มีของลูกชายเขา!”

“ฮะ?”

เมื่อได้ยินแบบนี้เย่เฉินกับพวกหลิวเจิ้งคุนก็เกิดสนใจขึ้นมา

บางครั้งการทำลายใครสักคนหนึ่งไม่จำเป็นต้องเล่นงานเจ้าตัว แต่ลงมือกับญาติสนิทหรือคนรอบตัว ก็ถือเป็นวิธีการอย่างหนึ่ง

หญิงสาววัยกลางคนคนนั้นเอามือถือขึ้นมาดูแล้วส่งให้หลิวเจิ้งคุน “นี่คือคลิปวีดีโอที่ลูกชายเขารังแกเพื่อนที่โรงเรียน”

หลิวเจิ้งคุนรับมือถือมาส่งให้เย่เฉิน จากนั้นเขาก็กดเล่นคลิป

เย่เฉินลูบคางขณะครุ่นคิด เรื่องอย่างการรังแกกันในโรงเรียน ที่อเมริกามีการจัดการอย่างเข้มงวด มีบางครั้งอาจจะจับมากกว่า 6 ปีด้วยซ้ำ

แต่ว่าในประเทศนี้นั้น ถ้ามีเงินก็จะสามารถจบปัญหาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย ส่วนผู้ปกครองก็รู้สึกว่าเป็นเด็กๆ ส่วนมากล้วนแต่จะจัดการกันสถานเบาเพื่อให้โอกาสเด็กๆ

“ลูกชายของว่านเจิ้งหาวคือคนไหน?” หลิ้วเจิ้งคุนถาม

“คนตัวเตี้ยๆ” หญิงวัยกลางคนตอบ

หลิวเจิ้งคุนกล่าวพลางขมวดคิ้ว “คุณเย่ ถ้าคลิปนี้ถูกปล่อยออกไป เกรงว่าว่านเจิ้งหาวคงจะไม่หวาดกลัวอะไรหรอกมั้ง?”

เย่เฉินพยักหน้ารับ

หลิวเจิ้งคุนมองหญิงวัยกลางคนคนนั้น “คลิปคุณไม่น่าจะถึงร้อยล้าน เดี๋ยวผมให้คนโอนหาคุณหนึ่งแสนแล้วกัน”

หญิงวัยกลางคนกลับร้อนรนขึ้นมา หล่อนพูดภาษากวางตุ้งออกมา “คุ้มสิ! เท่าไหร่ก็คุ้ม! ถ้าพวกคุณเอาคลิปนี้ไปให้ว่านเจิ้งหาวดู เขาต้องยอมให้เงินคุณมากกว่าร้อยล้านแน่!”

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็รู้สึกได้ถึงสิ่งที่ไม่ชอบมาพากล “งั้นในเมื่อคลิปนี้มันมีมูลค่าขนาดนั้น ทำไมคุณไม่ไปขอเงินจากเขาเอง?”

หญิงวัยกลางคนก้มหน้าพลางกล่าว “ฉันไม่กล้า…ฉันเป็นพี่เลี้ยงของเขา ถ้าเขาจับได้ เราตายยกบ้านแน่”

ที่แท้เป็นแม่บ้านของพวกเขา มิน่าดูแล้วถึงได้เหมือนคนรับใช้

ทว่าหลิวเจิ้งคุนยังคงไม่เข้าใจ “กะอีแค่คลิปลูกชายเขาทำร้ายร่างกายคนอื่นเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงจะมีมูลค่ามากขนาดนั้นล่ะ? ทำไมว่านเจิ้งหาวถึงจะยอมจ่ายไม่อั้นเพื่อไม่ให้คลปนี้หลุดออกไปล่ะ?”

และในเวลานั้นเองใบหน้าเย่เฉินก็เผยรอยยิ้มออกมา เขารู้คำตอบแล้ว!

เกมระหว่างเขาและว่านเจิ้งหาวได้จบลงอย่างสมบูรณ์ในวินาทีนี้

คนที่ได้รับชัยชนะก็คือเย่เฉิน!