เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 326 พ่อของฉินหงเหยียนยังไม่ตาย

ตอนที่ 326 พ่อของฉินหงเหยียนยังไม่ตาย!

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นที่ข้างหู พอหันไปดูก็พบว่าเป็นเย่เทียน พี่ชายคนโตของเขา!

เย่เฉินวางแก้วเหล้าลงทันที แล้วลุกขึ้นจากบาร์ ก่อนจะเดินไปกอดพี่ชายอย่างดีใจ!

“พี่ใหญ่!”

พูดไปแล้วเขาก็ไม่ได้เจอพี่ใหญ่ของเขามาหลายปีแล้ว!

เย่เฉินและเย่เทียนมีพ่อแม่คนเดียวกัน แต่เป็นพี่น้องคนละแม่กับเย่เซวียน

และแน่นอนว่าพวกเขาสามคนสนิทสนมกันเป็นอย่างดี ไม่มีปัญหาอะไร

“พี่มาได้ยังไงครับ?”

เย่เฉินเองก็ประหลาดใจมากทีเดียว

เย่เทียนปรายตามองคนในบาร์แล้วกล่าว “พี่มีเรื่องอยากจะพูดกับนายแค่สองคน”

เย่เฉินรีบหันไปสั่งซีกวา “ซีกวา เคลียร์ร้าน”

ซีกวาอดลอบมองพี่ชายของเย่เฉินไม่ได้ อย่างไรเสียพี่ชายของคุณชายก็เป็นคนที่เขาต้องเคารพนับถือ

เย่เทียนไม่ได้หล่อเหลาเหมือนเย่เฉิน แต่ว่ารัศมีที่แผ่ออกมาจากตัวเขานั้น ทรงพลัง รุนแรงจนส่งผลให้เจ้าตัวดูพึ่งพาได้และเป็นผู้ใหญ่มากทีเดียว

“คุณชายเย่สวัสดีครับ!”

ซีกวาค้อมตัวทำควาเมคารพเย่เทียน หลังจากนั้นก็จัดการเชิญคนทั้งบาร์ออกจากร้านไป

เย่เฉินเหมาบาร์แห่งนี้เอาไว้นานแล้ว ดังนั้นพนักงานเองจึงโอนอ่อนเชื่อฟังซีกวา

หลังจากที่ทุกคนเดินออกไปแล้วนั้น เย่เฉินก็หันไปกล่าวกับพี่ชายอย่างอดไม่ได้ “พี่ครับ พ่อเราฆ่าคนตาย ฆ่าพ่อของแฟนผมตาย!”

เย่เทียนรีบร้อนกล่าว “ไม่นะ น้องสาม คุณพ่อไม่ได้ฆ่าเขา”

เย่เฉินส่งรูปถ่ายที่ชายฝรั่งคนนั้นให้เขามา ส่งต่อไปให้พี่ชายดูแล้วกล่าว “เมื่อกี้ผมโทรหาพ่อ พ่อยอมรับเองกับปากว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของฉินอ้าวหมิง”

เย่เทียนปรายตามองภาพแล้ววางลง ก่อนจะกล่าว “ฉินอ้าวหมิงไม่ได้ตายเสียหน่อย”

“พี่ว่าอะไรนะครับ?”

เย่เฉินตกใจ วินาทีนี้ฤทธิ์สุราที่เขาดื่มไปตลอดสามชั่วโมงเหมือนจะระเหย ออกจากร่างกายเย่เฉินจนไม่เหลืออะไร

เย่เฉินหยิบโทรศัพท์มือถืออกมาแล้วให้น้องชายดูภาพใบหนึ่ง

เป็นภาพถ่ายของชายชราอายุราวๆ 50 ปีโดยประมาณ ผมสั้นกุด ใบหน้าอวบกลม

“นี่มัน…ฉินอ้าวหมิง!”

เย่เฉินพอจะมองออกว่าชายในภาพคือฉินอ้าวหมิง แต่ว่าฉินอ้าวหมิงในภาพถ่ายใบนี้นั้นดูจะมีอายุมากกว่าฉินอ้าวหมิงในภาพถ่ายที่เขามี

ถึงแม้ว่าจะอายุมากขึ้นแต่เขายังดูมีความสุขดี

เย่เทียนพยักหน้ารับ “นี่คือภาพล่าสุดของเขา”

เย่เฉินดีใจอย่างยิ่ง “เขายังไม่ตาย! พ่อไม่ได้ฆ่าพ่อของฉินหงเหยียน!”

เย่เฉินดีใจเกินบรรยาย เดิมทีเขาคิดว่าเขากับฉินหงเหยียนจะกลายเป็นศัตรูคู่แค้นกัน จนอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อย่างนั้น

ตลอดสามชั่วโมงที่ผ่านมาเย่เฉินเอาแต่ครุ่นคิดว่า หากมีวันใดวันหนึ่ง ตอนที่ฉินหงเหยียนฆ่าพ่อเขาเพื่อล้างแค้นแทนพ่อตนเอง เขาจะทำอย่างไร!

แต่ว่าตอนนี้เขาไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องนี้อีกแล้ว บิดาของหญิงสาวยังมีชีวิตอยู่!

เย่เฉินสับสน “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ? เขายังไม่ตายแล้วทำไมถึงต้องกุเรื่องว่าตัวเองตายด้วย? แล้วข่าวลือที่ว่าโรงพยาบาลเผาศพผิดก็เป็นเรื่องโกหกเหรอครับ?”

เย่เทียนกล่าว “ขอโทษด้วย น้องสาม พี่บอกนายได้แค่ว่าฉินอ้าวหมิงยังไม่ตาย ส่วนจะเพราะอะไรนั้นพี่บอกนายไม่ได้ เพราะนี่มันเกี่ยวข้องกับความลับของครอบครัวเรา ตอนนี้นายยังไม่มีสิทธิ์รู้เรื่องนี้ ที่จริงแล้ว แค่สิทธิ์ในการดูภาพถ่ายนายก็ไม่มี แต่ว่าพี่ทนเห็นนายเสียใจไม่ได้จริงๆ ทนเห็นนายเสียคนที่นายรักที่สุดไปไม่ได้ พี่เลยบินมาเพื่อบอกเรื่องนี้กับนาย”

เย่เฉินซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง พี่ใหญ่รักเขาจริงๆ ด้วย!

เย่เฉินถามต่อ “ในเมื่อผมไม่มีสิทธิ์แล้วพี่รู้ได้ยังไงล่ะครับ?”

ถามจบเย่เฉินก็ได้คำตอบให้กับตนเอง “อ้อจริงด้วย พี่ใหญ่พี่ทำภารกิจทั้งหมดของตระกูลเราหมดแล้ว พี่เลยมีสิทธิ์ต่างๆ ทั้งหมดในตระกูลสินะ!”

เย่เทียนเป็นทายาทคนเดียวในรุ่นที่สามของตระกูลเย่ที่ผ่านการฝึกฝนทั้งหมด!

เย่เทียนระบายยิ้ม “ใช่ น้องสามนายก็สู้ๆ รีบผ่านการฝึกฝนของคุณปู่เร็วๆ คุณปู่ชื่นชมนายที่สุด นายอย่าทำให้คุณปู่ผิดหวังล่ะ”

เย่เฉินพยักหน้ารับ

แต่ว่าตอนนี้เขาไม่มีแก่ใจมาทำภารกิจ หรือว่าสนใจเรื่องความลับอะไรของตระกูลทั้งนั้น ตอนนี้เขาแค่อยากจะบินกลับไปเมืองเสินเฉิง

เขาแค่อยากขัดขวางการแต่งงานระหว่างฉินหงเหยียนและสวี่ฉู่หมิง และบอกกับฉินหงเหยียนว่าทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเขาสองคนยังคงคบหากันได้!

เย่เฉินกล่าว “พี่ใหญ่ พี่ส่งรูปนี้ให้ผมได้ไหมครับ?”

“ได้สิ”

เย่เฉินส่งภาพใหม่ของฉินอ้าวหมิงให้น้องชาย

เย่เฉินและเย่เทียนไม่ได้เจอกันมาหลายปี เย่เฉินมีอีกหลายอย่างที่อยากคุยกับพี่ชาย มีหลายคำถามที่อยากถามเขา

แต่ว่าตอนนี้เวลากำลังกระชั้น ถ้าหากว่าเย่เฉินยังไม่รีบบิน เกรงว่าจะขวางงานแต่งงานของฉินหงเหยียนไม่ทันแล้ว!

“พี่ใหญ่ครับ ขอบคุณนะครับที่ช่วยผม แต่ตอนนี้ผมต้องไปแล้วไว้หาโอกาสมาเจอกันนะครับ!”

ในตอนที่เย่เฉินกำลังจะออกจากร้าน เย่เทียนก็คว้าแขนน้องชาย “เดี๋ยวก่อน”

“น้องสาม พี่มีเรื่องจะคุยกับนาย”

“พี่ว่ามาเลยครับ” เย่เฉินหันมองเย่เทียน

เย่เทียนกล่าว “เย่เซวียนไม่ได้รายงานตัวกับที่บ้านมานานมากแล้ว ตอนนี้เราติดต่อเขาไม่ได้ ตอนนี้เขาผ่านการฝึกฝนแทบจะทั้งหมดของตระกูลแล้ว เหลืออีกแค่ภารกิจเดียว”

เย่เฉินเองก็พอจะรู้ว่าเย่เซวียนไม่ไปร่วมสงครามเสียที

เย่เซวียนแก่กว่าเย่เฉิน เดิมทีควรจะเข้าร่วมสงครามก่อนเย่เฉิน แต่ว่าเขาไม่ยอมไปเสียที

เพราะหมอนั่นชอบตะลอนเที่ยว ไล่ตามหาผู้หญิงหน้าตาสะสวยในโลกใบนี้ แล้วเทียบกับสองพี่น้องอย่างเย่เทียนและเย่เฉินแล้วเขาค่อนข้างขี้ขลาดเหมือนกัน

ดังนั้นเขาถึงได้ข้ามการฝึกฝนที่ต้องไปสงคราม แล้วไปทำอย่างอื่นแทน

เย่เทียนกล่าววว่า “หลายปีมานี้พี่รองของนายไปก่อเรื่องเอาไว้ไม่น้อย ไปล่วงเกินขั้วอิทธิพลและตระกูลใหญ่ๆ เอาไว้มา หนึ่งในนั้นคือตระกูลซูที่เมืองหลวง”

ตระกูลซูที่เมืองหลวง!

เย่เฉินพยักหน้า “พี่รองเลอะเทอะจริงๆ เขาไปจับตัวซูมู่ชิงทายาทตระกูลซูที่เมืองหลวงมาขังไว้กับผม แล้วให้ผมมีอะไรกับหล่อน คนตระกูลซูต้องไม่ยอมอยู่แล้ว! ผมโดนคนตระกูลซูเล่นเกือบตาย!”

พอคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็โมโหพี่ชาย ถ้าเขาไม่ไปล่วงเกินตระกูลซูเข้า ลูกหวังเจียเหยาก็คงจะเป็นลูกเขาทั้งสองคนไปแล้ว

เย่เทียนพยักหน้าแล้วกล่าว “เรื่องนี้พี่รู้แล้ว ดังนั้นคุณปู่ถึงไม่อยากให้เขาไปก่อเรื่องอีก ไม่ไปเข้าร่วมสงครามเขาก็จะไม่โตเสียที”

เย่เฉินเองก็คิดเช่นนั้น ขอแค่เคยผ่านสงครามมา ถึงจะเข้าใจความน่ากลัวของจิตใจมนุษย์ รวมไปถึงคุณค่าของชีวิต

แล้วถึงจะรู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่ทำตัวเหลวไหลไม่คิดหน้าคิดหลังอีก

เย่เทียนกล่าวต่อ “พี่สืบเจอว่าช่วงนี้เขาอยู่ในประเทศนั่นแหละ พี่ไม่สะดวกกลับไป ในเมื่อนายอยู่ที่นั่นตลอด นายก็ช่วยสืบข่าวเขาให้ด้วยล่ะ หลังจากเจอตัวเขาก็สั่งให้กลับตระกูลเย่ทันที เพื่อเข้าร่วมการฝึกฝนสุดท้าย”

เย่เฉินกล่าว “ครับ ผมจะต้องหาพี่เขาให้เจอแล้วซัดหมัดใส่หน้าเขาแรงๆ สักครั้ง! แล้วถามเขาว่าทำไมต้องแนะนำทั้งหวังเจียเหยากับซูมู่ชิงให้ผม!”

เย่เทียนยิ้มแล้วตบบ่าน้องชาย “รีบไปเถอะ ฉินหงเหยียนรอนายอยู่ หลังจากดีกันแล้วก็รีบแต่งงานกับหล่อนเสียนะ พี่จะได้ไปดื่มเหล้ามงคลของพวกนาย”

“ครับ!”

หลังจากเย่เฉินร่ำลากับพี่ชายแล้วก็รีบไปที่สนามบินทันที!

เย่เฉินกดโทรหาหลิวเจิ้งคุนขณะอยู่บนรถที่แล่นอยู่บนถนนด้วยความเร็ว

อีกฝ่ายกดรับสายทันที เขาก็รีบร้อนกล่าวโดยที่เย่เฉินยังไม่ต้องถาม “คุณชายครับ คุณชายรีบมาเถอะครับ ไม่งั้นจะไม่ทันแล้วนะครับ! ที่นี่เช้าแล้วครับ คุณฉินหงเหยียนลองชุดแต่งงานแล้วนะครับ!”

เย่เฉินกล่าวว่า “ฉันจะไปถึงก่อนหกโมงเย็นแน่นอน ถ้าฉันยังไม่ถึง นายก็ถล่มงานแต่งให้ฉันได้เลย!”

หลิวเจิ้งคุนรับปากแข็งขัน “ครับ!”