เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 435 เสียงตะโกนของสะใภ้รอง

ตอนที่ 435 เสียงตะโกนของสะใภ้รอง!

“แย่แล้ว!”

ทันทีที่ซูมู่ชิงได้ยินว่าหลงอีเยี่ยนต้องการจะพบเย่เฉิน ก็รู้สึกขึ้นมาได้ทันทีว่าจะต้องมีอะไรผิดปกติแน่

ซูมู่ชิงกล่าว “เอ่อ…ฉันเองก็คงจะรับปากคุณแทนเขาโดยพลการไม่ได้ ต้องรอเขาอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วให้เขาเป็นคนตอบเองดีกว่า”

“งั้นก็ได้ค่ะ รบกวนคุณนายเย่ด้วยนะคะ”

“ยินดีมากค่ะ”

ไม่นานนักเย่เฉินก็นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินมีรูปร่างที่ทำให้ผู้หญิงน้ำลายหกเมื่อพบเห็น ซูมู่ชิงที่เป็นภรรยายังต้านทานกล้ามเนื้อของเย่เฉินไม่ได้

คู่รักข้าวใหม่ปลายังมองกันไม่เบื่อนักหรอก

ซูมู่ชิงกล่าว “เมื่อครู่วังเหม่ยฉีโทรมา บอกว่าหลงอีเยี่ยนเจ้าของบริษัทของหล่อนอยากจะเลี้ยงข้าวคุณในวันพรุ่งนี้! ฉันคิดว่าคุณหลงคนนั้นน่าจะรู้เรื่องที่คุณบอกว่าหล่อนเป็นลูกน้องคุณแล้ว ได้ยินมาว่าหล่อนเป็นคนที่นิสัยไม่ดีนัก เป็นผู้บริหารจอมวางท่าคนดังในวงการบันเทิง ฉันว่าคุณอย่าไปเลย”

เย่เฉินหยิบผ้าเช็ดผมขึ้นมาเช็ดผมก็กล่าวพร้อมระบายยิ้ม “ทำไมไม่ไปล่ะ? หล่อนเป็นผู้บริหารที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง อีกอย่างก่อนที่หล่อนจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง หล่อนเคยเป็นผู้จัดการดารา และเคยเป็นผู้จัดรายการทีวีด้วย แถมรายการIDOL PRODUCER ที่หวังเจินอวี่เข้าร่วมอยู่ตอนนี้ก็เป็นรายการที่หล่อนสร้างเองกับมือเมื่อปีก่อน ขอแค่เอาชนะผู้หญิงคนนี้ได้ผมก็จะมีชื่อเสียงโด่งดังในวงการบันเทิง!”

เพื่อที่จะได้ผ่านการทดสอบของครอบครัว เขาจำเป็นต้องเจอหลงอีเยี่ยนคนนี้ให้ได้

ซูมู่ชิงครุ่นคิด หลงอีเยี่ยนต้องการเจอเย่เฉิน อาจเป็นไปได้ว่าหล่อนได้ยินว่าเย่เฉินรู้จักกับผกก. เจียง ดังนั้นถึงได้อยากหยั่งเชิงดู

แต่เย่เฉินรู้จักผกก.เจียงจริงๆ ซึ่งจุดนี้เขาไม่ได้โกหก

“จะให้เรียกผกก. เจียงไปด้วยกันไหมคะ?”

ซูมู่ชิงถาม ถ้าเรียกผกก.เจียงไปด้วยล่ะก็ ต่อให้วันนี้เย่เฉินล่วงเกินหลงอีเยี่ยน พรุ่งนี้หล่อนก็ไม่กล้าทำอะไรเย่เฉิน

เย่เฉินส่ายหน้า “ผกก.เจียงเขาเป็นผู้กำกับชื่อดัง เป็นศิลปิน จะเรียกให้ไปกินข้าวได้ตามอำเภอใจได้ยังไง? นั่นจะเหมือนเป็นการไม่เคารพเขาเปล่าๆ อีกอย่างผกก.เจียงตอนนี้ยังถ่ายละครอยู่ น่าจะมาไม่ได้ คุณสบายใจเถอะครับ ผมมีวิธีรับมือ”

“ครับ”

เย่เฉินอาบน้ำเสร็จกลับไปที่ห้อง สวมเสื่อผ้าแล้วกล่าวซูมู่ชิง “ที่รัก ผมมีธุระ ต้องไปที่ห้องหนังสือเดี๋ยวเดียว คุณเข้านอนก่อนเลยนะครับ”

“ค่ะ” สีหน้าซูมู่ชิงดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด

ตั้งแต่คราวก่อนที่เข้าใจผิดเรื่องซูมู่ชิงกับคุณหมอกัวแล้ว พวกเขาสองสามีภรรยาก็แยกห้องกันตั้งหลายวัน

วันนี้กว่าพวกเขาสองคนจะคืนดีกัน คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะต้องไปทำงานอีก

เย่เฉินเห็นสีหน้าของซูมู่ชิงก็กระเซ้า “ไม่ได้นอนด้วยกันมาตั้งหลายวันคิดถึงผมมากใช่หรือเปล่า? ไม่งั้นผมอยู่เป็นเพื่อนคุณอีกหน่อยดีไหม”

ซูมู่ชิงรีบร้อนปฏิเสธ “ชิ ไม่เอาหรอก คุณไปจัดการเรื่องตัวเองเถอะค่ะไป”

พูดจบซูมู่ชิงก็รีบร้อนขึ้นเตียงไปนอนแล้วหันหลังให้สามี

เย่เฉินเองก็ไม่ได้รีบร้อนออกจากบ้านแต่เดินขึ้นไปบนเตียง

เมื่อได้ยินเสียงเย่เฉินเข้ามาใกล้ ซูมู่ชิงเองก็รีบร้อนหันมาด้วยใบหน้ายินดี “คุณไม่ไปห้องทำงานเหรอคะ”

ใครจะรู้เย่เฉินกลับยื่นมือมาคว้าหมอนข้างเข้าหมับ ที่เขาเดินมาหาหญิงสาวเป็นเพราะต้องการหมอนข้างเท่านั้นเอง

เย่เฉินเห็นใบหน้ายินดีของภรรยาก็อดหัวเราะไม่ได้ หึหึ ดูแล้วสาวงามที่สุดในเมืองหลวงก็น่าจะขาดเราไม่ได้นี่นา!

ซูมู่ชิงเขินอาย หญิงสาวรีบร้อนดึงผ้าห่มมาปิดหน้า ไม่กล้ามองเย่เฉิน

มีสามีที่อ่านใจออก เขาสามารถอ่านความคิดทั้งหมดของหล่อนออก ช่างน่ารำคาญจริงๆ!

เมื่อมาที่ห้องทำงาน เย่เฉินเปิดคอมพิวเคอร์รุ่น MAC PRO ราคาสามแสนหยวนของเขา

ไม่ใช่เพราะคนตระกูลซูร่ำรวยนักหนา ซื้อคอมพิวเตอร์สักเครื่องก็ต้องซื้อเครื่องที่แพงที่สุด แต่เพราะตอนที่เย่เฉินเขียน code หรือตอนซูมู่ชิงใช้โปรแกรมตัดต่อนั้นต้องใช้ ดังนั้นก็เลยเลือกเครื่องรุ่นที่แพงที่สุด

หลังจากเปิดคอมแล้ว เย่เฉินก็เริ่มเสิร์ชหาข้อมูลของหลงอีเยี่ยนในอินเตอร์เน็ต

คนใหญ่โตที่มีชื่อเสียงขนาดนี้ในวงการบันเทิงนั้น ย่อมต้องหาข้อมูลเจอได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว ทันทีที่กรอกชื่อของหลงอีเยี่ยนเข้าไปก็เจอข่าวหลายพัน อีกทั้งยังมีข่าวซุบซิบมากมายด้วย

หาข้อมูลอยู่นาน เย่เฉินก็พบว่าหลงอีเยี่ยนมีบิดาชื่อหลงฉี่อวิ้น

หรือถ้าจะพูดให้ถูกต้องก็คือหลงอีเยี่ยนเป็นพ่อเลี้ยงของหญิงสาว เขาเลี้ยงหญิงสาวมาจนโต

หลงฉี่อวิ้นเป็นคนมีชื่อเสียงโด่งดังอย่างมากในวงการบันเทิง มีเส้นสายอย่างมากอีกทั้งยังเปิดบริษัทมานานหลายปี

เดิมทีบริษัทชิงกั่วเอ็นเตอร์เทนเมนท์นั้นเป็นของหลงฉี่อวิ้น

เมื่อสองปีก่อนหลงฉี่อวิ้นอายุ 60 ปีเตรียมจะเกษียณแล้ว ดังนั้นถึงได้ส่งงต่อตำแหน่งประธานบริษัทให้กับหลงอีเยี่ยนบุตรสาวบุญธรรมของเขา

หลงฉี่อวิ้นร่ำรวยและเสเพลมากทีเดียว นอกจากหลงอีเยี่ยนที่เป็นบุตรสาวบุญธรรมแล้ว เขายังมีลูกชายลูกสาวอีกสี่คน

ในอินเตอร์เน็ตมีข่าวลือว่าทีเขาชุบเลี้ยงหลงอีเยี่ยนเป็นเพราะดูดวงมา ว่าเด็กสาวคนนี้จะนำโชคดีมาให้เขา

ในอินเตอร์เน็ตมีข่าวโคมลอยไม่น้อยบอกว่าที่เขาชุบเลี้ยงบุตรบุญธรรมอย่างหลงอีเยี่ยนเป็นเพราะมีซินแสทำนายว่าเด็กหญิงคนนี้จะนำพาโชคดีมาให้เขา

แต่ก็มีบางข่าวลือบอกว่ามีครั้งหนึ่งที่หลงฉี่อวิ้นดื่มเหล้าจนเมามายแล้วเผลอไปหลับนอนกับบุตรสาวบุญธรรมคนนี้

ทว่าบางคนก็บอกว่ามีครั้งหนึ่งหลังจากที่หลงฉี่อวิ้นดื่มเหล้าจนเมาก็เผลอหลับนอนกับบุตรสาวบุญธรรมคนนี้

แต่จะจริงหรือไม่นั้น เย่เฉินคร้านจะสนใจ

ส่วนเรื่องนี้จะจริงหรือเท็จนั้น เย่เฉินไม่ได้สนใจ

แต่เขารู้แค่ว่าทุกอย่างที่หลงอีเยี่ยนมีในวันนี้ล้วนแต่เพราะบิดาบุญธรรมของหล่อนมอบให้ หล่อนจึงเชื่อฟังเขาอย่างมาก

เย่เฉนรู้เพียงเรื่องเดียวว่าทั้งหมดที่หญิงสาวมีในวันนี้ล้วนแต่เป็เนพราะบิดาบุญธรรมของเจ้าหล่อน แปลว่าหล่อนจะต้องเชื่อฟังอีกฝ่ายอย่างมาก

นั้นแปลว่าขอแค่เขาจัดการหลงฉี่อวิ้นได้ก็จะเท่ากับจัดการหลงอีเยี่ยนได้ด้วย

นั่นแปลว่าขอแค่เย่เฉินจัดการหลงฉี่อวิ้นจนอยู่หมัดก็จะจัดการหลงอีเยี่ยนได้ด้วย

“หลงฉี่อวิ้นน่าจะถือว่าเป็นลูกพี่ใหญ่ในวงการบันเทิงแล้ว แถมยังเข้าสังคมเก่ง ฉันเดาว่าเขาก็น่าจะเคยได้ยินชื่อเสียงของตระกูลเย่ของเรามาบ้าง”

เย่เฉินเองก็เชื่อใจอย่างมากว่าแค่ใช้ชื่อเสียงของตระกูลเย่ก็จะสามารถเอาชนะใจหลงฉี่อวิ้นได้โดยไม่ต้องใช้เงินสักแดงเดียว

ทว่าปัญหาในตอนนี้ก็คือจะติดต่ออีกฝ่ายได้อย่างไร

หลงฉี่อวิ้นเป็นคนในเมืองหลวง มีบ้านอยู่ที่เมืองหลวง

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็นึกถึงใครคนหนึ่ง เถ้าแก่ช่ายที่อายุยังน้อย หน้าตาสะสวย ผู้จัดการร้านของเล่นหรูหรา Fao Schwarz สุดหรูผู้ซึ่งเป็นผู้หญิงของพี่ชายคนรองของเขา

คราวก่อนตอนเจอกันพวกเขาพูดคุยกันถูกคอดี เย่เฉินจึงค่อนข้างประทับใจในตัวหล่อน

แต่ว่าพอตอนนี้รู้ว่าพี่ชายคนรองอยากจะสังหารเขา ทำให้เขาไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับคนของพี่ชาย

“บางทีอาจจะได้ข่าวของเย่เซวียนจากปากหล่อน”

เย่เฉินคิดแบบนี้จึงลงมือกดโทรหาผู้จัดการช่าย

“ฮัลโหล”

“พี่สะใภ้รองครับ ทำงานอยู่หรือเปล่า?”

“ดึกดื่นคืนค่ำ อยู่คนเดียวจะมีอะไรให้ทำมากมายนักเชียว พี่รองของเธอก็ไม่อยู่ เฮ้อ”

“พี่รองเขาไม่ได้โทรหาคุณเลยเหรอครับ?”

“ไม่นะ คนไร้หัวใจคนนี้ เบื่อฉันแล้วก็ทิ้งกัน ถ้าเจอเขาคราวหน้าฉันไม่ปล่อยเขาไปแน่!”

“แค่ก เอ่อ จริงด้วย คุณรู้จักหลงฉี่อวิ้นไหมครับ?”

“หลงฉี่อวิ้นเหรอ? ผู้บริหารคนดังในวงการบันเทิงคนนั้นหรือเปล่า? ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ ตาแก่นั่นยังเคยตามจีบฉันอยู่เลย แต่ฉันรังเกียจที่เขาแก่เลยไม่ตกปากรับคำ ทำไมเหรอ?”

เย่เฉินพูดไม่ออก ผู้บริหารในวงการบันเทิงนี่แรงดีขนาดนี้เลยเหรอ?

อายุปาไป 60 แล้วยังมีหน้าตามจีบผู้หญิงอายุ 30 กว่าๆ อีก

เย่เฉินกล่าว “ในเมื่อเขาเคยตามจีบคุณ งั้นคุณจะต้องมีวิธีการติดต่อเขาแน่นอนใช่ไหมครับ? ช่วยส่งให้ผมหน่อยผมอยากคุยกับเขา”

“ได้สิ เธอรอเดี๋ยวนะ เรียบร้อยส่งไปแล้ว”

“ขอบคุณครับพี่สะใภ้รอง!”

“เดี๋ยวสิ เย่เฉิน เธอพอจะมาดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้วสองแก้วได้ไหม?”

“ไม่ได้ครับ ผมกลับบ้านแล้ว เอาไว้วันหลังแล้วกัน จริงด้วย ผมแปลกใจน่ะ ผมขอถามหน่อยนะครับ ว่าบนตัวคุณมีชื่อพี่รองของผมไหมครับ?”

ทันใดนั้นเองแก้วหูของเย่เฉินก็เหมือนจะระเบิด!

เสียงตะโกนดังมาจากปลายสาย “กรี๊ด! ไอ้คนสารเลวเย่เซวียนเขาส่งรูปฉันให้เธอดูใช่ไหม! รีบลบเลยนะ! ลบเดี๋ยวนี้เลย!!”