เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 483 ราชรถทองคำมารับ

ตอนที่ 483 ราชรถทองคำมารับ!

บ็อบผู้ดูแล Gilbey’s Barมารับหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ทที่บาร์ด้วยตัวเอง แล้วยังเปิดPaul Émile Rémy Marti มูลค่าหลายแสนในร้านที่เป็นดั่งสมบัตของร้าน สุราเลิศรศให้ซูมู่ชิงและเพื่อนๆ

จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยที่กำลังชิมบรั่นดีชั้นเลิศต่างก็ยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วดื่มด่ำไปกับรสชาติชั้นเลิศ

ความจริงแล้วพวกเพื่อนๆ ของซูมู่ชิงล้วนแต่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีก็เคยดื่มเหล้ามูลค่าหกหลักมาก่อน

แต่ว่าพวกหล่อนดื่มด่ำกับความรู้สึกในการได้ดื่มเหล้าราคาแพงแต่ไม่ได้จ่ายเงิน สัมผัสบรรยากาสของบาร์เหล้าและทุกอย่างที่เป็นของเพื่อนตนเอง สัมผัสความรู้สึกที่เป็นคนพิเศษในต่างประเทศ!

ทุกคนต่างรู้ว่าพื้นที่ในต่างประเทศล้วนแต่มีการดูถูกต่างๆ นานา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นคนเอเชียหรือคนผิวเหลือง

ยิ่งเป็นคนที่ไปต่างประเทศบ่อยๆ อย่างจางเหมิง ก็ยิ่งเคยโดนดูถูกจากพวกฝรั่งผิวขาวที่ทำตัวสูงส่งกว่าใครๆ!

ดังนั้นพอพวกหล่อนมาที่ประเทศอังกฤษอยากจะเที่ยวที่ไหนก็ได้ เที่ยวอย่างไรก้ได้ อยากจะดื่มอย่างไรก็ได้ ไม่ต้องสนใจปัญหาเรื่องอื่นๆ

เพราะว่าที่นี่เป็นถิ่นของเพื่อนสนิท ซูมู่ชิงสามารถปกป้องพวกหล่อนได้

พวกหล่อนหวังว่าจะได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้

จางเหมิงยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วหันไปหาซูมู่ชิง “มู่ชิงเพื่อนรักขอบใจนะจ๊ะที่รับรองดูแลเราดีขนาดนี้ บ็อบผู้นี้ดูแล้วร่ำรวยทีเดียวนะ คิดไม่ถึงว่าจะรับรองเราเป็นอย่างดี รู้สึกสุดยอดจริงๆ เลย!”

หลินเป้ยเป้ยยกแก้วเหล้า “จริงด้วย คราวก่อนฉันมาดื่มเหล้าที่บาร์โดนฝรั่งดูถูก ผลลัพธ์คือเจ้าของร้านไม่ช่วยฉัน ยังจะเยาะเย้ยกันอีก หงุดหงิดชะมัด”

ซูมู่ชิงยกแก้วขึ้นอย่างดีใจแล้วชนแก้วกับหล่อน “พวกเธอเที่ยวให้สนุกก็พอ”

และในตอนนี้บ็อบก็หันมากล่าวกับแขกในร้าน “ทุกท่านครับ ผมขอแนะนำให้ทุกท่านได้รู้จักคุณผู้หญิงท่านนี้ก็คือเจ้าของ Gilbey’s Bar คุณซูมู่ชิงมาจากประเทศจีน เราดื่มให้หล่อนดีไหม?”

แขกเหรื่อที่มาที่นี่ต่างก็รู้จักบ็อบ ทุกคนต่างก็ยกแก้วเหล้าขึ้นแล้วดื่มให้ซูมู่ชิง

“คุณซู ขอบคุณนะครับที่มีร้านดีๆ ให้เรานั่งแบบนี้ หวังว่าคุณจะเปิดร้านต่อไปนะครับ!”

“คุณซู คุณเป็นผู้หญิงเอเชียที่สวยที่สุดที่ผมเคยเจอมา!”

“……”

แขกทุกคนในร้านต่างก็ดื่มเหล้าให้ซูมู่ชิง ซูมู่ชิงเองก็รู้สึกได้ถึงความรักที่ท่วมท้นแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมา “ขอบคุณนะคะทุกคน ขอบคุณที่ทุกคนมาเที่ยวที่ Gilbey’s Bar! ฉันรู้ว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่มีประวัติยาวนานและเป็นที่นิยมมากก่อนหน้านี้มีทั้งนายกรัฐมนตรีและยังนักเขียนอย่างWells หรือว่า Bernard หรือ Hemingway ที่เป็นคนอเมริกันก็ยังเคยมาที่นี่บ่อยๆ เชื่อว่าคนที่มาดื่มที่นี่ล้วนแต่เป็นคนที่มีความสามารถทั้งสิ้น ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้เจอทุกท่า วันนี้เหล้าที่ทุกคนสั่งฉันขอเลี้ยงเองนะคะ! หวังว่าพวกคุณดื่มกินกันอย่างมีความสุข!”

ทันทีที่ได้ยินว่าซูมู่ชิงจะเลี้ยง แขกทั้งหมดก็โห่ร้องอย่างดีใจ แล้วขอบคุณซูมู่ชิงเสียงดัง

เย่เฉินหันมองซูมู่ชิงแล้วระบายยิ้ม หญิงสาวไม่ค่อยโอ้อวดแบบนี้

ซูมู่ชิงเพิ่งจะโดนดูถูกเมื่อกี้โดนเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยดูถูกว่าฉายาราชินีของบาร์เป็นแค่ชื่อเสียงปลอมๆ

ดังนั้นตอนนี้หล่อนถึงได้ทำแบบนี้ เพื่อแสดงให้เห็นศักยภาพความเป็นเถ้าแก่ของตนเอง!

ซูมู่ชิงเองจิบเหล้าอย่างมีความสุข รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้า

เยเ่ฉินโอบไหล่หญิงสาว ลูบเรือนผมของซูมู่ชิงแล้วกล่าวถาม “ที่รัก ดีใจไหมครับ?”

ซูมู่ชิงพยักหน้ารับไม่หยุด “ขอบคุณค่ะ ที่รัก ฉันรู้ว่าสามีของฉันเป็นคนเก่ง จะต้องเหาะมาช่วยฉันแน่ๆ!”

เย่เฉินหัวเราะคิกคักแล้วจุมพิตหญิงสาว

45 นาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วเย่เฉินก็ได้รับสายจากชิงหลง

ชิงหลง “ป้ายเหนือประตูทุกร้านในลอนดอนแก้ชื่อเสร็จแล้วครับ!”

เย่เฉินกล่าว “ดีมาก ส่งรถมารับฉันที่ Gilbey’s Bar”

หนึ่งชั่วโมงนี้ยาวนานเหมือนแรมปีสำหรับฟางชิง

กว่าเวลาหนึ่งชั่วโมงจะผ่านไป ฟางชิงถึงเปิดปากเอ่ย “เย่เฉิน ครบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ฉันดื่มเหล้าของนายเสร็จแล้ว ตอนนี้พอจะพาเราไปดูธุรกิจร้านเหล้าอื่นๆ ของนายได้อย่างไร?”

เย่เฉินรู้ว่าฟางชิงยังไม่เชื่อว่าบาร์เหล้าทั้งอังกฤษเป็นของเขากับซูมู่ชิง

ไม่เพียงแต่ฟางชิงที่ไม่เชื่อ เกรงว่าทั้งจางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยก็อาจจะไม่เชื่อ!

อย่างไรเสียซื้อร้านเหล้าร้านเดียวใครๆ ที่อยู่ในครอบครัวระดับนี้ก็ทำได้กันทั้งนั้น

เย่เฉินผุดลุกขึ้น “ไปกันเถอะ ตอนนี้ป้ายร้านเหล้าทุกแห่งในลอนดอนมีป้ายชื่อ MQ ผมไปเป็นเพื่อนพวกคุณดูทีละร้านๆ เพื่อจะได้พิสูจน์กัน!”

ฟางชิงก็ผุดลุกขึ้น “ได้! ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะเก่งขนาดนั้นถึงจะมีปัญญาซื้อร้านเหล้าเยอะแยะขนาดนั้น!”

ทุกคนเดินออกมาจากร้านเหล้า รถโรลซ์-รอยซ์สีขาวมูลค่าสิบล้านของฟางชิงจอดอยู่ด้านนอก

ฟางชิงเห็นรถหรูหราของตนเองแล้วก็กล่าวอย่างภูมิใจ “เย่เฉิน เมื่อกี้นายมายังไง?”

เย่เฉินตอบตรงๆ “โบกรถมา”

ฟางชิงหัวเราะคิกคัก “แหม บาร์เหล้าแห่งนี้เป็นของนายแล้ว นายคงจะต้องมีรถสักคนล่ะมั้ง? ช่างเถอะนั่งรถฉันไปแล้วกัน อย่างไรเสียรถฉันก็ออกจะกว้าง พวกเรานั่งกันได้หมดแหละ”

เย่เฉินกลับแค่นเสียงเย็น “ใครบอกว่าผมไม่มีรถ? ดูทางนั้นสิ รถผมมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”

แล้วก็รถม้าสีทองสว่างวิบวับขับมาภายใต้ความมืดของรัตติกาลที่มีเพียงแสงสว่างวิบวับ !

รถม้าคันหนึ่งขับมาโดยไร้สิ่งกีดขวางบนถนนที่คับคั่งไปด้วยแสงไฟ

รถม้าทั้งคันสีทอง เป็นเหมือนทองก้อนหนึ่งสว่างเรืองรองอยู่ภายใต้แสงไฟในยามค่ำคืน

ไม่สิควรต้องเรียกว่าภูเขาทองต่างหาก!

นี่คือราชรถทองคำชัดๆ!

รถม้าสีทองมีสี่ล้อ ล้อรถด้านหน้าค่อนข้างเล็ก ส่วนล้อด้านหลังขนาดค่อนใหญ่ ดูยิ่งใหญ่อย่างมาก

กระทั่งคนขับรถม้ายังสวมชุดของข้าราชบริพารในพระองค์ สวมหมวกสีดำ ท่าทางองอาจกล้าหาญ

เมื่อราชรถทองคันนี้ขับมา ทุกคนก็งุนงงไปทันที!

และในตอนนี้เองแมคโดนัลด์สามีของซูมู่ชิงก็รีบคุกเข่าลงทันทีเมื่อเห็นราชรถคันนี้

“โอ๊ะ คุณพระ! นี่มันราชรถทองคำของพระราชินีแห่งอังกฤษ! ตั้งแต่ปี 1762 ที่ราชรถทองคำของเราสร้างขึ้นมาจนถึงตอนนี้มีแค่เหตุการณ์สำคัญๆ ของประเทศถึงจะใช้ราชรถทองคำ! ราชรถคันนี้ไม่มีทางให้คนทั่วๆ ไป นายกรัฐมนตรีของประเทศเล็กๆ มาขอเข้าพบยังไม่มีสิทธิ์ได้นั่งเลย! มีแค่ผู้บริหารประเทศใหญ่ๆ อย่างรัสเซีย จีน อเมริกาเท่านั้นถึงจะได้รับสิทธิ์นั้น!”

แมคโดนัลด์กล่าวกับฟางชิงและพวกเย่เฉิน “พวกคุณยังไม่รีบคุกเข่าลงอีก! รถม้าคันนี้จะต้องมารับคนใหญ่คนโตแน่!”

ฟางชิง จางเหมิงและหลินเป้ยเป้ยต่างก็ตื่นตกใจเมื่อเห็นแมคโดนัลด์คุกเข่าลงพวกหล่อนรีบร้อนคุกเข่าลง

ก็คิดว่าคนที่นั่งมาในรถคือพระราชินีแห่งประเทศอังกฤษ

ทันใดนั้นเองซูมู่ชิงก็ขาอ่อน

แต่เย่เฉินกลับคว้าแขนหล่อนแน่น ไม่ให้หล่อนคุกเข่าลง!

ซูมู่ชิงกลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้นแล้วหันมองเย่เฉินด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพลางถาม

“ที่รักอย่าบอกนะคะว่าราชรถทองคำของพระราชินีคันนี้มารับพวกเราเหรอคะ?”