เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 493 ปล่อยให้หวังเจียเหยาอยู่ต่อ

ตอนที่ 493 ปล่อยให้หวังเจียเหยาอยู่ต่อ!

หวังเจียเหยาสะอึกสะอื้นคุกเข่าอ้อนวอนเสียงเศร้า “คุณปู่คะ หนูเป็นหลานสะใภ้ที่คุณปู่เลือกด้วยตัวเอง คุณปู่ชอบหนูมากถึงได้เลือกหนูจากคนในตระกูลเยอะแยะขนาดนั้น ขอโทษด้วยนะคะคุณปู่ที่หนูทำให้คุณปู่ผิดหวัง! คุณปู่ช่วยให้โอกาสหนูอีกครั้งนะคะ หนูจะรักเย่เฉินแค่คนเดียวหนูสาบานเลยค่ะ!”

หวังเจียเหยาไม่ใช่คนโง่หล่อนย้อนคิดอย่างละเอียดแล้วว่าตระกูลใหญ่อย่างตระกูลเย่ จะเลือกสะใภ้เข้าตระกูลแต่ละทีจะต้องเลือกสรรเป็นอย่างดี

อันที่จริงตอนเลือกหล่อนในครั้งแรกก็เปลืองแรงไปไม่น้อย

เย่ฉงไห่มองหวังเจียเหยา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอหล่อนตัวเป็นๆ เมื่อก่อนนี้เห็นแต่รูปภาพ ฝ่ายสูงวัยกว่าก็พบว่าหญิงสาวตรงหน้าสวยกว่าในรูปภาพมากนัก!

ต่อให้หวังเจียเหยามีลูกแล้ว แต่เรือนร่างก็ยังไร้ที่ติ

เย่ฉงไห่กล่าว “แม่หนู เธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ คนที่เลือกเธอเป็นภรรยาเย่เฉินไม่ใช่ฉันหรอกนะ แต่เป็นเย่เซวียนพี่ชายคนที่สองของเย่เฉิน”

หวังเจียเหยาชะงักหล่อนคิดไปเองว่าอีกฝ่ายเป็นคนเลือกตนเอง

หวังเจียเหยารีบกล่าว “พี่รองตาถึงจริงๆ ได้ยินมาว่าพี่รองเองก็เป็นคนเลือกซูมู่ชิง หนูกับซูมู่ชิงเก่งเหมือนกัน ผู้หญิงที่พี่รองเลือกไม่มีทางเป็นคนไม่ดีแน่!”

ซูมู่ชิง “…”

ซูมู่ชิงคิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาจะเอาชื่อตนเองไปชมตัวเอง

จู่ๆ เย่เทียนก็แค่นเสียง “หวังเจียเหยา เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ในหัวเมืองที่ไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น ก็แค่หน้าตาสวยกว่าคนอื่นแค่นิดหน่อย แต่เธอไม่คู่ควรกับคนตระกูลเย่ด้วยซ้ำไป! พวกเธอทั้งบ้านทำบุญมาตั้งแต่ชาติปางก่อนนะถึงได้น้องขายฉันแต่งเข้าบ้านเธอ! ส่วนเธอเนี่ยกลับไม่รู้จักเห็นคุณค่า สามปีที่ผ่านมานี้ทรมานทรกรรมเขายังพอทน แต่เธิกลับทรยศเขาอีก! สวมเขาให้น้องชายฉันอีก! เธอทำร้ายน้องชายฉันแบบนี้ เหยียดหยามพวกเราแต่ยังกล้ามาเหยียบบ้านเรา! คุณปู่ครับ คุณปู่ต้องช่วยน้องสามนะครับ ต้องลงโทษผู้หญิงชั่วคนนี้ให้หนักๆ เลยนะครับ!”

เย่เทียนโวยวายต้องการเอาคืนแทนน้องชายตัวเอง ส่วนเย่ฉงไห่นั้นกลับขมวดคิ้วมุ่น ถึงแม้ว่าเขาจะเกลียดหวังเจียเหยาเหมือนกกัน แต่เป้าหมายที่ส่งเย่เฉินไปก็เพื่อให้เย่เฉินได้ทดสอบจิตใจตนเอง

ที่จริงแล้วเย่ฉงไห่ก็เคยคิดผลลัพธ์แบบนี้มาก่อน

เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าตอนนั้นเย่เฉินจะรักหวังเจียเหยาอย่างลึกล้ำจนเกิดเป็นแผลใจ

เย่ฉงไห่หันมองเย่เฉินแล้วกล่าวถาม “เฉินเอ๋อร์ เธออยากให้เราลงโทษหวังเจียเหยายังไง หลานถึงจะสบายใจ บอกมาได้เลย”

เย่เฉินปรายตามองหวังเจียเหยาที่กำลังคุกเข่าลงบนพื้น อย่างไรเสียก็เคยเป็นสามีภรรยากันมาถึงสามปี เขาไม่อยากจะทำอะไรรุนแรง

ถ้าหากว่าเขาลงโทษหล่อนจริงๆ ตอนนั้นที่ได้ยินคลิปเสียงตอนเปิดห้องของหล่อนกับฟางเชา หรือไม่ก็หลังจากที่รู้ผล DNA ก็คงจะทำร้ายหวังเจียเหยาไปแล้ว

ที่จริงแล้วผู้ชายที่ฆ่าภรรยาตนเองตายเพราะแบบนี้มีไม่น้อย เย่เฉินไม่อยากจะกลายเป็นฆาตกรเพียงเพราะเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้

ไม่รักแล้วก็เลิกกันไปก็พอ

เย่เฉินหันมองเย่ฉงไห่ “ผมแล้วแต่คุณปู่ครับ”

เย่ฉงไห่อจะมองออกว่าเย่เฉินคงจะเคยลงโทษหวังเจียเหยาในสิ่งที่หล่อนสมควรได้รับแล้ว ไม่มีอะไรอยากจะล้างแค้นหล่อนอีก

เย่ฉงไห่กล่าว “เธอทรยศหลานชายฉันเพราะเขาไม่มีเงิน การลงโทษที่ดีที่สุดของเธอในตอนนี้ก็คือความเสียใจ เธอจะต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ความรู้สึกเสียใจทีหลัง ไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต หวังเจียเหยา เธอทิ้งลูกไว้แล้วไปเถอะ”

หวังเจียเหยารีบร้อนคร่ำครวญอ้อนวอน “ไม่เอาค่ะ! ไม่เอาค่ะ! คุณปู่ อย่าไล่หนูไปเลย คุณปู่ลงโทษหนูได้ จะลงโทษยังไงก็ได้ แต่อย่าไล่หนูไป อย่าแยกหนูกับลูก ได้โปรดเถอะนะคะ”

ตอนหวังเจียเหยาพูดหล่อนก็ใช้มือขวาอุ้มเด็ก ทันใดนั้นเองก็ใช้มือหยิกลูกน้อย แล้วเด็กน้อยก็ร้องจ้าขึ้นมา

หวังเจียเหยารีบร้อนปลอบลูกน้อย โดยโยกตัวเด็กน้อยไปมา “ลูกรักอย่าร้องนะจ๊ะ คุณปู่พูดเล่นเอง คุณปู่ไม่แยกเราสองแม่ลูกหรอกจ้ะ แม่ไม่ไปไหนหรอกนะ แม่จะช่วยพ่อเลี้ยงลูกจนโตเอง”

ต่อให้เป็นผู้หญิงที่เลวร้ายกว่านี้แต่ก็เป็นแม่คน ทำให้หวังเจียเหยาและลูกได้คะแนนความสงสารอย่างรวดเร็ว

เย่เทียนกล่าว “คุณปู่ ปล่อยหล่อนไปเฉยๆ มันสบายไปนะครับ! ในเมื่ออยากอยู่ต่อก็ให้หล่อนเป็นคนใช้ของที่บ้านเรา ให้หล่อนเป็นคนงานในสวน รดน้ำต้นไม้ ทำความสะอาด ล้างห้องน้ำ”

หวังเจียเหยาเป็นผู้หญิงที่หลงไหลในเกียรติยศชื่อเสียงเงินทอง รู้สึกว่าตนเองเป็นผู้หญิงในสังคมชั้นสูง ถ้าหากว่าให้หล่อนทำหน้าที่คนรับใช้ หล่อนจะต้องรู้สึกอับอายแน่

“อะไรนะ? เป็นคนใช้ตระกูลเย่เหรอ?”

หวังเจียเหยายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ความฝันของหล่อนคืออยากเป็นคุณนายของตระกูลเย่!

ตอนนั้นแค่นัดดูตัวให้หล่อนกับหลานชายพ่อบ้านฟาง หวังเจียเหยายังรู้สึกว่าดูถูกหล่อน ตอนนี้จะให้หล่อนไปทำความสะอาดให้เหรอ?

เย่เทียนกล่าวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ทำไมล่ะ? ไม่ยอมเหรอ? ไม่ยอมก็ทิ้งลูกเอาไว้ เราไม่ห้ามหรอก”

หวังเจียเหยาขบริมฝีปากรู้สึกเหมือนโดนหยามอย่างมาก เมื่อสามปีที่ผ่านมาหล่อนอยู่เป็นคนสูงส่ง ได้คุณชายที่แสนร่ำรวยอย่างเย่เฉินคอยรับใช้

แต่ตอนนี้กลับจะให้หล่อนมารับใช้เย่เฉิน และอาจจะรวมไปถึงซูมู่ชิงด้วยซ้ำ!

“ต้องทำนานเท่าไหร่?” หวังเจียเหยาถาม

“อย่างน้อยๆ น่าจะต้องหนึ่งเดือนล่ะมั้ง” เย่เทียนกล่าว

“ได้ ฉันยินดี!”

คิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาจะรับปากเย่เทียน!

เย่เฉินเดินตรงไปกล่าวกับหวังเจียเหยา “หวังเจียเหยา คุณไปเถอะ คุณใช้ชีวิตอย่างเย่อหยิ่งมาตลอดชีวิต ทำอาหารซักผ้าก็ไม่เป็น งานคนใช้คุณทำไม่เป็นหรอก”

หวังเจียเหยากลับกอดลูกเอาไว้แน่น เหมือนกลัวเย่เฉินจะมาแย่งลูกไป “ไม่ ฉันไม่ไป นี่คือการลงโทษที่ฉันทำผิด ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ฉันต้องทบทวนตัวเองให้ดีเพื่อชดเชยที่ทำร้ายคุณไป เย่เฉินฉันหวังว่าคุณจะให้โอกาสฉันได้ชดเชยให้คุณสักครั้ง ฉันหวังว่าคุณจะได้เห็นว่าฉันตั้งใจปรับปรุงตัวเอง…”

เย่เฉินส่ายหน้า “หวังเจียเหยา ไม่ว่าคุณจะปรับปรุงตัวหรือไม่ เราสองคนก็จบกันแล้ว เป็นไปไม่ได้แล้ว”

หวังเจียเหยาคิดได้แล้วจริงๆ ตอนนี้ซูมู่ชิงและฉินหงเหยียน เย่เฉินยังไม่รู้จะทำอย่างไรเลย หล่อนยังอยากจะร่วมวงด้วยเหรอ?

ต่อให้น้องสาวของฉินหงเหยียนอย่างฉินเสี่ยวตั่วมาเป็นเมียน้อยของตนเอง เย่เฉินก็ไม่มีทางเลือกหวังเจียเหยา!

และแล้วพ่อบ้านฟางก็พาหวังเจียเหยามาทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและแนะนำหน้าที่ที่หล่อนต้องทำ

ส่วนเย่เทียนเองก็โดนเย่เฉิงไห่เรียกให้ไปพบ

เย่เทียนเดินไปหยุดด้านหลังเย่ฉงไห่แล้วถามด้วยใบหน้าเปื้นยิ้ม “คุณปู่ครับ มีอะไรจะสั่งให้ผมทำใช่ไหมครับ?”

เย่ฉงไห่สีหน้าเข้มงวดแล้วถาม “เสี่ยวเทียน เธอจงใจให้หวังเจียเหยาอยู่บ้านเราต่อทำไม?”

เย่เทียนหุบยิ้ม เป็นไปอย่างที่คิดว่าทุกคำพูดคำจาของเขาไม้พ้นสายตาของเย่ฉงไห่

เมื่อครู่เขาสั่งให้หวังเจียเหยามาเป็นคนรับใช้ของตระกูลเย่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่เพียงแค่ทำไปเพื่อลงโทษหวังเจียเหยาแล้วให้เย่เฉินหัวเสีย

แต่เพราะอยากให้หวังเจียเหยาอยู่ต่อ

เย่เทียนกล่าวอย่างจริงจัง “ไม่รู้ว่าพ่อบ้านฟางเคยบอกคุณปู่ไหมครับ ผมว่าในระหว่างที่น้องสามทำการทดสอบจิตใจ แค่หวังเจียเหยาคนเดียวทำให้เขาเสียสติปัญญาไปได้ จนทำเรื่องผลีผลามไปหลายครั้ง! สภาพน้องสามต่อไปถ้ารู้ความลับของตระกูลเราแล้ว ผมจะวางใจให้เขารับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ได้เหรอ? ดังนั้นผมถึงอยากให้หวังเจียเหยาอยู่กับเย่เฉินเพื่อจะได้ทดสอบจิตใจเขา!”