เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 506 ความผิดปกติของฉินเสี่ยวตั่ว

ตอนที่ 506 ความผิดปกติของฉินเสี่ยวตั่ว!

เย่เฉินหยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาซีกวา

“ขอโทษด้วยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”

เย่เฉินขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมซีกวาถึงได้หายไปเลยไม่ติดต่อกลับมาตั้งแต่ไล่ให้ไปตามตัวฉินหงเหยียน

หรือว่าจะโดนเย่เซวียนจับแล้วแล้วเชือดทิ้งไปแล้วเหรอ?

ซีกวาเองก็ถือว่าเป็นลูกน้องคนสำคัญของเย่เฉิน รองมือรองเท้าเขามาก็หลายหน

ถ้าหากว่าเขาโดนเย่เซวียนฆ่าทิ้งล่ะก็ เย่เฉินไม่มีทางปล่อยพี่ชายตัวเองแน่

และในเวลานี้เองจู่ๆ หวังเอ้อร์เชอก็โทรมา

“ฮัลโหล เสี่ยหวังมีอะไรหรือเปล่า?”

เย่เฉินกดรับสายทันที

หวังเอ้อร์เชอโดนเย่เฉินส่งให้ไปตามหาข่าวคราวของซีกวา เย่เฉินจึงเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะได้ข่าวอะไรเข้าแล้ว!

หวังเอ้อร์เชอกล่าว “คุณชาย ผมเจอตัวพี่กวาแล้วครับ!”

เย่เฉินดีใจอย่างมาก“ซีกวาอยู่ไหน?”

หวังเอ้อร์เชอตอบ “เขาอยู่ที่ฟิลิปปินส์ครับ แต่ในคุกนะครับ โดนจับ คุณชายครับ ผมเข้าเยี่ยมเขาไม่ได้ คุณชายพอจะมีเส้นสายอยู่ที่นั่นไหมครับ ช่วยพี่กวาเขาออกมาที”

“โดนจับเหรอ?”

เย่เฉินถึงได้เข้าใจเดี๋ยวนี้เองว่าทำไมเขาถึงติดต่อซีกวาไม่ได้สักที

“ส่งที่อยู่มา แล้วรอฉันที่นั่น ฉันจะรีบไป”

เมื่อกดวางสายเย่เฉินก็หันไปสั่งชิงหลง “ไปฟิลิปปินส์!”

แล้วเหอเฟิงหมายเลข 3 ก็เปิดโหมดพรางตัวบินตรงไปฟิลิปปินส์

สิบกว่าชั่วโมงต่อมา เย่เฉินก็มาถึง

หวังเอ้อร์เชอยืนรอเขาอยู่กลางที่โล่ง เมื่อเห็นเย่เฉินเดินออกมาจากอากาศว่างๆ ก็ตกใจ

“แม่ง! แม่ง! นี่มันเครื่องบินล่องหน! สุดยอด เจ๋งมาก คุณชายครับ เมื่อกี้คุณชายเหมือนเดินออกมาจากประตูเวทย์มนต์เลยล่ะครับ!”

หวังเอ้อร์เชอชมเขาไม่ขาดปาก

และในเวลานี้เองเงาคนที่แสนจะคุ้นตาก็ปรากฏขึ้นแล้ววิ่งตรงมาหาเขา

“คุณชาย!!!”

คนที่วโผวิ่งมาหาเขานั้นคือซีกวา

ในระหว่างทางที่มาเย่เฉินได้หาเส้นสายให้ช่วยพาตัวซีกวาออกจากคุก

หวังเอ้อร์เชอก็ตกใจเช่นกัน “อ้าว! พี่กวา! พี่ออกมาแล้วเหรอ? เมื่อบ่ายผมเพิ่งไปเยี่ยมพี่ที่คุกนี่เอง คนที่นั่นยังไม่ยอมให้ผมเข้าเยี่ยมด้วยซ้ำ แม่ง จริงสิ พี่กวาผมได้ยินว่าพี่โดนจับเพราะไปกินแขนเด็ก พี่เป็นบ้าตั้งแต่เมื่อไร?”

ซีกวาทำหน้าหงุดหงิดแล้วโวยวาย “ใครชอบกินแขนเด็ก! ฉันโดนใส่ความโว้ย!”

เมื่อเย่เฉินได้ยินข้อหาที่แสนจะเหลวไหลก็หลุดหัวเราะออกมา “นี่จะต้องเป็นฝีมือพี่รองของฉันแน่ เขามันชอบส่งคนเข้าคุก แล้วชอบยัดข้อหาแปลกๆ ให้อีกต่างหาก ซีกวานายจะต้องโดนพี่รองจับได้เพราะสะกดรอยตามฉินหงเหยียนแน่ๆ”

ซีกวาถอนหายใจ “เฮ้อ ในเมื่อเป็นฝีมือพี่รองของคุณชายผมก็จะไม่ถือสา ถ้าเป็นคนอื่น เล่นงานผมแบบนี้ ผมจะต้องคิดบัญชีแค้นกับมันแน่!”

เย่เฉินรู้สึกว่าเย่เซวียนเองก็เมตตาซีกวามากแล้ว อย่างน้อยๆ ก็ไว้ชีวิตเขา ไม่ได้ตัดแขนจัดขาอะไร เพียงแต่ยัดข้อหาตลกๆ ให้เขาเท่านั้นเอง

เย่เฉินจึงกล่าวถาม “ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้แล้ว ซีกวารีบๆ บอกฉันว่าตอนนั้นที่ฉันให้นายไปสะกดรอยตามฉินหงเหยียนได้อะไรมาบ้างไหม?”

ซีกวารีบตอบ “วันนั้นที่เมืองหลวง พอออกจากโรงแรมมาแล้วผมก็ตามรถของคุณหนูฉินหงเหยียน ผมว่าผมสะกดรอยตามแบบแนบเนียนมากทีเดียวหล่อนไม่มีทางจับได้แน่! แล้วหลังจากนั้นคุณหนูก็ไปที่สนามบิน ผมก็ตามหล่อนมาจนถึงฟิลิปปินส์ แต่พอถึงแล้วตามไปตามมา ผมก็โดนจับได้ แถมยังบอกว่าผมกัดแขนเด็ก บ้าเอ๊ย ตั้งแต่มาที่นี่มยังไม่เจอเด็กอายุน้อยกว่า 12 ขวบด้วยซ้ำ!”

เย่เฉินครุ่นคิดอย่างละเอียด “หรือว่าพี่รองกับฉินหงเหยียนอยู่ฟิลิปปินส์”

ที่นี่มีเกาะมากมาย เช่นเกาะโบราไกย์ หรือเกาะโครอน ไอส์แลนด์ล้วนแต่สวยและลับตาคน

ถ้าเย่เซวียนอยู่ที่นี่ เขาจะสามารถซ่อนตัวได้ แถมยังสามารถชมหาดทรายแสงแดด ไม่แน่ว่ามีสาวสวยอยู่กับเขาอีกเป็นพะเรอเกวียน

ชิงหลงกล่าวเตือน “สองวันก่อนไป๋หู่เพิ่งส่งมาค้นทั้งฟิลลิปินส์ก็ไม่เจออะไรนะครับ”

เย่เฉินขมวดคิ้ว เขาเองก็พอจะรู้ว่าเย่เทียนส่งคนมาตรวจประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างหนัก เพราะอยู่ไม่ไกลจากจีน

ในเมื่อเย่เทียนหาไม่เจอ เขาและชิงหลงเองก็ไม่น่าจะเจออะไร

แล้วจู่ๆ ซีกวาก็โพล่งออกมา “คุณชายเย่ ตอนผมอยู่ที่สนามบินเจอใครคนหนึ่ง!”

“ใคร?” เย่เฉินเองก็ตื่นเต้นไปกับแววตของซีกวา

คนที่ทำให้ซีกวาตื่นเต้นได้มีไม่เยอะ

แววตาซีกวาเปล่งประกาย “คุณหนูฉินเสี่ยวตั่ว!”

“ฉินเสี่ยวตั่วเหรอ?”

เย่เฉินสงสัย “นายกำลังจะบอกว่าฉินเสี่ยวตั่วปรากฏตัวขึ้นพร้อมๆ กับฉินหงเหยียนเหรอ? งั้นก็แปลว่าฉินเสี่ยวตั่วอาจจะอยู่กับฉินหงเหยียนก็ได้! หล่อนจะต้องรู้ข่าวของพี่สาวตัวเองแน่!”

เย่เฉินรีบย้อนนึกถึงปฏิกิริยาของฉินเสี่ยวตั่วหลังจากที่พี่สาวหายตัวไปโดยไร้สาเหตุ

หลังจากที่ฉินหงเหยียนหายตัวไป ตอนที่ฉินเสี่ยวตั่วเพิ่งรู้เรื่องก็ออกจะร้อนใจมากทีเดียว ยังโวยวายโทษเขาว่าทำไมถึงทำพี่สาวหล่อนหายตัวไปเสียได้

แล้วในตอนนั้นเองฉินเสี่ยวตั่วก็มักจะโทรหาเขา ส่งข้อความหาเพื่อสอบถามข่าวคราวความเป็นไปของพี่สาว

แต่ว่าพอผ่านไปช่วงหนึ่งเจ้าหล่อนก็เลิกถามไป

อย่างช่วงนี้เขาและฉินเสี่ยวตั่วไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว!

ฉินหงเหยียนเป็นพี่สาวแท้ๆ ของฉินเสี่ยวตั่ว ฉินหงเหยียนหายไปทั้งๆ ที่อยู่กับเย่เฉิน ฉินเสี่ยวตั่วทำไมถึงไม่ติดต่อเย่เฉินเลยสักครั้งทั้งที่นานขนาดนี้แล้ว!

นอกเสียจากว่าหล่อนรู้ว่าพี่สาวอยู่ไหน!

หรืออาจะอยู่ด้วยกันด้วยซ้ำ!

เพี้ยะ!

เย่เฉินตบหน้าผากตัวเอง “บ้าจริง! คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะไม่ทันเห็นความผิดปกติของฉินเสี่ยวตั่ว! หล่อนไม่ถามข่าวคราวความคืบหน้าของฉินหงเหยียนจากฉันมาตั้งนานแล้ว อีกทั้งยิ่งนานวันยิ่งเหมือนไม่สนใจ แชร์แต่รูปอาหารในโซเชียล เที่ยวไปนู่นไปนี่ ฉันน่าจะเห็นการเปลี่ยนแปลงของหล่อนตั้งนานแล้ว!”

ถ้าหากว่าฉินเสี่ยวตั่วพอจะรู้เรื่องฉินหงเหยียนและเย่เซวียน งั้นภารกิจนี้ก็ง่ายนิดเดียว

ในเมื่อเขาติดต่อสองคนนั้นไม่ได้ แต่เขายังติดต่อฉินเสี่ยวตั่วได้นี่นา!

ตอนนั้นขอแค่ตามฉินเสี่ยวตั่วไปก็จะเจอตัวเย่เซซียนและฉินหงเหยียน!

“ไป กลับไปขึ้นเครื่องบินกัน”

เย่เฉินเดินกลับมาขึ้นเครื่องบิน จากนั้นชิงหลงก็เปิดระบบติดตามและ GPS ขอแค่ฉินเสี่ยวตั่วรับสายเย่เฉิน พวกเขาก็จะรู้ตำแหน่งของหล่อนอย่างรวดเร็ว

พอรู้ตำแหน่งที่อยู่ เย่เฉินก็ขะสามารถขับเครื่องบินนี่ไปหาพวกเขาได้ทันที!

หลังจากที่เตรียมพร้อมแล้ว เย่เฉินก็กดโทรหาฉินเสี่ยวตั่ว

โทรติดแต่เจ้าหล่อนไม่รับสาย

เย่เฉินลองกดโทรไปหาอีกครั้งแต่เจ้าหล่อนก็ยังคงไม่รับสาย

“ฉินเสี่ยวตั่วทำงานอยู่หรือเปล่าครับ?” หวังเอ้อร์เชอถาม

“อาจจะหลับอยู่ก็ได้ ท่าหลับของคุณหนูเสี่ยวตั่วต้องสวยมาก…”

ซีกวาจินตนาการไปพลางน้ำลายไหล

จนครึ่งชั่วโมงผ่านไป ฉินเสี่ยวตั่วก็ส่งข้อความมา

ฉินเสี่ยวตั่ว “มีอะไร เย่เฉิน เมื่อกี้ฉันยุ่งๆ เลยไม่ได้รับสาย มีอะไรก็คุยในนี้แล้วกัน!”

เย่เฉินเห็นข้อความก็ระบายยิ้ม

นี่แปลว่าหล่อนจงใจไม่รับสายเขา

กลัวโดนสะกดรอยตามสินะ?

ดีมาก ยิ่งเป็นแบบนี้ นั่นก็ยิ่งแปลว่าลางสังหรณ์ของเย่เฉินถูกต้อง

ฉินเสี่ยวตั่วอยู่กับฉินหงเหยียนแน่ๆ!