เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 515 ชิงหลงที่แสนน่ากลัว
ตอนที่ 515 ชิงหลงที่แสนน่ากลัว!
เย่เฉินไม่ค่อยลงมือโหดเหี้ยมเช่นนี้บ่อยนัก เขายังไม่เคยอยากได้ชีวิตของฟางเชาและหลิ่วอวี่เจ๋อมาก่อน
เพราะเรื่องนอกใจเป็นความสมัครใจของหวังเจียเหยา พวกเขาไม่ได้บังคับหล่อน ดังนั้นหวังเจียเหยาเองก็มีส่วนต้องรับผิดชอบ
แต่ว่าถ้าหวังเจียเหยามีสภาพแบบฉินเสี่ยวตั่วในวันนี้ โดนคนบังคับล่ะก็ เย่เฉินก็จะไม่ไว้ชีวิตคนๆนั้นเช่นกัน!
เย่เฉินเกลียคนสารเลวแบบนี้ที่สุด!
กล้าคิดอะไรเกินเลยกับหญิงสาวมันรนหาที่ตายชัดๆ!
โชคดีที่ซีกวาขับรถเร็วขับรถคันนี้หมือนเป็นรถแข่งถึงมาขวางได้ทัน
โชคดีที่เย่เฉินให้ล่ามติดตั้งเครื่องติดตามหล่อนไว้ที่เคสโทรศัพท์หญิงสาวได้ทัน
ไม่อย่างนั้นตอนนี้ฉินเสี่ยวตั่วคงโดนเดียรัจฉานกลุ่มนี้ปู้ยี้ปู้ยำไปแล้ว!
“รับทราบ!”
ซีกวากัดฟันกรอด มองเดือนแปดที่ตัวใหญ่อวบอ้วนด้วยแววตาอำมหิต!
เขาเป็นห่วงความปลอดภัยและความบริสุทธิ์ของฉินเสี่ยวตั่วมากกว่าเย่เฉินเสียอีก!
ซีกวาเหยียบคันเร่งจนสุดเท้าแล้วพุ่งทะยานไป!
“ระวังชนเสี่ยวตั่ว!” เย่เฉินเตือนสติ
เดิมที่เดือนแปดยืนอยู่กับฉินเสี่ยวตั่ว แต่เมื่อเห็นซีกวาขับรถมาเดือนแปดก็รีบกลิ้งตัวไปหลบด้านข้าง
“หลบพอดีเลย!”
ซีกวาเปลี่ยนทิศทางของรถแล้วพุ่งเข้าชนเดือนแปดทันที!
โครม!
“โอ้ย!”
มีเสียงชนโครมและเสียงร้องโอดโอยของชายคนหนึ่งดังขึ้น
ซีกวาขับรถชนเดือนแปดอัดติดกำแพงตายคาที่!
เย่เฉินหันไปสั่งชิงหลงทันที “นอกจากเขาแล้วยังมีคนอีกสามคน รีบไปจัดการพวกเขา แล้วก็เหลือไว้สักคนล่ะ”
ไอสังหารพวยพุ่งออกจากตัวชิงหลง “รับทราบครับคุณชาย!”
ชิงหลงหยิบมีดขึ้นมาตั้งท่าเตรียมลงรถ
ทว่าชิงหลงยังไม่ทันลงรถ ซีกวากลับเป็นคนพุ่งทะยานออกจากหลังพวงมาลัยลงไปก่อนแล้ว
เขายังไม่หายแค้นเดือนแปดที่โดนชนตาย ลงรถไปต่อยเข่าซ้ำๆ แล้วด่า
“แม่มึ*เอ้ย! แกไอ้เดียรัจฉาน! กล้าฉีกกรระโปรงคุณหนูเสี่ยวตั่วของฉัน ฉันจะต่อยหน้าแกให้เละ!”
ซีกวาทนไม่ได้ที่จะให้ผู้ชายคนอื่นนอกจากเย่เฉินแตะต้องฉินเสี่ยวตั่ว ต่อให้ตอนนี้เดือนแปดโดนเขาขับรถชนตาย เขาก็ยังไม่พอใจ
พวกเดือนเก้าที่ตกใจจนยืนกระจัดกระจาย เมื่อพบว่าเพื่อนตนเองโดนชนตายก็ไม่แน่ใจในเรี่ยวแรงและความสามารถของซีกวา พวกเขาหวาดกลัวอีกฝ่ายไม่น้อย
“แกเป็นใคร?” เดือนเก้าถามอย่างสงสัย
ซีกวาหัวเสีย ต่อยคนตายจะสะใจเท่าต่อยคนมีชีวิตได้ยังไง?
“ฉันคือซีกวาเว้ย!”
ซีกวาหยิบอิฐก้อนหนึ่งแล้วเดินไปหาเดือนเก้า
แต่ว่าเดือนเก้ากลับสามารถอัดซีกวาลงไปนอนกับพื้นได้ทั้งที่สู้กันไปไม่กี่ที!
ถึงแม้ว่าซีกวาจะเป็นอันธพาลสู้กับคนอื่นมาหลายปี การต่อยตีมีเรื่องก็ถือเป็นหนึ่งในทักษะที่เขาชำนาญ
แต่ว่าเขาเป็นคนละระดับกับนักสู้ตัวจริงอย่างเดือนเก้า
เดือนเก้าใช้เท้าเหยียบหน้าซีกวาแล้วพูดเหยียดหยาม “ฉันก็คิดว่าแกเก่งนักหนา ที่แท้ก็ขยะนี่หว่า ความสามารถที่มีแค่นี้ยังจะกล้าสวมบทฮีโร่ช่วยสาวงามอีกเหรอ?”
“พี่กวา…”
และในตอนนี้เองฉินเสี่ยวตั่วที่โดนจับมัดที่เก้าอี้เห็นซีกวาเข้าก็เรียกชื่อซีกวาอย่างร้อนใจ
ซีกวาโดนเดือนเก้าเหยียบหน้า เขาอยากจะฆ่าไอ้พวกคนที่ยืนดูผู้หญิงโดนทำร้ายใจจะขาด!
แต่ว่าความสามารถที่มีของเขาไม่อาจทำได้ขนาดนั้น!
แต่เขายังพยายามเสสายตาขึ้นไปจ้องหน้าเย่อหยิ่งของเดือนเก้าแล้วกล่าว
“ไอ้หนู อีกหนึ่งนาทีฉันจะเหยียบหน้าแกบ้าง!”
เดือนเก้าหัวเราะร่วน “เหรอ? พี่กวาคนนี้โหดขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงขนาดที่ว่าแพ้ให้ฉันแล้วแต่ยังสามารถพลิกสถานการณ์ได้เหรอ? มาสิมา ฉันขอดูหน่อยว่าจะเหยียบหน้าฉันยังไง!”
ซีกวาหันมองไปที่รถ!
เดือนเก้าถึงได้สังเกตว่าในรถยังมีคนอื่นอีก!
รถคันนี้ติดฟิล์มดำทึบ ทำให้มองไม่เห็นข้างในหากมองจากกระจกด้านข้าง
ส่วนกระจกหน้าในตอนนี้นั้นก็หันเข้ากำแพง
ดังนั้นเดือนเก้าจึงไม่รู้ว่าด้านในมีคนหรือไม่
เดือนเก้าระแวงขึ้นมาทันที เขาเตือน “พวกนายระวังล่ะ ในรถยังมีคนอยู่”
แล้วพวกคนที่เหลือก็หัวเราะร่วน “ก็แค่พวกไก่อ่อนเอง อย่าว่าแต่หนึ่งคันรถเลย ต่อให้มาสิบคันรถก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเรา”
เดือนเก้ายิ้ม “ใช่แล้ว”
เดือนเก้าพุ่งพรวดไปตะโกนใส่รถ “ไอ้พวกขยะในรถกล้าลงมาไหม? หรือตกใจจนฉี่รดกางเกงไปแล้วล่ะ? เสียดายนะ พวกแกฆ่าพี่น้องของฉันไป อย่าว่าแต่คนในรถเลยทุกคนต้องตายกันหมดนี่แหละ!”
และในเวลานี้เองชิงหลงรูปร่างกำยำด้วยส่วนสูง 193 ซม. เนื้อตายลลายพร้อยไปด้วยลานสักและมัดผมรวมไปด้านหลังในชุดเสื้อยืดสีขาว ในมือถอืดาบเล่มหนึ่งก็เดินลงมาจากรถ!
“แกบอกว่าใครเป็นขยะนะ?”
ชิงหลงเดินย่างสามขุมเข้าเขา
พวกเดือนเก้าตกใจจนถอยกรูดไป!
“นายคือ… นายคือชิงหลง!”
เดือนเก้าที่เดิมเย่อหยิ่งโอหัง เห็นการปรากฏตัวของชิงหลง ก็หวาดกลัวขึ้นมา!
ชิงหลงกล่าวเสียงเย็น “แกรู้จักฉันเหรอ? เสียดายนะ ฉันไม่รู้จักแกว่ะ”
เมื่อเอ่ยจบชิงหลงก็ชิงลงทันที!
ชวิ้ง!
ฟิ้ว!
ฟิ้ว!
ชิงหลงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ในเสียววินาทีก็มาประชิดตัวพวกเขาทั้งสาม
ด้วยความเร็วของชิงหลง เขาพุ่งพรวดตวัดมีดใส่ทั้งสามคนในเสี้ยววินาที!
ครั้งแรกตวัดใส่ขาของเดือนเก้า ส่วนอีกมีดหนึ่งตัดมือที่จะคว้าไปจับปืนของอีกคน
ตัวดมีดเพียงครั้งเดียวก็ตัดแขนคนที่กำลังจะยิงปืนฆ่าคนได้!
โจมตีแบบไร้ซึ่งความกดดันอะไร!
เขาไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้โต้กลับ!
ยอดฝีมืออย่างพวกเดือนเก้าไม่มีโอกาสจะสู้รบปรบมืออะไรกับชิงหลงด้วยซ้ำ!
และในเวลานี้ซีกวาก็ลุกขึ้นมา ต่อยเดือนเก้าที่กำลังเลือดไหลลงไปกองบนพื้น จากนั้นก็เหยียบหน้าเขาแล้วกล่าว
“ว่าไงล่ะ ฉันโม้หรือเปล่า? ฉันบอกแล้วว่าไม่ถึงนาทีฉันจะกลับมาเหยียบหน้าแก!”
และในตอนนี้เย่เฉินก็เดินลงรถมากับหวังเอ้อร์เชอ
อันที่จริงเย่เฉินก็จัดการสามคนนี้ได้เหมือนกัน แต่ว่าตอนนี้มีชิงหลงอยู่ เขาไม่จำเป็นต้องลงมือทำอะไรแบบนี้เอง
เห็นเย่เฉินเดินมา เดือนเก้าก็หวาดกลัวกว่าเดิม
เย่เฉินเดินไปหาฉินเสี่ยวตั่ว แกะเชือกให้หล่อนแล้วถาม “เสี่ยวตั่ว คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ฉินเสี่ยวตั่วแววตาเลื่อนลอย แล้วจับเขาแน่น “พี่เย่เฉิน… ในที่สุดพี่ก็มา ฉันรู้ว่าพี่จะต้องมาช่วยหนู”
เย่เฉินลูบหัวหญิงสาวแล้วปลอบ “เสี่ยวตั่วไม่เป็นไรนะ ผมมาแล้ว ผมไม่ปล่อยให้ใครทำร้ายคุณหรอก”
เมื่อปลอบหญิงสาวแล้ว เย่เฉินก็หันไปสั่งซีกวา “ประคองเสี่ยวตั่วไปที่รถ”
“ครับ!”
เย่เฉินเดินไปหาเดือนเก้ากับชายหนุ่มอีกคนข้างตัวเขาแล้วถาม “ใครส่งพวกแกมา? ทำไมต้องจับฉินเสี่ยวตั่วด้วย?”
แล้วเห็นทั้งสองคนสีหน้าแปลกประหลาด จากนั้นก็ลงไปนอนกองกับพื้นโดยที่มีเลือดไหลออกมาจากปาก!
“คุณชายเย่ พวกเขากัดลิ้นฆ่าตัวตายไปแล้ว!” ชิงหลงรายงาน
“บ้าจริง”
เย่เฉินคิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้แล้วจะยังมีนักฆ่าที่ซื่อสัตย์แบบนี้ ยอมฆ่าตัวตายเพื่อไม่ให้ตัวตนของผู้ว่าจ้างถูกเปิดโปง
และในตอนนี้เองซีกวาที่เพิ่งประคองฉินเสี่ยวตั่วขึ้นรถ ก็วิ่งหน้าตั้งมาคว้าเสื้อของเย่เฉินแล้วโวยวาย “คุณชายเย่ แย่แล้วครับ แย่แล้ว คุณหนูเสี่ยวตั่ว…”
“หล่อนเป็นอะไร?”
ซีกวา “เหมือนจะโดนวางยาครับคุณชาย!”