เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 73 หวังเจียเหยาเสียใจภายหลังแล้ว!

หวังเจียเหยาในชุดเจ้าสาวสีขาวปฏิเสธการแต่งงานต่อหน้าแขกในงานแต่งของตนเอง!

แล้วในงานก็ตกอยู่ในความวุ่นวาย!

หลังจากที่เย่เฉินประกาศตัวว่าเขาเป็นประธานบริษัทแล้ว ในใจหวังเจียเหยาก็สั่นไหว

ยิ่งพอเห็นคนใหญ่โต คนมีหน้ามีตาในสังคมต่างก็เคารพเย่เฉินแบบนั้นแล้ว เขาเป็นดั่งฮ่องเต้แห่งอวิ๋นโจวชัดๆ!

อดีตคนเคยรักตอนนี้กลายมาเป็นเศรษฐีที่คนต่างนับหน้าถือตา!

แล้วจะให้หวังเจียเหยายินยอมแต่งงานกับฟางเชาได้อย่างไร?

เดิมทีหวังเจียเหยาก็ไม่ได้ชื่นชอบชายเจ้าชู้อย่างฟางเชา เขาไม่ได้หล่อเหลาเท่าเย่เฉิน นิสัยใจคอก็ไม่นุ่มนวลอ่อนโยนแบบอีกฝ่าย ไม่ทะนุถนอม ดูแลเอาใจใส่หล่อนเหมือนอดีตสามี

ข้อดีเดียวที่ฟางเชามีก็คือเขามีพื้นฐานครอบครัวที่ดี สามารถช่วยเหลือตระกูลหวังได้

ตอนนี้ข้อดีข้อเดียวที่ทำให้ฟางเชาอยู่เหนือเย่เฉินก็ไม่มีอีกแล้ว

ดังนั้นหล่อนจึงไม่ลังเลที่จะปฏิเสธเขา!

ทุกคนจึงได้เห็นหวังเจียเหยาในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์วิ่งลงจากเวทีด้วยใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาแล้วโถมตัวเข้าหาอ้อมกอดของอดีตสามีแล้วพร่ำบอกเขา  เย่เฉิน ฉันรักคุณค่ะ! 

เสียงจอแจในงานแต่งงานก็ดังขึ้นกว่าเดิม!

 สวรรค์! คิดไม่ถึงว่าเจ้าสาวจะวิ่งโร่ไปกอดผู้ชายคนอื่นกลางงานแต่งงานเลย! 

 ฮ่าๆ มีอะไรสนุกๆ ให้ดูแล้วพวกเรา 

ฟางเชาในชุดเจ้าบ่าวที่อยู่บนเวทีหน้าเขียวคล้ำ!

เย่เฉินนั่งบนที่นั่งเงียบๆ แล้วโอบกอดอดีตภรรยาที่เขารักหนักหนาด้วยจิตใจที่สับสน

ทั้งปิติยินดีและลิงโลด แต่ก็โกรธแค้นและเกลียดชังไปพร้อมกัน!

เขาย้อนนึกถึงวันที่เขายังอยู่ในชุดของพนักงานเดลิเวอรี่ที่ต่ำต่อย ยืนอยู่ตรงหน้าฟางเชาและหวังเจียเหยาที่โรงแรมเจียหัว อดีตภรรยาคนนี้ยังตะคอกเขาว่าเขาไม่คู่ควรแม้แต่จะย่างกรายเข้ามาในโรงแรมแห่งนี้อยู่เลย

คิดไปแล้วพวกเขาสองคนคงคิดไม่ถึงแน่ว่าจะมีเหตุการณ์เช่นวันนี้เกิดขึ้น!

ฉินหงเหยียนที่นั่งข้างเย่เฉิน หยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าแล้วจุดมันก่อนระบายยิ้มอย่างขี้เล่น

 หวังเจียเหยาเอ้ยหวังเจียเหยา วิ่งโร่มาตอนนี้ คุณคิดว่าเย่เฉินจะให้อภัยคุณหรือไง! 

ฉินหงเหยียนยกมุมปากเยาะเย้ย ในฐานะที่เป็นผู้หญิง หล่อนอยากจะบอกอีกฝ่ายอย่างมากว่าถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้คงไม่ทำแต่แรก!

ใบหน้า มือและเท้าเจ้าภาพอย่างฟางเสียนจู่สั่นระริก!

คิดไม่ถึงว่าลูกสะใภ้ของตนเองจะโร่ไปบอกชายอีกคนว่า  ฉันรักคุณ! 

นี่คือการดูหมิ่นเหยียดหยาม!

นี่คือการดูหมิ่นเหยียดหยามตระกูลฟาง!

แล้วจะให้คนตระกูลฟางเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!

และในเวลานี้เองจู่ๆ หวังจื้อหย่วนก็สาวเท้าเดินไปด้านหน้า คว้าตัวหวังเจียเหยาออกมาจากอ้อมกอดของเย่เฉินก่อนจะตบหน้าบุตรสาวเสียงดัง!

เพี๊ยะ!

หวังจื้อหย่วนกล่าวด้วยความร้อนใจ  แกมันบ้าไปแล้ว! แกล่วงเกินตระกูลฟางแบบนี้อยากจะให้พวกเราล่มจมไปกับแกด้วยหรือไง! 

หวังจื้อหย่วนรู้ดีแก่ใจว่านี่ถือเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน หวังเจียเหยาฉีกหน้าคนตระกูลฟางแล้วทำให้พวกเขากลายเป็นตัวตลกของคนทั้งอวิ๋นโจว

ตระกูลฟางไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอก พวกเขาจะต้องคิดบัญชีกับครอบครัวหวังจื้อหย่วนแน่

แต่ซูหลานกลับเดินมา แล้วกอดลูกสาวอย่างรักใคร่แล้วกล่าวกับสามีว่า

 จื้อหย่วนคุณตีลูกสาวเราทำไม! เดิมทีเย่เฉินกับเจียเหยาก็เคยเป็นสามีภรรยากันมาถึงสามปี ก็ต้องผูกพันกันเป็นธรรมดา! ลูกจะเลือกเย่เฉินก็ไม่ผิดหรอกแล้วอีกอย่างเย่เฉินตอนนี้ก็เป็นประธานบริษัทเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? 

 เธอ…เธอผู้หญิงแพศยาหุบปากเลย! 

หวังจื้อหย่วนหัวเสียอย่างมาก แล้วยกมือขึ้นจะตบภรรยา

หวังจื้อหย่วนรู้ว่าเย่เฉินจะไม่ยอมกลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่า วันนี้เขาไม่ได้มาเพื่อแย่งตัวคนรักอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าหวังเจียเหยาจะอ้อนวอนเขาอย่างไรก็ไร้ประโยชน์

ในเมื่อตอนนี้หวังเจียเหยาแต่งงานกับคนตระกูลฟางแล้ว ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ทำได้แค่เลือกดองกับตระกูลฟางไป

ไม่อย่างนั้นแล้วล่วงเกินทั้งเย่เฉินทั้งตระกูลฟางคงจะยากที่จะผูกมิตรกับพวกเขาทั้งสองฝั่งได้ดังเดิม

เย่เฉินไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องในครอบครัวของตระกูลหวังทั้งสิ้น

ในอดีตสามคนนี้ คนหนึ่งคือภรรยาเขา อีกคนที่พ่อตาเขา ส่วนอีกคนคือแม่ยาย

แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับตนเองอีกแล้ว

เย่เฉินลุกขึ้นจากเก้าอี้ จดกระดุมชุดสูทด้วยท่าทีผ่อนคลายแล้วกล่าวว่า  เป็นงานแต่งยิ่งใหญ่แห่งปีจริงๆ มิน่าล่ะคุณฟางถึงได้บังคับให้ผมต้องมาดูให้ได้ 

 งานแต่งผมก็มาดูแล้ว ที่บริษัทยังมีธุระอยู่ ขอตัวก่อนแล้วกัน 

ฉินหงเหยียนบี้บุหรี่สำหรับสุภาพสตรีที่เพิ่งจุดทิ้งแล้วลุกขึ้น  ฉันเองก็ควรไปได้แล้ว 

หวงเฉิงหมิงที่อยู่ในโต๊ะเดียวกันก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว  คุณเย่ คุณฉิน รอผมด้วยสิ ผมไม่ขอร่วมงานมงคลด้วยแล้ว ผมไปกับพวกคุณแล้วกัน 

หลังจากที่ทั้งสามคนไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าแขกคนอื่นๆ ในโต๊ะต่างเริ่มร่ำลาฟางเสียนจู่เช่นกัน

 คุณฟาง ที่บริษัทยังมีธุระอยู่ ขอตัวแล้วกัน 

 ที่ทำงานโทรมาตามแล้ว ต้องขอโทษด้วย ขอตัวก่อนนะ 

 … 

ผ่านไปไม่นานนัก โถงจัดงานแต่งงานที่เดิมครึกครื้นเหลือเกินก็เหลือแขกแค่สองโต๊ะ

สองโต๊ะที่เหลือนั้นล้วนแต่เป็นญาติสนิทของตระกูลฟาง

ส่วนพาร์ทเนอร์ในธุรกิจต่างๆ นั้นไม่มีใครเหลือสักคน

ผู้ที่ตั้งตนอยู่ในธรรมย่อมจะมีแต่ผู้ให้การช่วยเหลือ คนพวกนี้ฉลาดกันจะตายไป

พอรู้ว่าเย่เฉินมีปัญหากับบ้านตระกูลฟาง ใครไหนเลยจะกล้าสนิทสนมกับพวกเขา?

ถ้าหากว่าอยู่ที่นี่ต่อ สุดท้ายแล้วไปเข้าหูเย่เฉินเข้า ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเหมือนพวกบริษัทที่ซวยๆ สิบกว่าแห่งนั้นก็ได้ที่ไม่รู้ว่าจะล่มจมลงเอาตอนไหน

 อ๊าก! 

ฟางเชาทุ่มเก้าอี้ใส่โต๊ะ

งานแต่งงานที่ทุ่มเงินไปตั้งหลายล้านกลับไม่มีคนอยู่ชื่นชม!

ฟางเสียนจู่เห็นสถานการณ์นั้นก็ยังคงมีท่าที  ลูกเชา ลูกพาเจียเหยากลับไปที่เรือนหอใหม่ของพวกลูกเถอะไป วันนี้เป็นวันมงคลของลูกสองคน อย่าไปสนใจเรื่องพวกนี้เลย พ่อกับแม่จะจัดการเอง! 

จากนั้นฟางเสียนจู่ก็กล่าวกับหวังเจียเหยา  หวังเจียเหยาฉันรู้ว่าตอนนี้เธออยากจะกลับไปอยู่กับเย่เฉิน แต่เธอเองก็เห็นแล้ว เย่เฉินเขาไม่อยากได้เธอเลยสักนิด ในเมื่อเธอเป็นสะใภ้ตระกูลฟางเราแล้ว เธอก็ช่วยรู้จักพอสักหน่อยเถอะ! ถึงตระกูลฟางของเราอาจจะด้อยกว่าเย่เฉิน แต่ไม่ว่ายังไงตระกูลฟางของเราก็มีทรัพย์สินหลายพันล้านหยวน ถือว่าร่ำรวยกว่าตระกูลหวังของเธอระดับหนึ่ง! มาเป็นสะใภ้ของเราก็ถือว่าเป็นผลดีกับเธออยู่ดี! 

หวังเจียเหยาขบริมฝีปากแต่ในหัวกลับเต็มไปด้วยภาพของเย่เฉิน!